Ο χαρισματούχος, Αγιορείτης, Ρώσος, Ιερομόναχος, παπα-Τύχων (1884-1968).
Κάποτε που είχα πάει να εξομολογηθώ [στον παπα-Τύχωνα] και να του αφήσω λίγα τρόφιμα, συνέβη το εξής.
Αφού εξομολογήθηκα και μου έδωσε τις τελευταίες συμβουλές, ξεκίνησα να φύγω.
Είχε συνήθεια να με ξεπροβοδίζη λίγα βήματα έξω απ’ το καλύβι του.
Εκείνη την ημέρα όμως είχε πάρει μια ιδιαίτερη στάση.
Είχε συνήθεια να με ξεπροβοδίζη λίγα βήματα έξω απ’ το καλύβι του.
Εκείνη την ημέρα όμως είχε πάρει μια ιδιαίτερη στάση.
Είχε στα χέρια του τον σταυρό και συνέχεια μ’ ευλογούσε.
Περπατούσα το μονοπάτι και τον έβλεπα να συνεχίζη να μ’ ευλογή.
Λίγο μόλις τον άφησαν τα μάτια μου και δεν φαινόταν από εκεί το καλύβι του, πέφτω σ’ έναν κυνηγό που είχε στραμένη την κάνη του όπλου του πάνω μου και το χέρι του στη σκανδάλη.
Περπατούσα το μονοπάτι και τον έβλεπα να συνεχίζη να μ’ ευλογή.
Λίγο μόλις τον άφησαν τα μάτια μου και δεν φαινόταν από εκεί το καλύβι του, πέφτω σ’ έναν κυνηγό που είχε στραμένη την κάνη του όπλου του πάνω μου και το χέρι του στη σκανδάλη.
Μ’ ένα επιφώνημα που ασυναίσθητα έβγαλα, με είδε ο κυνηγός, και έπεσε κάτω ξερός από τον τρόμο του, γιατί σίγουρα θα με σκότωνε.
Έχοντας στο νου μου τα τελευταία λόγια του Γέροντος στεκόμουν άφοβος μπροστά του. Τον ακούω να μου λέει:
– Κάποιος άγιος σε βοήθησε, γιατί το δάχτυλό μου ήταν στη σκανδάλη.
– Κάποιος άγιος σε βοήθησε, γιατί το δάχτυλό μου ήταν στη σκανδάλη.
Ήμουν βέβαιος πως η ευλογία του Γέροντος μ’ έσωσε.
Για το ίδιο με βεβαίωσαν και οι πατέρες της μονής [Ιεράς Μονής Ιβήρων], όταν τους το διηγήθηκα.
Ήταν ένα θαύμα.
Ήταν ένα θαύμα.
Την άλλη ημέρα πήγα πάλι στον Γέροντα να του το πω.
Με σταύρωσε και λέει:
– Δόξα τω Θεώ, παιδί μου, ο Θεός βοήθησε.
Με σταύρωσε και λέει:
– Δόξα τω Θεώ, παιδί μου, ο Θεός βοήθησε.
Και γέμισε δάκρυα…
Από το βιβλίο του Ιερομονάχου Αγαθαγγέλου, οι “Αναμνήσεις μου από τον παπα-Τύχωνα”, των εκδόσεων το Περιβόλι της Παναγίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου