Άνδρας της Χρονιάς – Roberto Pecchioli

Αλληλούια: το έτος 2018 τελειώνει με δόξα. Οι Financial Times εκλέγουν τον άνθρωπο της χρονιάς που δεν είναι άλλος από τον Τζορτζ Σόρος, τον αρχιδισεκατομμυριούχο χρηματοδότη ουγγρικής καταγωγής σχεδόν ενενήντα ετών. Η εφημερίδα του Λονδίνου είναι η φωνή της απάτριδος διεθνούς οικονομικής δύναμης, που ανήκει στη Nikkei, την ιαπωνική εταιρεία που ελέγχει το Χρηματιστήριο του Τόκιο. Θεωρείται παγκοσμίως "έγκυρη" και "κύρους". Θα μπορούσαμε μάλιστα να πούμε ότι τα δύο επίθετα είναι στην οικονομική Βίβλο της City ακριβώς όπως ο καλός γιατρός είναι φωτιστής, ο επιβλέπων της διατριβής πολύ σαφής καθηγητής και ο ειδικός συνάδελφος είναι επιφανής.

Ας υποκλιθούμε, λοιπόν, στην επιλογή της εφημερίδας των αγορών και ας γιορτάσουμε όπως αξίζει ο άνθρωπος της χρονιάς, αποτίοντας επίσης εκ των υστέρων φόρο τιμής στον πρώην πρωθυπουργό Τζεντιλόνι, πρώην εκφραστή της υπεραριστεράς, ο οποίος τον υποδέχθηκε με όλες τις τιμές στο Palazzo Chigi τον Μάιο του 2017. Το πιο γνωστό δημιούργημα του Σόρος είναι η Open Society, μια ανοιχτή κοινωνία, μια μη κυβερνητική οργάνωση (ΜΚΟ) που χρηματοδοτείται με ποσά με πολλά μηδενικά, τόσα πολλά είναι τα χρήματά μας, κλεμμένα από τους έκπληκτους απλούς πολίτες με τις χειρότερες κερδοσκοπίες, συγχωρήστε τις πιο επιδέξιες οικονομικές πράξεις. Ο ετήσιος προϋπολογισμός είναι ένα δισεκατομμύριο δολάρια, εκ των οποίων μερικά εκατομμύρια δαπανήθηκαν στην Ιταλία για την υποστήριξη ενώσεων υπέρ της μετανάστευσης και κατά των διακρίσεων.

Σας ευχαριστoύμε, γενναιόδωρος φιλάνθρωπος! Ναι, ο φιλάνθρωπος ορίζει τον αρθρογράφο του Sole 24 Ore δίνοντας τα χαρμόσυνα νέα του διορισμού των Financial Times. Η επιλογή, παραδέχονται οι FT, είναι πολιτική: «Συνήθως επιλέγουμε το πρόσωπο της χρονιάς μόνο με βάση τους στόχους που επιτεύχθηκαν, αυτή τη φορά τον επιλέξαμε επίσης για τις αξίες που εκπροσωπεί: ο Σόρος είναι ο αναγνωρισμένος σημαιοφόρος της φιλελεύθερης δημοκρατίας και της ανοιχτής κοινωνίας, ιδέες που δέχονται συστηματικά επίθεση από λαϊκιστές». Μπούμ, εκτεθειμένοι, χτυπημένοι και πνιγμένοι!

Το χιούμορ φαίνεται να έχει γίνει ειδικότητα των gazetteers της Confindustria, δεδομένου ότι υποστηρίζουν χωρίς να κοκκινίζουν ότι «αυτό των FT είναι σαφώς επίσης μια επιλογή αντίστασης: ο Σόρος επισημαίνεται παντού στον κόσμο, από μια ορισμένη κοινή γνώμη, ως η προέλευση όλων των κακών, ο άνθρωπος που λόγω των χρημάτων του και των κερδοσκοπιών της δεκαετίας του ενενήντα για τη λίρα και τη στερλίνα, έχει τη δύναμη – σύμφωνα με τους πίνακες μηνυμάτων του Facebook και τους ιστότοπους συνωμοσίας – να χειραγωγεί τήν κοινή γνώμη στην Ευρώπη, την Αμερική, τις απομακρυσμένες χώρες της απεριόριστης Ασίας, να σχηματίζει και να ρίχνει κυβερνήσεις, να αποφασίζει υφέσεις και να προκαλεί ξαφνικές χρηματιστηριακές καταρρεύσεις, να μετακινεί καραβάνια μεταναστών από τη μια ήπειρο στην άλλη, ακόμη και να αδειάζει αυτές τις ηπείρους για να γεμίσει άλλες (ο Μωυσής είχε περιοριστεί στο να χωρίζει τα νερά για ένα φευγαλέο πέρασμα). "

Ο  καλός γέρο  Γιώργος, αντίθετα, είναι ένας άκακος ευεργέτης παρεξηγημένος από το λαϊκιστικό προάστιο, ένας γενναιόδωρος φιλάνθρωπος, μια παλιά λέξη με μασονική επίγευση. Σύμφωνα με τον Paolo Mieli, έναν έγκυρο και έγκριτο δημοσιογράφο τουλάχιστον εξίσου διάσημο με τους FT, πίσω από τις επιθέσεις στο πρόσωπο του αθώου Σόρος βρίσκεται ο συνήθης δαίμονας, ο αντισημιτισμός. Ω όχι, γιατρέ και καθηγητά Mieli, δεν συμφωνούμε. Ο George Soros δεν είναι το μοντέλο μας, ούτε ο άνθρωπος της χρονιάς για πολύ πιο συγκεκριμένους λόγους, τους ίδιους που, στο καταστατικό, ελέγχει το Il Sole 24 Ore. Την καθησυχάζουμε: δεν θα θέλαμε τον άνθρωπο της χρονιάς για αυτό που αντιπροσωπεύει και κάνει ακόμα κι αν ήταν από την ίδια γειτονιά με εμάς και μιλούσε με την προφορά της πόλης μας. Πραγματικά, είναι καιρός να σταματήσουμε με αυτόν τον ηθικό εκβιασμό, που στοχεύει στη δαιμονοποίηση, την απαξίωση ανεξαρτήτως, την εκδίωξη του αντιφρονούντα από το στρατόπεδο χωρίς να ακούγονται και να αντικρούονται τα επιχειρήματά του.

Ο Σόρος δεν είναι «η προέλευση όλων των κακών», αλλά στη δεκαετία του '90 επιτέθηκε πραγματικά στη λίρα και την ιταλική λιρέτα με τεράστια ζημιά σε κυβερνήσεις, κράτη, αποταμιευτές, πληθυσμούς. Η φιλελεύθερη δημοκρατία που έγινε ολιγαρχική και η παγκοσμιοποιημένη πλουτοκρατία αξίζει καλύτερους υπερασπιστές από τον πρώην Ούγγρο δισεκατομμυριούχο. Η ανοιχτή κοινωνία που θεωρητικοποίησε ο Karl Popper δεν είναι τόσο ορθάνοιχτη. Εκείνοι που δεν πιστεύουν στις ελευθερίες τους, που ουσιαστικά περιορίζονται σε μία, αυτή της κυρίαρχης αγοράς, δεν έχουν κανένα δικαίωμα να είναι μέρος της, μπορούν να καταπιεστούν και να δυσφημιστούν, ξεκινώντας από τον στιγματισμό των λέξεων. Οι λαϊκιστές είναι πολύ κακά υποκείμενα, η κατηγορία ότι είναι μέρος αυτής της φρικτής κλίκας απευθύνεται στην αδιαμφισβήτητη κρίση των υποστηρικτών της μυθοποιημένης ανοιχτής κοινωνίας σε όποιον αντιτίθεται στην παγκοσμιοποίηση, την αδιάκριτη μετανάστευση, την οικονομική εξουσία, την ιδιωτικοποίηση των πάντων, την κοινωνική επισφάλεια, στην Ευρώπη, στην Κεντρική Τράπεζα και ούτω καθεξής. Η δημοκρατία είναι φιλελεύθερη με την έννοια ότι αυτοί, ο Σόρος και οι συνάδελφοί του, είναι υπεύθυνοι, μερικές εκατοντάδες υπεράνθρωποι, ελεύθεροι να κάνουν ό, τι θέλουν με τις ζωές μας.

Είτε αρέσει στους FT και στην Il Sole24 Ore είτε όχι, πολλά εκατομμύρια άνθρωποι θεωρούν τον άνθρωπο της χρονιάς εχθρό. Εχθρός επειδή συμπεριφέρεται ως τέτοιος και, για να παραφράσω έναν αντι-ήρωα του κινηματογράφου του Χόλιγουντ, τον Forrest Gump, εχθρός είναι αυτός που κάνει ο εχθρός. Ο Σόρος σίγουρα δεν είναι ο μόνος, ίσως ούτε καν ο χειρότερος, αλλά εκείνοι που επιτίθενται στο κυρίαρχο νόμισμα, εκείνοι που χειραγωγούν τις χρηματοπιστωτικές αγορές, εκείνοι που κρατούν το νομισματικό ζήτημα, χρηματοδοτούν τις μετακινήσεις του πληθυσμού, χειρίζονται το θανατηφόρο όπλο του χρέους και κατέχουν τα πάντα, συμπεριλαμβανομένων των μέσων ενημέρωσης και ψυχαγωγίας, δεν μπορούν να περιμένουν το χειροκρότημα των θυμάτων. Ο Ezra Pound είχε δίκιο, δεν είναι όλοι οι φιλελεύθεροι τοκογλύφοι, αλλά όλοι οι τοκογλύφοι είναι φιλελεύθεροι.

Αυτό που είναι πιο αγανακτισμένο για αυτούς και τους υπηρέτες τους είναι η απαίτηση νά μάς πείσουν ότι «αυτοί» κάνουν ό, τι κάνουν για το καλό μας, είναι φωτισμένοι και ανώτεροι από εμάς, τον λαό, πρέπει επομένως να τιμηθούν και να ευχαριστηθούν. Ο Νόαμ Τσόμσκι τους αποκαλούσε αφέντες της ανθρωπότητας. Ένας μεγάλος Ιταλός ψυχίατρος, ο Vittorino Andreoli, προφανώς ένας απρόσεκτος αναγνώστης των Financial Times, θεωρεί το σημερινό χρηματοπιστωτικό σύστημα μία από τις πιο προφανείς αντιφάσεις της λογικής και των αρχών του ορθολογισμού. Σίγουρα αυτή η οικονομία, ως σύστημα διαχείρισης πλούτου, έχει φτάσει στην απόλυτη τρέλα και, τουλάχιστον για αυτόν τον λόγο, είναι δικαιολογημένο ότι ακόμη και ένας ψυχίατρος προσπαθεί να την εισάγει στην πειθαρχία του» (Homo Stupidus Stupidus, σελ. 97).

Η αλαζονεία της εξουσίας έχει φτάσει σε ύψη θρασύτητας αδιανόητα μέχρι πριν από λίγα χρόνια. Η επιλογή των FT το αποδεικνύει. Δεν μπορεί να περιγραφεί ως αστείο, όπως οι τίτλοι των εφημερίδων του Vittorio Feltri: Ο Σόρος είναι κάθε άλλο παρά ένας καραγκιόζης, ο δούκας της Μάντοβας και όχι ο Rigoletto. Ενδιαφέρουσες είναι επίσης οι φωνές από το σεν που κατέφυγε στους απολογητές του μεγιστάνα: υποστηρικτής και χρηματοδότης των «έγχρωμων» επαναστάσεων, υπέρμαχος των «αυθόρμητων» εξεγέρσεων στην Ανατολική Ευρώπη. Καλά νέα, εν τω μεταξύ, για όσους φοβούνταν ότι το πανεπιστήμιο που ιδρύθηκε από τον Σόρος και απορρίφθηκε από την πατρίδα του Ουγγαρία του αρχιδιαβόλου Ορμπάν δεν θα έβρισκε σπίτι. Η Αυστρία του καγκελαρίου Κουρτς, κυρίαρχη μέρα παρά μέρα, θα χαρεί να τη φιλοξενήσει.

Επίσης, χιουμοριστική είναι η εικόνα του Σόρος περικυκλωμένου, υπό επίθεση από ορδές κακοποιών του κυβερνοχώρου «για τον ανθρωπιστικό ακτιβισμό του και τη φιλελεύθερη κοσμοθεωρία του», καθώς και η ιδέα ότι η ανακήρυξή του  ως ανθρώπου της χρονιάς είναι «μια επιλογή αντίστασης» σε έναν κακό κόσμο. Ο αντάρτης Γιώργος, επικεφαλής της γενναίας ταξιαρχίας τραπεζιτών, χρηματιστών και κερδοσκόπων που καταπιέζονται από το λαό, δεν εγκαταλείπει ούτε ένα μέτρο, όπως στο έπος του Giarabub!

Χάρη σε αυτόν γνωρίζουμε το αληθινό πρόσωπο της φιλελεύθερης δημοκρατίας, της ανοιχτής κοινωνίας και των σερβιτόρων της. Σε ό,τι μας αφορά, εμείς τα μέλη του αδαούς, λαϊκίστικου και οπισθοδρομικού όχλου δεν έχουμε εκλέξει κανέναν άνδρα ή γυναίκα της χρονιάς. Ωστόσο, έχουμε συμπάθεια για ορισμένους Γάλλους της χώρας, τον Pierre, τον Jean και τη Marie, ντυμένους με κίτρινα γιλέκα, τα γιλέκα της εξέγερσης εναντίον του Macron, του Rothschild-boy. Δεν θα αξίζουν τον τίτλο του λαού της χρονιάς, αλλά γνωρίζουμε ότι δεν χρηματοδοτούνται από την Ανοικτή Κοινωνία του φιλάνθρωπου Σόρος: αυτό αρκεί.

ΡΟΜΠΈΡΤΟ ΠΕΤΣΙΌΛΙ

L’uomo dell’anno – Roberto Pecchioli - EreticaMente