Είναι δυνατή η σωτηρία για τους ετερόδοξους και τους αιρετικούς;

Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσιανίνωφ

(Αχρονολόγητη Επιστολή σε κάποιον γνωστό του)

Αξιοδάκρυτον θέαμα αληθώς είναι οι Χριστιανοί οι οποίοι δεν κατανοούν την ουσίαν της χριστιανικής πίστεως. Ένα θέαμα πού μαρτυρείται σχεδόν παντού εις τάς ημέρας μας. Είναι σπάνιον να παρηγορήση κανείς τους οφθαλμούς του από ένα αντίθετο φαινόμενο. Βλέποντας το πλήθος των λεγομένων «χριστιανών» σπανίως διακρίνει το βλέμμα σου κατ' όνομα και κατ' έργον αληθινόν χριστιανόν. 

Παρουσιάζω τώρα την έρώτησί σας: «Διατί δεν δύνανται οι ειδωλολάτραι - αλλόθρησκοι και άπιστοι, Μουσουλμάνοι και οι λεγόμενοι αιρετικοί να σωθούν;». Γράφετε ότι «ανάμεσα τους υπάρχουν πολλοί καλοί άνθρωποι. Εάν απεστέλαμεν εις την απώλεια τόσο καλούς ανθρώπους αυτό θα ήτο εναντίον εις το έλεος του Θεού... ναί πράγματι μιά τέτοια σκέψις είναι εναντία στην κοινήν αντίληψιν. Οι αιρετικοί εν τούτοις δεν είναι λιγότερο χριστιανοί. Λογίζοντας τον εαυτόν σας σεσωσμένο και τα μέλη μιας διαφορετικής πίστεως να είναι στην απώλεια είναι παραφροσύνη και άκρα υπεροψία». 

Θα προσπαθήσω να απαντήσω με ολίγα λόγια χωρίς να φθαρή η σαφήνεια της εξηγήσεως λόγω μακρυλογίας. 

Χριστιανοί μου! Μυθολογείτε γύρω από τήν σωτηρία αγνοούντες αυτήν και τον λόγο διά τον οποίον ο κόσμος έχει ανάγκην σωτηρίας και τελικά εσείς οι ίδιοι δεν γνωρίζετε τον Χριστόν ο οποίος είναι ο Μόνος διά του όποιου αποκτούμεν τήν σωτηρίαν. Ιδού λοιπόν η αληθινή διδασκαλία επί του προκειμένου, η διδασκαλία της Αγίας και Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας. Η σωτηρία συνίσταται εις τήν επιστροφήν του ανθρώπου εις ένωσιν με τον Θεόν. Αυτή η ενωσις ήτο χαμένη από όλο το ανθρώπινον γένος διά μέσου της πρώτης πτώσεως των προπατόρων μας. 

Έκτοτε η κοινή «μοίρα» όλων των ανθρώπων είναι η απώλεια ευσεβών και ασεβών, δικαίων και αδίκων. Συνελήφθημεν εν ανομίαις και εγεννήθημεν εν αμαρτίαις συμφώνως με τον ψαλμωδόν και ο Πατριάρχης Ιακώβ όσον αφορά τον εαυτόν του και τον αγνό και σώφρονα υιόν του Ιωσήφ λέγει: «Καταβήσομαι προς τον Υιόν μου πενθών εις Άδου» (γεν λς' 33). Οί άνθρωποι μετά το πέρασμα τους επί της γης, κατέβαιναν εις τον Άδην όχι μόνον οί αμαρτωλοί αλλά ακόμη και οί δίκαιοι της περιόδου της Παλαιάς Διαθήκης. 

Αυτή ήταν η δύναμις των καλών έργων της ανθρωπότήτος. Αυτή ήτο η αξία των αρετών της ξεπεσμένης μας φύσεως. Διά να επανέλθη η απωλεσθείσα ενωσις του ανθρώπου με τον Θεόν διά τήν σωτηρίαν του άνθρώπου ήτο αναγκαία η εξαγορά, η απολύτρωσις. Η λύτρωσις του ανθρωπίνου γένους δεν επετελέσθη από Άγγελον η Αρχάγγελον ή από κάποιο άλλο ανώτερο όν κτιστόν και επομένως περιωρισμένον. Η σωτηρία έπετελέσθη από τον ίδιο τον απεριόριστον Θεόν. Η τιμωρία του Άδου η μερίδα της ανθρωπότήτος κατηργήθηκε και αντικατεστάθη διά μέσου της του Χριστού καταδίκης. Η έλλειψις της ανθρωπίνης αξίας συνεπληρώθη με την δική του άπειρον αξίαν. 

Ό,τι ήτο αδύνατον να κατορθώσει το ανθρώπινον γένος με όλα τα καλά έργα εν τούτοις όμως τόσο αδύναμα ώστε κατέβαινεν με αυτά εις τόν Αδην, κατωρθώθη δι ενός δυναμικού έργου. Διά της πίστεως εις τον Κύριον μας Ίησούν Χριστόν. Οί Ιουδαίοι ηρώτουν τον Κύριον, και ο Κύριος τους απαντούσε: «είπον ούν προς Αυτόν τι ποιώμεν ίνα έργαζώμεθα τα έργα του Θεού; απεκρίθη Ιησούς και είπεν αύτοίς• τούτο εστίν το έργον του Θεού, ίνα πιστεύσητε εις ον απέστειλε εκείνος. (Ίωάν. στ' 28-29). 

Εν λοιπόν καλόν έργον είναι αναγκαίον διά την σωτηρίαν μας - ΠΙΣΤΙΣ -. 

Η πίστις είναι έργον. με την πίστιν και μόνον αυτήν μπορούμε να κατορθώσωμε την ένωσι με τον Θεόν διά μέσου των μυστηρίων της εκκλησίας, τα οποία μας έδωσε ο ίδιος ο Χριστός. Δεν υπάρχουν θεμέλια πού να στηρίζουν την πίστιν σας. Σφάλλετε όταν λέτε ότι θα σωθούν οι καλοί άνθρωποι ανάμεσα στους αλλόθρησκους και μουσουλμάνους, διότι αυτό σημαίνει ότι και αυτοί θα ενωθούν με τον αληθινόν Θεόν. Σπαταλάτε τον χρόνον σας συλλογιζόμενοι ότι μία ιδέα αντίθετη από την ιδικήν σας, είναι καινοτομία, ότι είναι κάποια εσφαλμένη διδασκαλία πού μόλις τώρα εισεχώρησε μέσα στην Εκκλησία. 

Οχι: Μιά τέτοια διδασκαλία διατηρούσε πάντότε η αληθινή Εκκλησία και στην παλαιά και στην καινήν Διαθήκη. Η εκκλησία έδέχετο πάντότε ότι υπάρχει μόνον εν μέσον προς σωτηρίαν, ο Λυτρωτής. Επίσης πάντότε έδέχετο ότι τα μεγαλύτερα έργα τής ξεπεσμένης μας φύσεως στο τέλος καταβαίνουν εις τον Άδην και μόνον εκεί. Εάν οί δίκαιοι της αληθινής Εκκλησίας, οι φωτισμένοι διά των οποίων ενεργούσε το Άγιον Πνεύμα, οί προφηται και θαυματουργοί οί όποιοι επίστευαν στον ερχομό του Σωτήρος και πού απέθαναν πριν από την έλευσιν του, Εάν εκείνοι κατέβαιναν εις τον Άδην, τότε πώς εσείς τους θέλετε αυτούς τους αλλόθρησκους και μω¬αμεθανούς επειδή σας φαίνονται τόσο καλοί να λάβουν την σωτηρίαν, χωρίς ποτέ να γνωρίσουν η να πιστεύσουν στον Λυτρωτην; Πώς μπορεί κανείς να τους εγγυηθή σωτηρίαν η όποια αποκτάται μόνον και το επαναλαμβάνω – μόνον με έναν τρόπο - πίστιν εις τον Λυτρωτην; 

Χριστιανοί! Γνωρίστε τον Χριστόν. Θυμηθείτε ότι δεν τον κατανοήσατε, ότι τον απορρίπτετε όταν πιστεύετε ότι μπορεί να υπάρξη σωτηρία χωρίς Αυτόν βασιζόμενοι στην χάρι κάποιου είδους καλών έργων. με το να δέχεσθε ότι μπορεί να ύπαρξη σωτηρία χωρίς πίστιν εις τον Χριστόν, τον απορρίπτετε και ίσως χωρίς να το θέλετε πίπτετε εις την θανάσιμην αμαρτίαν της βλασφημίας. «Λογιζόμεθα ούν... λέγει ο απόστολος Παύλος «πίστει δικαιούσθαι άνθρωπον χωρίς έργων νόμου... δικαιοσύνη δέ θεού διά πίστεως Ιησού Χριστού εις πάντας και επί πάντας τους πιστεύοντας• ου γάρ έστι διαστολη, πάντες γάρ ήμαρτον και υστερούνται της δόξης του Θεού, δικαιούμενοι δωρεάν τη αυτόύ χάριτι διά της απολυτρώσεως της εν Χριστώ Ιησού...» (Ρωμ. γ' 22-25). 

Εσείς απαντάτε: ο απόστολος Ιάκωβος παραγγέλλει και υπαγορεύει ότι τα καλά έργα είναι αναγκαία και μας διδάσκει ότι η πίστις χωρίς έργα είναι νεκρη. 

- Κοιτάξτε πιο προσεκτικά τι παραγγέλλει ο άγιος Ιάκωβος. θα δητε ότι παραγγέλλει - τα έργα της πίστεως - όπως άλλωστε και όλοι οί θείοι και εμπνευσμένοι συγγραφείς της Άγιας Γραφής και όχι τα έργα της ξεπεσμένης μας φύσεως, τα οποία είναι μισητά προς την πίστιν. Ό απόστολος παραθέτει την ενέργειαν του πατρι¬άρχου Αβραάμ, ένα έργο το οποίον απεκάλυπτε την πίστιν ενός δικαίου ανδρός. Αυτό το έργο συνίστατο από την Θυσία του μονογενούς του υιού εις τον Θεόν. Το να θυσιάση κανείς τον υιόν του δεν λογίζεται καλόν έργον εις την άνθρώπινην κρίσιν είναι όμως εν καλόν έργον μόνον επειδή εκπληρώνει την θέλησι του Θεού. Εξετάστε την καινή Διαθήκη και τάς αγίας Γραφάς γενικώς και θα ιδητε ότι αύται παραγγέλουν την εκπλήρωσιν των εντολών του Θεού, και ότι η εκπλήρωσις αυτών των εντολών ονομάζεται με μία λέξη -έργα-. Από την εκπλήρωσιν αυτών των εντολών η πίστις ζωοποιείται και γίνεται ενεργός. θα ανακαλύψετε επίσης μέσα στάς γραφάς ότι τα καλά έργα πού προέρχονται από την πεσμένη μας φύσιν, από συναισθήματα, από πάθη (το αίμα) από μία συγκεκινημένη καρδία, είναι απαγορευμένα, απερριμένα. Αυτά ακριβώς είναι το είδος των καλών έργων πού εσείς επιβραβεύετε ανάμεσα στους αλλόθρησκους και μουσουλμάνους. 

Χάριν αυτών των έργων, αν και πράττονται απ’' αυτούς πού απορρίπτουν τον Χριστόν, εσείς είστε διατεθειμένοι να τους εγγυηθείτε την σωτηρίαν. 

Αληθώς η προσέγγισίς σας είναι παράξενη στην κοινή αντίληψιν. 

Από που παίρνετε το δικαίωμα αυτό; να υιοθετήσετε ένα τέτοιον νόμον; 

Εάν είστε χριστιανοί, τότε πρέπει να έ¬χετε χριστιανικήν αντίληψιν γύρω απ’' αυτό το θέμα και όχι μίαν αντίληψιν πού την ονειρευτήκατε από το τίποτε. Το εύαγγέλιον μας διδάσκει ότι εξ αιτίας της πτώσεως του Αδάμ ο νους μας (η λογικη - η διάνοια) διεστράφη. Όσο και αν έπροικίσθη από την φύσιν ο πεσμενος μας νους, όσον και άν έφωτίσθη από την μάθησιν δεν παύει να παραμενη σε μιά πεσμένη κατάστασι εσφαλμένος. Πρέπει κανείς να τον απορρίψη και να παραδώση τον εαυτόν του είς την καθοδηγήσιν της πίστεως. Διαμέσου αυτής της καθοδηγήσεως και με άξιόλογον προσπάθειαν προς την ευσέβεια, στον κατάλληλο χρόνο ο Θεός εγγυάται είς τους πιστούς δούλους του αληθινό και πνευματικό νου. Μόνον αυτός ο αληθινός νους πρέπει να αναγνωρίζεται ώς υγιής. Αυτός ο νους ο γεννημένος από την πίστιν είναι - υπέρ νους - όπως το περιγράφει ο άγ. Απόστ. Παύλος στην επιστολήν του προς Εβραίους. 

Το θεμέλιο της πνευματικής συνέσεως είναι ο Θεός, και η πίστις στηριγμένη σ' αυτήν την σταθεράν πέτραν δεν κλονίζεται ούτε πλανάται. 

Εμείς οι χριστιανοί θεωρούμε αυτό πού εσείς ονομάζετε κοινήν αντίληψιν ότι είναι τόσο αρρωστημένη, τόσο σκοτεινή, τόσο παραπλανημένη πού δύναται να γιατρευτή μόνον άν αποκοπή με την μάχαιραν της πίστεως όλη η γνώσις η οποία την έχει οικοδομήσει αυτήν την κοινήν αντίληψιν και να πεταχθή μακρυά. Εάν κάποιος θεωρεί τον νού του υγιή, βασισμένος σε κάποιο αόριστο κάτι, το οποίον συνεχώς μεταβάλλεται τότε αυτό το να είναι «υγιής» ενδεχομένως να απορρίψη τον Χριστόν. Η πείρα εβεβαίωσε ότι ούτως έχει το πράγμα. 

Τι ακριβώς σας λέγει «η κοινή αντίληψίς σας»; Μήπως σας λέγει ότι προσβάλλεται από την σκέψιν ότι οι καλοί άνθρωποι πού δεν πιστεύουν στον Χριστόν θα χαθούν; αυτό είναι όλο; επί πλέον σας λέγει ότι για τέτοιους ανθρώπους το να χαθούν θα πήγαινε εναντίον ενός τέτοιου πανάγαθου όντος σαν τον Θεό; Φυσικά θα είχατε μίαν αποκάλυψιν άνωθεν γύρω από το ζήτημα αυτό, δηλαδή ότι αφορά το τί είναι και τί δεν είναι εναντίον στο έλεος του Θεού. Όχι, στην πραγματικότητα όχι; Αλλ' όμως η κοινή αντίληψίς έτσι λέγει. Α!!! η κοινή αντίληψίς σας: με αφορμή την κοινή αντίληψί σας από που εμάθατε ότι με τον περιορισμένο ανθρώπινο νού θα μπορούσε κανείς να φθάση στην γνώσιν του τί είναι παραδεκτό και τί δεν είναι παραδεκτό στο έλεος του Θεού; Επιτρέψτε μας να εκφράσωμε τις σκέψεις μας. 

Το ευαγγέλιον που είναι οι διδασκαλίες του Χριστού, οι άγιες Γραφές και το σύνολο της Όρθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, έχουν αποκαλύψει σε μας εκείνα πού θα μπορούσε κανείς να γνωρίζη, γύρω από το έλεος του Θεού. Αυτή η γνώσις υπερβαίνει τα όρια του νοός, είναι υπεράνω απ’' ότι ένας άνθρωπος μπορεί να σκεφθεί, απρόσιτος είς εμάς. 

Ό ανθρώπινος νους περιπλανάται ασκόπως όταν προσπαθεί να ορίση ποια είναι τα όρια του Θεού όταν προσπαθεί να εξηγήση το άνεξηγήτον, να το ύποτάξη στους δικούς του λογισμούς... να υποτάξη ποίον; τον Θεόν. 

Μία τέτοια αγέρωχος υπεροψία είναι σατανιστική. 

Φαντασθείτε λοιπόν, να ονομάζετε τον εαυτόν σας χριστιανό, χωρίς ακόμη να γνωρίζετε τις διδασκαλίες του Χριστού. 

Εάν δεν έχετε μάθει για την ακατανοησία του Θεού από την γεμάτη χάρι ουράνια διδασκαλία της Εκκλησίας, τότε πηγαίνετε εις το σχολείον και ακούστε τί μαθαίνουν τα παιδιά. Οι δάσκαλοι των μαθηματικών εξηγούν σ' αυτά την θεωρίαν του απείρου το οποίον επειδή είναι μία απροσδιόριστος αξία δεν υπόκειται στους κανόνας τους οποίους υπόκεινται οι πεπερασμένες αξίες. τα συμπεράσματα πού θα μπορούσε να σχηματίση κανείς όσον άφορα το άπειρον μπορεί να είναι καθ' ολοκληρίαν τα αντίθετα απ’' εκείνα όσον αφορά το πεπερασμένον. Από την άλλη πλευρά εσείς θέλετε να προσδιορίσετε τους νόμους πού ρυθμίζουν την δράσι του θείου ελέους. Εσείς λέτε λοιπόν: αυτό και αυτό είναι εύάρεστο στον Θεό και άλλα πράγματα ότι δεν είναι. Όλα αυτά ταιριάζουν η δεν ταιριάζουν με την κοινήν σας αντίληψιν, με την κατανόησί σας και την αισθαντικότητα σας. 

Μήπως ακολουθεί απ’' αυτό ότι ο Θεός είναι υποχρεωμένος να κατανοή και να αισθάνεται όπως εσείς; Εσείς πραγματικώς αυτό απαιτείτε από τον Θεόν. Πόσον παράφρων και υπεροπτική άξίωσις! Μην κατηγορείτε την Εκκλησίαν για έλλειψιν κοινής αντιλήψεως και ταπεινώσεως- αυτά είναι τα δικά σας σφάλματα. Η άγια Εκκλησία το μόνο που κάνει είναι να υποτάσσεται χωρίς ερώτηση εις την διδασκαλία του Θεού σε ότι άφορα την ενεργητικότητα του Θεού την οποία Αυτός μας έχει αποκαλύψει. τα παιδιά της Εκκλησίας ακολουθούν αυτήν στο ζήτημα αυτό υπακούοντας. Είναι φωτισμένα από την πίστι και απορρίπτουν κάθε υπερφίαλο συλλογισμό ο όποιος εγείρεται εναντίον του Θεού,. Εμείς πιστεύομεν ότι είναι δυνατόν να γνωρίζωμεν περί του Θεού, μόνον εκείνα τα όποια ο Θεός ηυδόκησε να μας αποκάλυψη. 

Εάν υπήρχε ένα άλλο μονοπάτι προς την γνώση του Θεού, το οποίον θά μπορούσαμε νά ακολουθήσομε σύμφωνα με την ιδικήν μας διανοητικήν δύναμιν τότε η θεία αποκάλυψις δεν θα είχε δοθή σε μας. Η αποκάλυψις εδόθη επειδή είναι αναγκαία. Η περιπλάνησις του ανθρωπίνου νοός και οι ρεμβασμοί του είναι μάταια και λανθασμενα. 

Λέγετε ακόμη, ότι «οι αιρετικοί εντούτοις είναι Χριστιανοί». Από που το πήρατε αυτό; Θέλετε να πήτε ότι άνθρωποι πού ονομάζουν τους εαυτούς των χριστιανούς χωρίς να γνωρίζουν τίποτε περί Χριστού, Από την υπέρμετρον αγνωσίαν των θα απεφάσιζαν να ονομάζουν τους εαυτούς των χριστιανούς του ιδίου είδους σαν τους αιρετικούς, εκείνους τους αιρετικούς οι οποίοι είναι αποκεκομμένοι Από την αγίαν ορθόδοξον πίστιν εξ' αιτίας της βλάσφημου αιρέσεώς των; Οι αληθινοί χριστιανοί πραγματικώς κρίνουν μ' αυτόν τον τρόπον; Ένα πλήθος από άγιους εξέλεξε των μαρτυρικών στεφάνων προτιμώντας τα χειρότερα και διαρκέστερα βασανιστήρια, φυλακίσεις και εξορίες, παρά να συμμετέχη με τους αιρετικούς στις βλάσφημες διδασκαλίες τους. 

Η ορθόδοξος Εκκλησία θεωρούσε πάντότε ότι η αίρεσις είναι θανάσιμος αμαρτία, και τον άνθρωπον τον μολυσμένον με την τρομεράν αρρώστια της αιρέσεως ότι είναι πνευματικά νεκρός ξένος προς την θείαν χάριν και σωτηρίαν, σε κοινωνία με τον διάβολο και την ολέθρια συνοδεία του. 

Αίρεσις είναι αμαρτία του νοός. Η Αίρεσις είναι πιο πολύ δαιμονική παρά η ανθρώπι¬νη αμαρτία- είναι η κόρη του διαβόλου, η κληρονομιά του, η ασέβεια του, σχεδόν ειδωλολατρία. 

Οι πατέρες της Εκκλησίας ονομάζουν την ειδωλολατρείαν ασέβεια και την αίρεσιν διαφθοράν. Στην ειδωλολατρεία ο διάβολος λαμβάνει την λατρείαν πού οφείλεται στον Θεό, από τυφλωμένους ανθρώπους, ενώ στις αιρέσεις συσσωματοποιεί την τυφλωμένη ανθρωπότητα, εις την κυριωτέρα αμαρτία του την βλασφημία. 

Εάν κανείς διαβάσει τις πράξεις των συνόδων με προσοχή θα πεισθή ότι ο χαρακτήρ των αιρετικών είναι σατανιστικός. Διαβάζομεν διά την τρομακτικήν τους υπόκρισιν, για την άμετρον υπερηφάνειαν τους. Βλέπομεν την συμπεριφοράν τους να υποκινείται από συνεχή ψέμματα. Παρατηρούμεν ότι είναι αιχμάλωτοι εις τα μεγαλύτερα πάθη. Όποτε είναι δυνατόν εις αυτούς διαπράττουν τα χειρότερα εγκλήματα και τις πιο τρομακτικές θηριωδίες. 

Το ασύγκριτον μίσος τους προς τα μέλη της ορθοδόξου Εκκλησίας είναι ιδιαιτέρως παρατηρημένον. Η Αίρεσις συνοδεύεται Από μίαν σκληρυνσιν της καρδίας, Από μία φοβερά σκοτίζουσα βλάβη του νοός, Από μία ισχυρογνώμονα επιθυμία της ψυχής να παραμείνη μολυσμένη Από μία δυσκολία στην θεραπεία του προσώπου πού πάσχει Από αυτήν την ασθένειαν. 

Κάθε Αίρεσις είναι βλασφημία εναντίον του αγίου Πνεύματος. 

Η Αίρεσις δεν βλασφημεί μόνον το δόγμα περί του άγιου Πνεύματος η την ενέργειαν του αλλά βλασφημεί το άγιον Πνεύμα εις την ολότητα του. 

Η ουσία όλων των αιρέσεων είναι η βλασφημία. Ό άγ. Φλαβιανός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, πού εσφράγισε την ομολογία διά την αληθινήν πίστιν με το αίμα του, προσφέρει την Απόφασιν της τοπικής συνόδου της Κων/λεως εναντίον του αιρετικού Ευτυχούς, με τα ακόλουθα λόγια: 

«Ό Ευτυχής ο πρώην ιερεύς και αρχιμανδρίτης έξ' όλων όσων έχει ήδη πράξει και από τις τωρινές καταθέσεις του έφανερώθη σαφώς ότι νοσεί την κακοδοξίαν του Απολλιναρίου και Βαλεντίνου και ακολουθεί τάς βλασφημίας των ανυποχωρήτως, ο όποιος επιπροσθέτως ουδέ την ιδικήν μας συμβουλήν εσεβάσθη και διδασκαλίαν και δεν κατεδέχθη να συμμορφωθή με τα ορθά δόγματα. Διά τούτο μετά δακρύων και στεναγμών διά την ολοκληρωτικήν απώλεια του ωρίσαμεν διά του Κυρίου του ύπ' αυτού βλασφημηθέντος να είναι στερημένος και ξένος Από κάθε ιερατικόν τάγμα και Από την κοινωνίαν μαζί μας, και Από την δια-κυβέρνησιν μοναστηρίου και ας γνωρίζουν όλοι εκείνοι οι όποιοι μετά απ’ αυτά θα τον συναντήσουν η θα του συνομιλήσουν ότι θα είναι υπεύθυνοι και αυτοί εις το επιτίμιον της ακοινωνησίας διότι δεν απεμακρύνθησαν από την συναναστροφήν του». 

Αυτή η Απόφασης είναι εν παράδειγμα από την γενικήν άποψιν της Ορθοδόξου Εκκλησίας όσον άφορα τους αιρετικούς. Η Απόφασις αυτή έγινε δεκτή απ’ όλην την Εκκλησίαν και εκυρώθη Από την οικουμενικήν σύνοδον της Χαλκηδόνος. Η Αίρεσις του Ευτυχούς συνίστατο στο ότι δεν ομολογούσε δύο φύσεις στον Χριστό μετά την ενσάρκωσί του όπως κάνει η Εκκλησία. 

Παρεδέχετο μόνον μία φύσι την θεία. Εσείς λοιπόν λέτε: Μόνον αυτό;.... 

Διαβάζομε την αντίδρασιν ενός συγκεκριμένου προσώπου της εξουσίας προς τον πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως σχετικώς με την Αρειανικήν αίρεσιν. Η αντίδρασίς του είναι διασκεδαστική διά την έλλειψιν γνώσεως και άξια οίκτου εις την ουσίαν της. Αυτό το πρόσωπο παραγγέλλει εις τον πατριάρχην να διατηρή ειρήνην και να μη δημιουργή συγχύσεις, πράγματα πού είναι τόσον ξένα προς το Πνεύμα της χριστιανοσύνης, καταπιανόμενος με δύο τρεις λέξεις. Γράφει ότι δεν ευρίσκει τίποτε το εσφαλμένον εις την διδασκαλίαν του Αρείου και ότι η διαφορά ευρίσκεται μόνον στην αλλαγή μιας φράσεως. 

Μόνον!!! ο ιστορικός Φλέρρυ παρατηρεί ότι σ αυτές τις λεγόμενες αθώες και αβλαβείς φράσεις η θεότης του Κυρίου μας Ιησού Χριστού αποκηρύττεται. 

Μόνον!!! Είναι μόνον η άρνησις της όλης χριστιανικής πίστεως. 

