ΠΡΟΣ ΑΚΙΝΔΥΝΟΝ - ΛΟΓΟΣ ΑΝΤΙΡΡΗΤΙΚΟΣ ΠΡΩΤΟΣ
ΠΟΥ ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΚΑΤΑΛΟΓΟ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΣΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΠΕΡΙΕΠΕΣΑΝ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΩΣ ΑΥΤΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΟΠΑΔΟΙ ΤΟΥ, ΑΦΟΥ ΛΕΓΟΥΝ ΟΤΙ Η ΟΥΣΙΑ ΚΑΙ Η ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΥΤΟ
Συνέχεια από: Δευτέρα, 17 Σεπτεμβρίου 2018
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 13
Ότι καιρίως και ακολούθως προς τα πονηρεύματά του ο αρχέκακος εκστράτευσε τώρα δια των πειθομένων οπαδών του εναντίον της θείας χάριτος του Θεού.
62. Φαίνεται ότι εις καιρόν ο πρώτος αποστάτης και των τοιούτων πονηρός προστάτης εξήγειρε τούς συμμαχήσαντες με αυτόν κατά της θείας χάριτος του Θεού. Πράγματι, αφού εκηρύχθηκε από τον Μωϋσέα ο Πατήρ, αυτός χρησιμοποίησε ως συμμάχους τούς Έλληνες για την αθέτησίν του. Και μετά από εκείνους, όταν επιφάνηκε η θεότης του Υιού, αυτός εξερέθισε εναντίον της τον Άρειο και τον Αέτιο και τον Ευνόμιο· έπειτα κατά του θείου Πνεύματος τον Μακεδόνιο. Τώρα λοιπόν ακολούθως, μετά τον πόλεμο εναντίον τής Τριάδος, εκστρατεύει εναντίον της κοινής των τριών ενεργείας και χάριτος της θεώσεως. Διότι γνωρίζει ότι, αν μπορέσει να παρασκευάσει την άρνηση της πίστεως σ’ αυτήν, θ’ ανασυγκροτήσει πάλι ολόκληρο το σχέδιό του, χωρίς να μας αφήσει να επωφεληθούμε κατά τίποτε από την προτέρως πολύπλευρη πρόνοια του Θεού για εμάς. Αλλά εμείς, κατά μίμησιν των ιερών πατέρων, ας σταθούμε γενναίοι κι’ ας αντισταθούμε, και θα φύγει μακριά μας, κατά το λόγιον, και ως δείγμα της φυγής θα δώσει άθελα του (ακουσίως) την ντροπιασμένη (μετ’ αισχύνης) φυγή των συμμάχων του.
63. Κι’ αν λοιπόν οι καινοί της καινής αιρέσεως προστάτες προσπαθούν να αποβάλουν τις λέξεις που τους ελέγχουν ακριβώς και κρημνίζουν (αποτειχίζουν) κάθε άσεβή σκέψη (επίνοια) τους, όπως άλλοτε οι Αρειανοί το ομοούσιον και το εκ της ουσίας, λέγοντας ότι είναι ασυνήθιστο (άηθες) και άγραφο και τα παρόμοια, θα τους ειπούμε το λόγο του Μεγάλου Βασιλείου, ότι «κι’ αν ακόμη κάποιος χρησιμοποίει άγραφες λέξεις, δεν διαφέρει, εφ’ όσον έχει τη διάνοια ευσεβή· οι δε αιρετικοί, ακόμη κι’ αν χρησιμοποιούν τις λέξεις των Γραφών, δεν είναι λιγότερο ύποπτοι και στον νου διεφθαρμένοι». Και όμως εμείς δεν εισαγάγαμε ούτε καν άγνωστες (αγράφους) στους πατέρες λέξεις.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 14
Ότι οι εκφράσεις από τις οποίες προφασίζονται ο Βαρλαάμ και ο Ακίνδυνος ότι σκανδαλίζονται κι’ αυτές αποτελούν έλεγχο της κακοδοξίας τους.
64. Κι’ αν πάλι προφασίζονται ότι τα ρήματα (οι λέξεις) σκανδαλίζουν μερικούς, θα απολογηθούμε πάλι κατά τον ίδιο τρόπο· «αν μεν είναι οι λέξεις αυτές καθ’ εαυτές που τους σκανδαλίζουν, θα έπρεπε να μη παθαίνουν μόνο μερικοί το ίδιο μ’ εκείνους, αλλά όλοι». Εάν όμως οι μεν άλλοι όλοι τις αγαπούν, και περισσότερο από τους άλλους εκείνοι που διαθέτουν σύνεσις και ακριβής πείρα των λεγομένων, επιβεβαιώνουν (επιμαρτυρούν) δε τις απόψεις τους εγγράφως οι πρόκριτοι των ασκουμένων ολόκληρον τον βίο τους στο Άγιον Όρος και των ακολουθούντων τον ιερόν και ησυχαστικόν βίον στη Θεσσαλονίκη, δεν δεικνύεται καθαρά ότι δεν είναι οι λέξεις τα αίτια, αλλά η κακόνοια εκείνων που τις παρεξηγούν; Διότι κι’ εκείνοι που κατηγορούσαν τις επιστολές του αποστόλου, δεν ήσαν κατήγοροι αυτού αλλά της δικής τους στρεβλής διανοίας.
65. Πράγματι, ποιοί είναι εκείνοι που προφασίζονται ότι σκανδαλίζονται και θορυβούνται; Από τους άλλους κανείς. Αν όμως αυτοί που παθαίνουν τούτο το πράγμα είναι οι φοιτητές του Βαρλαάμ, και από αυτούς οι περισσότερο υπ’ αυτού διεφθαρμένοι των άλλων, τί θαυμαστό είναι αν δυσανασχετούν εναντίον εκείνων που αναιρούν τις κακότητές (κακόνοιες) τους και επιθυμούν να δικαιολογήσουν την απάτη τους; Επομένως βάρος είναι γι’ αυτούς τα ρήματα (οι λέξεις) και όχι σκάνδαλο, διότι αποτελούν στηλίτευση της κακοδοξίας τους. Ας παύσουν λοιπόν να γογγύζουν για να μην δείξουν ότι έχουν την ασθένεια εκείνου και μας αναγκάσουν, επισκεπτόμενοι αυτούς κατά την εντολή, και συγχρόνως υπολογίζοντας την εκ τη σιωπής ζημία μη τυχόν η κακία τροφοδοτηθεί (από τη σιωπή μας, να χρησιμοποιούμε τα κατάλληλα για το νόσημά τους φάρμακα, όπως είναι και τα συγγράμματα που ακολουθούν.
Πράγματι το ότι η θεία ενέργεια διαφέρει από τη θεία ουσία το αποδείξαμε, με τη βοήθεια του Θεού, στην προηγούμενη πραγματεία (Περί θείας ένώσεως και διακρίσεως). Στην πραγματεία δε που τώρα τελείωσε αποδείχθηκε σαφώς ότι οι άνθρωποι που αθετούν αυτήν την ευσεβή διαφορά και την σχετική με αυτήν διάκρισιν στο Θεό διανοίγουν πάλι τις πύλες σε όλες τις από τους αιώνες πονηρές αιρέσεις. Στις επόμενες πραγματείες θα προβάλουμε λεπτομερώς τις βλασφημίες που έχουν αυτοί συγγράψει κατά του θείου φωτός και κατά της θείας ενεργείας και χάριτος, από τις οποίες εφορμώντας επιτέθηκαν εναντίον κάθε ιερού ανδρός και πράγματος, και θα τις ελέγξουμε, με τη βοήθεια πάλι της θείας ενεργείας του θείου Πνεύματος.
ΤΕΛΟΣ
Αμέθυστος
Ότι καιρίως και ακολούθως προς τα πονηρεύματά του ο αρχέκακος εκστράτευσε τώρα δια των πειθομένων οπαδών του εναντίον της θείας χάριτος του Θεού.
62. Φαίνεται ότι εις καιρόν ο πρώτος αποστάτης και των τοιούτων πονηρός προστάτης εξήγειρε τούς συμμαχήσαντες με αυτόν κατά της θείας χάριτος του Θεού. Πράγματι, αφού εκηρύχθηκε από τον Μωϋσέα ο Πατήρ, αυτός χρησιμοποίησε ως συμμάχους τούς Έλληνες για την αθέτησίν του. Και μετά από εκείνους, όταν επιφάνηκε η θεότης του Υιού, αυτός εξερέθισε εναντίον της τον Άρειο και τον Αέτιο και τον Ευνόμιο· έπειτα κατά του θείου Πνεύματος τον Μακεδόνιο. Τώρα λοιπόν ακολούθως, μετά τον πόλεμο εναντίον τής Τριάδος, εκστρατεύει εναντίον της κοινής των τριών ενεργείας και χάριτος της θεώσεως. Διότι γνωρίζει ότι, αν μπορέσει να παρασκευάσει την άρνηση της πίστεως σ’ αυτήν, θ’ ανασυγκροτήσει πάλι ολόκληρο το σχέδιό του, χωρίς να μας αφήσει να επωφεληθούμε κατά τίποτε από την προτέρως πολύπλευρη πρόνοια του Θεού για εμάς. Αλλά εμείς, κατά μίμησιν των ιερών πατέρων, ας σταθούμε γενναίοι κι’ ας αντισταθούμε, και θα φύγει μακριά μας, κατά το λόγιον, και ως δείγμα της φυγής θα δώσει άθελα του (ακουσίως) την ντροπιασμένη (μετ’ αισχύνης) φυγή των συμμάχων του.
63. Κι’ αν λοιπόν οι καινοί της καινής αιρέσεως προστάτες προσπαθούν να αποβάλουν τις λέξεις που τους ελέγχουν ακριβώς και κρημνίζουν (αποτειχίζουν) κάθε άσεβή σκέψη (επίνοια) τους, όπως άλλοτε οι Αρειανοί το ομοούσιον και το εκ της ουσίας, λέγοντας ότι είναι ασυνήθιστο (άηθες) και άγραφο και τα παρόμοια, θα τους ειπούμε το λόγο του Μεγάλου Βασιλείου, ότι «κι’ αν ακόμη κάποιος χρησιμοποίει άγραφες λέξεις, δεν διαφέρει, εφ’ όσον έχει τη διάνοια ευσεβή· οι δε αιρετικοί, ακόμη κι’ αν χρησιμοποιούν τις λέξεις των Γραφών, δεν είναι λιγότερο ύποπτοι και στον νου διεφθαρμένοι». Και όμως εμείς δεν εισαγάγαμε ούτε καν άγνωστες (αγράφους) στους πατέρες λέξεις.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 14
Ότι οι εκφράσεις από τις οποίες προφασίζονται ο Βαρλαάμ και ο Ακίνδυνος ότι σκανδαλίζονται κι’ αυτές αποτελούν έλεγχο της κακοδοξίας τους.
64. Κι’ αν πάλι προφασίζονται ότι τα ρήματα (οι λέξεις) σκανδαλίζουν μερικούς, θα απολογηθούμε πάλι κατά τον ίδιο τρόπο· «αν μεν είναι οι λέξεις αυτές καθ’ εαυτές που τους σκανδαλίζουν, θα έπρεπε να μη παθαίνουν μόνο μερικοί το ίδιο μ’ εκείνους, αλλά όλοι». Εάν όμως οι μεν άλλοι όλοι τις αγαπούν, και περισσότερο από τους άλλους εκείνοι που διαθέτουν σύνεσις και ακριβής πείρα των λεγομένων, επιβεβαιώνουν (επιμαρτυρούν) δε τις απόψεις τους εγγράφως οι πρόκριτοι των ασκουμένων ολόκληρον τον βίο τους στο Άγιον Όρος και των ακολουθούντων τον ιερόν και ησυχαστικόν βίον στη Θεσσαλονίκη, δεν δεικνύεται καθαρά ότι δεν είναι οι λέξεις τα αίτια, αλλά η κακόνοια εκείνων που τις παρεξηγούν; Διότι κι’ εκείνοι που κατηγορούσαν τις επιστολές του αποστόλου, δεν ήσαν κατήγοροι αυτού αλλά της δικής τους στρεβλής διανοίας.
65. Πράγματι, ποιοί είναι εκείνοι που προφασίζονται ότι σκανδαλίζονται και θορυβούνται; Από τους άλλους κανείς. Αν όμως αυτοί που παθαίνουν τούτο το πράγμα είναι οι φοιτητές του Βαρλαάμ, και από αυτούς οι περισσότερο υπ’ αυτού διεφθαρμένοι των άλλων, τί θαυμαστό είναι αν δυσανασχετούν εναντίον εκείνων που αναιρούν τις κακότητές (κακόνοιες) τους και επιθυμούν να δικαιολογήσουν την απάτη τους; Επομένως βάρος είναι γι’ αυτούς τα ρήματα (οι λέξεις) και όχι σκάνδαλο, διότι αποτελούν στηλίτευση της κακοδοξίας τους. Ας παύσουν λοιπόν να γογγύζουν για να μην δείξουν ότι έχουν την ασθένεια εκείνου και μας αναγκάσουν, επισκεπτόμενοι αυτούς κατά την εντολή, και συγχρόνως υπολογίζοντας την εκ τη σιωπής ζημία μη τυχόν η κακία τροφοδοτηθεί (από τη σιωπή μας, να χρησιμοποιούμε τα κατάλληλα για το νόσημά τους φάρμακα, όπως είναι και τα συγγράμματα που ακολουθούν.
Πράγματι το ότι η θεία ενέργεια διαφέρει από τη θεία ουσία το αποδείξαμε, με τη βοήθεια του Θεού, στην προηγούμενη πραγματεία (Περί θείας ένώσεως και διακρίσεως). Στην πραγματεία δε που τώρα τελείωσε αποδείχθηκε σαφώς ότι οι άνθρωποι που αθετούν αυτήν την ευσεβή διαφορά και την σχετική με αυτήν διάκρισιν στο Θεό διανοίγουν πάλι τις πύλες σε όλες τις από τους αιώνες πονηρές αιρέσεις. Στις επόμενες πραγματείες θα προβάλουμε λεπτομερώς τις βλασφημίες που έχουν αυτοί συγγράψει κατά του θείου φωτός και κατά της θείας ενεργείας και χάριτος, από τις οποίες εφορμώντας επιτέθηκαν εναντίον κάθε ιερού ανδρός και πράγματος, και θα τις ελέγξουμε, με τη βοήθεια πάλι της θείας ενεργείας του θείου Πνεύματος.
ΤΕΛΟΣ
Αμέθυστος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου