Ισλάμ: Θα αποφασίσει επιτέλους η Δύση να το αντιμετωπίσει ή θα πορευτεί ανεύθυνα και θα υποταχθεί...;
Πολιτικοί και μυστικές υπηρεσίες "ανίκανοι" να αντιμετωπίσουν συντονισμένα την ισλαμική τρομοκρατία
Γράφει ο Γεωργίου Μιχαήλ
Το χτύπημα του «μοναχικού λύκου» στη Νίκαια της Γαλλίας ήρθε να μας θυμίσει, αλλά κυρίως, να μας τονίσει, πως το πρόβλημα της ισλαμικής τρομοκρατίας είναι εδώ, υπάρχει, δεν αντιμετωπίζεται επαρκώς και θα συνεχίσει να μας απασχολεί εάν δεν αποφασιστούν άμεσες δράσεις που θα οδηγήσουν στην αισθητή μείωσή του, αφού κανένας δεν μπορεί να αποκλείσει την δολοφονική μεμονωμένη δράση κάποιου φανατικού…
Το νέο πολύνεκρο τρομοκρατικό χτύπημα έτρεξε να το «ενστερνιστεί» το ISIS. Και στο σημείο που σήμερα βρίσκεται, ακόμη και εάν δεν ήταν «κατευθυνόμενο», αποτελεί ένεση τρομοκρατικής ισχύος για τους τζιχαντιστές που καταρρέουν σε όλα τα μέτωπα. Μίας ισχύος που δείχνει να εξαπλώνεται σαν ασθένεια για την οποία κανείς από τους ισχυρούς του πλανήτη δεν δείχνει να ενδιαφέρεται. Και αυτή η αδιαφορία στηρίζεται εν μέρει στην δυνατότητα που αποκτούν οι πολιτικοί ηγέτες να επιβάλουν μειώσεις στα ανθρώπινα και πολιτικά δικαιώματα των πολιτών, προκειμένου να εξασφαλίσουν την ασφάλεια των πολιτών, αν και το τελευταίο αυτό «χτύπημα» αποδεικνύει πως το μόνο που δεν εξασφαλίζεται είναι η ασφάλεια των απλών ανθρώπων… Συμπέρασμα; Στην «μάχη κατά της τρομοκρατίας» κερδισμένοι είναι και οι ηγέτες των κρατών (ενισχύουν την εξουσία τους), αλλά και οι ισλαμιστές τρομοκράτες που εμφανίζονται ως… «αθάνατοι».
Ποιος, όμως, είναι ο υπεύθυνος για όλα όσα συμβαίνουν;
Να θεωρήσουμε πως το ISIS έχει κατορθώσει να αποπροσανατολίσει τις αρμόδιες αρχές πληροφοριών της Ευρώπης, όταν «στοχοποιούσε» την Ρώμη, ενώ ταυτόχρονα έχει κατορθώσει να κινείται ανενόχλητο μέσα στον δυτικό κόσμο, να βρίσκει τους κατάλληλους φανατικούς, να επικοινωνεί μαζί τους, να τους φορτίζει στον κατάλληλο βαθμό και τελικά να τους «σπρώχνει» να γίνουν μάρτυρες και να κερδίσουν τις παρθένες και τα υπόλοιπα σχετικά του ισλαμικού παραδείσου;
Ή μήπως πρέπει να θεωρήσουμε πως οι αρχές ασφάλειας και πληροφοριών της Ευρώπης βρίσκονται σε πλήρη σύγχυση, δεν έχουν καμία διάθεση ανταλλαγής πληροφοριών, δεν αναλύουν με την σωστή μέθοδο τις ό,ποιες πληροφορίες έχουν στη διάθεσή τους και, σημαντικότερο, δεν είναι σε θέση να αναπτύξουν επαφές και δίκτυα πληροφοριών σε φονταμενταλιστικές ομάδες;
Υπάρχει, βέβαια, και η περίπτωση οι αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες ασφάλειας και πληροφοριών να μην εργάζονται καν προς την κατεύθυνση εξεύρεσης φονταμενταλιστικών δικτύων και απομόνωσης επικίνδυνων προσωπικοτήτων που το προφίλ τους έχει τα χαρακτηριστικά του ισλαμιστή τρομοκράτη, αλλά θέλουμε να πιστέψουμε πως σε μία τέτοια περίπτωση θα υπήρχαν έντιμοι και ηθικοί κρατικοί υπάλληλοι που θα διέρρεαν κατάλληλα την επικινδυνότητα των προϊσταμένων χαλαρών πολιτικών και διαταγών προς την κατεύθυνση ουσιαστικής αντιμετώπισης του φαινομένου της ισλαμικής τρομοκρατίας.
Σε κάθε περίπτωση όλα δείχνουν πως το ISIS έχει κατορθώσει να προσαρμοστεί στα δυτικά δεδομένα, με τη χρήση μικτών μεθόδων επικοινωνίας, ενώ ένα αόρατο δίκτυο ανθρώπων του φαίνεται να έχει δημιουργηθεί και να λειτουργεί με τον πλέον αποτελεσματικό τρόπο εδώ και αρκετά χρόνια. Έχει γίνει αρκετά σαφές πως το ISIS δεν χρησιμοποιεί ούτε σήματα καπνού ούτε περιστέρια στις επικοινωνίες του στις δυτικές χώρες. Ο ανθρώπινος παράγοντας έχει επιλεχθεί ως ενδιάμεση επαφή μεταξύ πυρήνων και «ομάδων κρούσης» ή «μοναχικών λύκων». Και η ύπαρξη ενός δικτύου ανθρώπων, που σε κάθε περίπτωση δεν εντοπίζονται (τουλάχιστον εγκαίρως) δημιουργεί πλείστα όσα ερωτήματα για την πραγματική ικανότητα αλλά και την διάθεση τόσο των αρμοδίων υπηρεσιών, όσο και των πολιτικών στο να αντιμετωπίσουν την ισλαμική τρομοκρατία.
Όσοι αντιμετωπίζουν το ISIS ως απλούς «τρελαμένους θρησκόληπτους» που ονειρεύονται τα ουρί του παραδείσου και τις 72 παρθένες, δεν έχει αντιληφθεί πως αυτή η οργάνωση έχει στηθεί με τον πλέον επαγγελματικό τρόπο, έχει επαφή και εκμεταλλεύεται στον απόλυτο βαθμό τη σύγχρονη τεχνολογία και σε συνδυασμό με τις αποτυχημένες (έως απάνθρωπες) εφαρμοζόμενες πολιτικές των δυτικών χωρών σε συνδυασμό με τον θρησκευτικό φανατισμό, έχει κατορθώσει να παράξει το πιο επικίνδυνο «κοκτέιλ», ενώ κανένας δεν μπορεί να εγγυηθεί πως πέρα από την πολιτική και οικονομική υποστήριξη (μην ξεχνάμε τις δηλώσεις πολιτικών και αξιωματούχων πανίσχυρων κρατών, όπως του Ομπάμα ή της Κλίντον) δεν έχει «εσωτερική πληροφόρηση» από υπηρεσίες που έχουν αναλάβει την «μέριμνα» της δημιουργίας και περαιτέρω διατήρησής του στο παγκόσμιο σκηνικό, με απώτερο σκοπό την ικανοποίηση των γεωστρατηγικών και γεωπολιτικών στόχων που έχουν τεθεί από τους ισχυρούς του πλανήτη (δεν είναι αναγκαία συνθήκη οι ισχυροί να είναι μόνο πολιτικοί…).
Για περίπτωση των «μοναχικών λύκων», η οποία εξετάζεται και ως μη αντιμετωπίσιμη από τους ειδικούς, δεν φαίνεται να έχει βρεθεί κάποιο «αντίμετρο» ικανό να αποτρέψει ή και να εκμηδενίσει αυτούς τους «μοναχικούς» ανθρώπους που μέσα στο θολό σκεπτικό τους μπορούν να οργανώνονται, να σχεδιάζουν και να εκτελούν με επαγγελματική ψυχραιμία δολοφονίες αμάχων και αθώων απλών συνανθρώπων τους… Πρόκειται, με απλά λόγια, για παταγώδη αποτυχία των αρμοδίων υπηρεσιών, στελέχη των οποίων καλούνται να κατανοήσουν τον τρόπο σκέψης και λειτουργίας ανθρώπων που δεν κινούνται εντός των μέχρι προ ολίγων ετών γνωστών πλαισίων, ενώ για πολιτικούς λόγους «απαγορεύεται» στις υπηρεσίες αυτές να χρησιμοποιήσουν ανορθόδοξες -μη συμβατικές- μεθόδους για την αντιμετώπιση του «φαινομένου», σαν να πρόκειται για την προστασία ζωϊκού υπό εξαφάνιση είδους…! Δυστυχώς, λόγω των μέχρι στιγμής αρνητικών αποτελεσμάτων, κανείς δεν μπορεί να αισθάνεται βέβαιος είτε για την ποιότητα είτε για την στεγανότητα λειτουργίας τόσο υπηρεσιών όσο και προσώπων που εμπλέκονται στον αγώνα κατά της ισλαμικής τρομοκρατίας.
Εάν εγκαταλειφθεί το σκεπτικό μίας συνωμοσίας των ισχυρών του πλανήτη, που έχουν στη διάθεσή τους και τις αρχές – υπηρεσίες ασφάλειας και πληροφοριών όλων των δυτικών (και όχι μόνο) κρατών, τότε ποιος μπορεί να είναι ο φόβος από τη δράση των (τονίζουμε, υπό κατάρρευση) φονταμενταλιστών ισλαμιστών και των τζιχαντιστών;
Ο πραγματικός φόβος των αρχών και των πολιτικών ηγεσιών, είναι οι θάνατοι αθώων πολιτών ή κάτι πολύ μεγαλύτερο και πολύ πιο επικίνδυνο για ολόκληρο τον πλανήτη; Κάτι που μπορεί να εξάγει σε μηδενικό χρόνο τον πόλεμο από τις πόλεις της Συρίας και του Ιράκ σε όλες τις πόλεις της Δύσης;
Δυστυχώς, η απάντηση βρίσκεται στην απελπισία που αισθάνονται οι τζιχαντιστές διαπιστώνοντας πως το όνειρό τους για «Ισλαμικό Χαλιφάτο» γκρεμίζεται στέλνοντας τους ίδιους στον θάνατο. Η «πολιτισμένη» Δύση, φοβάται να μην παρασυρθεί σε έναν θρησκευτικό πόλεμο εξαιτίας μίας ανακλαστικής θυμικής ενέργειας από κάποιον ηγέτη ισχυρής χώρας. Μία ενέργεια που θα είναι ενάντια ενόπλων και αμάχων, και η οποία θα τύχει της άμεσης εκμετάλλευσης από το υπάρχον δίκτυο φανατικών ιμάμηδων που δοξάζουν τον Αλλάχ στα τζαμιά των δυτικών χωρών… Μία ενέργεια που θα εξοργίσει και θα στοχοποιήσει όλους τους μουσουλμάνους και θα τους στρέψει κατά όλων των μη μουσουλμάνων, μετατρέποντας σε πεδίο μάχης όλες τις πόλεις του δυτικού κόσμου…
Υπό την πίεση μίας τέτοιας εξέλιξης, οι αντιδράσεις των εμπλεκόμενων δυτικών χωρών χαρακτηρίζονται ως χλιαρές, τόσο στην εμπλοκή τους στις μάχες σε Συρία και Ιράκ, όσο και στην αντιμετώπιση της εξελισσόμενης (και αναπτυσσόμενης;) ισλαμικής τρομοκρατίας στις δυτικές χώρες…
Και στο σημείο αυτό τίθεται το ουσιαστικό ερώτημα: Οι ηγέτες των ισχυρών κρατών θέλουν να αντιμετωπίσουν το «φαινόμενο» σπαταλώντας τεράστιους πόρους (άσπρα χαρτιά που τυπώνονται και παίρνουν ονομαστική αξία) προς την κατεύθυνση αυτή, αυξάνοντας τις δικές τους εξουσίες ή, μήπως, διαπιστώνοντας πως δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν την φρίκη της ισλαμικής τρομοκρατίας έχουν συμβιβαστεί με την ιδέα κάποιας άτυπης συμφωνίας εις βάρος αδύναμων χωρών που βρίσκονται στη Μέση Ανατολή ή ακόμη και στην Δύση, κερδίζοντας χρόνο για την καλύτερη αντιμετώπιση της ισλαμικής τρομοκρατίας ή την προετοιμασία των πολιτών τους για μία νέα κατάσταση στην οποία θα είναι υποχρεωμένοι να ζήσουν;
Εξαίρεση στον «κανόνα του διασυρμού» πολιτικής και υπηρεσιών των δυτικών χωρών αποτελεί η τακτική του ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν, ο οποίος δεν δίστασε να αντιμετωπίσει την ισλαμική τρομοκρατία τόσο στον Καύκασο και στην Ρωσία, αλλά και στη Μέση Ανατολή, με αποτέλεσμα να αποκομίσει σημαντικότατα οφέλη στο γεωπολιτικό παίγνιο, να παραδώσει μαθήματα συλλογής, ανάλυσης και αξιοποίησης πληροφοριών και να εξαναγκάσει τις ΗΠΑ να ζητήσουν συνεργασία και κοινή δράση με την Ρωσία για να αντιμετωπιστεί επαρκώς η ισλαμική τρομοκρατία (σε περίπτωση θρησκευτικού πολέμου, οι ΗΠΑ θα γίνουν ένα τεράστιο πεδίο μάχης…). Άξια προσοχής είναι και η τελευταία κίνηση – τοποθέτηση της Ρωσίας στη Λιβύη, όπου το αμέσως επόμενο διάστημα αναμένονται ιδιαίτερα κρίσιμες εξελίξεις, οι οποίες συνδέονται άμεσα με την δράση των ισλαμικών τρομοκρατικών δικτύων και την ασφάλεια της Ευρώπης, αποδεικνύοντας πως η Ρωσία έχει ξεφύγει ένα βήμα μπροστά, επιδιώκοντας την πρόληψη (έστω και με αθόρυβες μεθόδους) και όχι την απλή καταστολή μετά από δολοφονίες αθώων πολιτών…
Συμπερασματικά, θα μπορούσαμε να πούμε πως η «ιδεολογία» του ISIS φαίνεται να κερδίζει κατά κράτος τις υπηρεσίες ασφάλειας και τις υπηρεσίες πληροφοριών μέσα «στο γήπεδό τους», αφού κατορθώνει και λειτουργεί πυρήνες ή μετατρέπει σε «μοναχικούς λύκους» ανθρώπους της διπλανής πόρτας, ενώ την ίδια στιγμή –και παρά τις όποιες δηλώσεις- φαίνεται πως έχει επιβάλει ένα κλίμα τρόμου στις κυβερνήσεις των δυτικών χωρών, οι οποίες αν δεν προχωρήσουν σε γνωστές –αλλά ποτέ γνωστοποιημένες ή δημοσίως αποδεκτές- μεθόδους, θα καταρρεύσουν από το βάρος της ανευθυνότητάς τους καταστρέφοντας τις χώρες που υποτίθεται ότι προστατεύουν… Κι ενώ οι αυξάνονται ψίθυροι για το ότι δεν έχει χτυπηθεί μέχρι στιγμής η Γερμανία, κάποιοι έχουν αρχίσει να σκέφτονται σοβαρά να στοιχηματίσουν για την χώρα που θα γίνει το επόμενο τρομοκρατικό χτύπημα, τοποθετώντας την Μεγάλη Βρετανία στην πρώτη θέση... Κι εδώ δεν αφορά την κυνικότητα του τζόγου, αλλά την σκοπιμότητα που μπορεί να κρύβεται πίσω από αυτή την "πρόβλεψη"...
ΥΓ1: Για την περίπτωση της Ελλάδας και την πιθανότητα ισλαμικού τρομοκρατικού χτυπήματος εντός ελληνικού εδάφους, θα πρέπει να τονιστεί πως η πιθανότητα για μία τέτοια (τρομοκρατική) ενέργεια είναι σχεδόν μηδενική, αφού η Ελλάδα αντιμετωπίζεται ως χώρα διέλευσης και όχι ως χώρα που δρα καταλυτικά στην κοινή γνώμη των κοινωνιών των δυτικών χωρών. Και αυτή είναι η «καλή» περίπτωση. Γιατί, στην χειρότερη, το ISIS δεν ενδιαφέρεται δεν υπολογίζει καν την Ελλάδα… Εξάλλου, όλα δείχνουν πως τα ιδεολογικά τους "ξαδέρφια" βρίσκονται στην κυβέρνηση (πολιτικό τζιχάντ) των Αθηνών και υλοποιούν απρόσκοπτα το καταστροφικό τους έργο...
Πηγή "Ας Μιλήσουμε Επιτέλους!"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου