Όλοι γνωρίζουμε ότι ο/η Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει ρόλο συμβολικό.
Όπως άλλωστε και η Δημοκρατία.
Σε κάποιες αποτυχημένες χώρες δε, ο πρόεδρος είναι το ύψιστο σκυλάκι του κοινοβουλευτισμού που είναι η ύψιστη καβάντζα της κομματοκρατίας. Σε κάποιες χώρες, ή μάλλον σε κάποια χώρα, ο πρόεδρος είναι ένα πολυτελές καπάκι τουαλέτας.
Στην Ελλάδα πχ, δεν θα ξέραμε τι είναι δημοκρατία ακόμη κι αν την πετυχαίναμε στο δρόμο. Η Ελλάδα πρέπει να είναι η χώρα με τους περισσότερους προέδρους στον κόσμο και οι περισσότεροι νεοέλληνες είναι βασιλιάδες, ριγμένοι κοσμοκράτορες, φύλαρχοι και think tanks.
Η επιλογή προέδρου είναι το επόμενο βήμα στην επιχείρηση κανονικότητα που ξεκίνησε η κυβέρνηση Συριζανέλ από το 2018 και φιλοδοξεί να ολοκληρώσει η Νέα Δημοκρατία.
Η επιχείρηση κανονικότητα είναι η αδιαμαρτύρητη αποδοχή της νέας κοινωνικής ανισότητας, η εξαϋλωση του έθνους-κράτους και με εξαίρεση τους μηχανισμούς εξουσίας, η απόλυτη ιδιωτεία.
Κι η ολοκλήρωση της είναι η εξαφάνιση κάθε ίχνους των μνημονιακών εγκλημάτων, η επιχείρηση πλυντήριο.
Μέσα σε αυτό το κάδρο σε κάποιες φανταστικές χώρες επιλέγεται ο πρόεδρος της κομματοκρατίας.
Σε μια χώρα πλέον που οι πολιτευτές αλλάζουν κόμματα πιο εύκολα από πουκάμισα, σε μια χώρα που τα εγκλήματα πλύθηκαν όλα μαζί και γίναν όλα ροζ, σε μια χώρα που τα κόμματα είναι κινητές ανεμογεννήτριες που πάνε όπου φυσάει ο άνεμος και αλλάζουν πολιτικές πιο γρήγορα από ότι αλλάζουν λάστιχα στην φόρμουλα 1, σε μια χώρα όπου ο μόνος απαράβατος κανόνας, κανονικότητα και νόμος είναι η ασυδοσία, η ανομία, τα σκάνδαλα, ο τυχοδιωκτισμός και η ασυλία του συστήματος εξουσίας, γίνεται επιλογή προέδρου.
Κι καθώς η επιλογή αυτή δεν μπορεί να είναι παρά σάρκα από την σάρκα του συστήματος, χρειάζεται κι αυτή ένα γερό πλυντήριο πριν από την χρήση.
Για να έρθουμε όμως και στα δικά μας, ας δούμε λίγο την περίπτωση της επόμενης προέδρου, της κυρίας Σακελλαροπούλου που όλα τα μήντια έχουν φαγωθεί να μας λένε το πόσο καλός και μοντέρνος άνθρωπος και ακτιβίστρια και ευαίσθητη και οικολόγος και αγαπάει και τα ζώα και και και. Στην επιλογή που έγινε και καλά για να γίνει πιο ίση η ισότητα των δύο φύλων.
H Σακελλαροπούλου συμμετείχε:
Στην αμετάκλητη νομιμοποίηση του κοψίματος του 13ου και 14ου μισθού των δημοσίων.
Στην αθώωση του πρώην υπ.οικ. Παπακωνσταντίνου για το συρτάριασμα της λίστας Λαγκάρντ.
Στην απόπειρα νομιμοποίησης του Νόμου Ραγκούση για απόδοση ιθαγένειας σε μετανάστες στην πενταετία παραμονής.
Το πράσινο φως στον οικολογικότατο ΧΥΤΑ στην Κερατέα.
Την δύο φορές οικολογικότατη δικαίωση της Eldorado για να συνεχίζει να σκουριάζει τις Σκουριές κι ένα κομμάτι της Χαλκιδικής απίστευτου φυσικού και αρχαιολογικού πλούτου. (να σημειωθεί πάντως ότι σε άλλες δύο περιπτώσεις εισηγήθηκε όντως οικολογικά, χωρίς ειρωνεία αυτήν την φορά).
Την έκδοση του Mr Bitcoin Αλ. Βίννικ στην Γαλλία.
Την νομιμοποίηση της Συμφωνίας των Πρεσπών.
Το κερασάκι στην τούρτα έρχεται τώρα με την πιλοτική δίκη που εφεύρε ο ΕΦΚΑ και θα κριθεί από το ΣΤΕ, μια δίκη που ήταν αντικείμενο τερατώδους προπαγάνδας από τα μήντια.
Ο ΕΦΚΑ και το ελληνικό δημόσιο έβαλαν σε ένα πακέτο όλες τις νόμιμες απαιτήσεις για αναδρομικά των συνταξιούχων, τις οποίες μάλλον δολίως εκτίμησε στα 21 δις, με στόχο να τις ενταφιάσει μια και για πάντα.
Αυτή η δίκη είναι ζωτικής σημασίας για την όποια κυβέρνηση: θεμέλιος λίθος για την επόμενη φάση της κανονικότητες είναι η ταφόπλακα των διεκδικήσεων.
Εξ’ ου και η επιλογή της προέδρου του ΣΤΕ για την προεδρία της Δημοκρατίας.
Η κυβέρνηση της Νεάς Δημοκρατίας σε σχέση με αυτή την δίκη έχει ήδη κάνει την πρώτη της εντυπωσιακή κωλοτούμπα. Ενώ ήταν προεκλογική δέσμευση η κατάργηση του επάρατου νόμου Κατράγκαλου κι ενώ σχεδιάζει το νέο ασφαλιστικό, επικαλείται ως νομικό προηγούμενο την προσωπική διαφορά του Κατρούγκαλου για να ισοφαρίσει τυχόν διεκδικήσεις.
Τι θέλετε τώρα; Να μιλήσουμε δήθεν για τον ακρογωνιαίο λίθο της δημοκρατίας, την διάκριση των εξουσιών;
Δείτε διακρίσεις μνημονιακές. Αθανασίου, Παπαγγελόπουλος υπουργοί, Θάνου και Πικραμένος υπηρεσιακοί πρωθυπουργοί και τώρα Σακελλαροπούλου πρόεδρος της Δημοκρατίας, εν αναμονή μάλιστα της απόφασης του ΣΤΕ για τα αναδρομικά. Από τα δικαστικά έδρανα μέχρι τα ύπατα πολιτειακά αξιώματα, μερικές αποφάσεις δρόμος είναι στο μακρινό Μπαγκλαντές.
Ένα ακόμη καπάκι. Και το καζανάκι χαλασμένο.
Όπως μας φανερώνει άλλωστε και η κατάθεση της πρώην εισαγγελέως διαφθοράς Ραϊκου που άσχετα με το αν οι ισχυρισμοί της είναι βάσιμοι ή όχι, αποδεικνύει την σήψη σε κλιμάκια της ανώτατης δικαιοσύνης στο Τιμπουκτού.
Η πολιτική εξουσία έχει συγκεκριμένο μοτίβο δράσης: Διάπραξη και συγκάλυψη εγκλημάτων εις βάρους του λαού, ασυλία και μετά ενταφιασμός των αποτυπωμάτων και των ιχνών και χρειάζεται το δικαστικό σύστημα. Τ΄ένα χέρι νίβει τ' άλλο και τα δυο το σύστημα εξουσίας.
Όλα κι όλα. Παστρικές δουλειές.
Καλό θα ήταν λοιπόν, όταν συζητάτε για πρόσωπα, καλά θα είναι να ξέρετε το παρασκήνιο των πραγμάτων, μπας και κάποτε καταλάβετε τι είναι και τη θέλει αυτή η πρώην χώρα που κατάκλεψε τον λαό της για να διασωθεί το σύστημα εξουσίας της.
Όλοι πια ξέρουν ποιοι είμαστε. Εκτός από εμάς.
Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 16/1/2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου