Πηγή: Αλεσάντρο Βόλπι
Επιτρέψτε μου να συνοψίσω γιατί, κατά τη γνώμη μου, ο Τραμπ χρειαζόταν τη συνάντηση με τον Πούτιν. 1) Οι Ηνωμένες Πολιτείες βιώνουν μια σοβαρή κρίση διεθνούς αξιοπιστίας: δεν είναι πλέον η κορυφαία βιομηχανική δύναμη στον κόσμο, είναι καταστροφικά χρεωμένες στον υπόλοιπο κόσμο, ζουν με μια γιγαντιαία οικονομική φούσκα και το νόμισμά τους, που έχει υποτιμηθεί υπερβολικά, δεν είναι πλέον ικανό να χρησιμεύσει ως διεθνές αποθεματικό, πόσο μάλλον ως ασφαλές καταφύγιο. Η καινοτομία τους απειλείται από την Κίνα και υποφέρουν από ένα μη βιώσιμο εμπορικό έλλειμμα. Το μόνο πραγματικό τους προνόμιο είναι να είναι η κορυφαία στρατιωτική δύναμη στον κόσμο. Υπό αυτές τις συνθήκες, μια σύνοδος κορυφής με την άλλη κορυφαία στρατιωτική δύναμη του κόσμου, χωρίς κανέναν μεσάζοντα εκτός του διεθνούς δικαίου και των θεσμών του, αποτελεί μια τεράστια επίδειξη δύναμης, που στοχεύει ακριβώς στην απόκρυψη της κρίσης του καπιταλισμού, η οποία, σύμφωνα με τον Τραμπ, δημιουργήθηκε από προοδευτικούς φιλελεύθερους με τη δυτική παγκοσμιοποίηση. 2) Οι ΗΠΑ και η Ρωσία μπορούν να μονοπωλήσουν την τύχη ορισμένων ζωτικών τομέων, ξεκινώντας από την ενέργεια και την γιγαντιαία κερδοσκοπική δυναμική της, η οποία μπορεί να εξάγει τον πληθωρισμό σε όλο τον κόσμο, και την παραγωγή όπλων. 3) Η σύνοδος κορυφής με τον Πούτιν εξυπηρετεί δύο φαινομενικά αντιφατικούς σκοπούς: τον διαχωρισμό της Ρωσίας από την Κίνα και τη διατήρηση ενός ανοιχτού καναλιού με τις χώρες BRICS, ενώ ο Τραμπ διεξάγει επιλεκτικούς εμπορικούς πολέμους. Το μήνυμα είναι σαφές: η προνομιακή σχέση μεταξύ Τραμπ και Πούτιν θα πρέπει να αναγκάσει την Κίνα του Σι να αποδεχτεί μια συνεχή τριγωνοποίηση μέσω της οποίας θα κατασκευάσει τριπολικές εμπορικές πολιτικές που έχουν σχεδιαστεί για να επηρεάσουν το παγκόσμιο εμπόριο και έτσι να καταστήσουν αναπόφευκτους τους δασμούς των ΗΠΑ. 4) Η σύνοδος κορυφής στην Αλάσκα επιβεβαιώνει την πλήρη ασχετοσύνη της Ευρώπης, η οποία δεν μπορεί να λειτουργήσει ως ενιαία οντότητα αλλά μόνο ως μεμονωμένες και εύθραυστες εθνικές οντότητες. Υπό αυτή την έννοια, ο Τραμπ φαίνεται να θέλει να μιλήσει μόνο στη Γερμανία, καθιστώντας την έναν προνομιακό συνομιλητή, μαζί με τη Βρετανία, που εξακολουθεί να βρίσκεται στο τρίγωνο των όπλων, των οικονομικών και της δολαριοποίησης. Υπό το πρίσμα όλων αυτών, έχω την εντύπωση ότι η Ουκρανία είναι απλώς ένα δυσκίνητο πρόσχημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου