Η Ανταρκτική και η Νέα Τάξη Πραγμάτων

ΠΩΣ ΣΥΝΔΕΟΝΤΑΙ ΤΑ ΚΡΟΝΙΑ ΙΕΡΑΤΕΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤΑΡΚΤΙΚΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΑΤΑΝΙΣΤΕΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ

Γράφει η Χρυσούλα Μπουκουβάλα

Συνέχεια από:Δευτέρα 4 Απριλίου 2022

Η θεωρία της μετατόπισης πόλων

Μπορεί όμως να οφείλονται και σε βίαιες ηλεκτρομαγνητικές καταιγίδες που προκάλεσαν την ολίσθηση του φλοιού της Γης σε ορισμένες περιοχές της Γης όπως υποστήριξε ο Αμερικανός καθηγητής της Ιστορίας της Επιστήμης και συγγραφέας, Τσαρλς Χάπγκουντ (Charles Hapgood, 1904-1982).

Ο Χάπγκουντ, βασίστηκε στους μεσαιωνικούς χάρτες του αξιωματικού του τουρκικού ναυτικού Πιρί Ρεΐς (1470–1554), που δώρισε ένα πακέτο χάρτες που είχε ανακαλύψει στην Ανατολή, στη βιβλιοθήκη του Κογκρέσου και στους χάρτες του Γάλλου μαθηματικού και χαρτογράφου Ορονταίου Φιναίου (Orontius Finaeus, 1494 –1555) και άλλους.

Αυτοί οι χάρτες απεικονίζουν τις ακτές της Ανταρκτικής όπως ήταν πριν να σκεπαστεί από παχύ στρώμα πάγου και έχουν άρτια προβολική απεικόνιση.

Έτσι ο Χάπγκουντ διατύπωσε την υπόθεση ότι οι χάρτες αυτοί είχαν σχεδιαστεί με βάση άλλους που φτιάχτηκαν από ανθρώπους ενός εξελιγμένου πολιτισμού της εποχής των παγετώνων του βορείου ημισφαιρίου.

O χάρτης του Πιρί Ρεΐς του 1513 που απεικονίζει την προβολή των ανατολικών ακτών της Νοτίου Αμερικής και τμήματος της περιοχής της Ανταρκτικής με εξαιρετική ακρίβεια.

Χάρτης του Ορονταίου Φιναίου που απεικονίζει την ήπειρο της Ανταρκτικής να εφάπεται σχεδόν της Νοτίου Αμερικής.

Σύμφωνα με τον Χάπγκουντ, περίπου το 9.600 π.Χ. τα στρώματα παγετώνων που συσσωρεύτηκαν με μεγάλη ταχύτητα στους πόλους, προκάλεσαν ταλάντωση της Γης και ολίσθηση του φλοιού πάνω από τον μανδύα όταν αυτή που λέμε σήμερα Ανταρκτική βρισκόταν 4.000 χιλιόμετρα πλησιέστερα στον Ισημερινό, και οι περισσότερες τοποθεσίες της Γης είχαν διαφορετικές γεωγραφικές συντεταγμένες.

Μάλιστα δε ο ίδιος ο Αλβέρτος Αϊνστάιν, τόσο πολύ είχε γοητευθεί από τη θεωρία του, ώστε προλόγισε το βιβλίο του «Earth’s Shifting Crust» (Ο μετατοπιζόμενος φλοιός της Γης) που κυκλοφόρησε το 1959. Αν τα λεγόμενα του Χάπγκουντ δεν στηρίζονταν σε σοβαρές επιστημονικές αποδείξεις, ο Αϊνστάιν δεν θα δεχόταν να τον προλογίσει.

Ο Χάπγκουντ υποστήριξε ότι είναι δυνατόν μια παγετώδης εποχή να μην καλύψει ταυτοχρόνως ολόκληρη τη Γη, αλλά μόνο τα μέρη που ολισθαίνουν προς τις πολικές περιοχές.

Τι σημαίνει αυτό; Ότι μάταια αναζητούμε την Ατλαντίδα κάπου έξω από τις ακτές του σημερινού Κόλπου του Μεξικού, στο παρόν γεωγραφικό πλάτος και ότι ουσιαστικά η Ανταρκτική είναι στην πραγματικότητα η εξαφανισμένη Ατλαντίδα, και δεν βρισκόταν επί εκατομμύρια χρόνια στο νότιο πόλο όπως λέει το επίσημο αφήγημα και δεν ήταν καλυμμένη με παχύ στρώμα πάγου, όπως είναι σήμερα.

Επομένως, το Τιαχουανάκο και άλλα κυκλώπεια μνημεία, είναι κατασκευάσματα των Ατλάντων που κατοικούσαν ένα τεράστιο νησί που βρισκόταν 4.000 χιλιόμετρα πιο κοντά στον Ισημερινό, αλλά, εν συνεχεία, βρέθηκε στο Νότιο Πόλο όπου και παραμένει μέχρι σήμερα!

Την αρχική θεωρία του Χάπγκουντ επεξεργάστηκαν περισσότερο οι συγγραφείς Ραντ και Ρόουζ Φλεμ-Άθ (Rand και Rose Flem-Ath) το 1995 στο βιβλίο τους «When the Sky Fell. In search of Atlantis» (Όταν έπεσε ο ουρανός. Αναζητώντας την Ατλαντίδα), όπου διατύπωσαν την υπόθεση ότι πριν από 12.000 χρόνια οι τεράστιες περιοχές της Ανταρκτικής ήταν απαλλαγμένες από πάγο και ήταν έδρα του βασιλείου της Ατλαντίδας.

Επεκτείνοντας τη θεωρία του Χάπγκουντ για την ολίσθηση του φλοιού της Γης πάνω στον μανδύα, οι δύο συγγραφείς αφού εξετάσουν διάφορους αρχαίους αλλά εξαιρετικά ακριβείς παγκόσμιους χάρτες, δείχνουν πώς ο φλοιός της Γης άρχισε να μετατοπίζεται περίπου το 11.500 π.Χ. για να γλιστρήσει εντελώς πάνω στον μανδύα το 9.600 π.Χ., παρασύροντας την Ατλαντίδα στην πολική ζώνη όπου βρίσκεται τώρα, θαμμένη κάτω από τα χιλιόμετρα των παγετώνων της Ανταρκτικής.

Στο σημείο αυτό μπορεί πολλοί να πουν ότι τα επίσημα ΜΜΕ και οι διάφορες δημοσιεύσεις για την Ανταρκτική μέχρι τώρα έχουν ένα εντελώς διαφορετικό αφήγημα. Αρκεί να σκεφτούμε όμως σε ποιους ανήκουν όλα τα καθεστωτικά ΜΜΕ και από ποιους ελέγχονται ασφυκτικά οι περισσότεροι επιστήμονες, ώστε να καταλάβουμε το μέγεθος της εξαπάτησης.

Πάντως, οι συγγραφείς αναλύουν γιατί τέτοιες μετατοπίσεις είχαν ξανασυμβεί το 91.600 π.Χ. όπου η Ευρώπη ωθήθηκε προς τον αρκτικό κύκλο και το 50.600 π.Χ. όταν η Βόρειος Αμερική μετατοπίστηκε στην πολική ζώνη, και πώς, εν μέσω μαζικών σεισμών και επικών πλημμυρών, οι εναπομείναντες Άτλαντες εγκατέλειψαν την πατρίδα τους και διεσπάρησαν σε όλο τον κόσμο, με αποτέλεσμα μερικές εκατονταετίες αργότερα την ανάδυση των πρώτων γνωστών νεολιθικών πολιτισμών, την ταυτόχρονη έκρηξη της γεωργίας και φυσικά, τη λατρεία του ταύρου.

Οι Φλεμ – Άθ εξηγούν πώς μια μετατόπιση του φλοιού της Γης θα μπορούσε να συμβεί ξανά στο μέλλον, εξαιτίας υψηλής ηλιακής δραστηριότητας, εκδοχή την οποία έχει αναλύσει εκτενώς το ιστολόγιο «Απεροπία».

Είτε λοιπόν προσελκύστηκε η Σελήνη, είτε έπεσε ένας μεγάλος μετεωρίτης, είτε έγιναν δύο διαδοχικές καταστροφές, μία το 12.000 π.Χ., και μία το 9.600 π.Χ., το αποτέλεσμα ήταν η καταστροφή της Ατλαντίδας και κοσμογονικές θεομηνίες.

Η μάχη για την Ανταρκτική

Μετά από διάφορες εξερευνητικές αποστολές, το 1938-39 οι Ναζί έστειλαν ακόμα μία στην περιοχή Όαση Σιρμάχερ (Schirmacher Oasis) της Γης της Βασίλισσας Μωντ, στα βόρεια παράλια της Ανταρκτικής, αλλά καλά οργανωμένη:

Την αποστολή Neuschwabenland (Νέα Σουηβία). Επίσημη πρόφαση ήταν ότι ήθελαν να εξασφαλίσουν λίπος φάλαινας για να προμηθεύσουν με μαργαρίνες και σαπούνια τους Γερμανούς πολίτες, αλλά και γλυκερίνη για εκρηκτικά τον στρατό, έτσι ώστε να μην αντιμετωπίσουν έλλειψη εάν η Γερμανία δεχόταν επίθεση.

Η περιοχή της γερμανικής αποστολής.

Μετά τον θάνατο του Χίτλερ −που αρκετοί υποστήριξαν ότι δεν πέθανε, αλλά διέφυγε μαζί με την σύντροφό του Εύα Μπράουν στην Ανταρκτική− διάφοροι φαλαινοθήρες ορκίζονταν ότι τα δύο γερμανικά υποβρύχια U530 και U977 που μετέφεραν υψηλόβαθμους Ναζί φυγάδες τον Ιούλιο και Αύγουστο του 1945 στο λιμάνι Mar la Plata της Αργεντινής, τα είχαν δει τα προηγούμενα χρόνια και στη γερμανική βάση Neuschwabenland της Ανταρκτικής.

Aργότερα οι Βρετανοί, το 1944-46 στα πλαίσια της στρατιωτικής επιχείρησης Tabarin επιχείρησαν να στήσουν δικές τους στρατιωτικές βάσεις, επανδρωμένες από ειδικές μονάδες της SAS (Eιδικής Υπηρεσίας Αεροπορίας). Το 1945 επιχείρησαν μάλιστα να επιτεθούν στη γερμανική βάση, αλλά απέτυχαν.

Γι’ αυτό στα μέσα Ιανουαρίου του 1947, οι ΗΠΑ έστειλαν μια γιγαντιαία στρατιωτική επιχείρηση στην Ανταρκτική με την ονομασία Operation High Jump (Επιχείρηση Άλμα εις Ύψος) υπό την διοίκηση του διάσημου Αμερικανού εξερευνητή και των δύο πόλων και ναυάρχου, Ρίτσαρντ Μπερντ (Richard Byrd).

Στις προηγούμενες αποστολές του στην Ανταρκτική, ο Μπερντ είχε στήσει την πρώτη αμερικανική βάση με την ονομασία Little America. Οπότε, η επίσημη δικαιολογία για την Επιχείρηση Άλμα εις Ύψος ήταν η επέκταση της υπάρχουσας βάσης.

Λόγω της εμπειρίας του, αλλά και της ιδιότητάς του ως υψηλόβαθμου τέκτονα (συγκρατήστε το αυτό), οι Γερμανοί τού είχαν κάνει πρόταση πριν από τον πόλεμο να συνεργαστεί μαζί τους σε πολικές αποστολές, αλλά εκείνος είχε αρνηθεί.

Ο Μπερντ που ήταν πιλότος, είχε δημιουργήσει σάλο όταν διέρρευσαν δηλώσεις του περί μιας περιοχής που είχε δει σε μία πτήση του στον Βόρειο Πόλο η οποία είχε θερμές πηγές, βλάστηση και άγνωστα ζώα, εγκαινιάζοντας έτσι τον θρύλο της κούφιας Γης, δηλαδή ότι οι δύο πόλοι επικοινωνούν μεταξύ τους, κρύβοντας στο εσωτερικό της Γης έναν άγνωστο κόσμο.

