Διαλύουν την Συνοδικότητα, τά Δόγματα, τήν Θεολογία και Εκκλησιολογία και μας καλούν να τα αποδεχτούμε "ώς έργο του Παρακλήτου"!

    

«Κλαίγεται, ὁ Μεσσηνίας, στὸ νέο του βιβλίο,   διότι –λέγει– οἱ “νεοζηλωτές” ἀντέδρασαν δυναμικά, «με αποτέλεσμα να  επηρεαστούν πολλές Αποφάσεις (τῆς Κολυμπαρίου Συνόδου) και να μην εκφραστεί απόλυτα το μήνυμα της Ορθοδοξίας στον σύγχρονο κόσμο».

      Φανταστεῖτε τι θὰ γινόταν, ἂν δὲν ὑπῆρχαν κι αὐτὲς οἱ ἀντιδράσεις!

ΕΔΩ

ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗΣ

ΣΧΟΛΙΟ: Δέν υπάρχει δυστυχώς η απαραίτητη νοημοσύνη ώστε νά γίνει κατανοητό τί γράφουμε καί τί διαβάζουμε. "Οι αντιδράσεις εμπόδισαν τήν απόλυτη έκφραση τού κακόδοξου μηνύματος". Είναι αντιδράσεις. Ετεροπροσδιοριζόμενες. Σύντομα θά τίς συμπεριλάβουν στό μυστήριο τής ετερότητος πού επαγγέλεται ο Ζηζιούλας. Ανιχνεύουν τίς προθέσεις τών αιρετικών, τούς σκοπούς τους καί ορθά τούς αρνούνται, αλλά η αντίδραση δέν έχει δικό της λόγο. Είναι παθητική. Επαναλαμβάνεται μέχρι θανάτου. Είναι άγονη. Τί έχει νά προσθέσει από τόν λόγο τού Γέροντα Εφραίμ τού 1974; Τί πρόσθεσε;

«Ο μη πιστεύων κατά την παράδοσιν της Εκκλησίας άπιστος 
έστιν»(Αποσπάσματα από τον ένθρονιστήριον λόγον του Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεΐτου, 1974)
*****

Εκείνοι που ομιλούν πληθωρικά περί αγάπης νο­θεύουν το περιεχόμενο της για να περιπτυχθούν όλους τους αιρετικούς όλων των αποχρώσεων. Είναι τόσο ψεύ­τικη αυτή η αγάπη όσο και τα ψεύτικα λουλούδια.... 
*****

*  Η Εκκλησία του Χριστού είναι Καθολική με την έννοιαν, ότι κατέχει όλο το πλήρωμα της αληθείας και της χάριτος διά τον φωτισμόν και την απολύτρωσιν του κό­σμου και επί πλέον είναι Καθολική με την έννοιαν ότι «δυνάμει» τείνει, όχι να κατακτήση, αλλά να αγιάση τον κόσμον. Κεφαλή της Εκκλησίας ο Χριστός και ημείς μέ­λη εκ μέρους συνδεόμενοι διά της κοινής πίστεως «εν τω συνδέσμω της αγάπης».

* Όσο περισσότερο αγιάζομε ο καθένας τον εαυτόν μας, τόσο περισσότερο αγιάζεται το σώμα της Εκκλη­σίας και κατά τον ανθρώπινο χαρακτήρα της, διότι κατά τον θείον της χαρακτήρα είναι τόσον αγία όσον και ο Θε­άνθρωπος Ιησούς. Η Ιστορία της Εκκλησίας είναι ι­στορία αγώνος εξαγιασμού των πιστών της.

* Όλοι όσοι πιστεύουν αληθινά, αγαπούν εν αληθεία όσοι δεν πιστεύουν αληθινά αγαπούν εν υποκρίσει. Ε­μείς ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί αγαπούμε όλους και επιθυμούμε να έρθουν σε επίγνωση της αληθείας. Έτσι μας δίδαξε «ο Θεός της αγάπης» έτσι αναπαύεται η συνείδησίς μας.Δεν εχθραινόμεθα προς τους ανθρώπους εξ αι­τίας της αιρέσεως η της απιστίας των, αλλά και δεν θα αγαπήσωμεν ποτέ την απιστίαν η την αίρεσιν χάριν των ανθρώπων, διότι θα αποξενωθούμε από τον Θεόν.

* Ο Θεός διοχετεύει τη δύναμη της αγάπης Του, όταν προσκυνήται «εν Πνεύματι και αληθεία».

* Εκείνοι που ομιλούν πληθωρικά περί αγάπης νο­θεύουν το περιεχόμενο της για να περιπτυχθούν όλους τους αιρετικούς όλων των αποχρώσεων. Είναι τόσο ψεύ­τικη αυτή η αγάπη όσο και τα ψεύτικα λουλούδια....

* Λέγουν να ενωθούμε οι Ορθόδοξοι με τους Ρωμαιο­καθολικούς και εν συνεχεία με τους Προτεστάντας και με όλες τις γνωστές και άγνωστες αιρέσεις που επενόησε ο Διάβολος εν ονόματι τού Χριστιανισμού. Και αφού ενω­θούν όλοι οι Χριστιανοί ανεξαιρέτως μεταξύ των, κατό­πιν να ενωθούν και με τους Μωαμεθανούς, τους Ιου­δαίους, κατ' επέκτασι με τους Βουδδιστάς, Βραχμανιστάς, Σιντοϊστάς και με όλες γενικά τις θρησκείες της υφηλίου.

Αυτή η παναιρετική αλχημεία επιχειρείται διά του λεγομένου Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών. Ο ό­ρος νομίζομε ότι δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικό­τητα. Πρόκειται περί Παγκοσμίου Συμβουλίου Εθελοθρησκειών. Ο μοναδικός θεός ο όποιος θα διεκδικήση εκεί φόρον λατρείας θα είναι ο εκπεσών Εωσφόρος, ο ο­ποίος διά του απεσταλμένου του μεταξύ των ανθρώπων Αντιχρίστου θα επιχείρηση να υποκαταστήση την πί­στη και τη λατρεία στον αληθινό Θεό. Για τον Οικουμε­νισμό δεν υπάρχει προσωπικός Θεός, τελείως απαράδεκτο είναι γιά τους συνεπείς οικουμενιστάς το δόγμα τού Τριαδικού Θεού.

Είναι γνωστό ότι ο σατανοκίνητος Σιωνισμός συντο­νίζει δύο επίβουλες ενέργειες εντός και εκτός της Εκκλη­σίας που αποβλέπουν σε ένα και μοναδικό σκοπό στην ά­λωση του φρουρίου που λέγεται Ορθοδοξία.

Παπικοί, Προτεστάνται, Χιλιασταί, Μασώνοι, Ενω­τικοί, Οικουμενισταί, και κάθε άλλη «ρίζα πικρίας», ό­λοι αυτοί «μίαν γνώμην έχουσι, και την δύναμιν και την εξουσίαν αυτών τω Θηρίω διδόασιν. Ούτοι μετά του Αρ­νίου πολεμήσουσι, και το Αρνίον νικήσει αυτούς, ότι Κύριος κυρίων εστί και Βασιλεύς βασιλέων, και οι μετ' αυτού κλητοί και εκλεκτοί και πιστοί» (Άποκ. 17, 13).

* Φρονούμεν ότι η Ορθοδοξία δεν έχει καμμία θέση ανάμεσα σ' αυτό το συνονθύλευμα των πλανών και των αιρέσεων. Αυτό το δόλιο «οικουμενικό» κατασκεύασμα δεν αποσκοπεί στην αναζήτηση της αληθείας, αλλά κατά τον π. Χαράλαμπον Βασιλόπουλον «είναι ένα ανακάτεμα αφανισμού της Αλήθειας. Είναι μία προσπάθεια όχι να βρουν την αλήθεια οι πλανεμένοι, αλλά να την χάσουν και εκείνοι που την έχουν, εκείνοι δηλαδή που πιστεύουν στην Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία».

«Μη πλανώμεθα. Μεταξύ Ορθοδοξίας και ετεροδοξίας χάσμα μέγα έστήρικται», τονίζει ο Καθηγητής κ. Ανδρέας Θεοδώρου.

impantokratoros