Του Χωριανόπουλου Άγγελου
Ο Λοιμός των Αθηνών
Ο Λοιμός των Αθηνών ήταν μια καταστροφική επιδημία η οποία εκδηλώθηκε κατά το δεύτερο έτος του Πελοποννησιακού πολέμου, το 430 π.Χ., και ενώ η πόλη πολιορκούνταν από τους Σπαρτιάτες. Έγινε η αιτία θανάτου όχι μόνο χιλιάδων Αθηναίων, αλλά και της πιο ιστορικής Δημοκρατίας του κόσμου. Βασισμένοι στις περιγραφές του Θουκυδίδη που κάνει λόγο για συμπτώματα που ξεκινούν από το στόμα και καταλήγουν στη κοιλιακή χώρα, το έντερο, το δέρμα και το κεντρικό νευρικό σύστημα, γιατροί και ιστορικοί διατύπωσαν εδώ και χρόνια διάφορες θεωρίες. Μια επικρατούσα θεωρία υποστήριξε ότι ο λοιμός των Αθηναίων οφειλόταν στον ιό Έμπολα. Η εκδοχή αυτή υποστηρίχτηκε αρχικά από τον Anthony Ramirez με άρθρο του το 1996 στους New York Times. Ωστόσο υπάρχουν ισχυρές αμφισβητήσεις, αλλά και νέα δεδομένα.
Ο λοιμός της αρχαίας Αθήνας Πριν από περίπου 2.400 χρόνια ένας θανατηφόρος λοιμός είχε σαρώσει την αρχαία Αθήνα. Σε πέντε χρόνια, έχασαν τη ζωή τους ίσως το ένα τέταρτο του πληθυσμού της πόλης-κράτους, που ήταν τότε υπό πολιορκία από την Σπάρτη. Ο Θουκυδίδης αναφέρει πως αν κανείς ήθελε να διαφύγει τον θάνατο, έκοβε το μέρος του σώματος όπου υπήρχε εμφανής ένδειξη των συμπτωμάτων, όπως άκρα των χεριών και ποδιών, και μερικοί έβγαζαν ακόμη και τα μάτια τους. Άλλοι πάλι, αμέσως μετά την θεραπεία τους, πάθαιναν γενική αμνησία και δεν αναγνώριζαν ούτε τους εαυτούς τους ούτε τους οικείους τους. Αυτή η τρομοκρατική μάστιγα προκάλεσε τεράστια θνησιμότητα και οδήγησε απροσδόκητα και πρώιμα, το τέλος του χρυσού αιώνα.
Ο πολιτισμός και η οικονομική άνθηση υποχώρησαν σημαντικά και η μοίρα της Αθήνας επηρεάστηκε καθοριστικά. Άρα και η πορεία των ελληνικών πόλεων. Ο Περικλής, ο ηγέτης που σηματοδότησε εκείνη την εποχή, ήταν ένας από τους χιλιάδες πολίτες που υπέκυψαν στην επιδημία. Η θέα των αναρίθμητων νεκρικών πυρών στην πόλη έκανε τους Σπαρτιάτες να αποχωρήσουν ώστε να αποφύγουν την επιδημία. Πέρα από τον ίδιο τον Περικλή, ένα μεγάλο μέρος της ηγεσίας, των στρατιωτικών δυνάμεων στόλου και ξηράς πέθανε επίσης, και η εξουσία στην πόλη αναλήφθηκε από διάφορους αντικαταστάτες τους οποίους ο Θουκυδίδης χαρακτηρίζει ως ανίκανους και αδύναμους. (πηγή: www.mixanitouxronou.gr)
Πελοποννησιακός Πόλεμος, διένεξη Αμερική-Κίνας και Κορονοϊός
-Ο πρώτος ιστορικός ο οποίος κατέγραψε την σύγκρουση μίας ήδη επικρατούσας χώρας παγκόσμιας ισχύος (υπερδύναμης), με μία αναδυόμενη χώρα ισχύος, ήταν ο Θουκυδίδης. Κατά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο η αναδυόμενη (ναυτική δύναμη) Αθήνα, είχε αρχίσει εμφανώς να αμφισβητεί την κυριαρχία της Σπάρτης στον Ελλαδικό χώρο, καθώς κυριαρχούσε στο εμπόριο μεταξύ των πόλεων-κράτη και των νησιών του Αιγαίου. Είχε συνάψει διμερής συμφωνίες με πολλούς οικονομικούς γεωγραφικούς πυλώνες, διαμορφώνοντας δικά της γεωοικονομικά δίκτυα τα οποία απέκοπταν πλήρως τα Σπαρτιατικά, δημιουργώντας μία κατάσταση η οποία διεθνώς ονομάζεται ως ”Παγίδα του Θουκυδίδη”.
Σύμφωνα με αυτήν την κατάσταση, όταν ένα κράτος ισχύος (Σπάρτη) έχει δημιουργήσει ένα δικό του οικονομικό-εμπορικό-ενεργειακό σύστημα και εντός αυτού αναδύεται ένα άλλο κράτος (Αθήνα) το οποίο χρησιμοποιεί αποτελεσματικότερα το υπάρχον σύστημα, τότε το αρχικό κράτος (Σπάρτη) διεξάγει προληπτικό πόλεμο έναντι του αναδυόμενου.
Σκοπός αυτού του σκεπτικού είναι να καθυστερήσει ή να αποκοπεί πλήρως η ανάδυση ενός δεύτερου πόλου ισχύος, ο οποίος απειλεί να υποκαταστήσει τον πρώτο, με σκοπό να τεθεί το εν διαμορφώση κράτος σε έναν πόλεμο φθοράς και οικονομικής-εμπορικής καθόδου.
Την έκβαση του Πελοποννησιακού Πολέμου είχε καθορίσει και ένας μη γραμμικός-απροσδιόριστος παράγοντας, ο οποίος ήταν ο λοιμός της εποχής. Το Αθηναϊκό κρατίδιο γνώρισε τεράστια ύφεση με την εμφάνιση του λοιμού, καθώς καλείτο να αντεπεξέλθει σε δύο μέτωπα, ένα έναντι των Σπαρτιατών και ένα έναντι του λοιμού. Η οικονομία και οι κρατικές δομές δεν μπορούσαν να αντεπεξέλθουν και η ήττα των αναδυόμενων Αθηνών έναντι της Σπάρτης ήρθε ως φυσικό επακόλουθο των προαναφερθέντων γεγονότων.
-Ένα παρόμοιο γεωπολιτικό σύστημα βιώνουμε και τώρα, όπου εντός του Αμερικανικού δημοκρατικού, καπιταλιστικού και φιλελεύθερου μοντέλου, εμφανίζεται ένα επιθετικό Μαοϊκό, ρεαλιστικό και αυταρχικό μοντέλο καπιταλισμού, αυτό της Κίνας, το οποίο αναμφίβολα απειλεί να ”εκθρονίσει” (αν δεν το έχει κάνει ήδη) τις ΗΠΑ από την θέση τους. Η Κίνα όπως και η Αθήνα έχουν συνάψει σημαντικές διμερής συμφωνίες με χώρες ”κλειδιά” όπως το Πακιστάν, η Σρι Λάνκα, η Ρωσία, η Αφρική και το λιμάνι του Πειραιά στην Ελλάδα, βάση των οποίων δημιουργούν μια νέα δική τους οικονομική-εμπορική-ενεργειακή δυναμική με σκοπό την πλήρη αποκοπή των ΗΠΑ από τις γεωοικονομικές οδούς.
Τα μηνύματα της παγίδας του Θουκυδίδη είναι πιο επίκαιρα από ποτέ. Εν έτη 2020, μία πανδημία εν ονόματι Covid-19 διαταράσσει πλήρως το γεωπολιτικό σύστημα στο οποίο ζούμε, όπως και το 430 π.Χ. Ο ιστορικός παραλληλισμός όμως θα ήθελε η πανδημία αυτή να βλάψει μία ανερχόμενη Κίνα, να δοκιμάσει πλήρως τις κρατικές της δομές και να την αδρανοποιήσει. Αντ’αυτού, ερχόμαστε μπροστά σε μία Κίνα η οποία μέσα σε έναν σχεδόν μήνα, καταφέρνει να διαχειριστεί υποδειγματικά 1,3 δισεκατομμύρια κατοίκους και να ξεπεράσει την πανδημία, μεταφέροντας το πρόβλημα στον κυρίαρχο γεωγραφικό πόλο ισχύος-την Δύση. Μία Δύση της οποίας οι πολιτικές-οικονομικές δομές φαίνονται αντάξιες των συνθηκών, δείχνοντας πλήρη ασέβεια έναντι ενός εκ των αρχαιοτέρων ιστορικών (του Θουκυδίδη), βάζοντας εκατομμύρια ζωές σε κίνδυνο, εν όψει της αντιμετώπισης του λοιμού, της πρωτόγνωρης και ανεπανάληπτης οικονομικής ύφεσης αλλά και του μεταναστευτικού.
Νικητής στην τεραστίων διαστάσεων γεωπολιτική διένεξη, μεταξύ της εν διαμορφώσει Πανευρασιατικής Οντότητας (Κίνας-Ρωσίας) και της Δύσης (νατοϊκών δυνάμεων κυρίως) είχαμε αναφέρει και σε προηγούμενα άρθρα του Infognomonpolitics, πως θα είναι ο ορθότερος γνώστης της ιστορίας.
Σε μία ομιλία του Κινέζου Πρωθυπουργού Xi Jinping στο Νεπάλ, στις 13 Οκτωβρίου 2019, με αφορμή την δημιουργία και την ενίσχυση νέων οικονομικών-εμπορικών κινεζικών δρόμων, ο Κινέζος πρωθυπουργός έκλεισε την ομιλία του, μιλώντας στην τοπική διάλεκτο, με το αρχαίο γνωμικό του Θουκυδίδη ”Αμάθια μεν θράσος, λογισμός δε όκνον φέρνει”, δηλώνοντας παγκοσμίως πως ο ορθότερος γνώστης της ιστορίας είναι ο διαμορφωτής της Πανευρασιατικής Οντότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου