Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2012

Ξεσηκώστε και ξεσηκωθείτε για την μεγάλη αναμέτρηση της Κυριακής 12 Φεβ. 2012

πηγή olympia

Την Κυριακή, 12 Φεβ. 2012, θα αναμετρηθεί ο λαός με τον φασισμό των διεθνών τραπεζιτών και των εγχώριων συμμάχων και υπηρετών τους. Κινήσεις και μέτωπα μας καλούν να πάρουμε μέρος στην μεγάλη αναμέτρηση. Θα κριθούν πολλά σε αυτή τη μάχη. Θα κριθεί το μέλλον μας και η επιβίωσή μας.
Στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη (ήδη περνάνε με τηλεβόα από τους δρόμους και ενημερώνουν) και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας, ο λαός θα διαδηλώσει εναντίον της υπογραφής της νέας δανειακής σύμβασης. Ενωμένος σαν γροθιά.
Είναι οι στιγμές ιστορικές και κρίσιμες και απαιτούν την παρουσία όλων μας. Χωρίς διαμάχες και διχασμούς. Ολοι. Αριστεροί και δεξιοί.
Ενημερωθείτε για τις συγκεντρώσεις και τις προσυγκεντρώσεις. Ενημερώστε και ξεσηκώστε τους. Τηλεφωνείστε σε φίλους, συγγενείς, γνωστούς και συνεργάτες. Γίνετε οργανωτές. Κινητοποιήστε όσους περισσότερους μπορείτε.
Ολοι μπορούμε να κάνουμε κάτι για να κατεβούν όσο γίνεται περισσότεροι. Στείλτε email. Γυρίστε και χτυπείστε κουδούνια. Κι όσοι έχετε τηλεβόες γυρίστε στη γειτονιά σας κι ενημερώστε τους. Κι όσοι δεν έχετε τηλεβόα βάλτε τις φωνές.
ΒΑΛΤΕ ΤΙΣ ΦΩΝΕΣ.
Την Κυριακή όλοι στους δρόμους και τις πλατείες για τη μεγάλη μάχη.
Θραξ Αναρμόδιος

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Εγκλήματα ειρήνης

Αν στο πρώτο μνημόνιο αιφνιδιαστήκαμε και μασήσαμε μπροστά στο δίλημμα "τα μέτρα ή καταστροφή", στο δεύτερο το δίλημμα αντιστρέφεται: καταστροφή θα είναι η υπογραφή του, δρόμος χωρίς γυρισμό θα είναι η υπογραφή του, τελειωτική κατεδάφιση θα είναι η υπογραφή του.
Παλιά στα εργοτάξια των δρόμων υπήρχαν ταμπέλες που έγραφαν: "Η ταλαιπωρία θα είναι προσωρινή, αλλά η βελτίωση της ζωής μας μόνιμη". Το αντίστροφο συμβαίνει με τους όρους που συνοδεύουν κάθε δόση: η ταμειακή ανακούφιση είναι προσωρινή και η διάλυση της κοινωνίας μόνιμη.
Δεν υπάρχει χειρότερο σενάριο, δεν υπάρχει πιο δραματικό σενάριο από την επιβολή των όρων του νέου μνημονίου. Οσοδήποτε δραματικές κι αν θα είναι οι συνέπειες της άρνησής του, οφείλουμε να μην αυτοκτονήσουμε σαν κοινωνία, οφείλουμε να πούμε και στην εξωτερική και την εσωτερική τρόικα πως εδώ είναι δημοκρατία και όχι πειραματικός σωλήνας, πως εδώ ζούνε άνθρωποι και όχι ζώα, πως εδώ είναι ανεξάρτητο κράτος που πριν απ' όλα και πρώτα απ' όλα οφείλει να διασφαλίσει την μη εξαθλίωση των πολιτών του, την μη κατάρρευση των δομών του, την μη αποσάθρωση του κοινωνικού ιστού του.
Οφείλουμε να το πούμε εκατομμύρια πλέον άνθρωποι στους δρόμους. Ούτε δεκάδες ούτε εκατοντάδες χιλιάδες. Εκατομμύρια.
Όχι στην ταξικότατη πολιτική των εγκληματιών ειρήνης, όχι στην κατάργηση του εργατικού δικαίου, όχι στην αναίρεση του νομικού πολιτισμού που συνιστά την Ευρώπη, όχι στην μετατροπή της Ευρώπης σε τρίτο κόσμο.
Η Ιστορία δεν γράφεται ερήμην μας, η Ιστορία γράφεται από εμάς τους ίδιους.
Αν δεν τους σταματήσουμε τώρα, θα ξαναβρεθούμε σε τρεις μήνες εκβιαζόμενοι ξανά, ένα επίπεδο εκβιαστικών μέτρων πιο κάτω, ένα επίπεδο διάλυσης πιο κάτω. Και πάει λέγοντας, μέχρι πια να μην απομείνει τίποτα. Ας σώσουμε ό,τι μπορεί ακόμα να σωθεί. Το οφείλουμε. Και το μπορούμε. Μπορούμε να γίνουμε παράδειγμα για τους λαούς που θα έρθουν αύριο στη θέση μας, μπορούμε να γίνουμε ανάχωμα στους ευρύτερους ταξικούς σχεδιασμούς, μπορούμε να δείξουμε ότι το πείραμα ως εδώ πήγαινε. Από εδώ και πέρα το πειραματοζώο είτε αντιδρά είτε πεθαίνει αργά και βασανιστικά από το φάρμακό του.

http://old-boy.blogspot.com/