ΓΙΑΤΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΟΣ

Ο Paul Craig Roberts είναι αμερικανός οικονομολόγος ο οποίος υπηρέτησε ως As. Sec. of the Treasury στη διακυβέρνηση Ρήγκαν. Έχει χαρακτηρισθεί ως ο συνιδρυτής των Reaganomics. Υπήρξε επιμελητής και αρθρογράφος της Wall Street Journal, του Βusiness Week και του Scripps Howard News Service. Έχει καταθέσει ενώπιον επιτροπών του κογκρέσου σε 30 περιστάσεις για ζητήματα οικονομικής πολιτικής.

Άρθρο του  Paul Craig Roberts - www.paulcraigroberts.org

Μετάφραση –επιμέλεια Ιωάννης  Αυξεντίου

Paul Craig Roberts

Η ημέρα της μνήμης  είναι όταν  τιμούμε τους πεσόντες στον πόλεμο. Όπως την 4η Ιουλίου, μεταμορφώνουν και την ημέρα της μνήμης σε έναν εορτασμό του πολέμου. Αυτοί που χάνουν συγγενείς και αγαπητούς φίλους στον πόλεμο, δεν θέλουν ο θάνατος τους  να ήταν μάταιος. Κατά συνέπεια, οι πόλεμοι γίνονται ένδοξες επιχειρήσεις εκτελούμενες από ευγενείς στρατιώτες που μάχονται για την αλήθεια, την δικαιοσύνη, και τον αμερικανικό τρόπο ζωής. Οι πατριωτικές ομιλίες μας λένε πόσα οφείλουμε σε εκείνους που έδωσαν την ζωή τους ώστε η Αμερική να παραμείνει ελεύθερη. Οι ομιλίες δημιουργούν μία ψεύτικη πραγματικότητα  που  υποστηρίζει και άλλους πολέμους. Κανένας από τους πολέμους της Αμερικής δεν είχε τίποτα να κάνει  με την διατήρηση μιας ελεύθερης Αμερικής. Αντίθετα, σάρωσαν τα πολιτικά δικαιώματα, αφαιρώντας την ελευθερία μας.

Ο πρόεδρος Λίνκολν εξέδωσε ένα εκτελεστικό διάταγμα για να συλλάβει και να φυλακίσει τους δημοσιογράφους και τους εκδότες του Βορρά. Ο Λίνκολν συνέλαβε τον βουλευτή Clement Vallandigham από το Οχάιο που του ασκούσε κριτική, και τον εξόρισε στην Συνομοσπονδία. Έκλεισε 300 βόρειες εφημερίδες και έκανε 14.000 πολιτικούς κρατούμενους. Ο πρόεδρος Γούντροου Ουίλσον χρησιμοποίησε τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο για να καταστείλει την ελευθερία του λόγου, και ο Ρούσβελτ χρησιμοποίησε  τον  δεύτερο για να εγκλείσει 120.000 αμερικανούς πολίτες  Ιαπωνικής καταγωγής, διότι η φυλή τους τους καθιστούσε ύποπτους. Ο καθηγητής  Samuel Walker κατέληξε ότι ο πρόεδρος George W. Bush χρησιμοποίησε τον πόλεμο 'εναντίον της τρομοκρατίας' για να κάνει μία γενικευμένη επίθεση στα αμερικανικά πολιτικά δικαιώματα.

Το αδιαμφισβήτητο συμπέρασμα είναι ότι οι αμερικανικοί πόλεμοι δεν προστάτεψαν την ελευθερία μας, αντίθετα, την κατέστρεψαν. Όπως είπε ο Alexander Solzhenitsyn, ''Η κατάσταση πολέμου είναι μόνον η δικαιολογία για την εγχώρια τυραννία".  

Η απόσχιση του Νότου συνιστούσε απειλή για την αυτοκρατορία της Ουάσιγκτον, αλλά όχι για τον αμερικανικό λαό. Ούτε οι Γερμανοί του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, ούτε οι γερμανοί και οι ιάπωνες του δευτέρου. Όπως  διευκρίνισαν πλήρως οι ιστορικοί, η Γερμανία δεν άρχισε τον πρώτο  παγκόσμιο πόλεμο, και δεν πήγε στον πόλεμο για να επεκταθεί εδαφικά. Ο Χίτλερ δεν ήθελε τον πόλεμο με την Αγγλία και την Γαλλία. Οι εδαφικές φιλοδοξίες του Χίτλερ ήταν κυρίως να ανακτήσει τις γερμανικές επαρχίες που αποσπάστηκαν από την Γερμανία ως λάφυρα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, κατά παράβαση των εγγυήσεων του Wilson. Κάθε άλλη Γερμανική φιλοδοξία ήταν προς τα ανατολικά. Η Ιαπωνία επιτέθηκε στον στόλο των ΗΠΑ στο Περλ Χάρμπορ, ελπίζοντας να άρει ένα εμπόδιο στις δραστηριότητές της στην Ασία, όχι ως προοίμιο για μία εισβολή στην Αμερική. Καμία λοιπόν από αυτές τις χώρες δεν     σχεδίαζε να εισβάλει στις  ΗΠΑ.                  

Σίγουρα, οι χώρες που καταστράφηκαν από τον Μπους και τον Ομπάμα στον 21ο αιώνα (Ιράκ, Αφγανιστάν, Λιβύη, Σομαλία, Συρία, Πακιστάν και  Υεμένη), δεν συνιστούσαν στρατιωτική απειλή για τις Ηνωμένες Πολιτείες.               

Η αλήθεια είναι σκληρή αλλά τα γεγονότα είναι ξεκάθαρα: Οι πόλεμοι της Αμερικής έγιναν για να αυξηθεί η δύναμη της Ουάσιγκτον, τα κέρδη των τραπεζιτών και των πολεμικών βιομηχανιών, και οι περιουσίες των αμερικανικών εταιρειών. Ο στρατηγός του Ναυτικού Smedley Butler δήλωσε: "Υπηρέτησα σε όλους τους βαθμούς από ανθυπολοχαγός έως υποστράτηγος. Και πέρασα το μεγαλύτερο μέρος εκείνου του χρόνου ως ένας 'μπράβος' για το μεγάλο κεφάλαιο, για την Wall Street και τους τραπεζίτες. Εν ολίγοις, "ήμουν ένας εγκληματίας για τον καπιταλισμό''. Για όλο τον 21ο αιώνα οι ΗΠΑ βρίσκονταν σε πόλεμο, όχι εναντίον στρατών ή απειλών της αμερικανικής ελευθερίας, αλλά εναντίον αμάχων, γυναικών, ηλικιωμένων και εναντίον  της  ίδιας της ελευθερίας μας. Οι ελίτ που έχουν συμφέρον σε αυτούς τους πολέμους μας λένε ότι θα πρέπει να συνεχίσουν για άλλα 20 ή 30 χρόνια πριν να εξολοθρεύσουν την 'τρομοκρατική απειλή'. Αυτό φυσικά είναι παράλογο. Δεν υπήρχε καμία τρομοκρατική απειλή πριν η Ουάσιγκτον να αρχίσει να δημιουργεί τρομοκράτες με στρατιωτικές επιθέσεις, δικαιολογημένες με ψεύδη, στους μουσουλμανικούς λαούς. Ανατρέποντας την δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση της Ουκρανίας, η Ουάσιγκτον έφερε τις ΗΠΑ σε ευθεία αντιπαράθεση με την Ρωσία. Μία αντιπαράθεση που θα μπορούσε να καταλήξει άσχημα, ίσως για την Ουάσιγκτον  και ίσως για όλο τον κόσμο.

Τα καθεστώτα του  Bush και του Obama κατέστρεψαν την φήμη της Αμερικής, με τα ψεύδη χωρίς τέλος και την βία πάνω στους άλλους λαούς. Ο κόσμος βλέπει την Ουάσιγκτον σαν την κύρια απειλή. Παγκόσμιες έρευνες δείχνουν ότι παντού οι άνθρωποι θεωρούν τις ΗΠΑ και το Ισραήλ τις δύο χώρες που αποτελούν την μεγαλύτερη απειλή για την ειρήνη. Εκείνες που η προπαγάνδα της Ουάσιγκτον αποκαλεί 'χώρες καθάρματα' και 'άξονα του κακού', όπως το Ιράν και η Βόρειος Κορέα , είναι πολύ πιο κάτω στον κατάλογο, όταν ερωτάται ο κόσμος. Δεν μπορεί να είναι πιο ξεκάθαρο ότι ο κόσμος δεν πιστεύει στην προπαγάνδα της Ουάσιγκτον. Μάλλον βλέπει τις ΗΠΑ και το Ισραήλ σαν χώρες καθάρματα. Αυτά είναι τα δύο μοναδικά κράτη στον κόσμο που βρίσκονται μέσα στην δίνη των (μεσσιανικών) ιδεολογιών. Οι  ΗΠΑ είναι αιχμάλωτες της νέο-συντηρητικής ιδεολογίας,  που ανακήρυξε τις ΗΠΑ ως χώρα 'εξαιρετική και απαραίτητη', επιλεγμένη από την ιστορία για να εξασκήσει την ηγεμονία  της πάνω σε όλους τους 'άλλους' - όπως υποστηρίζεται από τις θεωρίες του Μπρεζίνσκι και του  Γούλφοβιτς, θεμέλια της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ. Η Ισραηλινή κυβέρνηση είναι αιχμάλωτη  της σιωνιστικής ιδεολογίας, που θέλει ένα ''μεγάλο Ισραήλ'' από τον Νείλο μέχρι τον Ευφράτη. Πολλοί μεταξύ των ίδιων των Ισραηλινών δεν δέχονται αυτή την ιδεολογία, που όμως είναι εκείνη των ''εποίκων'' και εκείνων που ελέγχουν την κυβέρνηση. Οι σιωνιστές υποστηρίζουν ότι οι πρόσφατοι εβραίοι μετανάστες στην Παλαιστίνη-εισβολείς, στην πραγματικότητα- έχουν δικαίωμα στα εδάφη που κατέχονται από άλλους εδώ και χιλιάδες χρόνια. Τα δόγματα της υπεροχής έναντι των ''άλλων'' της Ουάσιγκτον και του Ισραήλ δεν γίνονται δεκτά πολύ καλά από τους  ''άλλους''. Όταν ο Obama δήλωσε σε μία ομιλία του ότι οι αμερικάνοι είναι ένας εξαιρετικός λαός, ο Ρώσος πρόεδρος  Πούτιν απάντησε: «Ο θεός μας δημιούργησε όλους ίσους».        

Paul Wolfowitz

Η Ισραηλινή κυβέρνηση δημιούργησε αναρίθμητους εχθρούς και απομονώθηκε από τον υπόλοιπο κόσμο. Η ύπαρξη του Ισραήλ εξαρτάται εντελώς από την θέληση και την  ικανότητα της Ουάσιγκτον να το προστατέψει. Αυτό σημαίνει ότι η δύναμη του Ισραήλ προέρχεται από την δύναμη της Ουάσιγκτον. Η  ισχύς της Ουάσιγκτον είναι μία διαφορετική ιστορία. Ως η μοναδική οικονομία που έμεινε όρθια μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, το αμερικανικό δολάριο έγινε το παγκόσμιο νόμισμα. Αυτός ο ρόλος του δολαρίου  έδωσε στην Ουάσιγκτον την οικονομική ηγεμονία πάνω στον κόσμο, η κύρια πηγή της ισχύς της. Τώρα που αναδύονται νέες χώρες , η ηγεμονία της Ουάσιγκτον είναι σε κίνδυνο. Για να αποτρέψει την άνοδο άλλων χωρών, η Ουάσιγκτον επικαλείται τα δόγματα Μπρεζίνσκι και  Γούλφοβιτς. Εν συντομία, το δόγμα Μπρεζίνσκι λέει ότι, για να παραμείνει η μόνη υπερδύναμη, η Αμερική πρέπει να ελέγχει τον ευρωασιατικό χώρο. Ο Μπρεζίνσκι υποστηρίζει ότι:  "Μία χαλαρά συνομοσπονδιοποιημένη Ρωσία... αποκεντρωμένη, θα ήταν λιγότερο επιρρεπής στην αυτοκρατορική  κινητοποίηση.''  Με άλλα λόγια, να χωρισθεί η Ρωσία σε ενώσεις  ημι-αυτόνομων κρατών  των οποίων οι πολιτικοί θα  μπορούν να αγοράζονται από το χρήμα της Ουάσιγκτον. Στην στρατηγική του Μπρεζίνσκι  η Κίνα και μία συνομοσπονδιοποιημένη  Ρωσία, θα ήταν μέρος μιας ''διηπειρωτικής δομής ασφαλείας'',  διευθυνόμενης από την Ουάσιγκτον.

Γνωρίζω τα  ινστιτούτα  στρατηγικής  που υπηρετούν την Ουάσιγκτον. Για αρκετά  χρόνια είχα την έδρα πολιτικής οικονομίας στο Κέντρο Στρατηγικών και  Διεθνών  Σπουδών. Η κυρίαρχη ιδέα  είναι ότι η Ουάσιγκτον πρέπει να υπερισχύσει πάνω στην Ρωσία στην Ουκρανία, ή θα χάσει το κύρος της ως υπερδύναμη. Κάθε φορά που μία δύναμη πιστεύει ότι υπερίσχυσε, αυτή η ιδέα οδηγεί πάντα στον πόλεμο. Το μονοπάτι του πολέμου είναι ενισχυμένο από το δόγμα Γούλφοβιτς. Ο Πωλ  Γούλφοβιτς , ο νεο-συντηρητικός διανοούμενος που διατύπωσε το Αμερικανικό στρατιωτικό δόγμα και  χάραξε τις γραμμές της εξωτερικής πολιτικής, έγραψε, μεταξύ άλλων παρόμοιων  αποσπασμάτων : "Ο πρώτος στόχος μας είναι να αποτρέψουμε την εμφάνιση ενός νέου ανταγωνιστή, είτε στο έδαφος της πρώην Σοβιετικής Ένωσης ή αλλού (Κίνα), που θα αποτελεί μία απειλή παρόμοιας τάξης με εκείνη που συνιστούσε προηγουμένως η Σοβιετική Ένωση. Αυτή  η  εκτίμηση είναι η βάση της νέας περιφερειακής στρατηγικής άμυνας και απαιτεί να προσπαθήσουμε  να αποτρέψουμε οποιαδήποτε εχθρική δύναμη να κυριαρχήσει  σε μία περιοχή της οποίας οι φυσικοί πόροι θα μπορούσαν, κάτω από έναν  εδραιωμένο έλεγχο, να είναι επαρκείς για την δημιουργία μιας παγκόσμιας δύναμης."  Στο δόγμα Γούλφοβιτς, οποιοδήποτε  ισχυρό έθνος ορίζεται ως απειλή και εχθρική δύναμη προς τις ΗΠΑ, χωρίς να εξετάζεται  πόσο εκείνο το έθνος θέλει να βρίσκεται σε συμφωνία με τις ΗΠΑ  προς όφελος και των δύο. Η διαφορά μεταξύ του Μπρεζίνσκι και των νέο-συντηρητικών είναι ότι, ο Μπρεζίνσκι θέλει να υπαγάγει την Ρωσία και την Κίνα εντός της αυτοκρατορίας ως σημαντικά στοιχεία των οποίων οι φωνές θα ακούγονται, αν και μόνον για διπλωματικούς  λόγους, ενώ οι νέο-συντηρητικοί είναι έτοιμοι να υπολογίσουν πάνω στην στρατιωτική δύναμη και την εσωτερική ανατροπή,  ενορχηστρωμένη από τις  Μη  κυβερνητικές  Οργανώσεις που χρηματοδοτούνται από τις ΗΠΑ, αλλά  ακόμη και στις τρομοκρατικές οργανώσεις.

Ούτε οι ΗΠΑ ούτε το Ισραήλ ντρέπονται εξαιτίας της φήμης τους ως οι μεγαλύτερες παγκόσμιες απειλές. Πράγματι, και οι δύο χώρες είναι υπερήφανες που αναγνωρίζονται ως απειλές. Η εξωτερική πολιτική τους στερείται κάθε διπλωματίας, βασίζεται μόνο στη βία. Το πρόβλημα για την ανθρωπότητα είναι ότι η Ρωσία και η Κίνα δεν είναι Λιβύη και Ιράκ. Αυτές οι δύο χώρες κατέχουν στρατηγικά πυρηνικά όπλα. Η εδαφική τους έκταση υπερβαίνει κατά πολύ  εκείνη των ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ, ανίκανες να καταλάβουν με επιτυχία την Βαγδάτη ή το Αφγανιστάν, δεν έχουν καμία δυνατότητα να υπερισχύσουν έναντι της Ρωσίας και της Κίνας σε έναν συμβατικό πόλεμο. Η Ουάσιγκτον θα πατήσει το ατομικό κουμπί. Τι άλλο μπορούμε να περιμένουμε από μία κυβέρνηση χωρίς ηθική; Ο κόσμος  δεν είδε ποτέ χώρες καθάρματα συγκρίσιμες με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ. Και οι δύο κυβερνήσεις είναι έτοιμες να δολοφονήσουν οποιονδήποτε και όλους. Κοιτάξτε την κρίση που η Ουάσιγκτον δημιούργησε στην Ουκρανία. Στις 23 Μαΐου, ο Πούτιν μίλησε στο Διεθνές Οικονομικό Φόρουμ στην Αγία Πετρούπολη, ένα συνέδριο τριών ημερών των αντιπροσωπειών από 62 χώρες και  στελεχών των146 μεγαλύτερων δυτικών εταιρειών. Ο Πούτιν δεν μίλησε  για τις συμφωνίες δισεκατομμυρίων  δολαρίων που ήταν υπό επισημοποιήση. Αντίθετα, μίλησε για την κρίση που η Ουάσιγκτον έφερε στην Ρωσία, και άσκησε κριτική στους ευρωπαίους ότι είναι υποτελείς στην Ουάσιγκτον. Ο Πούτιν χρησιμοποίησε μία διπλωματική γλώσσα, αλλά το μήνυμα που έλαβαν τα ισχυρά οικονομικά κέντρα των ΗΠΑ και της Ευρώπης, είναι ότι θα υπάρξουν προβλήματα εάν η Ουάσιγκτον και οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις συνεχίσουν να αγνοούν τις ανησυχίες της Ρωσίας  και να παρεμβαίνουν στα ζωτικά συμφέροντα της  σαν αυτή να μην υπήρχε. Ο Πούτιν λοιπόν δοκιμάζει τους ευρωπαίους πολιτικούς, για να δει εάν στην Ευρώπη υπάρχει αρκετή ευφυΐα και ανεξαρτησία  για  μία  επαναπροσέγγιση. Εάν η Ουάσιγκτον, με την  δεσποτική αλαζονεία της,  αναγκάσει τον Πούτιν να διαγράψει την Δύση, η ρώσο-κινεζική στρατηγική συμμαχία, η οποία δημιουργείται για να αντιμετωπίσει την εχθρική πολιτική της Ουάσιγκτον  να περικυκλώνει τις δύο χώρες με στρατιωτικές βάσεις, θα εδραιωθεί στο πλαίσιο της προετοιμασίας για τον αναπόφευκτο πόλεμο. Οι επιζήσαντες, εάν υπάρξουν, θα μπορέσουν να ευχαριστήσουν τους νέο-συντηρητικούς, το δόγμα Γούλφοβιτς και την στρατηγική του Μπρεζίνσκι για την καταστροφή της ζωής πάνω στην γη.

Το αμερικανικό κοινό περιέχει μεγάλο αριθμό απληροφόρητων ατόμων που πιστεύουν ότι γνωρίζουν τα πάντα. Αυτά τα άτομα έχουν προγραμματιστεί από την προπαγάνδα των ΗΠΑ και του Ισραήλ να εξισώνουν το Ισλάμ με μία πολιτική ιδεολογία. Πιστεύουν ότι το Ισλάμ, μία θρησκεία, είναι αντίθετα μία μιλιταριστική διδασκαλία που επικαλείται την ανατροπή του Δυτικού πολιτισμού, σαν να είχε μείνει τίποτα από τον δυτικό πολιτισμό. Πολλοί πιστεύουν σε αυτή την προπαγάνδα  ακόμη και εμπρός από το προφανές ότι οι Σουνίτες και οι Σιίτες μισούνται μεταξύ τους πολύ περισσότερο από όσο μισούν τους δυτικούς καταπιεστές τους. Οι ΗΠΑ άφησαν το Ιράκ, αλλά το μακελειό είναι όμοιο ή και μεγαλύτερο από όταν είχαν εισβάλλει σε αυτή την χωρά. Ο αριθμός των καθημερινών νεκρών της σύγκρουσης Σουνιτών – Σιιτών είναι εκπληκτικός. Μία θρησκεία τόσο διχασμένη δεν αποτελεί κίνδυνο για κανέναν, εκτός των ιδίων των ισλαμιστών. Η Ουάσιγκτον χρησιμοποίησε με επιτυχία τον διχασμό μεταξύ των ισλαμιστών για να ανατρέψει τον Καντάφι, και τώρα τον χρησιμοποιεί για να ανατρέψει την κυβέρνηση της Συρίας. Οι ισλαμιστές δεν μπορούν να ενωθούν ούτε για να αμυνθούν από μία δυτική επίθεση. Δεν υπάρχει ο κίνδυνος να ενωθούν για να ανατρέψουν την δύση. Ακόμη και εάν μπορούσαν, θα ήταν κάτι χωρίς έννοια. Η δύση ήδη ανατράπηκε από μόνη της. Στις ΗΠΑ το σύνταγμα δολοφονήθηκε από τα καθεστώτα του Bush  και  του Obama.Δεν έμεινε τίποτα, διότι οι ΗΠΑ  'είναι' το σύνταγμα• εκείνες που κάποτε ήταν οι ΗΠΑ δεν υπάρχουν πλέον. Αντικαταστάθηκαν από μία διαφορετική οντότητα. Η Ευρώπη πέθανε με την Ευρωπαϊκή Ένωση, που επιζητά το τέλος της κυριαρχίας όλων των κρατών μελών. Μερικοί γραφειοκράτες των Βρυξελλών που δεν δίνουν λογαριασμό σε κανέναν, έγιναν ανώτεροι της θέλησης των λαών της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Ιταλίας, της Ελλάδας, της Ισπανίας κλπ.

Ο δυτικός πολιτισμός είναι ένας σκελετός. Είναι ακόμη όρθιος, μόλις και μετά βίας, αλλά δεν είναι πια ζωντανός. Οι δυτικοί λαοί κοιτάζουν τις κυβερνήσεις τους και δεν βλέπουν παρά εχθρούς. Διαφορετικά, γιατί η Ουάσιγκτον στρατιωτικοποίησε τις τοπικές αστυνομίες, εξοπλίζοντας τες σαν να επρόκειτο για κατοχικά στρατεύματα; Γιατί  η Εσωτερική Ασφάλεια, το Υπουργείο Γεωργίας, ακόμη και η  Ταχυδρομική Υπηρεσία και η Διοίκηση Κοινωνικής Ασφάλισης ,έχουν  παραγγείλει εκατομμύρια πυρομαχικών, ακόμη και πολυβόλα; Τι χρειάζεται αυτό το οπλοστάσιο που πληρώθηκε από τους φορολογουμένους, αν όχι για να καταστείλει τους ίδιους τους αμερικανούς πολίτες; Όπως ανιχνεύει ο  γνωστός αναλυτής τάσεων Gerald Celente, στο τελευταίο Trends Journal: οι ταραχές έχουν καλύψει τις τέσσαρις γωνιές του κόσμου. Σε όλη την Ευρώπη, οι άνθρωποι είναι θυμωμένοι, απελπισμένοι και οργισμένοι  εξεγείρονται κατά των οικονομικών πολιτικών της ΕΕ, που τους γονατίζουν. Παρ' όλες τις προσπάθειες της Ουάσιγκτον, με τις καλά αμειβόμενες ''μεραρχίες'' της, γνωστές ως ΜΚΟ, για να αποσταθεροποιήσει την Ρωσία και την Κίνα, τόσο η Ρωσική κυβέρνηση όσο και οι Κινέζοι έχουν μία πολύ μεγαλύτερη υποστήριξη από τους πολίτες τους,  από  ότι  έχουν οι ΗΠΑ και η Ευρώπη.

Στον 20ο αιώνα η Ρωσία και η Κίνα έμαθαν τι είναι η τυραννία, και την απέρριψαν. Στις ΗΠΑ η τυραννία εισήχθηκε μεταμφιεσμένη στον 'πόλεμο εναντίον της τρομοκρατίας', μία φάρσα που χρησιμοποιείται για να φοβίσουν το 'κοπάδι' και να το κάνουν να εγκαταλείψει τα πολιτικά δικαιώματα του, απελευθερώνοντας έτσι την Ουάσιγκτον από την ανάγκη να απαντά στον νόμο, επιτρέποντας της να ανεγείρει ένα αστυνομικό κράτος μιλιταρισμού. Από το Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο, η Ουάσιγκτον χρησιμοποιεί την οικονομική ηγεμονία της και τη 'σοβιετική απειλή', που τώρα μετατράπηκε σε 'ρωσική απειλή' για να απορροφήσει  στην αυτοκρατορία των ΗΠΑ την Ευρώπη.. 

Ο Πούτιν ελπίζει ότι τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών χωρών θα υπερισχύουν έναντι της δουλικότητας στην Ουάσιγκτον. Αυτό είναι προς στιγμήν το στοίχημα  του Πούτιν. Και  ο λόγος που ο  Πούτιν δεν απαντά στις προκλήσεις της Ουάσιγκτον στην Ουκρανία. 

Αν η Ευρώπη απογοητεύσει τη Ρωσία, ο  Πούτιν και η Κίνα θα προετοιμαστούν για τον πόλεμο, που ο αγώνας της Ουάσιγκτον για την ηγεμονία,  καθιστά αναπόφευκτο.

Θεόδοτος: ΓΙΑΤΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΟΣ (theodotus.blogspot.com)