ΠΗΓΗ: Olympia
Τον Ιούνιο του 2011 εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνίδες και Έλληνες βγήκαν στις πλατείες με βασικό σύνθημα - εντολή προς το πολιτικό σύστημα: «πάρτε το μνημόνιο και φύγετε από εδώ». Προς στιγμήν το πολιτικό σύστημα συνταράχθηκε και πανικοβλήθηκε από το φόβο μήπως επαναληφθούν και στην Ελλάδα φαινόμενα σαν αυτά της πλατείας Ταχρίρ τα οποία θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην ανατροπή του ολιγαρχικού ξενόδουλου καθεστώτος.
Σύντομα όμως το πολιτικό σύστημα συνήλθε, από την απροσδόκητη αυτή εξέλιξη. Στάθηκε απέναντι στο λαό και η απάντηση που έδωσε ήταν «ούτε παίρνουμε πίσω το μνημόνιο ούτε φεύγουμε». Ταυτόχρονα, έθεσε σε κίνηση τους κρατικούς μηχανισμούς καταστολής, διαλύοντας τις συγκεντρώσεις των πολιτών. Έκτοτε ο λαός υπέκυψε. Ούτε ξαναβγήκε στους δρόμους, ούτε ξαναπρόβαλε το ίδιο σύνθημα. Υφίσταται σιωπηλός τις συνέπειες των μνημονίων. Η προσπάθεια αντίδρασής του στις εκλογές του επόμενου έτους (Ιούνιος 2012), κατέληξε στο σημερινό ανάλγητο «μνημονιακό τόξο» και στην άνοδο της ΧΑ.
Ο λαός ηττήθηκε, όχι από τις κρατικές μονάδες καταστολής, αλλά από το ίδιο το αίτημα που διατύπωσε. Το αίτημα αυτό ήταν αδιέξοδο, αφού δεν υπήρχε εναλλακτική λύση σε αυτό που διατύπωσε. Και δεν μιλάμε για εναλλακτική οικονομική λύση, αλλά κυρίως για εναλλακτική πολιτική λύση. Εντάξει λοιπόν, να φύγει το πολιτικό σύστημα. Μετά όμως τι;;; Αυτό το αναπάντητο ερώτημα ήταν που νίκησε το λαό και όχι το πολιτικό σύστημα και οι μονάδες καταστολής.
Αν είχε ο λαός πολιτική απάντηση, η απάντηση αυτή θα ζυμωνόταν, θα θέριευε στη λαϊκή συνείδηση και σήμερα τα πράγματα θα ήταν εντελώς διαφορετικά, παρά την τότε ήττα του. Αυτό, δυστυχώς δεν έχει γίνει ακόμα και μέχρι σήμερα. Σήμερα, μια μερίδα του λαού προσδοκά λύση, παραδοσιακά μέσα από κάποιο κόμμα, ενώ ένα σημαντικό μέρος εκτονώνει την οργή του στη ΧΑ.
Η μόνη εναλλακτική πρόταση που μπορεί να προβάλει ο λαός, για το τι θα πρέπει να γίνει μετά από αυτό το πολιτικό σύστημα, πιστεύουμε πως είναι: «Δημοψήφισμα για να αποφασίσει ο ίδιος ο λαός τι είδους ακριβώς πολιτικό σύστημα θέλει, φτιάχνοντας ο ίδιος μόνος του το δικό του Σύνταγμα». Αν δεν εγκαθιδρύσει ο ίδιος ο λαός πραγματική δημοκρατία στην Ελλάδα, ούτε λύση πρόκειται να δοθεί, ούτε ανεξαρτησία πρόκειται να γευτούμε, ούτε έχουμε μέλλον ως έθνος.
Πέτρος Χασάπης
Τον Ιούνιο του 2011 εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνίδες και Έλληνες βγήκαν στις πλατείες με βασικό σύνθημα - εντολή προς το πολιτικό σύστημα: «πάρτε το μνημόνιο και φύγετε από εδώ». Προς στιγμήν το πολιτικό σύστημα συνταράχθηκε και πανικοβλήθηκε από το φόβο μήπως επαναληφθούν και στην Ελλάδα φαινόμενα σαν αυτά της πλατείας Ταχρίρ τα οποία θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην ανατροπή του ολιγαρχικού ξενόδουλου καθεστώτος.
Σύντομα όμως το πολιτικό σύστημα συνήλθε, από την απροσδόκητη αυτή εξέλιξη. Στάθηκε απέναντι στο λαό και η απάντηση που έδωσε ήταν «ούτε παίρνουμε πίσω το μνημόνιο ούτε φεύγουμε». Ταυτόχρονα, έθεσε σε κίνηση τους κρατικούς μηχανισμούς καταστολής, διαλύοντας τις συγκεντρώσεις των πολιτών. Έκτοτε ο λαός υπέκυψε. Ούτε ξαναβγήκε στους δρόμους, ούτε ξαναπρόβαλε το ίδιο σύνθημα. Υφίσταται σιωπηλός τις συνέπειες των μνημονίων. Η προσπάθεια αντίδρασής του στις εκλογές του επόμενου έτους (Ιούνιος 2012), κατέληξε στο σημερινό ανάλγητο «μνημονιακό τόξο» και στην άνοδο της ΧΑ.
Ο λαός ηττήθηκε, όχι από τις κρατικές μονάδες καταστολής, αλλά από το ίδιο το αίτημα που διατύπωσε. Το αίτημα αυτό ήταν αδιέξοδο, αφού δεν υπήρχε εναλλακτική λύση σε αυτό που διατύπωσε. Και δεν μιλάμε για εναλλακτική οικονομική λύση, αλλά κυρίως για εναλλακτική πολιτική λύση. Εντάξει λοιπόν, να φύγει το πολιτικό σύστημα. Μετά όμως τι;;; Αυτό το αναπάντητο ερώτημα ήταν που νίκησε το λαό και όχι το πολιτικό σύστημα και οι μονάδες καταστολής.
Αν είχε ο λαός πολιτική απάντηση, η απάντηση αυτή θα ζυμωνόταν, θα θέριευε στη λαϊκή συνείδηση και σήμερα τα πράγματα θα ήταν εντελώς διαφορετικά, παρά την τότε ήττα του. Αυτό, δυστυχώς δεν έχει γίνει ακόμα και μέχρι σήμερα. Σήμερα, μια μερίδα του λαού προσδοκά λύση, παραδοσιακά μέσα από κάποιο κόμμα, ενώ ένα σημαντικό μέρος εκτονώνει την οργή του στη ΧΑ.
Η μόνη εναλλακτική πρόταση που μπορεί να προβάλει ο λαός, για το τι θα πρέπει να γίνει μετά από αυτό το πολιτικό σύστημα, πιστεύουμε πως είναι: «Δημοψήφισμα για να αποφασίσει ο ίδιος ο λαός τι είδους ακριβώς πολιτικό σύστημα θέλει, φτιάχνοντας ο ίδιος μόνος του το δικό του Σύνταγμα». Αν δεν εγκαθιδρύσει ο ίδιος ο λαός πραγματική δημοκρατία στην Ελλάδα, ούτε λύση πρόκειται να δοθεί, ούτε ανεξαρτησία πρόκειται να γευτούμε, ούτε έχουμε μέλλον ως έθνος.
Πέτρος Χασάπης
1 σχόλιο:
Αυτά είναι τα αποτελέσματα(εμφανέστατα)μιας άλλης όψης της ποδοσφαιροποίησης και χουλιγκανοποίησης,γηπεδοποίησης της νεοελληνικής ζωής.Κάκιστο έργο παράγουν και έχουν επιτελέση πάμπολυ.Κάκιστο παράδειγμα προσφέρουν.Μιας ζωής χωρίς αντίκρισμα,περιεχόμενο,όραμα.Κακέκτυπο και επίφαση ζωής.Ερήμην λαού.Ἐν ἀγνοίᾳ λαού.Προδοσία λαού.Πού ‘βρίσκονται οι Έλληνες,άραγε;’Στον Αστερισμό του Βοός βόσκουν και ταξιδεύουν,περιπλανώνται,ακόμη,μέσῳ του Google Map(-s)/Earth;Μεταφράζουν ακόμα την αποτυχία τριακοντατεσσαρακονταετίας,μήπως;Ζούμε;Υπάρχουμε;Δυνατοί;
Η αυτασφάλεια(η νεοελληνική ψυχή)του θεάματος είναι και η μόνη τροφή και εμμονή αδρανοποίησης-εξάλειψης των αντιστάσεων και χειραγώγησης των αντιδράσεων και αντιθέσεων ενός λαού από τις συντεταγμένες μιας ολιγαρχίας που διαφεντεύει και ελέγχει αυτή τη ζῳή.Το μέλλον συγκλίνει επικίνδυνο,απρόσιτο προς το παρελθόν από τη βουλιμία και απληστία μιας συμπίεσης και καταπίεσης της ταυτότητας του ανθρώπου.
Δημοσίευση σχολίου