Όσιος Παΐσιος Αγιορείτης (1924-1994).
(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Ο Γέροντας [ο όσιος Παΐσιος] μας εξομολογήθηκε μια μέρα:
– Όταν ήμουν νέος μοναχός στην Ιερά Μονή…, σε κάποια αγρυπνία, ενώ διακονούσα ως εκκλησιαστικός εκείνη τη νύχτα, κατά την στιγμή που ο τότε ιερέας της μονής τελούσε την θεία προσκομιδή, είδα οφθαλμοφανώς πάνω στο άγιο δισκάριο ένα πάρα πολύ μικρό αρνάκι.
Κατά την στιγμή, που ο ιερέας έλεγε την ευχή της προσκομιδής και βύθιζε ταυτόχρονα την αγία λόγχη, αυτό σφάδαζε και σπαρταρούσε από τον πόνο.
Μολονότι με κάποιο άλλο γεγονός είχε φανεί ότι ο Θεός ήθελε να γίνω ιερέας, πλέον ούτε στο ιερό δεν τολμούσα να μπω, αναλογιζόμενος το φρικτό μυστήριο που οικονομία Θεού εκεί μέσα τελείται.
Ο Γέροντας μετά απ’ αυτό το γεγονός έδιωξε μέσα από την καθαρή ψυχή του κάθε ίχνος λογισμού ιεροσύνης.
Δεν ήθελε, μάλιστα, να φανερώνει στους άλλους την πραγματική αιτία και προφασιζόταν ότι στο στρατό ως ασυρματιστής, ειδοποιώντας το στρατηγείο να στείλει δυνάμεις, είχε γίνει αιτία να σκοτωθούν πολλοί.
Βέβαια κι αυτό το γεγονός για την πολύ λεπτή ψυχή του Γέροντα αποτελούσε όντως κώλυμα και δεν έλεγε ψέματα ότι αυτή ήταν η αιτία.
Από το βιβλίο του Ιερομονάχου Χριστοδούλου Αγιορείτου, «Σκεύος εκλογής», Άγιον Όρος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου