«Οι νέοι βάρβαροι», το βιβλίο που αφηγείται την παρακμή της Δύσης

Στα βιβλιοπωλεία το νέο βιβλίο του Giulio Meotti. «Ο προοδευτικός δυτικισμός είναι η γεροντική ασθένεια της Δύσης που νομιμοποιείται μόνο από την πολιτιστική καταστροφή που προκαλεί και τη δυσαρέσκεια που ελπίζει να επιδεινώσει».

Roberto Vivaldelli

Μήπως ζούμε σε μια απόκοσμη μέση κατάσταση μεταξύ του 1984 του Τζορτζ Όργουελ, του Νέου Κόσμου του Άλντους Χάξλεϊ και του Φαρενάιτ 451 του Ρέι Μπράντμπερι; Διαβάστε τους Νέους Βαρβάρους. Απαγορεύεται να σκέφτεσαι (και να μιλάς) στη Δύση; (Lindau), στο τελευταίο δοκίμιο του δημοσιογράφου του Il Foglio Giulio Meotti, όπου μπορεί πραγματικά να δει κανείς ότι η νεωτερικότητα παίρνει τη μορφή ενός επικίνδυνου υβριδίου των διάσημων δυστοπικών μυθιστορημάτων που αναφέρθηκαν προηγουμένως, "πρωταγωνιστές" άλλωστε μιας περίεργης γελοιογραφίας που δημοσίευσε στο Twitter ο θεατρίνος Elon Musk. Αυτό που αφηγείται ο Meotti, στην πραγματικότητα, είναι η πραγματικότητα που πρέπει να αντιμετωπίζουν καθημερινά όσοι έχουν μια στοιχειώδη εξοικείωση με τις άλλοτε γκροτέσκες, άλλοτε σουρεαλιστικές ειδήσεις που προέρχονται κυρίως από τον αγγλοσαξονικό κόσμο, αλλά όχι μόνο. Τα τελευταία χρόνια, μάλιστα, το αυτομίσος των Δυτικών έχει οδηγήσει σε λογοκρισία κάθε είδους, εξοστρακισμό, ανάθεμα, απειλές, καταστροφές ή βανδαλισμούς έργων τέχνης, απόπειρες γλωσσικής και ιστορικής αναθεώρησης, καθώς και εκστρατείες καταιγίδας "shitstorm" στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που διεξάγονται από ακτιβιστές εναντίον όλων όσοι δεν υποτάσσονται στη βαρβαρότητα της ενιαίας σκέψης και του "μηδενιστικού κομφορμισμού". Είναι η εποχή των μετα-αποικιακών σπουδών του φύλου, της Κριτικής Φυλετικής Θεωρίας που κατηγορεί όλους τους λευκούς άνδρες ότι είναι ρατσιστές, του #MeToo, της ακυρωτικής κουλτούρας ως στοιχείο προόδου και της woke ιδεολογίας που οργιάζει στα πανεπιστήμια.

Έτσι ο αριστερός κομφορμισμός κατέλαβε τα ιταλικά πανεπιστήμια

Το δοκίμιο που αφηγείται την παρακμή της προοδευτικής Δύσης

Ο προοδευτικός δυτικισμός, γράφει ο Meotti, "είναι η γεροντική ασθένεια της Δύσης που νομιμοποιείται μόνο από την πολιτιστική καταστροφή που προκαλεί και την αγανάκτηση που ελπίζει να επιδεινώσει, ενώ ισχυρίζεται ότι εργάζεται για το καλό. Η απελπισία μεταμφιεσμένη σε θετική σκέψη, το χαμόγελο ενός κλόουν σε ένα πρόσωπο τρόμου". 

Το γκρέμισμα των αγαλμάτων των μεγάλων ανδρών της δυτικής ιστορίας, η λογοκρισία των "ανατρεπτικών" λέξεων, η φίμωση των δασκάλων που φοβούνται ότι θα χτυπηθούν με τα σιδερένια ρόπαλα της ιδεολογίας της στιγμής, το μίσος για τους κλασικούς και τα αριστουργήματα της λογοτεχνίας με το πρόσχημα ότι παραδίδουν ρατσιστικά, σεξιστικά, μισογυνικά, φαλλοκρατικά, ξενοφοβικά στερεότυπα, οι ποσοστώσεις μαύρων στην τηλεόραση, στον κινηματογράφο, στις ορχήστρες, παντού... οι επίσημες αμοιβές για τους δημοσιογράφους που παρέχουν φτηνή προπαγάνδα στη δημόσια υπηρεσία... η τυραννία των παιδιών που δίνουν ηθικά μαθήματα στους ενήλικες... η καταστροφή της γλώσσας μέσω της περιεκτικής γραφής.

 "Τι άλλο είναι αυτό, αν όχι μια παρακμιακή εποχή;" αναρωτιέται ο συγγραφέας.

Δύσκολο να τον κατηγορήσεις. Πάει ο παράδεισος των δικαιωμάτων (αυστηρά χωρίς υποχρεώσεις): χτίζουμε μια κοινωνία που περιφρονεί την ιστορία, ακόμη και τη βιολογική φύση, για να μην αναφέρουμε τη θρησκεία και κάθε είδους αξία. Όπως εξήγησε σε ανύποπτους χρόνους ο μεγάλος Roger Scruton, "ο Edmund Burke επεσήμανε ότι οι νέες μορφές πολιτικής, οι οποίες ελπίζουν να οργανώσουν την κοινωνία γύρω από την ορθολογική επιδίωξη της ελευθερίας, της ισότητας, της αδελφοσύνης ή των μοντερνιστικών ισοδύναμων τους, είναι στην πραγματικότητα μορφές στρατευμένου ανορθολογισμού/μαχητικού παραλογισμού". Αυτό ακριβώς αφηγείται ο Meotti στο δοκίμιό του, όπου συγκεντρώνονται τα "κατορθώματα" των νέων βαρβάρων της πολιτικής ορθότητας, των πολιτοφυλάκων της ακυρωτικής κουλτούρας.

Το Ευρετήριο των Απαγορευμένων Βιβλίων

Εκτός από την εξέταση των φιλοσοφικών-ιδεολογικών λόγων του Wokeism, ο Meotti επισημαίνει πώς, στη Δύση, στο όνομα της φυλής και του φύλου, δημιουργείται ένα "νέο Ευρετήριο Απαγορευμένων Βιβλίων", όπου καταλήγουν "αριστουργήματα της λογοτεχνίας και δοκίμια για αμφιλεγόμενα θέματα". Ένα θέμα στο οποίο ο δημοσιογράφος αφιερώνει ένα ολόκληρο κεφάλαιο. Τα παραδείγματα των απαγορευμένων "κλασικών" είναι ήδη αμέτρητα: "Έξι τίτλοι του Dr. Seuss, του διασημότερου και πιο επιτυχημένου Αμερικανού σκιτσογράφου, δεν θα επανεκδίδονται πλέον", σημειώνει ο Meotti. Εξαφανίζονται επίσης από το Ebay. Ο Όμηρος έχει απαγορευτεί από ένα σχολείο της Μασαχουσέτης, όπως και το "Οι περιπέτειες του Χακλμπερι Φιν "του Μαρκ Τουέιν, το "Όταν Σκοτώνουν τα Κοτσύφια" του Χάρπερ Λι και το "Άνθρωποι και ποντίκια" του Τζον Στάινμπεκ". Ακόμη και ο Σαίξπηρ κατέληξε στο στόχαστρο των νέων μισαλλόδοξων: «Οι προπτυχιακοί φοιτητές Αγγλικών στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια (UCLA) έπρεπε μέχρι σήμερα να παρακολουθήσουν ένα μάθημα για τον Τσώσερ, δύο για τον Σαίξπηρ και ένα για τον Μίλτον, τους ακρογωνιαίους λίθους της αγγλοσαξονικής λογοτεχνίας. Μετά από μια εξέγερση, κατά την οποία ανακοινώθηκε ότι ο Σαίξπηρ ήταν μέρος της "αυτοκρατορίας", το UCLA τα ακύρωσε», σημειώνει ο συγγραφέας. Και ούτω καθεξής. 

Σε μια μεγάλη πολιτικά ορθή φωτιά που μας θυμίζει πώς η Δύση είναι "ο χειρότερος εχθρός της".

Πηγή