Αυτοί οι ισχυρισμοί μέχρι σήμερα χαρακτηρίζονται προϊόν συνομωσιολόγων.

Στην αποστολή Άλμα εις Ύψος συμμετείχαν ένα αεροπλανοφόρο, 13 συνοδευτικά πλοία του αμερικανικού πολεμικού ναυτικού, 15 αεροπλάνα, 6 ελικόπτερα, 6 υδροπτέρυγα, 4080 στρατιώτες και επιστήμονες και τρείς μεγάλες ομάδες ανδρών με έλκηθρα και σκυλιά κατάλληλα για τον πολικό κύκλο. Ως ναυαρχίδα είχε δε ένα θωρηκτό για υποβρύχιες επιχειρήσεις.

Στην πραγματικότητα οι Αμερικανοί έψαχναν να εντοπίσουν και να καταστρέψουν κάθε βάση της σκοτεινής Εταιρείας της Θούλης των Ναζί στην παγωμένη ήπειρο.

Ωστόσο, αντί να μείνουν εννέα μήνες, όπως είχαν σχεδιάσει, στο τέλος του Φεβρουαρίου γύρισαν πίσω άρον άρον, ισχυριζόμενοι ότι συνάντησαν εξαιρετικά άσχημες …καιρικές συνθήκες που προκάλεσαν τον θάνατο 5 ατόμων.

Λέγεται ότι δέχτηκαν επίθεση από στρατιωτικές μονάδες των Ναζί με προηγμένης και άγνωστης τεχνολογίας αεροσκάφη, ότι έγιναν αερομαχίες και χτυπήθηκαν 4 αεροπλάνα, ενώ αρκετά άλλα χάθηκαν και η αποστολή αναγκάστηκε να εγκαταλείψει.

Το σημαντικότερο είναι όμως ότι διέρρευσε πως σε μία αναγνωριστική πτήση του, το αεροπλάνο του Μπερντ αδρανοποιήθηκε από άγνωστες δυνάμεις και οδηγήθηκε με αυτόματη πλοήγηση σε μία κρυφή πόλη όντων που φαίνονταν πολύ προηγμένα, τα οποία του μίλησαν για έναν μελλοντικό Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο και τις καταστρεπτικές του συνέπειες…

(Εκτενές ιστορικό των όσων είδε ο Μπερντ μπορείτε να διαβάσετε εδώ.)

Παραμένει άγνωστο αν όντως συνέβη κάτι τέτοιο, ποια σχέση είχαν εκείνα τα όντα που φαίνονταν καλοπροαίρετα με τους Ναζί, και αν έχουν και αυτά αντίθετες φατρίες.

Τελικά, ο ίδιος ο ναύαρχος Μπερντ πρόδωσε κατά κάποιον τρόπο με τα λεγόμενά του αυτό που συνέβη, σε μία συνέντευξη που έδωσε στο πρακτορείο International New Service, που δημοσιεύτηκε στις στις 5.3.1947 στην εφημερίδα «El Mercurio» του Σαντιάγο της Χιλής, και που οι ΗΠΑ παριστάνουν ότι δεν υπάρχει:

«Ο στρατηγός Μπερντ προειδοποίησε σήμερα ότι οι ΗΠΑ πρέπει να λάβουν μέτρα προστασίας ενάντια στην πιθανότητα μιας εισβολής στην χώρα από εχθρικά αεροπλάνα, ερχόμενα από τις περιοχές των πόλων. Ο στρατηγός εξήγησε ότι δεν προσπαθεί να τρομάξει τον κόσμο, αλλά η σκληρή αλήθεια είναι ότι στην περίπτωση ενός νέου πολέμου, οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να δεχτούν επίθεση από αεροπλάνα που πετούν πάνω από έναν ή και τους δύο πόλους».

Αυτά τα είπε o Μπερντ υπονοώντας ότι είτε οι Ναζί, είτε τα όντα που θρυλείται ότι είχε συναντήσει, είχαν ασύλληπτα προηγμένη τεχνολογία, ωστόσο οι σύμμαχοι ισχυρίζονταν ότι επρόκειτο μόνο για σχέδια πρωτοτύπων που δεν χρησιμοποιήθηκαν ποτέ σε πραγματικές επιχειρήσεις.

Οι Ναζί υψηλόβαθμοι επέμεναν πάντως ότι είχαν παραλάβει την τεχνολογία των πολεμικών αεροσκαφών και των υποβρυχίων τους από τους «Ανώτερους Άγνωστους» για τους οποίους θα μιλήσουμε παρακάτω.

Οι φήμες ότι οι μετέπειτα ιπτάμενοι δίσκοι ήταν τα υπερεξελιγμένα αεροσκάφη που κατασκεύασαν οι Ναζί υπό την καθοδήγησή τους, συνεχίζονται μέχρι σήμερα.

Το θέμα είναι ότι την τεχνολογία αυτή την οικειοποιήθηκαν τελικά οι ΗΠΑ, δεδομένου ότι οι σπουδαιότεροι επιστήμονες των Ναζί, προσελήφθησαν τελικά από αμερικανικά πανεπιστήμια και στρατιωτικούς οργανισμούς.

Mερικά από τα προηγμένα πρωτότυπα αεροσκαφών των Ναζί. Λέγεται ότι δεν ήταν λειτουργικά και δεν πέταξαν ποτέ. Είναι όμως έτσι εφόσον παρόμοια έχουν αναφερθεί έκτοτε σε όλο τον κόσμο;

Πάντως, οι Αμερικανοί το 1958 διεξήγαν την μυστική επιχείρηση Άργος (Operation Argus) ρίχνοντας τρεις (!) ατομικές βόμβες ηλεκτρομαγνητικών παλμών (EMP) στην ανώτερη ατμόσφαιρα της ευρύτερης περιοχής που βρίσκονταν οι γερμανικές βάσεις, με επίσημη δικαιολογία «την ηλεκτρομαγνητική αδρανοποίηση εχθρικών τηλεπικοινωνιών» εννοώντας της Σοβιετικής Ένωσης.

Όλα αυτά αγνοούνται από τον περισσότερο κόσμο.

Ποιος ξέρει πόσες δοκιμές πυρηνικών ή άλλων όπλων και πόση ζημιά έχουν κάνει στον πλανήτη μας, μειώνοντας ακόμα και το μαγνητικό μας πεδίο (βλ. μαγνητική ανωμαλία του νοτίου Ατλαντικού) και πόσο έχουν καταστρέψει τη γεωδυναμική του…

Πάντως οι άνθρωποι των μυστικών εταιρειών των Ναζί έλεγαν ότι κατάφεραν με τις γνώσεις τις οποίες πήραν τηλεπαθητικά από τους «Κυρίαρχους» να κατασκευάσουν ιπτάμενα σκάφη, χρησιμοποιώντας μια αστείρευτη «εναλλακτική μορφή ενέργειας», την ενέργεια Βριλ, που δεν είναι προφανώς παρά η ψυχρή σύντηξη του υδρογόνου που ετοιμάζεται αθόρυβα εδώ και πολλά χρόνια.

Μέχρι σήμερα, δεν έχει δοθεί καμμία στιβαρή εξήγηση από τους επίσημους διεθνείς φορείς που διαχειρίζονται τις επιστημονικές αποστολές στην Ανταρκτική ούτε για το τι ακριβώς συνέβη τότε, ούτε για το συμβαίνει σήμερα.

Υποτίθεται ότι όλες μελετούν αιωνίως την τρύπα του όζοντος (που στο μεταξύ έχει κλείσει, αν υπήρξε ποτέ), τις υπόγειες λίμνες, τα ηφαίστεια, τα βακτήρια, την κλιματική αλλαγή, τους πιγκουίνους και άλλα παραμυθάκια για νήπια.

Συνεχίζεται:  Η Ανταρκτική και η Νέα Τάξη Πραγμάτων – Aperopia