Όλες οι παλαιές αιρέσεις κάτω από διάφορες βιτρίνες απέβλεπαν σε ένα μονάχα στόχο: Ηρνούντο την θεότητα του Λόγου (του Θεού) και διέστρεφον το δόγμα της ενσαρκώσεως Του. Οι νεώτερες αιρέσεις αποβλέπουν εις την αποκήρυξιν της ενεργείας του αγίου Πνεύματος. Με μεγάλες βλασφημίες αρνούνται την θείαν λειτουργίαν, όλα τα Μυστήρια, όλους αυτούς τους τύπους όπου η Ορθόδοξος Εκκλησία πάντότε ανεγνώριζε την ενέργειαν του Αγίου Πνεύματος. Τα ονομάζουν σαν ένα καθαρά ανθρώπινον κατασκεύασμα, σαν αμαθών, σαν λάθη... τι αυθάδεια! Ίσως αυτός είναι ο μόνος λόγος διά τον οποίον εσείς δεν θεωρείτε την αίρεσιν σαν αμαρτία. 

Εκεί οι αιρετικοί απορρίπτουν τον Υιόν του Θεού, εδώ απορρίπτουν και βλασφημούν το Άγιον Πνεύμα... και αυτό είναι όλο; 

Αυτοί οι οποίοι παραδέχονται βλάσφημες διδασκαλίες και βλασφημούν, δεν είναι κακοποιοί, δεν κλέπτουν και ακόμη κάνουν και καλά έργα (της πεσμένης μας φύσεως) είναι θαυμάσιοι άνθρωποι: Πώς θα μπορούσε ο Θεός σας να τους αρνηθή την σωτηρία;... η όλη βάσις στην έλλειψι της κατανοήσεως σας είναι μιά βαθεία αγνωσία της χριστιανοσύνης. Μη νομίσετε ότι μία τέτοια αγνωσία είναι ασήμαντος. Όχι: τα αποτελέσματα μπορούν να είναι καταστρεπτικά προπαντός τώρα πού τόσα φυλλάδια διανέμονται τριγύρω με χριστιανικό τίτλο και σατανικό περιεχόμενο. Ευρισκόμενος κανείς εις άγνοια της αληθινής χριστιανικής διδασκαλίας μπορεί να δεχθή μίαν εσφαλμένην και βλάσφημον σκέψιν ώς αληθινήν και δεχόμενος αυτήν να απωλεσθή διά πάντα. Οι βλάσφημοι δεν σώζονται. Αυτές οι αμφιβολίες πού εκφράζετε εις την επιστολήν σας Από τώρα σημαδεύουν εναντίον σας και κατά της σωτηρίας σας. Η ουσία της απορίας σας είναι χωρισμός από τον Χριστόν. Μην παίζετε με την σωτηρίαν σας, μην το ρισκάρετε. Διαφορετικά θα θρηνείτε εις την αιωνιότητα. Να μελετάτε την Καινήν Διαθήκην και τους ' Αγίους Πατέρας της Όρθοδόξου Εκκλησίας διά να κατανοήσετε σωστά τάς Γραφάς, διά να μάθετε να ζήτε όπως πρέπει, διά να σκέπτεσθε και να αισθάνεσθε όπως αρμόζει εις χριστιανόν. Πριν να έλθη η φοβερή ώρα κατά την οποίαν πρόκειται να παρουσιασθήτε διά κρίσιν, ενώπιον του Θεού, κερδίσατε την δικαίωσιν πού δίδεται δωρεάν εις όλους τους ανθρώπους από τον Θεό διά μέσου της χριστιανοσύνης.

πηγή

Δημοσιεύτηκε στις 29 Μαρ 2012

Αγίου Ιγνατίου Μπριατσιανίνωφ . "Περί τού αδύνατου τής σωτηρίας αιρετικών καί αλλοθρήσκων". Αχρονολόγητη επιστολή . Αναίρεση τής νεοφανούς αιρέσεως, περί τής μή αναγκαιότητος τής Εκκλησίας γιά τήν σωτηρία τής ανθρωπότητος !
Δυστυχώς, διάφοροι θεολόγοι ( π. Ιωάννης Κωστώφ , Χρήστος Ανδρούτσος, Νικόλαος Σωτηρόπουλος κ.α. ) διδάσκουν πώς, δήθεν, οί εκτός τής Εκκλησίας αλλόθρησκοι καί αιρετικοί θά κριθούν μέ τόν νόμο τής συνειδήσεως καί όχι μέ τό Ευαγγέλιο Τού Χριστού , οπότε μπορεί καί νά σωθούν ! Συνεπώς κατά τήν νεο οικουμενιστική διδασκαλία τούς, υπάρχει σωτηρία καί εκτός τής Εκκλησίας Τού Χριστού ! Τό δέ περίεργο είναι, τό ότι δέν πρόκειται απαραιτήτως γιά οπαδούς τής "θεωρίας τών κλάδων"( Οικουμενισμός ) ! Ίσως μάλιστα σ΄ αυτό νά οφείλεται, έν μέρει τό γεγονός ότι τήν έχουν πιστέψει πολλοί Χριστιανοί ! Ή Ορθόδοξη διδασκαλία τής Εκκλησίας μάς είναι ξεκάθαρη : "Αμήν αμήν σοί λέγω, εάν μή τίς γεννηθεί έξ ύδατος καί πνεύματος ού δύναται εισελθείν είς τήν Βασιλείαν τών Ουρανών"( Ό Κύριος ημών Ιησούς Χριστός πρός τόν Νικόδημον ). Ώς Βάπτισμα , ή Ορθόδοξη Εκκλησία μάς δέχεται : 1) Τό Μυστήριο τής Εκκλησίας 2) Τό Βάπτισμα τού Μαρτυρίου καί 3) Τό αεροβάπτισμα σέ αποθνήσκοντα νήπια . "Ομολογώ έν Βάπτισμα είς άφεσιν αμαρτιών"( 10ο άρθρο τού συμβόλου τής Ορθοδόξου πίστεως ). Συνεπώς, κατά τήν Ορθόδοξη πίστη μάς, χωρίς Βάπτισμα ή Μαρτύριο εντός τής Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας Τού Χριστού, ουδείς δύναται νά σωθεί . "Εκτός τής Εκκλησἰας δέν υπάρχει σωτηρία" ( Άγιος Κυπριανός ). "Ώς εχθρούς Τού Θεού, λέμε όσους είναι αβάπτιστοι ή δέν έχουν ορθή πίστη" ( Όσιος Ιωάννης Σιναϊτης ). Στόν λόγο τού είς τήν ΙΔ΄ Κυριακή τού ευαγγελιστού Ματθαίου, ό Άγιος Γρηγόριος ό Παλαμάς αποδεικνύει πώς τό ευαγγέλιο εκηρύχθη από τούς Αγίους Αποστόλους είς όλα τά έθνη . Άς τό ακούσουν αυτό οί υποστηρικτές τής αιρέσεως τής εργοσωτηρίας, οί οποίοι υποστηρίζουν πώς δέν εκηρύχθη τό ευαγγέλιο είς όλον τόν κόσμον !!! Αγιογραφικά βοηθήματα :
Περί αναγκαιότητος τής πίστεως γιά τήν σωτηρία καί περί ανεπάρκειας τού Μωσαϊκού νόμου :
Ρωμ. Α΄ 16-18, Γ΄ 9- Τέλους, Δ΄ 1-15, Ε΄ 1-3, ΙΑ΄ 6 . Τίτ. Γ΄ 4-8 . Φιλ. Γ΄ 8-10 . Ιω. Α΄. Γ΄ 23-24, Β΄ 28, Ε΄ 4-6, Ε΄ 12. Πέτ. Α΄. Α΄ 2-14. Γαλ. Ε΄ 1-8, Β΄ 14 -Δ΄. Ιω. Γ΄ 14-Δ΄.
Τό ευαγγέλιο εκηρύχθη σέ όλη τήν Γή :
Ρωμ. Ι΄ . Μάρ. ΙΣΤ΄ 15-16. Ματθ. 19-20.
Αιρετικοί καί ειδωλολάτρες δέν σώζονται :
Γαλ. Ε΄ 19-22. Αποκ. ΚΒ΄ 15-16.
Περί καταδίκης έκ τής αμαρτίας καί κατά χάριν απολυτρώσεως :
Ιω.Α΄. Α΄ 7-Β΄ 1, Γ΄ 5, Δ΄ 9-11. Πέτ. Α΄. Β΄ 24. Ρωμ. Ε΄ 6-8, Ε΄ 18-19.
Ό κόσμος χωρίς Τόν Χριστόν είναι εχθρός Τού Θεού :
Πέτ. Α΄. Β΄ 25. Ρωμ. Ε΄ 10-15.
Περί αναγκαιότητος τού Αγίου Βαπτίσματος γιά τήν σωτηρία :
Πέτ.Α΄ Γ΄ 20-22. Ιω. Γ΄ 3΄-14.
Προφητείες Τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού :
Μάρ. ΙΓ΄ 5-30, ΙΓ΄ 31-32, ΙΔ΄ 27-28.
Περί τών διαστρεφόντων τά λόγια τού Απ. Παύλου :
Πέτ. Β΄. Γ΄ 15-18.