ΣΥΣΤΗΜΑ:
Το σύστημα δουλεύει ακόμα σήμερα, με το παραδοσιακό δίπολο Αριστερά – Δεξιά, αν και το δίπολο αυτό έπαψε να έχει οποιαδήποτε αναφορά και αξία.
Στο αριστερό άκρο είναι ο κομμουνισμός, όπου δεν υπάρχει ατομική ιδιοκτησία, τα πάντα ανήκουν στο κράτος, όλοι θεωρούνται ίσιοι (άσχετα αν αυτό καταλήγει σε ισοπέδωση) και την εξουσία την έχει ένα μόνο κόμμα, το κομμουνιστικό κόμμα
Στο δεξιό άκρο είναι ο άκρατος φιλελευθερισμός (νεοφιλελευθερισμός), όπου κυριαρχεί η ιδιωτική πρωτοβουλία και η ατομική ιδιοκτησία, δεν υπάρχει ισότητα, αποθεώνεται ο σκληρός ανταγωνισμός για μεγιστοποίηση του κέρδους, ως εκ τούτου οι οικονομικά ισχυροί επιβάλλονται στους υπόλοιπους και την εξουσία την ασκούν διάφορα κόμματα που, ανεξαρτήτως ταμπελών, ελέγχονται στην πραγματικότητα από τους οικονομικά ισχυρούς.
Μεταξύ των δυο αυτών άκρων, υπάρχουν διάφορες αποχρώσεις διαχειριστικών μεθόδων του συστήματος.
Ολόκληρο το σύστημα, έχει ένα κεντρικό χαρακτηριστικό, για να ελέγχει τους λαούς. Βασίζεται πάνω στο θεσμό της πολιτικής αντιπροσώπευσης. Στον μεν κομμουνισμό το κόμμα διακηρύσσει ότι αντιπροσωπεύει την εργατική τάξη, στον δε νεοφιλελευθερισμό, τον λαό υποτίθεται πως αντιπροσωπεύουν οι βουλευτές.
Ενδιάμεσα, υπάρχουν ένα σωρό αποχρώσεις πολυσυλλεκτικών μορφωμάτων.
Μετά την αποτυχία του κομμουνιστικού μοντέλου, το σύστημα έγινε μονοπολικό και όπως είναι φυσικό τείνει με ταχύτητα προς τον δεξιό άκρο του σκληρού νεοφιλελευθερισμού και. παγκοσμιοποιείται Η δε παραδοσιακή διαχωριστική γραμμή «Αριστερά – Δεξιά», υπάρχει μόνο στα χαρτιά, αφού σχεδόν όλα τα κόμματα ελέγχονται πλέον από την νεοφιλελεύθερη οικονομική ολιγαρχία.
Μέχρι στιγμής, το ίδιο το σύστημα, πριμοδοτεί και δημιουργεί τεχνητές εντάσεις μεταξύ ακροαριστερών και ακροδεξιών, μεταξύ διεθνιστών και εθνικιστών κ.λ.π. προκειμένου να διατηρεί τεχνητά το παραδοσιακό δίπολο και να νικά εύκολα τα ίδια τα δικά του δημιουργήματα, συνεχίζοντας τον απόλυτο έλεγχο των λαών. Ενδεχομένως μάλιστα, να τροφοδοτεί και κάποιες μορφές τρομοκρατίας για να περιστέλλει τα ατομικά δικαιώματα.
ΑΝΤΙΣΥΣΤΗΜΑ:
Η κατάσταση αυτή φυσικά δεν θα μπορέσει να διατηρηθεί για πολύ. Νομοτελειακά η ίδια η ζωή θα δημιουργήσει έναν πραγματικό αντίπαλο στο μονοπολικό σύστημα, ένα αντισύστημα, για εξισορρόπηση της κατάστασης, για το καλό όλων μας.
Αυτό το αντισύστημα, θα είναι πραγματικός αντίπαλος πόλος, μόνο αν ακυρώσει ή έστω περιορίσει το κεντρικό χαρακτηριστικό του συστήματος, που είναι η πολιτική αντιπροσώπευση. Μόνο αν ο τρόπος παραγωγής και διανομής του πλούτου, αποφασίζεται ή έστω συναποφασίζεται από τους ίδιους τους λαούς. Εδώ ακριβώς θα εστιαστεί η πολιτική διαμάχη του μέλλοντος.
Κανένας λαός δεν μπορεί να γευτεί την ευημερία, ούτε να αισθάνεται ασφαλής, από τη στιγμή που έχει αναθέσει τις τύχες του σε αντιπροσώπους, οι οποίοι χρηματοδοτούνται, πριμοδοτούνται, προβάλλονται και ως εκ τούτου ελέγχονται απόλυτα από την νεοφιλελεύθερη οικονομική ολιγαρχία.
Αυτή θα είναι η μάχη του μέλλοντος και όσοι έχουν αρχίσει ήδη αυτή τη μάχη είναι οι σύγχρονοι αντάρτες του συστήματος.
Πέτρος Χασάπης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου