Το συντηρητικό μανιφέστο του Βλ. Πούτιν

Ο πρόεδρος της Ρωσίας, στις 21 Οκτωβρίου 2021, κατά τη διάρκεια των εργασιών του Διεθνούς Ομίλου Διαλόγου Valdai πραγματοποίησε μια από τις σημαντικότερες ομιλίες της εποχής μας. Εκεί περιέγραψε με ακρίβεια την σχιζοφρενική κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στη Δύση με την αποδομητική κουλτούρα του δικαιωματισμού και διατύπωσε το μανιφέστο του λογικού συντηρητισμού, υπερασπιζόμενος τις παραδοσιακές πνευματικές – ηθικές αξίες που ενώνουν τις κοινωνίες και τα κράτη και παράγουν πολιτισμό. Σε αυτή την ομιλία διατύπωσε το μανιφέστο του λογικού, μετριοπαθούς συντηρητισμού και παραλλήλισε την μεθοδολογία και τις σύγχρονες νεοταξικές αξίες με αυτές που ήδη δοκίμασαν –με τραγικά αποτελέσματα- οι μπολσεβίκοι στην Ρωσία. Αξίζει να την διαβάσετε:  

«Βλέπουμε με έκπληξη τις διεργασίες που βρίσκονται σε εξέλιξη στις χώρες που παραδοσιακά θεωρούνταν οι σημαιοφόροι της προόδου. Φυσικά, οι κοινωνικές και πολιτισμικές αναταράξεις που συμβαίνουν στις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Δυτική Ευρώπη δεν είναι δική μας δουλειά. Μένουμε μακριά από αυτά. Μερικοί άνθρωποι στη Δύση πιστεύουν ότι η επιθετική εξάλειψη ολόκληρων σελίδων από τη δική τους ιστορία, η ‘αντίστροφη διάκριση’ κατά της πλειοψηφίας προς όφελος μιας μειονότητας και η απαίτηση να εγκαταλείψουν τις παραδοσιακές έννοιες της μητέρας, του πατέρα, της οικογένειας και ακόμη και του φύλου. , πιστεύουν ότι όλα αυτά είναι τα ορόσημα στην πορεία προς την κοινωνική ανανέωση.

»Θα ήθελα να επισημάνω για άλλη μια φορά ότι έχουν το δικαίωμα να το κάνουν αυτό. Εμείς μένουμε έξω από αυτό. Θα θέλαμε όμως να τους ζητήσουμε να μείνουν μακριά από τις δικές μας υποθέσεις. Έχουμε διαφορετική άποψη, τουλάχιστον η συντριπτική πλειοψηφία της ρωσικής κοινωνίας –θα ήταν πιο σωστό να το πούμε έτσι– έχει διαφορετική άποψη για αυτό το θέμα. Πιστεύουμε ότι πρέπει να...

βασιστούμε στις δικές μας πνευματικές αξίες, στην ιστορική μας παράδοση και στον πολιτισμό του πολυεθνικού μας κράτους.

»Οι υποστηρικτές της λεγόμενης ‘κοινωνικής προόδου’ πιστεύουν ότι εισάγουν την ανθρωπότητα σε κάποιο είδος νέας και καλύτερης συνείδησης. Με το καλό, αέρα στα πανιά σας όπως λέμε, προχωρήστε αμέσως. Το μόνο που θέλω να πω τώρα είναι ότι οι συνταγές τους δεν είναι καθόλου καινούριες. Μπορεί να αποτελεί έκπληξη για κάποιους, αλλά η Ρωσία έχει ήδη περάσει από αυτό το στάδιο. 

»Μετά την επανάσταση του 1917, οι Μπολσεβίκοι, βασιζόμενοι στα δόγματα του Μαρξ και του Ένγκελς, είπαν επίσης ότι θα άλλαζαν τους υπάρχοντες τρόπους ζωής και τα έθιμα και όχι μόνο πολιτικά και οικονομικά, αλλά την ίδια την έννοια της ανθρώπινης ηθικής και τις θεμελιώδεις αξίες μιας υγιούς κοινωνίας. Η καταστροφή των παλαιών αξιών, της θρησκείας και των σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων, μέχρι και την πλήρη απόρριψη της οικογένειας (το είχαμε και αυτό) – όλα αυτά ανακηρύχθηκαν πρόοδος και, παρεμπιπτόντως, υποστηρίζονταν ευρέως σε όλο τον κόσμο τότε και ήταν αρκετά της… μόδας, όπως και σήμερα. Παρεμπιπτόντως, οι Μπολσεβίκοι ήταν απολύτως μισαλλόδοξοι σε απόψεις διαφορετικές από τις δικές τους.

»Αυτό, πιστεύω, θα πρέπει να θυμίζει μερικά από αυτά που βλέπουμε τώρα. Παρακολουθώντας τις εξελίξεις σε ορισμένες δυτικές χώρες, βλέπουμε με έκπληξη τις πρακτικές που εφαρμόζονται εκεί και τις οποίες, ευτυχώς, έχουμε αφήσει, ελπίζω, πίσω μας, στο μακρινό παρελθόν. Ο αγώνας για ισότητα και κατά των διακρίσεων έχει μετατραπεί σε επιθετικό δογματισμό που συνορεύει με τον παραλογισμό, όταν τα έργα των μεγάλων συγγραφέων του παρελθόντος –όπως ο Σαίξπηρ– δεν διδάσκονται πλέον σε σχολεία ή πανεπιστήμια, επειδή οι ιδέες τους θεωρείται ότι είναι οπισθοδρομικές. Οι Κλασσικοί συγγραφείς χαρακτηρίζονται αναχρονιστικοί και άσχετοι με τα ζητήματα του φύλου ή της φυλής. Στο Χόλιγουντ διανέμονται ντιρεκτίβες σχετικά με τη σωστή αφήγηση και πόσοι χαρακτήρες από κάθε χρώμα ή  φύλο πρέπει να εκπροσωπούνται σε κάθε ταινία. Αυτό είναι ακόμα χειρότερο κι από το τμήμα αγκιτάτσιας-προπαγάνδας της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης.

»Η αντιμετώπιση των πράξεων ρατσισμού είναι ένας απαραίτητος και ευγενής σκοπός, αλλά η νέα ‘κουλτούρα ακύρωσης’ την έχει μετατρέψει σε ‘αντίστροφη διάκριση’, δηλαδή σε αντίστροφο ρατσισμό. Η εμμονική έμφαση που δίνεται στη φυλή διχάζει περαιτέρω τους ανθρώπους, όταν οι πραγματικοί μαχητές για τα πολιτικά δικαιώματα ονειρεύονταν ακριβώς να σβήσουν τις διαφορές και να αρνηθούν να διαχωρίσουν τους ανθρώπους με βάση το χρώμα του δέρματός τους. Ζήτησα συγκεκριμένα από τους συναδέλφους μου να βρουν το ακόλουθο απόσπασμα από τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ: ‘Έχω ένα όνειρο ότι τα τέσσερα μικρά παιδιά μου θα ζήσουν μια μέρα σε ένα έθνος όπου δεν θα κρίνονται από το χρώμα του δέρματός τους αλλά από τον χαρακτήρα τους’. Αυτή είναι η πραγματική αξία! Ωστόσο, εκεί τα πράγματα εξελίσσονται διαφορετικά. Παρεμπιπτόντως, η απόλυτη πλειοψηφία των Ρώσων δεν πιστεύει ότι το χρώμα του δέρματος ενός ατόμου ή το φύλο του είναι σημαντικό θέμα. Ο καθένας μας είναι ένας άνθρωπος. Αυτό είναι που έχει σημασία».

»Σε ορισμένες δυτικές χώρες, η συζήτηση για τα δικαιώματα των ανδρών και των γυναικών έχει μετατραπεί σε κάτι εντελώς εξωπραγματικό. Κοιτάξτε, προσέξτε να μην καταλήξετε εκεί που κάποτε σχεδίαζαν να πάνε οι Μπολσεβίκοι – όχι μόνο κοινωνικοποιώντας… κοτόπουλα, αλλά και κοινωνικοποιώντας γυναίκες. Ένα ακόμη βήμα πιο πέρα και εκεί θα φτάσετε…

»Οι ζηλωτές αυτών των νέων προσεγγίσεων φτάνουν ακόμη και στο σημείο να θέλουν να καταργήσουν εντελώς αυτές τις έννοιες. Όποιος τολμήσει να αναφέρει ότι άντρες και γυναίκες υπάρχουν στην πραγματικότητα, κάτι που είναι βιολογικό γεγονός, κινδυνεύει να εξοστρακιστεί. Υπάρχει το ‘γονέας νούμερο ένα’ και το ‘γονέας νούμερο δύο’, το ‘γονέας που γεννά’ αντί για το ‘μητέρα’ και το ‘ανθρώπινο γάλα’ που αντικαθιστά το ‘μητρικό γάλα’ επειδή μπορεί αυτοί οι όροι να αναστατώσουν τους ανθρώπους που δεν είναι σίγουροι για το φύλο τους. Επαναλαμβάνω, αυτό δεν είναι κάτι το καινούργιο. Στη δεκαετία του 1920, οι λεγόμενοι Σοβιετικοί ‘παραγωγοί κουλτούρας’ επινόησαν επίσης κάποιο νέου τύπου λεξιλόγιο, πιστεύοντας ότι έτσι δημιουργούσαν μια νέα συνείδηση και με αυτόν τον τρόπο άλλαζαν τις αξίες. Και, όπως έχω ήδη πει, προκάλεσαν τέτοιο χάος που ακόμα προκαλεί ανατριχίλα.

»Ας αναφέρουμε, επίσης, μερικά πραγματικά τερατώδη πράγματα όταν τα παιδιά διδάσκονται από μικρή ηλικία ότι ένα αγόρι μπορεί εύκολα να γίνει κορίτσι και το αντίστροφο. Δηλαδή, οι δάσκαλοι ουσιαστικά τους επιβάλλουν μια επιλογή που υποτίθεται ότι έχουμε όλοι. Το κάνουν ενώ αποκλείουν τους γονείς από τη διαδικασία και αναγκάζουν το παιδί να πάρει αποφάσεις που μπορούν να ανατρέψουν ολόκληρη τη ζωή του. Δεν μπαίνουν καν στον κόπο να συμβουλευτούν παιδοψυχολόγους – είναι ένα παιδί σε αυτή την ηλικία ικανό να πάρει μια τέτοια απόφαση; Λέγοντας τα πράγματα με το όνομά τους, αυτό φτάνει να προσεγγίζει τα όρια του εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας, και αυτό γίνεται στο όνομα και με την παντιέρα της προόδου.

»Λοιπόν, αν σε κάποιον αρέσει αυτό, ας το κάνει. Έχω ήδη αναφέρει ότι, στη διαμόρφωση των προσεγγίσεών μας, θα καθοδηγούμαστε από έναν υγιή συντηρητισμό. Αυτό ειπώθηκε πριν από μερικά χρόνια, όταν τα πάθη στη διεθνή σκηνή δεν ήταν ακόμα τόσο έντονα όσο είναι τώρα, αν και, φυσικά, μπορούμε να πούμε ότι ακόμη και τότε πύκνωναν τα σύννεφα. Τώρα, όταν ο κόσμος διέρχεται μια δομική αναταραχή, η σημασία του συνετού συντηρητισμού στην χάραξη πολιτικής έχει πολλαπλασιαστεί – ακριβώς λόγω των αυξανόμενων κινδύνων και της εύθραυστης κατάστασης της πραγματικότητας γύρω μας.

»Αυτή η συντηρητική προσέγγιση δεν αφορά μια μορφή αδαούς παραδοσιολατρείας, τον φόβο της αλλαγής ή κάποιο περιοριστικό παιχνίδι, πολλώ δε μάλλον την απόσυρση στο καβούκι μας. Πρόκειται κυρίως για την εμπιστοσύνη σε μια παράδοση δοκιμασμένη στο χρόνο, τη διατήρηση και την αύξηση του πληθυσμού, τη ρεαλιστική αξιολόγηση του εαυτού και των άλλων, την ακριβή αξιολόγηση των προτεραιοτήτων, τη συσχέτιση αναγκαιότητας και δυνατότητας, τη συνετή διατύπωση στόχων και την απόλυτη απόρριψη του εξτρεμισμού ως μέθοδο. 

»Και ειλικρινά, στην επικείμενη περίοδο της παγκόσμιας αναδιάταξης δυνάμεων, η οποία μπορεί να διαρκέσει αρκετά, με τον τελικό σχεδιασμό της να είναι αβέβαιος, ο μετριοπαθής συντηρητισμός είναι η πιο λογική συμπεριφορά, σύμφωνα με την άποψή μου. Αναπόφευκτα θα αλλάξει κάποια στιγμή, αλλά μέχρι στιγμής, το να μην βλάπτουμε –η βασική αξία στην ιατρική– φαίνεται να είναι η λογικότερη επιλογή. Noli nocere, όπως λένε».

Ολόκληρη η ιστορικής σημασίας ομιλία του Ρώσου προέδρου Βλ. Πούτιν υπάρχει στην αγγλική γλώσσα εδώ: https://valdaiclub.com/events/posts/articles/vladimir-putin-meets-with-members-of-the-valdai-discussion-club-transcript-of-the-18th-plenary-session/

Οἱ Ἀδιάβροχοι: Το συντηρητικό μανιφέστο του Βλ. Πούτιν (adiavroxoi.blogspot.com)