H ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ ΤΟΥ ΖΗΖΙΟΥΛΑ (12) ΖΗΖΙΟΥΛΑΣ— Ο ΜΕΓΑΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ 3-επανάληψη

Communion and otherness σελ.162

«Η Σύνοδος τής Κων/πόλεως τού 381μ.Χ. κάτω από την άμεση επιρροή τού Γρηγορίου Ναζιανζηνού, τόλμησε να αλλάξει το πιστεύω τής Νίκαιας στό σημείο στό οποίο γινόταν αναφορά στόν Υϊό σάν υπάρχοντα από τήν ουσία τού Πατρός (εκ τής ουσίας τού Πατρός) απλόποιώντας το σέ εκ τού Πατρός. Αυτή η αλλαγή δέν μπορεί να είναι τυχαία. Είναι μιά καθαρή έκφραση τού ενδιαφέροντος τών Καππαδοκών Πατέρων νά τονίσουν ότι είναι τό πρόσωπο τού Πατρός κι όχι η Θεία ουσία η πηγή και η αιτία τής Τριάδος».

Η θεολογική του ένδεια είναι απίστευτη. Πώς θα μπορούσε διαφορετικά να είναι ο Υϊός ομοούσιος τού Πατρός;. Πώς θα μπορούσε να πεί ο Μ. Αθανάσιος εί δέ μή καρπογόνος εστίν αυτή η Θεία ουσία αλλ’ έρημος, ως φώς μή φωτίζον και πηγή ξηρά, πώς δημιουργικήν ενέργειαν έχειν;

Πρόσωπο χωρίς ουσία είναι μιά απλή ετερότης, ενώ πρόσωπο μέ ουσία είναι ατομικότης. Ποιό είναι το χειρότερο; Τό πρόβλημα ή η λύση πού προτείνει ο Ζηζιούλας. Η μόνη πραγματική ετερότης σήμερα είναι η επιστήμη και η τεχνολογία. Οι οποίες δημιουργούν τίς μάζες. Το μόνο αληθινό πρόβλημα τής Δύσεως. Αντιθέτως από αυτά πού πιστεύουν οι νεο-ορθόδοξοι. Από τον μαζάνθρωπο λυτρωνεται η ατομικότης. Ο Ζηζιούλας μάλλον προσπαθώντας να θεραπεύση την ανθρωπότητα από την ατομικότητα, βρήκε την ρίζα της, την ετερότητα.

Ο Ματσούκας, μοναδικός ίσως μετά το πάθος τού Ρωμανίδη εναντίον τής θεολογίας τού Ζηζιούλα, στην Δογματική και Συμβολική θεολογία Β, στίς σελ. 96-97καταγγέλλει ήπια κάποιες μαύρες τρύπες στήν θεολογία τού διαδόχου τού Γρηγορίου τού Παλαμά. «Αναλυτικώτερα αυτό σημαίνει ότι ο Θεός, ώς Πατήρ και όχι ώς ουσία, με το να είναι διαρκώς επιβεβαιώνει την ελευθέραν θέλησή του να υπάρχει (Εδώ ανήκει και το γνωστό ΥΠΑΡΧΩ) και την διαβεβαίωσιν αυτήν συνιστά ακριβώς η Τριαδική του ύπαρξις. Ο Πατήρ απο αγάπη δηλαδή ελεύθερα, γεννά τον Υιόν και εκπορεύει το πνεύμα. Άν υπάρχει θεός, υπάρχει διότι υπάρχει ο Πατήρ, δηλ. εκείνος ο οποίος απο αγάπη ελευθέρα γεννά τον Υιόν και εκπορεύει το Πνεύμα» Αλλά συνεχίζει ο Ματσούκας, το κατα φύσιν δέν υπόκειται στην ελευθερία της θελήσεως παρά μονάχα το κατα βούλησιν. Σε αυτή ακριβώς την κακοδοξία είχε περιπέσει ο Άρειος : Ισχυριζόταν ότι ο Λόγος είναι προιόν της ελεύθερης βουλήσεως του Πατρός, πράγμα που ισχύει μόνο για την κτίση κατά τον Μ. Αθανάσιο. Ο Ματσούκας καταλήγει πώς ο Ζηζιούλας δέν διακρίνει ανάμεσα σε οικονομική και αΪδια τριάδα, πράγμα που είναι εν μέρη σωστό λόγω της εξελίξεως της Δυτικής Θεολογίας σε ανθρωπολογία.

Και όμως σε αυτό το τόσο κεντρικό σημείο της θεολογίας του Ζηζιούλα ο Γρηγόριος Θεολόγος πρόφθασε ήδη να μας πεί στον Λόγο του 29,6 : Βουληθείς φασι, γεγέννηκε τον Υιόν, ή μη βουληθείς; Εί θέλων, θελήσεως υιός ο Υιός, πώς ούν εκ του Πατρός; Και καινήν τινα μητέρα την θέλησιν αντι του Πατρός αναπλάττουσιν. 

Γίνεται πλέον φανερό νομίζουμε πώς η θεολογία του Ζηζιούλα είναι μια χονδροειδής σύνθεση όλων των αιρέσεων της Ανατολικής Εκκλησίας η οποία σύνθεση σκοπό έχει να ενωθεί με όλες τις αιρέσεις της Δύσεως για να αποτελέσουν τη νέα Εκκλησία, το ένδυμα φωτός που θα ντύσει τα σκοτάδια όλων των θρησκειών της Γής. Ποτέ ο Εωσφόρος δέν θα μπορούσε να ευχηθεί μεγαλύτερο θρίαμβο.

Και η Εκκλησία του Χριστού θα πάρει τη θέση της δίπλα στους μύθους της Πόλης η οποία πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικιά μας θάναι.


Αμέθυστος