Τρίτος διάλογος.
Συγκεντρωνόμαστε όλοι μας, συμφωνώντας, στο πάρκο, πιο νωρίς απο το συνηθισμένο για να μην αναγκαστούμε να κλείσουμε βιαστικά την συζήτηση. Περιέργως είμαστε όλοι μας πιο σοβαροί.
Π(ολιτικός) - (στον κύριο Ζ). Νομίζω πως είχατε κάποιες αντιρρήσεις η παρατηρήσεις σε όσα ειπώθηκαν.
κ.Ζ - Ναί, όταν αφορά τον ορισμό σας πως η παγκόσμια πολιτική είναι ένα σύμπτωμα προόδου. Μου ήρθαν στον νου τα λόγια ενός προσώπου του Τουργκένιεφ στο «καπνός» πως «η πρόοδος είναι ένα σύμπτωμα». Δεν ξέρω τι ήθελε να πεί εκείνο το πρόσωπο, αλλά το νόημα εκείνης της φράσεως μού φαίνεται ξεκάθαρο. Η πρόοδος είναι πραγματικά ένα σύμπτωμα.
Π - Τίνος πράγματος;
κ.Ζ - Είναι μια ευχαρίστηση η συνομιλία με έξυπνα πρόσωπα : ήμουν έτοιμος να προχωρήσω την συζήτηση σ’αυτή την διεύθυνση. Σκέπτομαι πως η πρόοδος, δηλαδή μια φανερή και επιταχυνόμενη εξέλιξη, είναι πάντοτε ένα σύμπτωμα του τέλους.
Π - Εάν ομιλούμε για μια προοδευτική παράλυση, για παράδειγμα, σίγουρα έχουμε ένα σύμπτωμα του τέλους, το καταλαβαίνω. Αλλά γιατί η πρόοδος του πολιτισμού ή της καλλιέργειας πρέπει να είναι απολύτως ένα σύμπτωμα του τέλους;
κ.Ζ - Δεν είναι τοσο ξεκάθαρο όπως στην παράλυση, αλλά έτσι είναι.
Π - Είναι ξεκάθαρο πως εσείς είστε σίγουρος, αλλά για μένα δεν είναι καν κατανοητό περί τίνος πράγματος είστε σίγουρος. Και για να αρχίσουμε, μετά το κομπλιμέντο σας, επαναλαμβάνω την απλή ερώτηση που σας φάνηκε έξυπνη. Μιλάτε για σύμπτωμα του τέλους. Τέλους τίνος πραγμάτος; Αναρωτιέμαι.
κ.Ζ - Τέλους εκείνου για το οποίο μιλούσαμε. Μιλούσαμε περί της Ιστορίας της ανθρωπότητος, της Ιστορικής εξελίξεως που χωρίς αμφιβολία έχει έναν επιταχυνόμενο ρυθμό και πλησιάζει στην διάλυση, είμαι σίγουρος.
Κ(υρία) - Αυτό είναι το τέλος τού κόσμου, έτσι δεν είναι; Είμαι πολυ περίεργη.
Σ(τρατηγός) - Να λοιπόν που φθάσαμε στο πιο σημαντικό πράγμα.
Π(ρίγκιπας) - Υποθέτω δεν θα ξεχάσετε ούτε τον αντίχριστο!
κ.Ζ - Οπωσδήποτε, σ’αυτόν ανήκει η πρώτη θέση.
Πρ. - Λυπάμαι αλλά πρέπει το συντομότερο να επιστρέψω στο σπίτι.
Κ. - Γιατί τόση βιασύνη ξαφνικά; Ομολογείστε πως αυτός ο αντίχριστος σας τρόμαξε ξαφνικά.
Πρ. - Έχω επείγουσες δουλειές αλλά επιπλέον δέν θα χάσω τον χρόνο μου συζητώντας για πράγματα που ίσως ενδιαφέρουν μόνον τους παπούα.
Κ - Γιατί θυμώνετε; Μπορείτε να επιστρέψετε μετά τη συζήτηση για τον αντίχριστο στο σπίτι σας. Το σπίτι σας είναι δίπλα.
Πρ. - Πολύ καλά, επιστρέφω.
Σ - (μετά την αναχώρηση του πρίγκιπος, γελώντας)- ο γάτος ξέρει τι κρέας έφαγε!
Κ. - Σκέφτεστε πώς ο πρίγκιπας μας είναι ο αντίχριστος ;
Σ - Όχι προσωπικώς. Αλλά βρίσκεται σε αυτή τη γραμμή. Ήδη ο Απόστολος Άγιος Ιωάννης έγραψε «Τεκνία, όπως έχετε ακούσει, ο αντίχριστος έρχεται, και μάλιστα ήδη απο αυτά υπάρχουν πολλοί αντίχριστοι» (1 Ιωάν 2,18)
Ακριβώς είναι ένας απο τους πολλούς.
Κ(υρία) - Ανάμεσα στους πολλούς μπορεί και να κατέληξε κατά τύχη. Χωρίς να το θέλει. Ακολουθώντας την επιθυμία του να είναι της μόδας. Γι’αυτόν μπορεί να είναι ένα είδος τιμής να ανήκει στην μόδα, στην άρχουσα τάξη, σαν να περνά ένας φαντάρος στον βαθμό του αξιωματικού.
Π - Ψυχολογικά μπορεί νά είναι ακριβές, αλλά και πάλι δέν καταλαβαίνω τον θυμό του. Εγώ, π.χ δέν πιστεύω σε κανένα Μυστικισμό, και παρ’ολα αυτά δέν με εκνευρίζει και μάλιστα με ενδιαφέρει, απο την ανθρώπινη οπτική γωνία και μόνο. Γνωρίζω ότι για πολλούς είναι ένα πράγμα πολύ σοβαρό, και γι’αυτό μάλλον εδώ βρίσκει έκφραση μία κάποια πλευρά τής ανθρώπινης φύσεως, που είναι ατροφική ίσως σε μένα, αλλά παρ’ολα αυτά διατηρεί και για μένα ένα αντικειμενικό ενδιαφέρον.
Κ - Όταν πρόκειται για την θρησκεία τα πράγματα υπερβαίνουν το αντικειμενικό ενδιαφέρον. Οι άνθρωποι καταθέτουν την ψυχή τους, όχι την περιέργεια τους και συνεπώς παρεξηγούνται.
Π - Μα ποιά παρεξήγηση ! Εγώ σαν τον αγαπημένο μου ποιητή τον Lucrezio κατηγορώ την θρησκεία για τους ματωμένους της βωμούς και τις κραυγές των ανθρώπων που θυσιάζονται. Για την αποδεδειγμένα αιματοβαμμένη της αγριότητα. Ενώ οι θρησκευτικές ιδέες καθεαυτές, μέ ενδιαφέρουν πάρα πολύ, όπως ακριβώς η ιδέα του αντιχρίστου, πάνω στο θέμα έχω διαβάσει δυστυχώς μόνον το βιβλίο του Ρενάν, ο οποίος διαπραγματεύεται τα πάντα απο Ιστορικής απόψεως και επικεντρώνεται αποκλειστικά στον Νέρωνα. Αυτό όμως είναι λίγο διότι η ιδέα τού Αντίχριστου υπήρχε πολύ πρίν τον Νέρωνα, στους Εβραίους π.χ. λόγω του Βασιληά Αντίοχου του επιφανούς και υπάρχει ακόμη ανάμεσα στους δικούς μας Στάρετς, για παράδειγμα. Πρέπει να είναι μια καθολική ιδέα επομένως.
Σ(στατηγός) - Με όλον τον ελεύθερο χρόνο που διαθέτετε αγαπητέ είναι εύκολο να στοχάζεστε πάνω σ’αυτά τα πράγματα. Ο φτωχός πρίγκιπας όμως είναι εντελώς απορροφημένος απο το Ευαγγελικό Κήρυγμα για να βρεί χρόνο να στοχαστεί γύρω απο τον Χριστό ή τον αντίχριστο. Ούτε για να παίξει χαρτιά δέν του μένουν πάνω απο τρείς ώρες την ημέρα.
Κ - Είστε πολύ αυστηρός. Σίγουρα είναι λίγο ανισόρροπος, αλλά και τόσο δυστυχισμένος. Καμμία χαρά καμμία ευχαρίστηση, καμμία καλωσύνη. Και όμως στην γραφή αναφέρεται πώς ο Χριστιανισμός είναι χαρά εν Αγίω Πνεύματι.
Σ.- Αυτή ακριβώς είναι μία πολύ δύσκολη κατάσταση. Να περνιέσαι για τον πιό αυθεντικό Χριστιανό, χωρίς να έχεις το πνεύμα τού Χριστού.
Κύριος Ζ - Για κατεξοχήν Χριστιανοί, παρότι λείπει αυτό ακριβώς που συστήνει την ανωτερότητα του Χριστιανισμού.
Σ - Νομίζω πώς αυτή ακριβώς είναι η θλιβερή κατάσταση του αντιχρίστου, και χειροτερεύει για τους έξυπνους ανθρώπους ή τους ευαίσθητους οι οποίοι συνειδητοποιούν ότι στο τέλος-τέλος δέν έχουν τρόπους διαφυγής.
Κύριος Ζ. - Σε κάθε περίπτωση δέν υπάρχει αμφιβολία πώς η αντίθεση στον Χριστό (η οποία κατά την Κ.Δ χαρακτηρίζει την τελευταία πράξη της ιστορικής τραγωδίας) δέν θα είναι απλώς απιστία ή άρνηση του Χριστιανισμού, ή υλισμός ή άλλα παρόμοια πράγματα, αλλά μια θρησκευτική επιβολή, όταν στην ανθρωπότητα θα χρησιμοποιήσουν το όνομα του Χριστού δυνάμεις οι οποίες στην ουσία τους είναι ξένες και αντίθετες στον Χριστό και το Άγιο Πνεύμα!
Συνεχίζεται!
Αμέθυστος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου