Επί τη επισκέψει του Πάπα « οι σιωνιστές εργάζονται, εμείς τι κάνουμε;»

Γράφει ο Δρ Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Κάποιοι εκκλησιαστικοί ταγοί αφού μας πέταξαν για γλείψιμο την καραμέλα της αγαπητολογίας θέλουν να μας πείσουν ¨ότι δεν τρέχει τίποτε¨ έχοντες και οι ίδιοι άγνοια των πνευματικών κινδύνων που ελλοχεύουν. Και να σκεφτεί κανείς ότι αυτοί επί του φυσικού χώρου τους που είναι ο άμβων μας διδάσκουν τον πνευματικό νόμο.

Τυφλοί οδηγοί τυφλών; 

Ευτυχώς που ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΣ οικονομεί και έχουμε και στις σκοτεινές μέρες μας λίγο ΦΩΣ. 

¨Εις την ιστορίαν του ανθρωπίνου γένους υπάρχουν τρεις κυρίως πτώσεις: 

του Αδάμ, του Ιούδα και του Πάπα.  

Η ουσία της πτώσεως εις την αμαρτίαν είναι πάντοτε η ίδια:

το να θέλει κανείς να γίνει καλός δια του εαυτού του.

το να θέλει κανείς να γίνει τέλειος δια του εαυτού του.

το να θέλει κανείς να γίνει Θεός δια του εαυτού του.¨ 

ΠΗΓΗ: ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΟΜΟΛΟΓΗΤΟΥ π. ΙΟΥΣΤΙΝΟΥ ΠΟΠΟΒΙΤΣ, «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑ», τευχ. 55-56, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1994, σ. 113. Πηγή: tribonio.blogspot.gr http://www.diakonima.gr/

Ξέρετε τι είναι να ακούς από τον ίδιο άνθρωπο αντί για χαιρετισμό επί 20 και χρόνια την φράση «οι σιωνιστές εργάζονται, εμείς τι κάνουμε;»

 Όπως έρχονται τα πράγματα κάθε ημέρα κατανοώ το βάθος και το ύψος της σαπίλας που μας περιέβαλλε τόσα χρόνια. 

¨o ΠΑΠΑ-ΦΩΤΗΣ, ο κατά ΧΡΙΣΤΟΝ σαλός, το αηδόνι της Μυτιλήνης που ξετρελάθηκε από την Χαρά της ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ.¨ 

Από αρθρογραφία μας στις  11 Μάιου του 2013 που σήμερα είναι πιο επίκαιρη από ποτέ. 

Με το ¨ευλογείται Γέροντα¨, αυτός με χαιρετούσε  με την φράση ¨οι σιωνιστές εργάζονται, εμείς τι κάνουμε;¨ 

Και αυτό συνέβαινε κάθε φορά που τον συναντούσα επί 20 και συναπτούς χρόνους γνωριμίας.

Τότε αναρωτιόμουν γιατί το έλεγε κατ επανάληψη και πεισματικά, σήμερα το βιώνουμε όλοι μας!!! 

Όταν έλεγε αυτή την φράση το πρόσωπο του μόρφωνε συσπάσεις οργής, πονούσε πάρα πολλά χρόνια για τα δόλια σχέδια που εξύφαιναν εναντίον της Ορθοδοξίας και της Πατρίδας μας.  

Στα γαλάζια μάτια του έβλεπες ΧΡΙΣΤΟ και ΕΛΛΑΔΑ. 

Μετά την συζήτηση πάντα, μα πάντα με αποχαιρετούσε με το ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ για την πατρίδα και καλή αντάμωση στην επουράνια Πατρίδα μας. 

5-3-1988, συγκράτησα αυτή την ημερομηνία γιατί ήταν η πρώτη φορά που βρέθηκα στην Μυτιλήνη για να προσκυνήσω τους Νεοφανείς Αγίους της, τον ΑΓΙΟ ΡΑΦΑΗΛ, τον ΔΙΑΚΟΝΟ ΝΙΚΟΛΑΟ και την ΠΑΡΘΕΝΟΜΑΡΤΥΡΑ ΕΙΡΗΝΗ. 

Τον πρώτο άνθρωπο που συνάντησα μόλις βγήκα από το πλοίο της γραμμής, εκεί κοντά στην καταπακτή, ήταν ένας ρακένδυτος Λευίτης με γυμνά πόδια που έσερνε ένα καροτσάκι με παλιοσίδερα και πέτρες. 

Μα καλά τι έπαθε αυτός αναρωτήθηκα, τρελάθηκε; 

Την απορία μου την έλυσε ο ταξιτζής.

-¨είναι ο Παπά Φώτης από τα Πάμφιλα και όλη μέρα γυρίζει μαζεύοντας από εδώ και από εκεί υλικά και με αυτά μόνος του κτίζει Εκκλησία.¨  

Πέρασε λίγος καιρός και σε επόμενο ταξίδι μου στην Μυτιλήνη έψαξα να τον βρω. Τον βρήκα μέσα στον ελαιώνα των Παμφίλων, ήταν μεσοκαλόκαιρο και ο Γέροντας αναπαυόταν στην ψηφιδωτή από μαρμαράκια απλωταριά που είχε κτίσει με τα χεράκια του έμπροσθεν του Ιερού Ναΐσκου του Αγίου Λουκά του Νεομάρτυρα του εκ Παμφίλων που είχε τον κατασκευαστικό ρυθμό των Ιερών Ναών του Μυστρά.

¨Ευλογείται Γέροντα, την ευχή σας¨ του φώναξα έξω από τον βοτσαλωτό περιτείχισμα που περιέβαλε τα κτίσματα.

Δεν μου μίλησε, επέμενα και τότε με κοίταξε αυστηρά και μου λέει:

- ¨εγώ δεν έχω ευλογία και ευχή¨ και συνεχίζει

- ¨οι σιωνιστές εργάζονται παλληκάρι μου, εμείς τι κάνουμε;¨

- ¨Τώρα το ρίξαμε στο ραχάτι, σε λίγο να δεις τι θα γίνει.¨

– ¨ Αμάν πέσαμε σε σαλεμένο¨ μονολόγησα έκανα να φύγω

-¨έλα μέσα να ξεκουραστείς¨ μου λέει. 

Από τότε αυτή η κατά ΧΡΙΣΤΟ σαλότητα όσες φορές και κατά ΘΕΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ τον συνάντησα και σε όποιο μέρος τον συνάντησα πάντα με ανάπαυε και γιόμιζα με την άλλη ΧΑΡΑ, φυσικά όχι αυτή του κόσμου. 

Σε αυτές τις απρόσμενες συναντήσεις πολλές φορές μου εκμυστηρεύθηκε γεγονότα των βιωματικών διαδρομών του που λόγω χώρου επιλεκτικά αναφέρω.

- ¨ο Γέροντας μου ονόματι Παυλίδης ήταν γιατρός, σπουδαγμένος στο Παρίσι και στην Κωνσταντινούπολη, μόναζε στην Μεγίστη Λαύρα του ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ. Κάποια μέρα με φώναξε και μου ζήτησε να τον βοηθήσω να σχίσει τα πτυχία του, λέγοντας μου …αυτά δεν αξίζουν τίποτα μπροστά στο ΠΤΥΧΙΟ που δίνει Ο ΘΕΟΣ…¨ 

- Γέροντα αυτή την εποχή ..ήταν μέσα δεκαετίας του 90.. βγαίνουν βιβλία για τον Γέροντα Παίσιο, τι γνώμη έχετε; 

- ¨Αυτός παιδί μου είναι το διαμάντι της Εκκλησίας μας, τον γνώρισα καλά γιατί μαζί βοηθούσαμε μαζί τον Παπά Τύχωνα¨ 

- ¨Εμείς είχαμε την τύχη να γνωρίσουμε μεγάλους Γεροντάδες και μαζεύαμε το πνευματικό μέλι τους απλόχερα. Έτσι γνώρισα και τον Γέροντα ΑΓΙΟ ΣΙΛΟΥΑΝΟ και με έπιασε τότε μια όρεξη μέσα από τις Αγιορείτικες Βιβλιοθήκες και τα συναξάρια του ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ να συγκεντρώσω όλους τους γνωστούς μέχρι εκείνα τα χρόνια ΑΓΙΟΥΣ της Νήσου Λέσβου και βρήκα πολλούς Αγίους και Νεομάρτυρες της τοπικής Εκκλησίας.  -¨Όταν επέστρεψα στην Μυτιλήνη παρήγγειλα την πρώτη Εικόνα τους και την Ασματική Ακολουθία τους από το Άγιο Όρος.¨ 

- ¨Επειδή μάλιστα καταγινόμουν με τους τοπικούς Αγίους , την εποχή που εργαζόμουν στην Ιερά Μητρόπολη με φώναξε ο Μακαριστός Ιάκωβος ο εκ Σιατίστης και με ρώτησε τι γνώμη έχω για τις Θαυμαστές Εμφανίσεις των Νεοφανών ΑΓΙΩΝ στον λόφο των Καρυών της Θερμής… ήταν το 59-60… , προσπαθώντας να λύσει τις απορίες του , πως είναι δυνατόν να εμφανίζονται οι Άγιοι Ραφαήλ, Νικόλαος και Ειρήνη ολοζώντανα σε απλοϊκούς ανθρώπους; 

- ¨Είπα στον Σεβασμιότατο να μην αμφιβάλλει καθόλου γιατί και εγώ μικρό προσφυγόπουλο από τα Βουρλά της Μ. Ασίας , όταν έβοσκα πρόβατα στον Ένηπτο λόφο των Καρυών αξιώθηκα να τους δω πολλές φορές μέσα σε ΦΩΣ ολοζώντανα δίχως να γνωρίζω τότε τα ονόματα τους.¨

- ¨Αυτοί οι Άγιοι παιδί μου οι Νεοφανείς είναι πολύ μεγάλοι ΑΓΙΟΙ και κοσμούν το στερέωμα της Θριαμβεύουσας Εκκλησίας.¨

- ¨Αυτό το νησί έχει μεγάλες Ευλογίες από την ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟ γιατί κράτησε Εικονόφιλη στάση στους εικονομαχικούς χρόνους. ¨

-¨Από σεβασμό στην ΜΗΤΕΡΑ του ΚΥΡΙΟΥ μας στην ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣΣΟΥ παρήγγειλα πριν πολλούς χρόνους στον Γέροντα Γεράσιμο τον Μικραγιαννανίτη τον Παρακλητικό Κανόνα της Εφέστιας Εικόνας ΤΗΣ.¨

Μου τα έλεγε αυτά και απέναντι μου έβλεπα έναν ρακένδυτο Αρχιμανδρίτη , πολλές φορές ανυπόδητο όπως τον συναντούσα μέσα στις αστικές συγκοινωνίες των Αθηνών όταν κατέβαινε από την Λέσβο για να πάει να λειτουργήσει σε φυλακές και νοσοκομεία.

Διέδραμε με ένα τρίχινο ταγάρι όλη την Ελλάδα όπου υπήρχε αναγκεμένος λαμβάνοντας άνωθεν πληροφορία. Ο ίδιος μου είπε…

-¨Την δεκαετία της πτώχειας του 40 με βαρύ χειμωνιά έπρεπε νύκτα να πάω από ένα χωρίο σε άλλο διασχίζοντας τις παγωμένες πεδιάδες του Κιλκίς , οι χωριανοί μου έδωσαν ένα φακό για τον δρόμο, αλλά στα μέσα του δρόμου με περικύκλωσε ένα κοπάδι λύκων, τρόμαξα και άρχισα να λέω τους ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ, τότε είδα κάτι πρωτόγνωρο οι λύκοι ερχόταν ένας-ένας και ακουμπούσαν με τις τρίχες τους το ράσο μου και με ξεπερνούσαν βαδίζοντας πιο μπροστά από μένα. Αυτό γινόταν όσο έλεγα τους ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ.

Τώρα που πλάκωσαν ¨βαρείς λύκοι¨ ( βλ. τοκογλύφοι, οικουμενιστές ) στην πατρίδα μας το ίδιο να κάνετε και εσείς!!!¨

Ο Παπά Φώτης ήταν πολύ καλός γνώστης της Ελληνικής Ιστορίας και μάλιστα της Εκκλησιαστικής, όμως η αγάπη του για τους Δογματικούς Πατέρες της Εκκλησίας ήταν μοναδική, σε σημείο μάλιστα πάνω σε αποκόμματα χαρτονένια που τα έβρισκε από εδώ και εκεί να γράφει σε αυτά τους Λόγους των Θεοφόρων Πατέρων και να τα μοιράζει στον κόσμο αντί ευλογίας.

Πάντα μέσα στο ταγάρι του είχε ένα μικρό ψαλιδάκι με το οποίο αποσπούσε από αποκόμματα εφημερίδων και περιοδικών Εικόνες Αγίων γιατί θεωρούσε μεγάλη ασέβεια να ρίχνονται στα σκουπίδια.

Στις δογματικές εκτροπές ήταν λάβρος κατά πάντων και δεν έκανε εκπτώσεις.

Προγνώριζε την  πρώτη επίσκεψη του Πάπα( 5 Μαίου του 2001)  στην Ελλάδα και τι ¨ευλογίες¨ έφερνε αυτή η επίσκεψη …στην πατρίδα μας.

Στις αρχές της δεκαετίας του 90 τον ρώτησα
-¨Παπά Φώτη τι θα γίνει με τους Τούρκους απέναντι; ¨
– ¨Τώρα θα κάνουμε τον ψόφιο κοριό!! Λίγη υπομονή και θα γίνει το ΑΓΙΟ ΘΕΛΗΜΑ του ΘΕΟΥ σε αυτούς και σε εμάς.

Όμως να ξέρεις κάτι την Μ. Ασία την χάσαμε το 20 γιατί ο Ελληνικός Στρατός έβριζε τα ΘΕΙΑ και οι ανώτεροι αξιωματικοί του κατέλυαν στα χαμαιτυπεία της εποχής που φρόντισαν οι Κεμαλιστές να έχουν κατασκόπους!!¨

Ιανουάριος του 2003, σε οικία πνευματικών αδελφών χαρίζω στο Παπά Φώτη ένα δώρο-κλειστό δέμα και αυτός σαν αντίδωρο μου χαρίζει ένα χαρτόνι πάνω στο οποίο με εκκλησιαστική  γραφή και εκκλησιαστικές μικρογραφίες έχει γράψει το κατά ΙΩΑΝΝΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ που διαβάζεται στην ΑΝΑΣΤΑΣΗ.
-¨ Παπά Φώτη, άνοιξε γρήγορα το δέμα που σου έδωσα¨
ο παπά Φώτης έκανε ¨υπακοή¨ άνοιξε το δέμα και ασπάσθηκε την εικόνα της ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ που του είχα χαρίσει.

Νοέμβριο του 2009 τον συναντώ για τελευταία φορά στο φιλόξενο σπίτι που τον γηροκομούσε με αγάπη στην Αθήνα. Ο Γέροντας είχε το βλέμμα του προσηλωμένο αλλού. 

Αυτή την φορά δεν με υποδέχθηκε με την γνωστή φράση του ¨οι σιωνιστές εργάζονται, εμείς τι κάνουμε;

¨Απόλυτη σιωπή σε όλες τις ερωτήσεις μου που με αγωνία του εξέθετα καθότι η πατρίδα μας ένα μήνα πριν άρχισε να μπαίνει στο καμίνι των δοκιμασιών της. ¨Μας πρόβαραν ήδη τα μνημόνια¨ 

Μόνο τραγουδούσε με την γλυκεία φωνή του¨ τα ρούχα τα μελιτζανιά¨. Τότε μου είπαν ότι όταν είναι στενοχωρημένος τραγουδά αυτό το τραγούδι!!

Που να σκεφτώ τότε ότι κάποιοι ήδη φόρεσαν στην πατρίδα μας μωβ σάβανο… 

Σε λίγο ο Γέροντας ανασηκώθηκε από το κρεβάτι και έδειξε απέναντι του μια πανέμορφη Εικόνα της Αναστάσεως του Κυρίου μας, χαμογέλασε γλυκύτατα και είπε ΩΡΑΙΟ, ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ, ΑΥΤΟ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΕΙ!!! 

5-3-2010 έμαθα την Κοίμηση του ΠΑΠΑ ΦΩΤΗ. 

Σαν να μου φάνηκε να τον είδα να σέρνει το καροτσάκι του, όπως την πρώτη φορά που τον αντίκρισα με την μόνη διαφορά, τώρα αστραποβολούσε και μέσα στο καροτσάκι του δεν είχε άχρηστα μπάζα αλλά προσευχές και ικεσίες για να τις εναποθέσει στον Θρόνο του ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ να σώσει την ΠΙΣΤΗ και την ΠΑΤΡΙΔΑ, αυτά τα δύο για τα οποία νοιαζόταν σε όλη την επίγεια βιωτή του και πολεμούσε για αυτά με την κατά ΧΡΙΣΤΟ ΑΓΙΑ ΣΑΛΟΤΗΤΑ του . Ας έχουμε όλοι μας και η Πατρίδα την ΕΥΧΗ του.¨ 

Σήμερα κάποιοι προσεύχονται και κλαίνε, αύριο θα κλαίμε όλοι μας. 

¨- Τι είναι τα δάκρυα; ρώτησαν ένα γιατρό

- Πόνοι της καρδιάς που υγροποιούνται, είπε. 

- Τι είναι τα δάκρυα; ρώτησαν και ένα μοναχό.

- Το χάδι του Θεού στον άνθρωπο, απάντησε εκείνος.¨

http://agiosioannisprodromos.blogspot.gr/ 

Με πνευματική ευθύνη και συνείδηση 

Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

koukfamily.