Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΚΑΙ Ο ΠΑΝΔΗΜΙΚΟΣ ΦΑΣΙΣΜΟΣ

Τα γεγονότα από το 1933 έως το 1945 θα έπρεπε να είχαν καταπολεμηθεί το αργότερο το 1928 – αφού μετά ήταν ήδη πολύ αργά. Δεν πρέπει να περιμένει κανείς έως ότου ο αγώνας για την ελευθερία χαρακτηρισθεί ως εθνική προδοσία – όπως δεν πρέπει να περιμένει να μετατραπεί μια κυλιόμενη μπάλα χιονιού σε χιονοστιβάδα. Τη μπάλα χιονιού μπορεί κανείς να τη σταματήσει – τη χιονοστιβάδα όμως όχι, ενώ σταματάει μόνο όταν έχει καταστρέψει τα πάντα στο διάβα της. Οι απειλητικές δικτατορίες καταπολεμούνται πριν ακόμη ανακτήσουν την εξουσία….. Ο κάθε είδους κοινωνικός διαχωρισμός, έχει πάντοτε έναν φασιστικό πυρήνα. Εάν ο εμβολιασμός γίνει υποχρεωτικός, τότε ο διαχωρισμός γίνεται απαρτχάιντ. Εάν αυτό δεν είναι φασισμός, τότε δεν θα μπορούσε να είναι τίποτα άλλο. Με βάση πάντως μελέτη της Fed, η πανδημία της γρίπης του 1918 ήταν αυτή που οδήγησε το Χίτλερ στην εξουσία.

.Φίλοι του Analyst

Άποψη

Από τότε που ξεκίνησαν τα μέτρα για την καταπολέμηση της πανδημίας, με τα αλλεπάλληλα lockdowns και με τις λοιπές απαγορεύσεις, αυξάνονταν σταδιακά οι συγκρίσεις με το ναζιστικό καθεστώς – ενώ κλιμακώνονται οι προειδοποιήσεις για φασιστικές μεθόδους ιδίως από Γερμανούς Πολίτες, αφού στη χώρα τους επικράτησε ο ναζισμός πριν από περίπου 90 χρόνια και έχουν μεγάλη εμπειρία.

Δικαιολογούν όμως αλήθεια οι συνθήκες του κορωνοϊού που έχουν επικρατήσει, τέτοιου είδους παραλληλισμούς; Τις ναζιστικές συγκρίσεις δηλαδή και τις προειδοποιήσεις; Η Sueddeutsche Zeitung πάντως, γνωστή εφημερίδα της Γερμανίας, γράφει τα εξής:

«Ποτέ στην ιστορία της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, η ζωή έξω από τις φυλακές δεν ήταν τόσο αυστηρή, τόσο ολοκληρωτική και για τόσον καιρό ρυθμιζόμενη από το κράτος όλο το 24ωρο, όσο κατά την περίοδο του κορωνοϊού. Τα θεμελιώδη δικαιώματα των ανθρώπων δεν είχαν ποτέ περιορισθεί σε τέτοια έκταση και τόσο ξεκάθαρα, απτά. Το Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο δεν έχει αποτύχει ποτέ με τέτοιον τρόπο» (πηγή).

Εν προκειμένω, ένας άλλος Γερμανός γράφει πως συμμερίζεται απόλυτα αυτήν την εκτίμηση – με την έννοια πως «δικαιώνεται» από μία παράνομη εκστρατεία φόβου (για έναν πραγματικό βέβαια ιό) που καθορίζεται από μία πρωτοφανή πολιτική αυθαιρεσία, με τους Πολίτες να καταδικάζονται σε μερικώς παράνομες συνθήκες διαβίωσης. Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά, η τρέχουσα πίεση εμβολιασμού έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τον κώδικα της Νυρεμβέργης (πηγή), με το ψήφισμα του Συμβουλίου της Ευρώπης (πηγή), με το Σύνταγμα της χώρας του, καθώς επίσης με πολλά άλλα ανθρώπινα δικαιώματα.

Επί πλέον, οι υιοθετήσεις τεχνικών επιτήρησης εγείρουν σημαντικές ανησυχίες –  όσον αφορά τις μακροπρόθεσμες συνέπειες τους στην επιβολή ολοκληρωτικών καθεστώτων. Δημιουργούν δηλαδή την εντύπωση της δρομολόγησης πολιτικών και ηθικών «εκπαιδευτικών μέτρων» που καθιστούν τα εγγυημένα ανθρώπινα δικαιώματα και την προστασία των προσωπικών, καθώς επίσης των ιατρικών δεδομένων, παρωχημένες έννοιες – με την επίκληση τους «εγωιστική»! Αν είναι δυνατόν.

Όσον αφορά δε τους «αποδιοπομπαίους τράγους» που χρειάζεται ένα τέτοιο σύστημα, όπως ο ναζισμός τους εβραίους ή αυτούς που διώκονταν για τις αντίθετες απόψεις τους, δεν είναι άλλοι από εκείνους που δεν έχουν εμβολιασθεί και τους οποίους αποκαλεί συλλήβδην «αντιεμβολιαστές» και «αρνητές» – συμπεριλαμβάνοντας αυτούς που φοβούνται, εκείνους που έχουν κάποιες απαγορευτικές παθήσεις κοκ.

Συνεχίζοντας, ο συγκεκριμένος Γερμανός αναρωτιέται εάν βιώνουμε σήμερα τέτοιες συνθήκες – απαντώντας πως οι «ολοκληρωτικές ή ναζιστικές φιλοδοξίες» δεν μπορούν πλέον να αγνοηθούν, ακόμη και αν δεν έχουν ήδη εξελιχθεί στο επίπεδο του φασισμού. Όπως τονίζει, είμαστε αντιμέτωποι με μία «κακή αναδιάρθρωση» της κοινωνίας, με ένα «νέο κανονικό» – ενώ ακόμη και η ναζιστική Γερμανία δεν ξεκίνησε από τα γνωστά στρατόπεδα συγκέντρωσης και εξόντωσης.

Ειδικότερα πριν από την επικράτηση του ναζιστικού καθεστώτος, υπήρχε μία γενική δυσφήμιση ορισμένων ομάδων – ακριβώς όπως σήμερα, με τη βοήθεια πολιτικών, εκδοτών και επιστημόνων (πηγή). Ο σοσιαλιστής M. Schulz πάντως, αν και για άλλη περίπτωση, έχει πει τα εξής:

«Η αναγωγή σύνθετων πολιτικών ζητημάτων σε ένα μόνο θέμα, το οποίο συνήθως σχετίζεται με μία μειονότητα στη χώρα, είναι ένα παραδοσιακό φασιστικό μέσο…Νομίζω πως είναι καιρός οι δημοκράτες σε αυτήν τη χώρα να αμυνθούν έναντι αυτού του τύπου της ρητορείας, το αποτέλεσμα της οποίας είναι η βία στους δρόμους. Είναι καιρός η δημοκρατία να αντεπιτεθεί εναντίον αυτών των ανθρώπων» (πηγή).

Σύμφωνα τώρα με το άρθρο 130 του γερμανικού ποινικού κώδικα, ένοχοι υποκίνησης μίσους είναι εκείνοι που επιτίθενται στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια άλλων, περιφρονώντας κακόβουλα μία συγκεκριμένη ομάδα, ένα μέρος του πληθυσμού ή ένα άτομο, επειδή ανήκει σε αυτήν τη συγκεκριμένη ομάδα – ενώ όλα αυτά με έναν τρόπο που είναι ικανός να διαταράξει τη δημόσια ειρήνη (πηγή).

