ΛΟΓΟΣ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ
1. Αλλά ζητούν απόδειξιν περί της παρουσίας του καλούμενου θείου προς αγιασμόν των γινομένων (στο βάπτισμα). Εκείνος ο οποίος ζητεί τούτο ας αναγνώσει όσα εξετάζονται παρακάτω. Στο ζήτημα τούτο συνηγορεί η κατοχύρωσις της διδασκαλίας ότι αληθώς είναι θεία η δια της σαρκός επιφανείσα σ’ εμάς δύναμις. Διότι όταν δειχθεί ότι ο φανερωθείς εν σαρκί είναι Θεός, δείξας την φύσιν αυτού δια των γινομένων υπ’ αυτού θαυμάτων, τότε συναποδεικνύεται ότι κατά τον καιρόν της επικλήσεως είναι πάντοτε παρών στα γινόμενα (τελούμενα). Διότι όπως σε έκαστον των όντων υπάρχει κάποιο χαρακτηριστικό διακριτικό (ίδιον) της φύσεως αυτού, έτσι ίδιον χαρακτηριστικό της θείας φύσεως είναι η αλήθεια. Αλλ’ εδόθη υπόσχεσις ότι θα παρευρίσκεται πάντοτε μετ’ εκείνων που επικαλούνται αυτόν, και θα είναι εν μέσω των πιστευόντων σε αυτόν, και θα παραμένει με όλους και με τον καθένα θα συνυπάρχει, και δεν θα έχουμε πλέον ανάγκην άλλης αποδείξεως διά την παρουσία του θείου στα τελούμενα (στο βάπτισμα), καθ’ όσον αφ’ ενός μεν δια των θαυμάτων πιστεύουμε ότι αυτός είναι Θεός, αφ’ ετέρου δε δεν αμφιβάλλουμε ότι είναι παρών εις το βάπτισμα κατά την αψευδή επαγγελία της υποσχέσεώς του. Το γεγονός δε ότι της θείας παρουσίας (οικονομίας) προηγείται δια της ευχής πρόσκλησις αποδεικνύει πληρέστατα ότι το ενεργούμενο (στο βάπτισμα) τελείται υπό του Θεού.
2. Στο άλλο είδος της ανθρωποποιΐας οι ορμές των γονέων και άνευ της επικλήσεως παρ’ αυτών δι’ ευχής του θείου διαπλάσσουν, καθώς ελέχθη έμπροσθεν, το νεογνόν με τη δύναμη του Θεού, μακράν της οποίας παραμένει άπρακτος και ανωφελής η ενέργεια. Πόσον τελειότερο θα είναι το επιδιωκόμενο στον πνευματικόν τρόπον της γεννήσεως, εφ’ όσον εκεί έχουμε πρώτον την υπόσχεσιν του Θεού ότι θα είναι παρών στα γινόμενα και έθεσε στο έργον την δύναμίν του, καθώς πιστεύουμε, και δεύτερον έχουμε την ορμή της δική μας προαιρέσεως συντελούσα σ’ αυτό, εάν παραληφθεί καταλλήλως η δια της ευχής θεία συμμαχία (βοήθεια); Οι προσευχόμενοι στον Θεό να τους παρουσιάσει τον ήλιο δεν διευκολύνουν καθόλου την παρουσία τούτου, η οποία θα εγίνετο οπωσδήποτε, πλην όμως δεν είναι δυνατόν να θεωρηθεί άχρηστος ο ζήλος των προσευχόμενων, αν και προσεύχονται στον Θεό να γίνει εκείνο το οποίο πάντως θα συνέβαινε. Κατά τον ίδιον τρόπον οι πιστεύοντες στην αψευδή αυτού υπόσχεσιν ότι οπωσδήποτε η χάρις αυτού είναι παρούσα στους δια του μυστηρίου του βαπτίσματος αναγεγεννημένους ή συντελούν σε κάποια προσθήκη (αύξηση) της χάριτος ή την υπάρχουσα δεν απομακρύνουν. Το ότι πάντως θα είναι παρούσα η χάρις πιστεύεται εκ του ότι εκείνος ο οποίος την υπεσχέθη είναι Θεός, η δε θεότης αυτού βεβαιούται δια των θαυμάτων αυτού. Επομένως δι’ όλων αυτών δεν μένει ουδεμία αμφιβολία ότι είναι παρόν το θείον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου