Ο χρόνος ξεκινά από... τώρα

Υπάρχει ακόμη χρόνος…για όλους εμάς που καθίσαμε στο πεζούλι της ιστορίας κοιτώντας τα παπούτσια μας. Την πίκρα της ήττας την γευτήκαμε και την απογοήτευση για ακόμη ένα στημένο παιχνίδι στο οποίο αν και δεν παίξαμε γίναμε θεατές της εξ αρχής χαμένης κερκίδας. 

Την ζήσαμε την νύχτα εκείνη που αγνοούσαμε ότι υπάρχει, κι όμως φθάσαμε κι εμείς να μετράμε τα σανίδια του ταβανιού για να διώξουμε την οργή που έκλεψε ακόμη και τον ύπνο μας. Όμως, υπάρχει ακόμη χρόνος για όλους εμάς που γνωρίζουμε ότι όλα τελείωσαν σε αυτόν τον τόπο. Αρκεί να σκοτώσουμε άνευ ελέους όλες τις φωνές όλων των τεράτων που θέλουν να μας πείσουν ότι κρεμόμαστε από τις ανορθόγραφα ραγιάδικες υπογραφές τους. 

Υπάρχει χρόνος να λύσουμε και να καθαρίσουμε τα όπλα του μυαλού μας, να τοποθετήσουμε τις σφαίρες της συνείδησής μας στην θαλάμη, να στοχεύσουμε στις φλύαρες γλώσσες των άνανδρων υπεροπτών και να πατήσουμε την σκανδάλη χωρίς τρέμουλο στο χέρι μας. Να σιωπήσουν εντελώς μέσα μας. Να τους αψηφήσουμε βάζοντας στην δική μας κάλπη τα χρεόγραφα της αξιοπρέπειας που μας στέρησαν δίχως σταγόνα οίκτου. Χωρίς ομάδες, χωρίς καταστατικά, χωρίς γελοίες ψηφοφορίες, χωρίς συζητήσεις επί συζητήσεων, χωρίς αναλύσεις επί αναλύσεων, χωρίς ούτε μία σταγόνα αίμα να πέσει. Αναίμακτα μας σκοτώνουν, αναίμακτα να σιωπήσουν. 

Υπάρχει ακόμη χρόνος… για όλους εκείνους που δεν είδαν την Ελλάδα ως δικαίωμα αλλά ως υποχρέωση. Για εκείνους που μέχρι σήμερα έχουν διανύσει την ζωή τους ως στόχοι ανάλγητων πολιτικάντηδων οι οποίοι κρύβουν την δειλία τους μέσα στα χάρτινα κάστρα πολιτικών κομμάτων με σημαία την δημοκρατία. 

Κοίτα τους, λοιπόν, εκείνους, πώς επιβίωσαν από τις σφαίρες της αναξιοκρατίας, της αδικίας, της προδοσίας, της σκληρής επίγνωσης του τι είναι για τους ασήμαντους θνητούς αλλά εκλεγμένους αθανάτους. Μια χαρά αναπνέουν δίπλα μας ακόμα και αν τώρα κοιτάνε σιωπηλοί τα παπούτσια τους. 

Υπάρχει ακόμα χρόνος όσο ο καθρέπτης που αντικρίζουμε το πρωί έχει την φάτσα μας ως αντικατοπτρισμό. Υπάρχει χρόνος…για όλους τους ήρωες που κρύβουμε μέσα μας. Τους σιωπηλούς μικρούς μας εαυτούς που θέλουν να πάρουν την θέση μας μα εμείς τους καταπιέζουμε είτε από στιγμιαίο φρενάρισμα της δήθεν ηθικής, είτε από την χρόνια εκπαίδευσή μας να οριζόμαστε και όχι να ορίζουμε. Να μένουμε σιωπηλοί μη και διακόψουμε τον πολυλογά πολιτικό από τις εξαγγελίες του σχεδίου που σκοπό έχει να μας καταδικάσει στον ρόλο του ανυποψίαστου εύκολου στόχου ή του ήσυχου απείθαρχου στημένο στον τοίχο. 

Υπάρχει χρόνος για αυτούς που δεν χωράνε σε γραμμάτια και εικονικά χρέη. Υπάρχει χρόνος να ορίσουμε το δικό μας μέγεθος απλώνοντας την ψυχή μας σαν χάρτη. Να γίνουμε εμείς Ελλάδα, στέλνοντας σιωπηλώς τα μαντάτα ότι ο χρόνος για τους ατσαλάκωτους μαλθακούς ανελέητους εκτελεστές μας, μόλις τελείωσε.

Πηγή SimpleMan

/kostasxan