Η κυβέρνηση έκανε αυτό που έπρεπε, όταν ειδοποιήθηκε εγκαίρως από τις αρμόδιες υπηρεσίες ότι επίκειται εισβολή χιλιάδων παράνομων μεταναστών στα βόρεια σύνορά μας.
- Από τον Μανώλη Κοττάκη
Άλλαξε αμέσως το εθνικό δόγμα. Και για τα χερσαία σύνορα και για τα θαλάσσια.
Και οι Ένοπλες Δυνάμεις έκαναν αυτό που έπρεπε υπό την ψύχραιμη ηγεσία του αρχηγού ΓΕΕΘΑ, στρατηγού Κωνσταντίνου Φλώρου, ο οποίος συνεργάστηκε άριστα με την ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ. στον Έβρο, μόλις σήμανε ο συναγερμός. Και το Λιμενικό έκανε άριστα τη δουλειά του, στο πλαίσιο του νέου δόγματος, όταν του ζητήθηκε.
Και οι Ένοπλες Δυνάμεις έκαναν αυτό που έπρεπε υπό την ψύχραιμη ηγεσία του αρχηγού ΓΕΕΘΑ, στρατηγού Κωνσταντίνου Φλώρου, ο οποίος συνεργάστηκε άριστα με την ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ. στον Έβρο, μόλις σήμανε ο συναγερμός. Και το Λιμενικό έκανε άριστα τη δουλειά του, στο πλαίσιο του νέου δόγματος, όταν του ζητήθηκε.
Οι βάρκες με τους διακινητές βλέπουν πλέον με τα κιάλια τις ελληνικές ακτές, προς απογοήτευση των άνεργων ΜΚΟ. Και οι Εθνοφρουροί επίσης έκαναν αυτό που έπρεπε -δεν θα μπούμε σε λεπτομέρειες-, αλλά τώρα που αποκλιμακώνεται η ένταση αποσύρονται στη δεύτερη και την τρίτη γραμμή των μετόπισθεν.
Οι μόνοι που δεν θέλησαν να δηλώσουν «παρών» σε αυτό το νέο κύμα πατριωτισμού που ένωσε λαό και Ένοπλες Δυνάμεις στον Έβρο και στα νησιά είναι οι φίλοι μας της Αριστεράς. Αυτούς τους στοιχειώνουν ο Εμφύλιος, τα φαντάσματα, τα ξερονήσια, το παρακράτος, τα τάγματα εφόδου. Ζουν σε ένα παράλληλο σύμπαν. Ούτε οι δημοσκοπήσεις της Κυριακής, οι οποίες έδειξαν ότι η νέα πολιτική της κυβέρνησης απολαμβάνει της συντριπτικής αποδοχής του ελληνικού λαού, δεν τους πτόησαν. Συνεχίζουν.
Δεδομένου ότι σχολιάσαμε εκτενώς τις τάσεις αυτοχειρίας της Αριστεράς στην πατρίδα μας το Σάββατο, επανερχόμαστε, γιατί διακρίνουμε ότι ο ιός της μελαγχολίας την έχει καταλάβει τόσο ώστε, αντί να παραδεχθεί το λάθος της, επιμένει αυτοκαταστροφικά: Φταίει η Ελλάς. Έως και διαδήλωση στο Λονδίνο κατά της ελληνικής κυβέρνησης έκαναν. Νομίζω ότι ο λόγος αυτής της εμμονικής στάσης είναι ευκρινής. Η Αριστερά είχε οικοδομήσει την ιδεολογική της ανωτερότητα στα χρόνια της κρίσης σε δύο πυλώνες. Στην ψευδαίσθηση ότι μπορεί να σκίσει τα Μνημόνια και στον δήθεν ουμανισμό της γύρω από τους πρόσφυγες.
Τι χαρτιά με τα οποία γίνεσαι Ελλην αμέσως τους έταζε σε συγκεντρώσεις, τι ελευθέρας τούς χορηγούσε, τι σήματα μορς να έρθουν κατά εδώ τους έδιδε. Ακόμη και τη σύσταση της ευρωπαϊκής ακτοφυλακής, η οποία ολοκληρώθηκε το 2015 (την είχε προωθήσει πρώτος στην πρωθυπουργία του ο Κώστας Καραμανλής) πολέμησε στα Συμβούλια Υπουργών, όπως αποκαλύπτει στο νέο βιβλίο του ο πρώην υφυπουργός της Ν.Δ. Γιάννης Βαληνάκης.
Και μάλιστα με επιχείρημα ότι «μετατοπίζεται η κρατική κυριαρχία χωρίς την εξουσιοδότηση κράτους-μέλους» (σελ. 279, «Ελλάς επί Τέσσερα», εκδόσεις Σιδέρης). Τόσο ανόητοι. Οι άνθρωποι ήθελαν τη χώρα κέντρο διερχομένων, στην καλύτερη περίπτωση, ή τόπο εγκατάστασης χιλιάδων μεταναστών που θα αποτελούσαν ένα νέο δυνητικό εκλογικό πελατειακό σώμα, φιλικό προς τους ίδιους. Και τα δύο ιδεολογήματά τους κατέρρευσαν με πάταγο.
Η ανωτερότης πήγε περίπατο. Το πρώτο το πλήρωσε ακριβά ο ελληνικός λαός. Το δεύτερο ευτυχώς όχι, υπήρξε κάποιος που ευτυχώς αναθεώρησε τις πολυπολιτισμικές του απόψεις και το κατεδάφισε, με την κερκίδα όρθια να τον χειροκροτεί. Οι συνεχιζόμενες αντιδράσεις της Κουμουνδούρου, παρά τις δημοσκοπήσεις που πιστοποιούν την πρωτοφανή συσπείρωση του ελληνικού λαού γύρω από την κυβέρνηση, δείχνουν ένα και μόνο πράγμα: Η Αριστερά δεν αντέχει την ήττα.
Την ιδεολογική ήττα. Αδύνατον. Κοτζάμ κόμμα εξουσίας, υποτίθεται, που φιλοδοξεί -βάσκανος μοίρα- να κυβερνήσει και πάλι τον τόπο, προσπαθεί να φτιάξει πολιτική ατζέντα της συμφοράς από τα μαλλιά: από fake news περί πυροβολισμού αστυνομικού στον Εβρο, από τουρκικά fake news περί δολοφονίας μετανάστη, από την παρουσία ενός ευρωβουλευτή της Ακροδεξιάς στη Λέσβο, από μία ανάρτηση του βουλευτή της Ν.Δ., τον οποίο επιχείρησε να εμφανίσει περίπου ως τον βασικό πρωταγωνιστή των εξελίξεων, από τη διαγραφή ενός δευτεροκλασάτου κομματικού στελέχους της Ν.Δ.
Ονειρεύεται παρακράτος η Αριστερά και τάγματα εφόδου. Χωρίς αυτά δεν υπάρχει. Μόνο που το παρακράτος δεν βρίσκεται στη δική μας πλευρά των συνόρων. Το παρακράτος βρίσκεται πέρα από τα σύνορά μας. Το παρακράτος βρίσκεται πίσω από τον οδηγό του τεθωρακισμένου που επιχείρησε να ρίξει τον φράκτη του Εβρου.
Το παρακράτος κρύβεται πίσω από τους χίλιους ένοπλους πραιτωριανούς του εμπαθούς Σοϊλού, που πίστεψε ο ανόητος ότι θα κάνει πολιτική καριέρα στις πλάτες του ελληνικού λαού. Το παρακράτος κρύβεται πίσω από εκείνους που ξυλοκοπούν τους μετανάστες πέρα από τα σύνορα και τους τρέχουν δεξιά και αριστερά, μία στον φράκτη για να κάνουν φασαρία και μία στα μετόπισθεν, όταν δεν τους βγαίνει το παιχνίδι.
Αλλά γι’ αυτό το παρακράτος, που κάνει κλοτσοσκούφι τους μετανάστες, δεν λέει τίποτε η Αριστερά. Προσπαθεί να βγάλει «μεροκάματο» με τον Μπογδάνο, με τον Λαγό, με κάτι περιθωριακούς ναζί από τη Γερμανία, στους οποίους κανείς δεν δίνει σημασία, και πάει λέγοντας. Ενώ το σωστό θα ήταν να μετάσχει στο κλίμα της εθνικής συστράτευσης κατά του καθεστώτος Ερντογάν.
Και βεβαίως το αυτονόητο θα ήταν να πει ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στον λαό του Εβρου και των νησιών, που φύλαξε Θερμοπύλες, όπως έκαναν ο Μίκης, η Πρωτοψάλτη και τόσοι άλλοι. Αλλά πού μυαλό. Προτιμούν να γίνουν περιθωριακή ΜΚΟ, παρά εθνική αντιπολίτευση.
Αριστερή λιποταξία
Τα ανακλαστικά της παρούσης κυβερνήσεως ως προς το Μεταναστευτικό απεδείχθησαν ορθά κατά τη γενικότερη εκτίμηση, παρά το γεγονός ότι εξυπαρχής διαφαινόταν αναπόδραστη η εξέλιξη αυτή, παρά τις ατελέσφορες εκ του αποτελέσματος απόπειρες ψιμυθίωσης του οξέος αυτού προβλήματος, ιδίως από τα πολυποίκιλα ανθελληνικά μορφώματα της εν Ελλάδι κοινοβουλευτικής και παρακρατικής Αριστεράς.
- Από τον Χαράλαμπο Β. Κατσιβαρδά*
Τα προβλήματα σε ένα συντεταγμένο κράτος, το οποίο αποτελεί μέλος της Ε.Ε. και λοιπών άλλων διεθνών οργανισμών, λύνονται με τη χάραξη μακροπρόθεσμης και ουσιαστικά εμπεριστατωμένης πολιτικής με νομοτελειακά γεννηθησόμενες γεωπολιτικές προεκτάσεις, η οποία αφενός σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα, αφετέρου διασφαλίζει τις συνθήκες ευημερίας και ασφαλείας εις το έθνος του, ούτως ώστε να παρέχονται τα εχέγγυα διαρκούς εξέλιξης και προόδου.
Η ανθελληνική και ξενόδουλος Αριστερά, αντιμετώπισε με υπέρμετρη προκατάληψη το μείζον αυτό πρόβλημα, αμνηστεύοντας τις δοσοληψίες με αδήλου προελεύσεως ΜΚΟ, ιδίως εις τις νήσους, οι οποίες επιβουλεύονταν κερδοσκοπικά το μεταναστευτικό πρόβλημα, ενώ συγχρόνως εξεδήλωνε τη σταλινoφασιστικής επίνευσης προπαγάνδα άμετρου όζοντος ολοκληρωτισμού κατά οιουδήποτε υγιώς αντιδρώντος προς τη διάρρηξη του αθέμιτου γόρδιου δεσμού ΣΥΡΙΖΑ και ΜΚΟ.
Ενώ διασπαθίζονταν πακτωλοί κονδυλίων, παραλλήλως, διά να μην αφυπνισθούν οι μάζες, ο ΣΥΡΙΖΑ επιστράτευε ανυπόστατα επιχειρήματα περί δήθεν αλληλεγγύης, μεμφόμενος οιονδήποτε προέγνωσε τη δεινή, ανυπέρβλητη και αναπόδραστη σήμερα κατάσταση. Ο ΣΥΡΙΖΑ εθελοτυφλούσε και καθίσταται σήμερα ηθικός αυτουργός του προβλήματος αυτού εις βάρος του εθνικού συμφέροντος, διότι ένα μέρος των οικονομικών μεταναστών, πέραν των προσφύγων, συνιστούν δούρειο ίππο, την -απροκάλυπτη πλέον- ηροστράτεια εμπροσθοφυλακή του «σουλτάνου».
Σήμερον, όπου η Ελλάς δοκιμάζεται και ασκεί σύννομα κατά τη συνταγματική επιταγή, αλλά και τις διεθνείς συνθήκες, το αυτονόητο δικαίωμά της να προστατεύσει τα σύνορα, ο λιποτάκτης ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ, σε συναυτουργία με τα έμμισθα παρακρατικά τάγματα εφόδου της φερόμενης ως Αριστεράς, εξακολουθούν να κάνουν εμπρηστικές διχοστατικές δηλώσεις, στρεφόμενες κατά της ελληνικής κυβερνήσεως και κατά όλων των Ελλήνων, συντασσόμενοι απεριφράστως και ανερυθριάστως με την Τουρκία.
Εν κατακλείδι, ο ορατός εχθρός ευρίσκεται θύραθεν, αλλά ο διαχρονικά ανθελληνικός, σύγχρονος Εφιάλτης, ο κλειδούχος της Κερκόπορτας, ευρίσκεται εντός των πυλών και φέρει το όνομα Αριστερά – ιστορικώς αποδεδειγμένοι και διαχρονικώς προδότες του έθνους, ετεροκίνητοι αργυρώνητοι συμπαραστάτες των εχθρών. Εις επίρρωσιν των ως άνω παραθέτω ένα απόσπασμα από το βιβλίο «Ο Κομμουνισμός και το Παιδομάζωμα» του Στράτη Μυριβήλη (1948):
«Γνήσιος κομμουνιστής είναι εκείνος που θα μπορέσει, κάτω από μια σοφή, βαθιά ψυχολογημένη και επίμονη κατηχητική καθοδήγηση να σκοτώσει μέσα του όλα αυτά τα λογικά και συναισθηματικά στοιχεία που αποτελούν την ιδιομορφία του εθνικού πολιτισμού μας… Όταν αυτό κατορθωθεί, όταν η εθνική σημαία από σύμβολο ενότητας φτάσει να μεταβληθεί σε παλιοκούρελο μέσα στη συνείδηση του κατηχουμένου, τότε ο κατηχούμενος είναι ώριμος πια για να χτυπήσει το μαχαίρι στην καρδιά της πατρίδας του».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου