Σαν να μην πέρασε μία ημέρα

Το μεταναστευτικό ασφαλώς δεν έχει καμία ρατσιστική ή εθνικιστική χροιά για εμάς, ενώ φυσικά δεν συμπεριλαμβάνει τους νόμιμους μετανάστες – αλλά τους παράνομους, κυρίως αυτούς που χρησιμοποιούνται ως όπλο εισβολής της Τουρκίας, ενώ επιβαρύνουν οικονομικά τη χώρα μας με το κόστος της φροντίδας τους, σε μία πολύ δύσκολη χρονική συγκυρία. Όταν δε αντιληφθούν πως η πρόσβαση τους στην υπόλοιπη Ευρώπη δεν πρόκειται να τους επιτραπεί ποτέ, ενώ θα σταματήσει η οικονομική στήριξη που τους προσφέρεται από τις ΜΚΟ ή/και από το κράτος μας, θα συμπεριφερθούν ανάλογα με τις άλλες χώρες, όπως στη Σουηδία, στο Βέλγιο, στη Γαλλία κλπ. – θα δημιουργήσουν δηλαδή γκέτο και συμμορίες για να επιβιώσουν, οπότε θα εκτοξευθεί η εγκληματικότητα στα ύψη που θα έχει επί πλέον κόστος αστυνόμευσης για την Ελλάδα.

Κοινοβουλευτική Εργασία

Εισαγωγικά, το να ανατίθεται έργο ενός δημοσίου οργανισμού, του ΔΕΔΔΗΕ εν προκειμένω, σε μία γερμανική εταιρία όπως η SAP, γνωστή για τις δωροδοκίες κυβερνητικών στελεχών ανά τον κόσμο, μας φάνηκε σκανδαλώδες (πηγή) – μια ενδεχόμενη μελλοντική επανάληψη των σκανδάλων της Siemens που ασφαλώς γνωρίζει ο πρωθυπουργός.

Όσον αφορά τώρα το νομοσχέδιο για το ΑΚΡΟΠΟΛ, το πρώτο που σκεφθήκαμε μελετώντας το, είναι το γνωστό «σαν να μην πέρασε μία ημέρα» – με την έννοια πως μετά από την υπερχρέωση της Ελλάδας λόγω της σπατάλης του πελατειακού κράτους και της πολιτικής διαφθοράς, μετά από τη χρεοκοπία της με το ειδεχθές έγκλημα του PSI, μετά από την υποθήκευση των πάντων για 99 χρόνια, μετά από την υπογραφή ενός τρίτου μνημονίου εκ μέρους της χώρας μας για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία, μετά από δέκα ολόκληρα χρόνια βαθιάς κρίσης κοκ., δεν μάθαμε απολύτως τίποτα – αφού για ένα κτίριο όπως το ΑΚΡΟΠΟΛ, το δημόσιο θεωρεί σωστό να ιδρύσει μία νέα εταιρία ως ΝΠΙΔ, με 17 υπαλλήλους και με ένα οργανόγραμμα πολυεθνικής, στην οποία μεταφέρει το κτίριο.

Παραδόξως επίσης για 99 χρόνια, όπως ακριβώς ότι έχουμε και δεν έχουμε στους δανειστές – γεγονός που σημαίνει πως το έχει πια συνηθίσει. Όπως λέμε, μία φορά κλέφτης, πάντα κλέφτης.!

Βρήκε λοιπόν την ευκαιρία να ιδρύσει και να στελεχώσει μία επί πλέον εταιρία η κυβέρνηση ενός κράτους που ακόμη δεν έχει δρομολογήσει την καταμέτρηση των υπαλλήλων του, παρά τις συνεχείς συστάσεις της Διεθνούς Διαφάνειας Ελλάδας και άλλων –  τελευταία από τις 16 Οκτωβρίου του 2019, όπως θα καταθέσουμε στα (πρακτικά). Γιατί δεν το κάνει; Γιατί τους αύξησε με το Επιτελικό τερατούργημα ή με το ΑΚΡΟΠΟΛ σήμερα και όχι μόνο;

Απλούστατα, για να συνεχίσει να τρέφει, κυριολεκτικά από τις σάρκες των εξαθλιωμένων πια Ελλήνων, το κομματικό-πελατειακό κράτος που χρεοκόπησε και θα χρεοκοπήσει σύντομα ξανά την Ελλάδα. Μία πάμπλουτη για το μέγεθος της, πολλαπλά προικισμένη χώρα, που όμως λεηλατείται χρόνια τώρα από την αχόρταγη εγχώρια και διεθνή Ολιγαρχία – χωρίς δυστυχώς να αντιδρούν οι Πολίτες, μεταξύ άλλων έχοντας χειραγωγηθεί, έτσι ώστε να πιστεύουν στο γνωστό «μαζί τα φάγαμε».

Έχουν δηλαδή μετατραπεί σε ανόητα θύματα που νομίζουν πως είναι θύτες – με ευθύνη κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ που τους έπεισε, με την αποτρόπαιη προδοσία του 2015 ότι, δεν υπάρχει εναλλακτική λύση. Πως το πρόβλημα λοιπόν, τα μνημόνια και η υποταγή στους ξένους, είναι η λύση – ένα έγκλημα που δεν πρέπει να ξεχαστεί ποτέ.

Ήταν εύλογο πάντως μετά από αυτό το έγκλημα να βυθιστεί με τη σειρά του στη διαφθορά, σύμφωνα με τις ηχογραφήσεις που έχουμε όλοι ακούσει – αποτελώντας έτσι ντροπή για την Ελλάδα, κυρίως όμως για την αριστερά. Μεγαλύτερη σήψη πάντως από την προδοσία της ίδιας σου της ιδεολογίας, δεν υπάρχει – ενώ το λιγότερο που οφείλει να κάνει, είναι να πάψει να συμμετέχει στα κοινά.

Θα συνεχίσουμε τώρα από το ότι, δεν καταλαβαίνουμε γενικότερα την αισιοδοξία της κυβέρνησης –  κατανοώντας από την άλλη πλευρά τους επαίνους των ΜΜΕ, αφού τροφοδοτήθηκαν με μεγάλα διαφημιστικά ποσά, ανεύθυνα από τα χρήματα των φορολογουμένων Ελλήνων. Επειδή δε θεωρούμε πως είναι καταστροφικό να συμπεριφέρεται κανείς ως αιθεροβάμων, ειδικά αυτήν την εποχή, θα αναφερθούμε επιγραμματικά στα εξής τρία θηριώδη προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα:

(α) Εθνικά: Εν προκειμένω, οι προκλήσεις της Τουρκίας έχουν μετατραπεί από καιρό τώρα σε διεκδικήσεις, αφενός μεν λόγω των τεράστιων οικονομικών της προβλημάτων που θα επιδεινωθούν κατακόρυφα από την πτώση των τουριστικών της εσόδων, αφετέρου εξαιτίας της αδύναμης θέσης της Ελλάδας που μειώνει συνεχώς τις αμυντικές της δαπάνες τα τελευταία δέκα χρόνια, ενώ είναι χρεοκοπημένη.

Διαθέτει άλλωστε μία ελίτ που το μόνο ενδιαφέρον της είναι η οικονομική της ευμάρεια, αδιαφορώντας για την πατρίδα της – με κριτήριο, μεταξύ άλλων, το άρθρο 52 του νέου νομοσχεδίου του υπουργείου ανάπτυξης, με το οποίο επιδοτείται το γνωστό για τον αντεθνικό ρόλο του ΕΛΙΑΜΕΠ από το δημόσιο, μέσω του ελληνικού ιδρύματος έρευνας και καινοτομίας, του ΕΛΙΔΕΚ. Αν είναι δυνατόν!

Η πρόσφατη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί από την Τουρκία, η εμπλοκή της στη Θράκη δήθεν για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων της δήθεν τουρκικής μειοψηφίας, ο βίαιος εποικισμός των νησιών μας με παράνομους μετανάστες, η απαίτηση συνεκμετάλλευσης του ορυκτού μας πλούτου στο Αιγαίο με τη διενέργεια γεωτρήσεων με δικά της μέσα, η συμφωνία ΑΟΖ με τη Λιβύη, οι κινήσεις της στην Κύπρο κοκ. δεν είναι μόνο ανησυχητικές, αλλά εξαιρετικά επικίνδυνες – μεταξύ άλλων ως αποτέλεσμα της πολιτικής του κατευνασμού της κυβέρνησης μας απέναντι της, η οποία υποδηλώνει την αδυναμία προστασίας της εθνικής μας κυριαρχίας.

(β) Μεταναστευτικό: Το συγκεκριμένο θέμα ασφαλώς δεν έχει καμία ρατσιστική ή εθνικιστική χροιά για εμάς, ενώ φυσικά δεν συμπεριλαμβάνει τους νόμιμους μετανάστες – αλλά τους παράνομους, κυρίως αυτούς που χρησιμοποιούνται ως όπλο εισβολής της Τουρκίας, ενώ επιβαρύνουν οικονομικά τη χώρα μας με το κόστος της φροντίδας τους, σε μία πολύ δύσκολη χρονική συγκυρία.

Όταν δε αντιληφθούν πως η πρόσβαση τους στην υπόλοιπη Ευρώπη δεν πρόκειται να τους επιτραπεί ποτέ, ενώ θα σταματήσει η οικονομική στήριξη που τους προσφέρεται από τις ΜΚΟ ή/και από το κράτος μας, θα συμπεριφερθούν ανάλογα με τις άλλες χώρες, όπως στη Σουηδία, στο Βέλγιο, στη Γαλλία κλπ. – θα δημιουργήσουν δηλαδή γκέτο και συμμορίες για να επιβιώσουν, οπότε θα εκτοξευθεί η εγκληματικότητα στα ύψη που θα έχει επί πλέον κόστος αστυνόμευσης για την Ελλάδα.

(γ) Οικονομία: Ξεκινώντας από αυτά που συμβαίνουν διεθνώς, στην αρχή της κρίσης του COVID-19 όλοι περίμεναν μία ανάκαμψη τύπου V – δηλαδή μία περιορισμένη ύφεση που θα την ακολουθούσε μία ραγδαία ή έστω ανάλογη ανάπτυξη. Πως η οικονομία, μετά από ένα μικρό διάλλειμα δύο μηνών, κατά τη διάρκεια του οποίου θα στηριζόταν με μεγάλα ποσά από τα κράτη, θα θεραπευόταν – συνεχίζοντας από εκεί που βρισκόταν πριν από την κρίση.

Εν τω μεταξύ όμως φτάσαμε στον Ιούλιο, συνειδητοποιώντας πως η ανάκαμψη τύπου V ήταν απλά ένα ευχολόγιο – αφού η εξέλιξη της οικονομίας μετά την πανδημία που κανένας δεν γνωρίζει εάν θα υπάρξει ένα δεύτερο και τρίτο κύμα, ήταν το λιγότερο αναιμική.

Εν προκειμένω, το ΔΝΤ προβλέπει πως η οικονομία στα τέλη του 2021 δύσκολα θα φτάσει στα επίπεδα του 2019 παγκοσμίως – μειωμένη κατά 4% σε περιοχές όπως η Ευρώπη και οι Η.Π.Α.

Η Ελλάδα όμως δεν αντιμετωπίζει μόνο τα προβλήματα που έχουν τα υπόλοιπα κράτη αλλά, επί πλέον, τα πολύ μεγαλύτερα δικά της που υπήρχαν πριν από την κρίση – όπως είναι το λανθασμένο οικονομικό της μοντέλο, ο αποψιλωμένος παραγωγικός της ιστός, το θηριώδες δημόσιο χρέος, το ασύλληπτο κόκκινο ιδιωτικό, οι χρεοκοπημένες τράπεζες κλπ.

Ουσιαστικά λοιπόν μοιάζει με μία επιχείρηση-ζόμπι που ευρισκόταν πριν από τον COVID-19 σε καθοδική πορεία, ανίκανη να αναπτυχθεί, υπερχρεωμένη και αφερέγγυα – γεγονός που σημαίνει πως θα ανήκε σε αυτές που δεν θα έπρεπε να διασωθούν, αφού θα ήταν σαν να βάζεις νερό σε έναν κουβά γεμάτο τρύπες, έχοντας την ελπίδα πως το νερό δεν θα συμπεριφερθεί φυσιολογικά και θα γεμίσει τον κουβά.

Δεν είναι όμως επιχείρηση αλλά κράτος, αν και πλέον αποτυχημένο, μία απροστάτευτη περιοχή, οπότε δεν μπορεί να κλείσει. Επομένως, χωρίς τη διαγραφή, το πάγωμα ίσως στο διηνεκές ενός μεγάλου μέρους του δημοσίου και ιδιωτικού της χρέους, την άμεση αλλαγή του οικονομικού της μοντέλου έτσι ώστε να αρχίσει να παράγει ξανά πλούτο, τις εναλλακτικές πηγές χρηματοδότησης των βιώσιμων επιχειρήσεων κοκ., η χώρα μας είναι καταδικασμένη να βαδίζει από το κακό στο χειρότερο – ενώ, εάν προσθέσει κανείς τις δύο άλλες εστίες πυρκαγιάς, τα εθνικά και το μεταναστευτικό, θα κατανοήσει την ακόμη μεγαλύτερη κρισιμότητα της κατάστασης μας.

Απαιτούνται λοιπόν σκληρές και επώδυνες αποφάσεις, με στόχο τη θεραπεία και των τριών πληγών – όχι τα συνήθη ευχολόγια που υιοθετεί η κυβέρνηση, με μία θεατρινίστικη αισιοδοξία που δεν τεκμηριώνεται από τίποτα και από πουθενά.     

https://www.youtube.com/watch?v=uqq6rCBrH4c&feature=emb_logo

από Βασίλης Βιλιάρδος19 Ιουλίου 2020

https://analyst.gr/2020/07/19/san-na-min-perase-mia-imera/