Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2022

Ο πατήρ Ιωάννης Ρωμανίδης για τα Ιερατικά συνέδρια

 

«…Δεν πηγαίνω ποτέ σε Ιερατικά συνέδρια ως ομιλητής. Διαπίστωσα ότι οι εκασταχού Μητροπολίτες πλην ενίων εξαιρέσεων, με βλοσυρότητα Σουλτάνων προσπαθούν να κατατρομοκρατήσουν τους Ιερείς, κυρίως αυτούς που σέβονται την Ορθόδοξη Πίστη και Παράδοση και να επιβάλλουν την αθεολόγητη ιδεοληψία τους, τον αδογμάτιστο κοινωνισμό τους ή ακόμη και τα πάθη της ατιμίας τους… Με τέχνη και τρομοκρατία προσπαθούν να τα επιβάλλουν και αυτά… 
Οι γαστρίμαργοι λένε: <Δεν βλάπτουν τα φαγητά και τα ποτά! Τα εξερχόμενα βλάπτουν>. Φανερή η Δεσποτική σοφιστεία στην παρερμηνεία του Ευαγγελίου. Σε όλο το μεγαλείο της!  

Οι ηθικιστές λένε: <Δράση θέλει ο Χριστός>. Εννοείται ποιμαντική δράση, χωρίς αγώνα εσωτερικής κατάστασης. Δράση, δράση…Βράση, βράση… Και στο τέλος εξατμίζονται όλα και μένει άδεια η κατσαρόλα.  

Οι αμοραλιστές, εκεί να ακούσετε φωνές…<Δεν ασχολείται ο Θεός με το πώς λειτουργούν οι γενετήσιες ορμές μας αλλά με την καρδιά μας>. <Καλά, είπα σε κάποιον, ακρωτηριασμένοι θα μπούμε στη Βασιλεία του Θεού; Τα γεννητικά όργανα, δεν συντονίζονται λειτουργικά με την καρδιά; Αν είναι καθαρή η καρδιά, όλος ο άνθρωπος έχει την άκτιστη Χάρη του Θεού διότι δεν εκφεύγει λειτουργικά από την αρχή και το ατέλεστον τέλος της υποστάσεως, δηλαδή το κατ’ εικόνα και το καθ’ ομοίωσιν του Αρχετύπου Συνανάρχου Λόγου. Στα ευαίσθητα σημεία του σώματος δεν πηγαίνει η Θεία Κοινωνία; Δεν θεούται όλος ο άνθρωπος; Υπάρχουν σημεία που επικρατεί ο Χριστός και άλλα που διαφεντεύει ο διάβολος; Τί είδους πίστη έχετε; Τί δυαλισμό εισάγετε στην Εκκλησία;> 

- <Μα εσείς, απάντησε με κομμένη ανάσα, είστε ενάντια στην ηθική. Πώς τα λέτε αυτά;> 
- <Στη στείρα ηθική της επιφάνειας του εξήγησα. Όχι στην ψυχοσωματική ηθική του βάθους που στην ορθόδοξη γλώσσα λέγεται Ασκητική>.  

Κατάπιε την γλώσσα του ο τυραννίσκος… 

Άλλος με κόλλημα στα λεφτά: <θέλω λεφτά για να κάνω έργο>. Βαρέθηκαν οι παπάδες του να ακούνε για λεφτά, επιχειρήσεις, επενδύσεις, ιδρύματα, οικονομικά προγράμματα… Αυτά τα βαπτίζει <έργο>, <διαποίμανση>! Χρειάζονται και αυτά σε ένα βαθμό αλλά δεν είναι αυτά το ποιμαντικό έργο… Άλλος βρίζει τους Αγίους. Είπε κάποιος: <επιβάλλω να οικοδομούν Ναούς επ’ ονόματι των Αγίων των πρωτοχριστιανικών χρόνων. Τους νεώτερους δεν τους εμπιστεύομαι>. Δεν ήθελε την Οσία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου και τον Άγιο Νεκτάριο. Και ποιος είσαι εσύ που νομίζεις πως το εγκόλπιό σου λειτουργεί σωστά, όταν δεν έχεις εγκολπωθεί με νοερά προσευχή το φρόνημα των θεουμένων μέσα στην καρδιά; Τότε μπορείς να ξεχωρίζεις απλανώς. Τώρα συγχύζεις… Τί το φοράς αυτό το στρογγυλό στο στήθος πάνω στην καρδιά; Δεν έμαθες ποτέ ότι ο «έσω άνθρωπος τοις έξωθεν σχήμασι διατυπούται;» Εσύ τί νομίζεις άσχετε; Το εγκόλπιό σου, πρέπει να ξέρεις, που το λανσάρεις επιδεικτικά ως έμβλημα εξουσίας, έχει μία συνάρτηση με το βαθύτερο φρόνημά σου. Με το ήθος της καρδιάς σου. Γι’ αυτό το φοράς στο στήθος σου. Αντανακλά προς τα έξω «τον φερόμενον εν τη καρδία». Αν δεν το ξέρεις και το φοράς για να λιτανεύεις μια Κολωνακιώτικη εκκλησιαστική αριστοκρατία ως δείγμα ποικίλης υπεροχής, είσαι ένας μασκαρεμένος απατεωνίσκος, που εκμεταλλεύεσαι την Αποστολική εξουσία αλλά μισείς την Αποστολική αξία… Τελείς μυστήρια αλλά δεν θεραπεύεις ψυχές. Απεναντίας διαφθείρεις περισσότερο τις ήδη πάσχουσες και αρρωσταίνεις και τα υγιή μέλη της Εκκλησίας. Είσαι επικίνδυνος. Έπρεπε να είσαι στις τάξεις των κατηχουμένων. Το εγκόλπιο στο στήθος σημαίνει: «Ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγὼ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός». Βέβαια, αν και είναι ανούσια τα εξωτερικά δείγματα χωρίς καρδιακή συνάρτηση, υποστηρίζω ακράδαντα, ότι πρέπει να διατηρηθεί το ορθόδοξο σχήμα περιβολής των κληρικών στην Ελλάδα. Είναι το μόνο που απομένει να θυμίζει ότι είναι θεραπευτές και φοράνε και ειδική ιατρική ποδιά που μαρτυρεί την ιδιότητά τους αυτή… 

π.Ιωάννης Ρωμανίδης 2.3.1927 - 1.11.2001
Ο άλλος φωστήρας λέει σε πανορθόδοξες διασκέψεις (το επέβαλε αργότερα στο Μπαλαμάντ):  «Παπικοί και ορθόδοξοι έχουν την ίδια Ιερωσύνη!!! Οδηγούν δηλαδή στη θέωση ταυτοτρόπως. Οι διαφορές τους είναι ιδεολογικές και δεν επηρεάζουν το αποτέλεσμα της δουλειάς τους…». Φταίω τώρα που ονομάζω ειδωλολατρική την ευχαριστία του και σκατολογία την εσχατολογία του; Μεγάλη πληγή αυτός ο άνθρωπος… 
Δεν θα παύσω να λέω ότι ο διάβολος σήμερα πήγε διακοπές γιατί το έργο του το συνεχίζουν οι Επίσκοποι. Τρομοκράτες των αγωνιζομένων και εκπαιδευτές των αλλοτριωμένων…Τα έχω ζήσει…Είπα κάποτε στον Αμερικής Μιχαήλ που μου είπε ότι είμαι ανεξέλεγκτος αντάρτης: «Άλλο υπάκουος και άλλο δουλοπρεπής».  
Το μεγαλύτερο σημερινό πρόβλημα είναι οι Αρχιερείς. Τί πίστη έχουν… Έχει υποχρέωση ο Επίσκοπος να διδάσκει με έμπνευση τον κλήρο πρωτίστως και το λαό έπειτα, αλλά όχι με όσα εκφράζουν και βολεύουν τον ίδιο. Κάποτε, στη χειροτονία του, μπήκε ανοιχτό το Ευαγγέλιο πάνω από το κεφάλι του… Δεν είναι λοιπόν αυτόβουλος. Δεν έχει ίδιον θέλημα. Είναι φερέφωνο του Χριστού. Θα μου πεις πώς να είναι τέτοιος αφού δεν έχει καρδιακά γευθεί την Χάρη και τον πνίγουν τα πάθη που τρέφονται σαν γιγαντιαία παράσιτα μέσα στην καρδιά του; Τότε να έχει τον ανδρισμό να ακολουθεί αυτούς για τους οποίους ορκίσθηκε ότι θα έχει οδηγούς, λίγο πριν την χειροτονία του. Πάνω στο Ευαγγέλιο ορκίσθηκε. Και Ευαγγέλιο σημαίνει όλη την παράδοση των θεουμένων. Δεν χωρίζουν αυτά.  
Ένας σε μία συνάντηση μου είπε: «Πουθενά στο Ευαγγέλιο δεν μίλησε για σαρκικά και αρσενοκοίτες ο Χριστός. Για αγάπη μίλησε, τους πλούσιους ήλεγξε». «Αυτό δείχνει την πονηριά σου, απάντησα, την ασχετοσύνη σου. Ποιος σου είπε ότι ο ευαγγελικός λόγος έκλεισε; Και αν χαθούν όλα τα αγιογραφικά κείμενα, όσο υπάρχει η δύναμη της Πεντηκοστής ενεργουμένη στις καρδιές των θεουμένων, πάλι το Άγιο Πνεύμα θα τα υπαγορεύσει… Στόμα Χριστού ήταν και ο Παύλος και καθένας που μετέχει εμπειρικά στο θεμελιακό αυτό γεγονός που συνιστά <πάσαν την αλήθειαν>». Ποια είναι η <πάσα αλήθεια;> 
Ότι η Εκκλησία είναι Σώμα Χριστού και ομιλεί επομένως ο Χριστός μέσω Αυτής; Μέσω ποίων όμως; Των υγιών μελών του σώματος, των τεθεραπευμένων. Σε σκότος μπορεί να είσαι εσύ του είπα, ο διαχειριστής της Χάριτος και να σου βάλλει τα γυαλιά μια απλή γιαγιούλα ή ένας τσομπάνος από τα Άγραφα… Έπειτα, επειδή λες ότι ο Χριστός στο Ευαγγέλιο δεν τα καυτηριάζει αυτά, μάλλον δεν ξέρεις να το διαβάζεις σωστά. Δεν έχεις ερμηνευτικά κλειδιά. Δεν αναφέρει ο Χριστός «ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἀνεκτότερον ἔσται γῇ Σοδόμων καὶ Γομόρρας ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως ἢ τῇ πόλει ἐκείνῃ». Τί σημαίνει το «ἀνεκτότερον ἔσται»; Ότι η σοδομιτική αμαρτία ήταν μέτρο σύγκρισης και αξιολόγησης για κάθε άλλη πνευματική ασθένεια! «Των Σοδομιτών η θεήλατος κόλασις φοβερωτέρα πάσης εδόκει πάσιν…» ερμηνεύουν οι Άγιοι Πατέρες. Τι ήταν αυτό; Ότι «ὀπίσω σαρκὸς ἑτέρας» (Ιούδα 7) ασελγούσαν άνδρες μεταξύ τους, επέκτειναν την ανώμαλη λύσσα και στις γυναίκες τους και έκαναν και με αυτές την ίδια παρά φύση σιχαμερότητα, και το φοβερότερο, ακόμη και τα παιδιά μόλυναν με αυτές τις ορέξεις κατά τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο. Αυτή η φοβερή αμαρτία, ασθένεια της ψυχής, επιφέρει καυστικότερη την Άκτιστη ενέργεια του Θεού πάνω τους. Αυτό είναι η κόλασις. Ακαθαρσία, αρρώστια νοός, πληγή βαθιά που επεκτείνεται στον όλο άνθρωπο. Και η παρουσία του Θεού βιώνεται ως αφόρητη καύσις…Καίγεται ο άρρωστος νούς και κατά προέκταση όλος ο άνθρωπος που συντονίζεται απ΄ αυτόν. Το Άκτιστο Φως γίνεται <πύρ καταναλίσκον>. 

Άρα ο υποκτηνώδης σοδομισμός είναι μέτρο σύγκρισης για όλες τις άλλες πνευματικές ασθένειες. Μόνο που το κακό αρχίζει μέσα από την καρδιά, γι’ αυτό όλα τα τοποθέτησε στην αρχή, στη γένεση του κακού. «ἔσωθεν γὰρ ἐκ τῆς καρδίας τῶν ἀνθρώπων οἱ διαλογισμοὶ οἱ κακοὶ ἐκπορεύονται, μοιχεῖαι, πορνεῖαι, φόνοι, κλοπαί, πλεονεξίαι, πονηρίαι, δόλος, ἀσέλγεια, ὀφθαλμὸς πονηρός, βλασφημία, ὑπερηφανία, ἀφροσύνη· πάντα ταῦτα τὰ πονηρὰ ἔσωθεν ἐκπορεύεται καὶ κοινοῖ τὸν ἄνθρωπον» και το πράγμα δεν συμμαζεύεται… 

Γι’ αυτό πηγαίνω μόνο στα συνέδρια του Μητροπολίτη Πρεβέζης Μελετίου… Εκεί δεν επικρατεί δεσποτική συμπεριφορά. Δεσποτική ξενία, οικοδομή και παράκληση γεύεσαι… Τον ευχαριστώ που μου θυμίζει ότι λειτουργεί ακόμη η Αρχιερωσύνη ως ήθος Χριστού…Όποιος είναι σίγουρος για τον εαυτό του διαλέγεται ειρηνικά και εμπνέει… Ο φοβικός και ανασφαλής, μοιάζει με την κουρούνα που είναι πιασμένη σε παγίδα. Βγάζει απεγνωσμένες κραυγές μπας και φοβίσει κάποιους και γλυτώσει έστω την υστάτη…». 

Από ιδιόχειρη επιστολή του π. Ιωάννη Ρωμανίδη στον αείμνηστο αγωνιστή και ομολογητή Θεολόγο Διονύσιο Μπατιστάτο, πρωτανεψιό του Οσίου Ιωσήφ του Ησυχαστού. 
 
Eπιμέλεια: Μοναχός Βρυένιος


2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ποτε χρονολογειται αυτη η επιστολη??

amethystos είπε...

Δέν γνωρίζουμε. Ισως νά τό γνωρίζει ο μοναχος Βρυέννιος.