Δεν θα μπορούσε λοιπόν κάποιος δικηγόρος, κατά τοι Γερμανό, να συμπεράνει πως αυτός ο ορισμός ισχύει για ορισμένα σχόλια πολιτικών και δημοσιογράφων, σε σχέση με την πανδημία; Δεν ζητούν ανοιχτά μία σκόπιμη διαίρεση της κοινωνίας, έναν διχασμό εις βάρος των μη εμβολιασμένων Πολιτών, περιγράφοντας επί πλέον αυτήν την ομάδα ως «τυραννική» ή ως έμμεσα συνένοχη σε χιλιάδες θανάτους; Δεν είναι αποπροσανατολισμός και μετάθεση της ευθύνης από το κράτος στους Πολίτες, ο ισχυρισμός πως τα μη εμβολιασμένα άτομα είναι υπεύθυνα για τη θλιβερή κατάσταση των νοσοκομείων και των ΜΕΘ; Ένας άλλος Γερμανός τώρα, πάντα σε σχέση με τη διαχείριση της πανδημίας, γράφει τα εξής:

«Τα γεγονότα από το 1933 έως το 1945 θα έπρεπε να είχαν καταπολεμηθεί το αργότερο το 1928 – αφού μετά ήταν ήδη πολύ αργά. Δεν πρέπει να περιμένει κανείς έως ότου ο αγώνας για την ελευθερία χαρακτηρισθεί ως εθνική προδοσία – όπως δεν πρέπει να περιμένει να μετατραπεί μια κυλιόμενη μπάλα χιονιού σε χιονοστιβάδα.

Τη μπάλα χιονιού μπορεί κανείς να τη σταματήσει – τη χιονοστιβάδα όμως όχι, ενώ σταματάει μόνο όταν έχει καταστρέψει τα πάντα στο διάβα της. Οι απειλητικές δικτατορίες καταπολεμούνται πριν ακόμη ανακτήσουν την εξουσία….. Ο κάθε είδους κοινωνικός διαχωρισμός, έχει πάντοτε έναν φασιστικό πυρήνα. Εάν ο εμβολιασμός γίνει υποχρεωτικός, τότε ο διαχωρισμός γίνεται απαρτχάιντ. Εάν αυτό δεν είναι φασισμός, τότε δεν θα μπορούσε να είναι τίποτα άλλο».

Κλείνοντας, θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε με πολλές άλλες αναφορές Γερμανών για το συγκεκριμένο θέμα – σε μία χώρα βέβαια που δεν επιβλήθηκε η υποχρέωση εμβολιασμού, τουλάχιστον όχι ακόμη, όπως στην Ελλάδα (ομιλία). Τονίζοντας πάντως πως δεν έχουμε απολύτως τίποτα εναντίον των εμβολίων, αλλά πάρα πολλά εναντίον του ολοκληρωτισμού, του φασισμού και του ναζισμού, θεωρούμε σκόπιμη την αναφορά σε μία άλλη πτυχή τους: στη λογοκρισία που έχει αποθρασύνει τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Εν προκειμένω, πρόσφατα το Hellenic Hoaxes χαρακτήρισε δημοσίευμα καθηγητή που συγκρίνει τους θανάτους από τον κορωνοϊό στην Ελλάδα με τις χώρες του δυτικού κόσμου (πηγή) ως παραπλανητικό, παρά το ότι ήταν ολόσωστο – μπλοκάροντας το στο Facebook (πηγή)! Με απλά λόγια του είπε πως θα συγκρίνει την Ελλάδα με τις χώρες που θέλει και όχι με όποιες θεωρεί σωστό ο καθηγητής – γεγονός που αποτελεί τον ορισμό της φασιστικής λογοκρισίας.

Επομένως, οι φόβοι επέλασης του φασισμού, με «προμετωπίδα» την ελληνική κυβέρνηση που είναι ικανή να κάνει τα πάντα για να συνεχίσει να παίρνει δανεικά και να τα σπαταλάει, με στόχο τη νομή της εξουσίας, δεν είναι καθόλου υπερβολικοί – θυμίζοντας πως ο πρωθυπουργός ήταν αυτός που προώθησε πρώτος στην Ευρώπη το διαβατήριο εμβολιασμού, ενώ σήμερα την υποχρεωτικότητα. Επίσης πως με βάση μελέτη της Fed, η πανδημία της γρίπης του 1918 ήταν αυτή που οδήγησε το Χίτλερ στην εξουσία (πηγή).

Η Γερμανία και ο πανδημικός φασισμός – The Analyst