Ὁ κ. Π. Βασιλειάδης, ὁμότιμος Καθηγητὴς Θεολογίας τοῦ ΑΠΘ καὶ ἐπίτιμος Πρόεδρος τοῦ «Κέντρου Οἰκουμενικῶν, Ἱεραποστολικῶν καὶ Περιβαλλοντικῶν Μελετῶν (CEMES)», ἐδημοσίευσε κείμενον, εἰς τὸ ὁποῖον θεωρεῖ ὅτι ἡ Ρωσία εἶναι ἐκείνη ποὺ ἀμφισβητεῖ τὸ «παγκόσμιον πρωτεῖον» (τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου), ὅτι αἱ αὐτοκεφαλίαι τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν εἶναι προβληματικαί, ὅτι ὑπάρχει πρωτοβουλία διὰ τὴν ἀναστολὴν τῆς αὐτοκεφαλίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας καὶ ὅτι «οἱ Νέες Χῶρες» ἀποτελοῦν παράδειγμα μὴ ἐπισήμου συνοδικῆς ἐκκλησιαστικῆς δομῆς! Ποῦ ὁδηγοῦν αὐταὶ αἱ ἀπόψεις; Παραθέτομεν τὴν σύντομην ἀπάντησιν εἰδικοῦ ἀναλυτοῦ – συνεργάτου τοῦ «Ο.Τ.»:
«Ὁ Βαρθολομαῖος θὰ κάνει τὴν ἕνωση τὸ 2025 ὡς πρῶτος, καὶ κατόπιν θὰ κληθοῦν ἅπαντες νὰ τὴν ἀναγνωρίσουν διὰ τῆς μεθόδου τῆς κοινωνίας: θὰ θεωρηθεῖ ὅτι οἱ Ἐκκλησίες ποὺ κοινωνοῦν μὲ τὸ Φανάρι, ἀναγνωρίζουν καὶ τὴν ἕνωση. Μὲ τὴν ὁμοσπονδοποίηση δὲ τῆς ΕΕ, θὰ ἐπαναπορροφήσει τὶς ἐθνικὲς αὐτοκέφαλες Ἐκκλησίες (μὲ πρώτη τὴν Ἑλληνική). Τὸ μοντέλο τῆς Οὐκρανίας ἀποτέλεσε τὸ crash test τοῦ Φαναρίου ὡς πρὸς τὸ ζήτημα τῆς ΜΟΝΟΜΕΡΟΥΣ ἐκκλησιαστικῆς πράξης, καὶ τῆς κατοπινῆς εὐθείας ἢ πλάγιας ἀναγνώρισης τοῦ τετελεσμένου, ἀπὸ τοὺς ὑπόλοιπους».
Παραθέτομεν μέρος ἀπὸ τὸ ἄρθρον, τὸ ὁποῖον ἐδημοσίευσεν ὁ Καθηγητὴς κ. Π. Βασιλειάδης εἰς τὴν ἐφημερίδα «Τὰ Νέα» τῆς 29ης Ἀπριλίου 2022:
«Στὴ ἐκδήλωση τοῦ Κύκλου Ἰδεῶν γιὰ τὰ 200 χρόνια ἀπὸ τὴν ἐθνικὴ παλιγγενεσία ὑποστήριξα πὼς ἡ ἀνακήρυξη ἀπὸ τὴν Ἑλλαδικὴ Ἐκκλησία τὸ 1833 ἀντικανονικῶς τῆς ἀνεξαρτησίας της ἀπὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, ἔγινε ἡ ἀπαρχὴ τῆς ἀποψίλωσης τοῦ Οἰκουμενικοῦ θρόνου μὲ τὶς ἀναγκαστικὲς χορηγήσεις αὐτοκεφαλίας στὶς ὁμόδοξες χριστιανικὲς κοινότητες τῶν Βαλκανίων…
Σὲ παρόμοια ἐκδήλωση, πάλι μὲ ἀφορμὴ τὴν Οὐκρανικὴ αὐτοκεφαλία, ὑποστήριξα πὼς τὰ βαθύτερα αἴτια τῆς κρίσης εἶναι ὅτι συμβάλλαμε στὴν αἵρεση τοῦ ἐθνοφυλετισμοῦ καὶ τῶν ἐθνικιστικῶν τάσεων στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Κι αὐτό, γιατί ἔχει ἀσυναίσθητα ἀναπτυχθεῖ μία «ἀρνητικὴ» Ὀρθόδοξη ταυτότητα: δὲν εἴμαστε αὐτὸ ποὺ ἡ παράδοση μᾶς ἄφησε ὡς κληρονομιά, ἀλλὰ αὐτὸ ποὺ οἱ ἄλλοι, κυρίως οἱ Καθολικοί, δὲν εἶναι. Δηλαδή, χωρὶς πρωτεῖο, τὴν ὁρατὴ ἔκφραση ἑνότητας τῆς Ἐκκλησίας. Τὴ στιγμὴ μάλιστα ποὺ σήμερα ἡ Καθολικὴ Ἐκκλησία ἐπιδιώκει νὰ ἀποκαταστήσει τὴ συνοδικότητα στὴν αὐθεντική της μορφή…
Τὸ πρόβλημα τοῦ Πατριαρχείου τῆς Μόσχας δὲν ἦταν μεμονωμένο περιστατικό. Προηγουμένως, ἡ ἀπουσία της ἀπὸ τὴν Ἁγία καὶ τὴ Μεγάλη Σύνοδο τοῦ 2016, καὶ τὸ βέτο της στὴν ὁλοκλήρωση τοῦ προσυμφώνου ἐγγράφου γιὰ τὴν αὐτοκεφαλία, σὲ ἰδεολογικὸ καὶ γεωπολιτικὸ ἐπίπεδο ἐξηγεῖται ὡς προσπάθεια πρόληψης τῆς ἀπώλειας τῆς Οὐκρανίας, κάτι ποὺ θὰ ἀποδυνάμωνε τὴ θεωρία περὶ “Ρωσικοῦ λαοῦ”, ἕνα μεῖγμα ἀπολυταρχικῆς διακυβέρνησης μὲ στοιχεῖα θρησκευτικοῦ καὶ κοσμικοῦ ἰμπεριαλισμοῦ.
Πίσω ἀπὸ ὅλες τὶς ἀντιδράσεις τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας βρίσκεται ἡ ἄρνηση ἀποδοχῆς ἐκ μέρους της, μίας Ἐκκλησίας μὲ ὁρατὴ κεφαλὴ (Πρῶτον). Ἡ ἐπιτακτικὴ ἀνάγκη ὕπαρξης πρωτείου σὲ παγκόσμιο ἐπίπεδο, ἀμφισβητεῖται διαρκῶς ἀπὸ τὴ Μόσχα, τὴ στιγμὴ ποὺ αὐτὸ ὑπάρχει σὲ ὅλα τὰ ἄλλα ἐπίπεδα (μητροπολιτικό, ἐπισκοπικὸ καὶ ἐνοριακό)…
Μετὰ τὶς ἀθρόες διακοπὲς μνημοσύνου τοῦ Πατριάρχη Μόσχας ἀπὸ κληρικοὺς τῆς δικαιοδοσίας του, τὶς διεθνεῖς πρωτοβουλίες γιὰ Πανορθόδοξη κανονικὴ καταδίκη τοῦ Κυρίλλου καὶ τῆς ἰδεολογίας τοῦ περὶ Ρωσικοῦ Κόσμου ὡς ἐθνοφυλετικῆς αἵρεσης, ἀκόμη καὶ τῆς ἀναστολῆς τῆς αὐτοκεφαλίας τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας, τὸ CEMES ἐγκαινίασε ἕνα πρόγραμμα γιὰ τὴν Ὀρθόδοξη Οὐκρανικὴ συμφιλίωση, προτείνοντας τὴ δημιουργία μίας μὴ ἐπίσημης συνοδικῆς ἐκκλησιαστικῆς δομῆς, μὲ βάση τὸ μοντέλο τῆς συμφωνίας τοῦ 1928 μεταξὺ τοῦ Πατριαρχείου καὶ Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος γιὰ τὴν προσωρινὴ παραχώρηση τῶν λεγομένων «Νέων Χωρῶν». Δηλαδὴ μίας προσωρινῆς ἐπιτροπῆς ἕξι ἐπισκόπων ἀπὸ τὴν Αὐτοκέφαλη καὶ 6 ἀπὸ τὴν ὑπὸ τὸ Πατριαρχεῖο Μόσχας Οὐκρανικῆς Ἐκκλησίας, ποὺ θὰ ὁδηγήσει τελικὰ στὴν ἀνάδειξη μίας πραγματικὰ ἑνωμένης Ὀρθόδοξης Οὐκρανικῆς Ἐκκλησίας».
ΚΑΙ ΣΤΑ ΝΗΣΙΑ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ ΕΧΟΥΜΕ ΟΡΑΤΕΣ ΚΕΦΑΛΕΣ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΑΠΟ ΠΟΛΥ ΜΑΚΡΥΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου