«Ώστε ο δοκών εστάναι βλεπέτω μη πέση» (Α΄Κορ. 10,12)
Μόλις θεραπευτεί από την αμαρτία της γαστριμαργίας, πέφτει στο πάθος της κενοδοξίας.
Ή μόλις εκτείνει το χέρι του για να ελεήσει κάποιο φτωχό, η υπερηφάνεια τον ρίχνει στην άλλη πλευρά. Ή μόλις πάρει την καλή συνήθεια να προσεύχεται, ανοίγει το στόμα του διάπλατο για να υποτιμήσει εκείνους που δεν είναι συνηθισμένοι ακόμη στην προσευχή. Ή μόλις νιώσει ότι το Πνεύμα του Θεού τον καθοδηγεί στο μονοπάτι της σωτηρίας αμέσως τοποθετείται ως δάσκαλος προς όλους. Μέχρι που, δυστυχώς, με τη στάση αυτή διώχνει εντελώς το Πνεύμα από μέσα του.
Όταν ο Κύριος προφήτευσε στους μαθητές του ότι όλοι επρόκειτο να Τον αρνηθούν, ο Πέτρος τότε, βέβαιος για τη σταθερότητά του φώναξε: "Ει πάντες σκανδαλισθήσονται εν σοι, εγώ ουδέποτε σκανδαλισθήσομαι"(Ματθ. 26,33)
Ο Κύριος, διακρίνοντας μέσα την καρδιά του Πέτρου και βλέποντάς τον ήδη να έχει πέσει σε αυταπάτη και υπερηφάνεια, του απαντήσε: "εν ταύτη τη νυκτί πριν αλέκτορα φωνήσαι τρις απαρνήση με"(Ματθ.26,34).
Ή μόλις εκτείνει το χέρι του για να ελεήσει κάποιο φτωχό, η υπερηφάνεια τον ρίχνει στην άλλη πλευρά. Ή μόλις πάρει την καλή συνήθεια να προσεύχεται, ανοίγει το στόμα του διάπλατο για να υποτιμήσει εκείνους που δεν είναι συνηθισμένοι ακόμη στην προσευχή. Ή μόλις νιώσει ότι το Πνεύμα του Θεού τον καθοδηγεί στο μονοπάτι της σωτηρίας αμέσως τοποθετείται ως δάσκαλος προς όλους. Μέχρι που, δυστυχώς, με τη στάση αυτή διώχνει εντελώς το Πνεύμα από μέσα του.
Όταν ο Κύριος προφήτευσε στους μαθητές του ότι όλοι επρόκειτο να Τον αρνηθούν, ο Πέτρος τότε, βέβαιος για τη σταθερότητά του φώναξε: "Ει πάντες σκανδαλισθήσονται εν σοι, εγώ ουδέποτε σκανδαλισθήσομαι"(Ματθ. 26,33)
Ο Κύριος, διακρίνοντας μέσα την καρδιά του Πέτρου και βλέποντάς τον ήδη να έχει πέσει σε αυταπάτη και υπερηφάνεια, του απαντήσε: "εν ταύτη τη νυκτί πριν αλέκτορα φωνήσαι τρις απαρνήση με"(Ματθ.26,34).
Όταν μια τέτοια πτώση συνέβη στον απόστολο, ο οποίος ζούσε τόσο κοντά στον Κύριο, γιατί δεν θα συνέβαινε και σε εμας; Αυτός, αδελφοί μου, είναι ο λόγος που όταν σηκωνόμαστε μετά από κάποια αμαρτία και φεύγουμε μακριά και ανορθωνόμαστε, πρέπει να αποδίδουμε το γεγονός στη δύναμη και το έλεος του Θεού και όχι στους εαυτούς μας· θα πρέπει άγρυπνα να προστατεύουμε τους εαυτούς μας και να ικετεύουμε το Θεό να μην πέσουμε ξανά, είτε στη μία είτε στη άλλη πλευρά, αλλά να βαδίζουμε την ορθή οδό του Κυρίου.
Ω Παντεπόπτα Κύριε, βοήθησέ μας να σταθούμε ορθοί ενώπιον Σου με τη χάρη του Πνεύματός Σου· κι όταν έχουμε ανορθωθεί, κράτησέ μας για να μην πέσουμε ξανά. Ότι Σοι πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας. Αμήν.
(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ο Πρόλογος της Οχρίδας, Εκδ. Άθως,Αθήνα 2009, σ. 77-78)
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Συναξάρι 8ης Ιανουαρίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου