Ουφολογία ως σωτηριολογική θρησκεία (13) - Περί της διάδοσης της αμαρτίας στον κόσμο των πλανητών

Συνέχεια από: Πέμπτη 9 Ιουλίου 2020
Το σοκ που προκάλεσε η επανάσταση του Κοπέρνικου
Η ανακάλυψη ενός μεγαλύτερου Θεού
  Του Ernst Benz, από το βιβλίο:
Außerirdische Welten, Von Kopernikus zu den Ufos (Εξωγήινοι κόσμοι, Από τον Κοπέρνικο μέχρι τα ούφο), Aurum Verlag, Edition 2000

Περί της διάδοσης της αμαρτίας στον κόσμο των πλανητών

                     Swedenborg  β

Περί της γλώσσας και της θρησκείας των κατοίκων των πλανητών

Μπρος στο πνεύμα τού Swedenborg, που παρατηρεί τούς διάφορους αυτούς κόσμους, ανοίγεται η ματιά προς μια αστείρευτη διαφοροποίηση και εξατομίκευση μορφών και κινήσεων της ζωής, σε ένα βάθος που είναι, εντυπωσιακό και τρομακτικό ταυτόχρονα. Εδώ όμως γίνεται φανερό πόσο κόπο καταβάλλει για να ξεφύγει από το θέαμα και να συγκεντρωθεί στο μέτρο του ανθρωπίνως δυνατού να γνωσθεί. «Ούτε το ένα χιλιοστό κάποιου σωματιδίου του δικού μας κόσμου γνωρίζουμε! Τι γνωρίζουμε περί του κόσμου στα θεμέλια του; Το πολύ κάποιες δυνάμεις. Στον κόσμο των πετρωμάτων, φυτών και ζώων, δεν γνωρίζουμε σχεδόν τίποτα σε σύγκριση με αυτά που υπάρχουν. Αυτά που τα αισθητήρια δεν συλλαμβάνουν μένουν άγνωστα και για την ψυχή. Τι να γνωρίζουμε λοιπόν για τους άλλους κόσμους, των οποίων ακόμα και ο αριθμός είναι ασύλληπτος; Τι πραγματικά γνωρίζουμε, εάν σκεφτούμε πως το άπειρο, μέσα στην απλότητα του θα μπορούσε να πολλαπλασιάσει την θεμελιώδη δύναμη του με άπειρους τρόπους, και να δημιουργήσει άπειρους άλλους κόσμους και ουρανούς; Η μεγαλύτερη σοφία έγκειται στο να γνωρίζουμε πως πολύ λίγα γνωρίζουμε»⁵⁰.

Η θέα των άλλων κόσμων και οι υποθέσεις περί των δυνατοτήτων τους, οδηγούν τον Swedenborg στα όρια της δικής μας γνώσης. Η εμπειρία όμως αυτή ανάβει μέσα του την επιθυμία να σπάσει αυτά τα όρια. Εδώ στη γη γνωρίζουμε μόνο όσα αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας, και η γνώση αυτή είναι αποσπασματική, ακόμα και για τα πράγματα στην γη μας. Αν είχαμε την αδαμιαία διάνοια, την ματιά μέσα στην ουσία, τότε θα μπορούσαμε να διεισδύσουμε στην άπειρη φύση των κόσμων, και να γνωρίσουμε άλλα συστήματα γεωμετρίας και μηχανικής, άλλες μορφές ζωής, και τον τρομακτικό πλούτο της ανώτερης ζωής. Είναι η ασίγαστη επιθυμία για τελειότερη γνώση που τον ωθεί να υψωθεί από τις επιστημονικές του παρατηρήσεις προς την θεοποιό θεωρία.

Σκέψεις περί των κατοίκων τών άστρων υπάρχουν και στις περιγραφές του τών αλλαγών τών χρόνων περιστροφής τής γης, υπόθεση (ή αλλαγές των χρόνων περιστροφής) που χρησιμοποίησε για να εξηγήσει επιστημονικά  τις παλιές παραδόσεις περί μιας αρχικής παραδείσιας κατάστασης της γης. Βάσει αστρονομικών μετρήσεων και γεωλογικών παρατηρήσεων, πιστεύει πως πρέπει να διαπιστώσει, ότι παλιά η γη περιστρεφόταν πιο γρήγορα γύρω από τον ήλιο. Και η διάρκεια ζωής των ανθρώπων ήταν τότε πιο μεγάλη, όπως αποδεικνύουν οι βιβλικές αναφορές περί της ηλικίας των πατριαρχών. Λαμβάνοντας υπόψιν την μικρότερη διάρκεια της περιστροφής του Ερμή και της Αφροδίτης, συμπεραίνει πως και εκεί πρέπει  να επικρατούν παρόμοιες συνθήκες. «Αν οι παλιοί μετρούσαν τόσα καλοκαίρια όσα και οι κάτοικοι του Ερμή και της Αφροδίτης, τότε υπερείχαν σε σύγκριση με μας σε αριθμό (των ετών) αλλά όχι στον χρόνο». Αλλά και εδώ ο Swedenborg στρέφει απότομα το βλέμμα από τις τόσο εντυπωσιακές εικόνες, και καταλήγει: «Αυτά όμως εν παρόδω»⁵¹.

Η επιθυμία του όμως για μια ανώτερη μορφή γνώσης παραμένει. Παραμένει και η τάση του να ξεφεύγει στα βάθη του σύμπαντος. Μετά την κλήση του στράφηκε με την μέγιστη αφιέρωση στα οράματα. Αισθανόταν τώρα απελευθερωμένος, με την χάρη του Θεού, από την κατάσταση εκείνη, όπου γνωρίζει κανείς απλώς πόσο λίγα γνωρίζει. Τώρα του ανοίγεται ο ίδιος ο ουρανός. Η ώθηση του για γνώση, την οποία με κόπο είχε καταπιέσει, τρέχει τώρα ελεύθερη στα πεδία, τα οποία μέχρι τότε θεωρούσε κλειστά. Τώρα μιλά ο ίδιος με τα πνεύματα των κατοίκων του Άρη, του Δία, της Αφροδίτης, με τα πνεύματα των κατοίκων των απλανών αστέρων, και στο έργο του «Περί των γήινων σωμάτων των πλανητών και των άστρων του ουρανού», παρουσιάζει μια εικόνα της ζωής στους μακρινούς και πολύ μακρινούς αστέρες.

Δεν έκανε ταξίδια στο σύμπαν για να μιλήσει με τους κατοίκους των πλανητών. Στον κόσμο των πνευμάτων και των αγγέλων συναντά και πνεύματα των κατοίκων των πλανητών, και αυτοί τού διηγούνται περί των κόσμων στους οποίους προηγουμένως κατοικούσαν. Ο κόσμος των πνευμάτων και των αγγέλων δεν περιλαμβάνει μόνο προσωποειδή πλάσματα από την περιοχή της γης, αλλά και από τις περιοχές άλλων ουρανίων σωμάτων. Οι διηγήσεις περί των άλλων γαιών και των κατοίκων τους, είναι τμήμα της γενικής θέας που είχε στον υπερπέραν κόσμο, όπου ανήκουν τα πνευματοειδή όντα όλων των άστρων.

Η εσωτερική σύνδεση των οραμάτων αυτών μαζί με τις επιστημονικές του έρευνες είναι σαφής. Στις συνομιλίες με τα πνεύματα επιστρέφουν τα ίδια επιχειρήματα με τα οποία οι μεγάλοι αστρονόμοι της εποχής του είχαν δικαιολογήσει την ύπαρξη κατοίκων σε άλλους πλανήτες, και τα οποία είχε ενστερνιστεί και πριν την κλήση του. Τώρα του διηγούνται τα πνεύματα αυτά που ο ίδιος είχε υπονοήσει, και τον διαβεβαιώνουν, πως «ένας άνθρωπος που έχει μυαλό, μπορεί να γνωρίζει πως υπάρχουν πολλές γαίες και άνθρωποι πάνω σε αυτές, ως συμπέρασμα από τα πολλά πού ήδη γνωρίζει. Γιατί με την λογική μπορεί να συμπεράνει κανείς, πως οι τόσο μεγάλες μάζες των πλανητών, μερικοί των οποίων είναι μεγαλύτεροι από την γη, δεν είναι κενοί σβώλοι, δημιουργημένοι για να περιτριγυρίζουν τον ήλιο, και να ρίχνουν το λιγοστό φως τους σε μια μόνο γη, αλλά η χρήση τους πρέπει να είναι μεγαλύτερη. Το ότι στα μάτια μας οι ορατοί πλανήτες είναι γήινες σφαίρες, μπορούμε να το αναγνωρίσουμε από το γεγονός, ότι είναι σώματα από γήινη ύλη, αφού ανακλούν το φως του ήλιου, και όταν τους παρατηρούμε με το τηλεσκόπιο, εμφανίζονται σε ένα σκοτεινό φόντο και είναι όπως η γη πολύχρωμοι, και δεν εμφανίζονται όπως οι απλανείς αστέρες σαν μέσα σε ένα πύρινο φόντο. Επίσης από το γεγονός ότι περιστρέφονται όπως η γη μας γύρω από τον άξονα τους και με τον τρόπο αυτό έχουν πρωί, μεσημέρι, βράδυ, νύχτα, και επιπλέουν μερικοί έχουν φεγγάρια, που ονομάζονται δορυφόροι, οι οποίοι γυρίζουν γύρω από τους πλανήτες σε ορισμένους χρόνους, όπως το δικό μας φεγγάρι. Επίσης, ο Κρόνος, επειδή είναι ο πιο μακρινός από τον ήλιο, φαίνεται να έχει μια ζώνη που σχηματίζεται από τα φεγγάρια που τον περιτριγυρίζουν. Ποιος λοιπόν, που γνωρίζει αυτά τα πράγματα και τα έχει σκεφτεί λογικά, μπορεί να πει πως οι πλανήτες είναι ακατοίκητα σώματα;!»⁵²

Και σε άλλα σημεία βρίσκονται πολυάριθμες επιστημονικές παρατηρήσεις περιπλεγμένες με τα οράματα, όπως όταν γράφει πως αν και ο Ερμής βρίσκεται πιο κοντά στον ήλιο, η ζέστη εκεί δεν είναι τόσο μεγάλη, γιατί «η θερμότητα δεν εξαρτάται από το πόσο κοντά είναι στον ήλιο ο πλανήτης, αλλά από το ύψος και την πυκνότητα του αέρα που τον περιβάλλει, όπως στα ψηλά βουνά σε θερμά κλίματα, όπου όμως κυριαρχεί το κρύο, όπως και από το γεγονός πως η θερμότητα εξαρτάται από την γωνία με την οποία πέφτουν οι ακτίνες του ήλιου, γεγονός από το οποίο προκύπτουν ο χειμώνας και το καλοκαίρι σε διάφορες κλιματικές ζώνες»53.

Όλα αυτά τα επιστημονικά επιχειρήματα έχουν μόνο ένα σκοπό: να αποδείξουν το πρωτείο του ανθρώπινου στην νέα κοσμολογία τού απείρως αυξημένου σύμπαντος. «Όποιος πιστεύει-ο καθένας πρέπει να πιστεύει-πως το θεϊκό στοιχείο δημιούργησε το σύμπαν για κανένα άλλο λόγο παρά για να προκύψει το γένος των ανθρώπων και από αυτό τα ουράνια-γιατί το γένος των ανθρώπων είναι το φυτώριο του ουρανού-αυτός πρέπει να πιστεύει πως άνθρωποι υπάρχουν όπου υπάρχει μια γήινη σφαίρα... για το θέμα μίλησα με τα πνεύματα. Ο άνθρωπος μπορεί να συλλάβει την πίστη πως στο σύμπαν υπάρχουν παραπάνω από μια γήινες σφαίρες από το γεγονός πως ο έναστρος ουρανός είναι τόσο άμετρα μεγάλος και μέσα του υπάρχουν τόσα πολλά άστρα, που το καθένα στην θέση ή στον κόσμο του είναι ένας ήλιος σαν τον δικό μας, διαφορετικού όμως μεγέθους. Όποιος τα σκέφτεται αυτά, πρέπει να συμπεράνει, πως αυτό το άμετρα μεγάλο όλο είναι απλώς μέσο για ένα σκοπό, που είναι και ο τελικός σκοπός της δημιουργίας. Αυτός ο τελικός σκοπός είναι η βασιλεία των ουρανών, όπου το θεϊκό θα μπορέσει να κατοικήσει με τους αγγέλους και τους ανθρώπους. Γιατί το ορατό σύμπαν ή ο ουρανός, που τον φωτίζουν άπειρα άστρα, που είναι ήλιοι, είναι μόνο το μέσο για να υπάρχουν γήινες σφαίρες και πάνω τους άνθρωποι, από τους οποίους θα σχηματιστεί η βασιλεία των ουρανών. Τα δεδομένα αυτά πρέπει να οδηγήσουν τον λογικό άνθρωπο στο συμπέρασμα πως ένα τόσο άμετρο μέσο μπορεί να έχει δημιουργηθεί για ένα μεγάλο σκοπό, όχι απλώς για το γένος των ανθρώπων-και την από αυτό προερχόμενη βασιλεία των ουρανών. Τι είδους θεϊκό θα ήταν εκείνο, το οποίο είναι το άπειρο, για το οποίο οι χιλιάδες, οι μυριάδες γήινες σφαίρες, γεμάτες κατοίκους, μόνο λίγα θα σήμαιναν, ή σχεδόν τίποτα!»⁵⁴

Είναι περιττό να παρουσιάσουμε εδώ την περιγραφή των κατοίκων των διαφόρων πλανητών που κάνει ο Swedenborg. Αρκεί η υπόδειξη πως δυο σκέψεις κυριαρχούν στο σχήμα των οραμάτων αυτών.

Στην πρώτη σκέψη κατοπτρίζεται η θεμελιώδης θέση του Swedenborg περί της μεταφυσικής τής ζωής. Τα πλησιέστερα ή τα απομακρυσμένα ουράνια σώματα είναι τόποι μιας περαιτέρω εξατομίκευσης και τελείωσης  του ανθρώπινου, και μάλιστα σε ένα βαθμό που υπερβαίνει κατά πολύ τα γήινα όρια του ανθρώπινου. Όπως στο ζωικό βασίλειο, όλες οι δυνατές λειτουργίες της ζωής, αποκτούν μια μονόπλευρη εξειδίκευση σε άπειρες μορφές, και όλες οι δυνατότητες αισθητηριακής αντίληψης, κίνησης, επικοινωνίας, αναπαραγωγής, προσαρμογής, σχηματισμού κοινωνιών, αναπαρίστανται στις διάφορες ζωτικές μορφές και είδη, έτσι και οι κάτοικοι των πλανητών εκλεπτύνουν και τελειοποιούν τις ικανότητες και δυνατότητες τους. Δυνατότητες ανθρώπινης γνώσης και αγάπης και κοινής ζωής. Και αυτή επίσης  ήταν μια σκέψη του Καντ.

Συνεχίζεται 

Ο ΣΒΕΝΤΕΝΜΠΟΡΓΚ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΤΟ ΝΕΩΤΕΡΙΚΟ ΑΡΧΕΤΥΠΟ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΚΥΡΙΑΡΧΗΣΕ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΙΡΡΟΗ ΤΟΥ ΚΑΝΤ. ΜΙΛΟΥΣΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΑΙΜΟΝΕΣ.