Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου
Ἔτσι καί ἡ ἐξομολόγησις, πού θά γίνη καλά καί ὅπως πρέπει, μολονότι ἐξαλείφει τίς ἁμαρτίες, ὅμως δέν ἐξαλείφει καί ὅλο τό κακό πού ἔκαναν στήν ψυχή οἱ ἁμαρτίες, δηλαδή τήν τύφλωσι καί τή σκότωσι τοῦ νοῦ, τίς κακές κλίσεις καί διαθέσεις τῆς θελήσεως, τίς συνήθειες καί ἕξεις τῆς καρδιᾶς, τήν φθορά καί τήν ἀχρήστευσι τῶν δυνάμεων, τήν ἀσχήμια τοῦ κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν.
Καί αὐτό γιατί ἡ ἐξομολόγησις δέν παίρνει ἀπό ἐμᾶς ὅλη τήν ποινή καί τόν κανόνα, πού πρέπει νά δεχθοῦμε γιά τίς ἁμαρτίες μας, οὔτε σηκώνει ὅλη τήν δύναμι τῶν κακῶν ἕξεων καί συνηθειῶν, τίς ὁποῖες δεχθήκαμε μέ τήν ἁμαρτία, ἄν καί κάπως τίς λιγοστεύει.
Ἀλλά αὐτά ὅλα μας τά ἀφήνει, γιά νά τά διορθώσουμε καί νά τά ἐξαλείψουμε ἐμεῖς μέ τόν παντοτινό πόνο τῆς καρδίας μας καί μέ τούς κόπους καί ἀγῶνες καί μόχθους τῆς μετανοίας, πού ὀφείλουμε νά κάμνουμε σέ ὅλη μας τή ζωή μετά τήν ἁμαρτία.
πηγή :Ἔκδοσις
Συνοδία Σπυρίδωνος Ἱερομονάχου
Νέα Σκήτη Ἅγιον Ὅρος
σελ. 34-35
πηγή: Αναβάσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου