Κανένας δεν αναρωτιέται γιατί η χώρα κλειδώθηκε με τόσο μεγάλο κόστος – ενώ όλοι θα έπρεπε να γνωρίζουν πως η αιτία δεν είναι άλλη, από τη διάλυση του συστήματος υγείας που αυτή ακριβώς η κυβέρνηση δρομολόγησε. Επί πλέον, δεν αναρωτιούνται καν οι Έλληνες ποιός θα πληρώσει τα δωρεάν χρήματα που τους δίνει η κυβέρνηση για να μένουν σπίτι, χωρίς να τα παράγει κανένας – ενώ είναι ξεκάθαρο πως οι ίδιοι θα τα πληρώσουν, φορολογούμενοι αργότερα μέχρι θανάτου. Με το παράδειγμα του στριψίματος ενός νομίσματος, «κορώνα» κερδίζουν οι εκάστοτε ελίτ και «γράμματα» χάνουν οι φορολογούμενοι – οι οποίοι είναι τόσο ανόητα θύματα, ώστε να ζητωκραυγάζουν τους θύτες τους. Λογικά λοιπόν δεν έχει διάθεση να τους υπερασπισθεί κανένας – αφού είναι άξιοι της μοίρας τους.
Επικαιρότητα
Έτσι όπως λειτουργεί πλέον ο πλανήτης, οι κρίσεις, τα κραχ και οι πανδημίες θα είναι αναπόφευκτα γεγονότα, για τα οποία πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι – σε καμία περίπτωση μαύροι κύκνοι, απρόβλεπτες δηλαδή καταστάσεις. Για παράδειγμα, τα χρήματα που δόθηκαν από τα κράτη για τη διάσωση των τραπεζών μετά την κρίση του 2008, τα υπερχρέωσαν – αύξησαν δηλαδή τα χρέη τους τόσο πολύ που αναγκάσθηκαν να εξοικονομούν πόρους εις βάρος του κοινωνικού κράτους. Εύλογα λοιπόν έμειναν ανυπεράσπιστα απέναντι σε επιδημίες που ασφαλώς είναι προβλεπόμενες στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης – ενώ οι φούσκες που δημιουργήθηκαν από τις κεντρικές τράπεζες που συνέβαλαν στη διάσωση, ήταν αναμενόμενο να οδηγήσουν σε κραχ.
Κάτι ακόμη χειρότερο συνέβη στην Ελλάδα, με τα μνημόνια που υπέγραψαν ανεύθυνα εάν όχι προδοτικά οι ελληνικές κυβερνήσεις, διασώζοντας τις γερμανικές και γαλλικές τράπεζες – εις βάρος των Πολιτών που δεν θάφτηκαν μόνο σταδιακά κάτω από ένα δυσθεώρητο, συνεχώς αυξανόμενο βουνό δημοσίου και ιδιωτικού χρέους αλλά, επί πλέον, έμειναν ανυπεράσπιστοι απέναντι σε επιδημίες, με τη στρατιωτική τους άμυνα διαλυμένη, καθώς επίσης έρμαιο των όποιων εκβιασμών των δανειστών της χώρας.
Στο παράδειγμα των Η.Π.Α. ο τότε υπουργός οικονομικών (Geithner) διέσωσε τις τράπεζες πείθοντας τόσο το αμερικανικό Κογκρέσο, όσο και τα μέλη της κυβέρνησης Obama – λειτούργησε δηλαδή ως ο υπερασπιστής των χρηματοπιστωτικών ινστιτούτων στο κράτος. Οι τράπεζες λοιπόν που είχαν σπαταλήσει περισσότερα χρήματα, από όσα είχαν κερδίσει σε ολόκληρη την ιστορία του τραπεζικού κλάδου, μπόρεσαν να χρησιμοποιήσουν τα μεγαλύτερα πακέτα διάσωσης που τους προσφέρθηκαν ποτέ στην παγκόσμια ιστορία – με έναν τόσο απροκάλυπτο τρόπο, ώστε να μη δοθεί καμία σημασία στο γεγονός ότι, λίγα χρόνια αργότερα ο κ. Geithner ανέλαβε μία πλούσια αμειβόμενη θέση στο χρηματοπιστωτικό τομέα.
Το παραπάνω ήταν μία ξεκάθαρη περίπτωση ενός «επιχειρηματικού σοσιαλισμού», εντός ενός «κομμουνιστικού καπιταλισμού» – με την έννοια μίας κεντρικά κατευθυνόμενης οικονομίας από τις ελίτ, οι οποίες απομυζούν με διάφορα τεχνάσματα τους απλούς Πολίτες. Εν προκειμένω μία βιομηχανία, η τραπεζική, για τους μισθούς και για την κερδοσκοπία της οποίας εγγυώνται πια ακούσια οι φορολογούμενοι, επιβραβεύτηκε επί πλέον.
Κατ’ αναλογία στην Ελλάδα, η κυβέρνηση που διέσωσε τις γερμανικές και γαλλικές τράπεζες με την υπογραφή του PSI, υποθηκεύοντας την Ελλάδα και τους Έλληνες, καθώς επίσης καταστρέφοντας το σύστημα υγείας με τις περικοπές των μνημονίων, αμείφθηκε με την ψήφο των Ελλήνων – στους οποίους παρουσιάζεται σήμερα ως σωτήρας στην πανδημία, κλειδώνοντας την οικονομία και δαπανώντας τεράστια ποσά που θα κληθούν να τα πληρώσουν στο πολλαπλάσιο!
Κανένας δεν αναρωτιέται δε γιατί η χώρα κλειδώθηκε με τόσο μεγάλο κόστος – ενώ όλοι θα έπρεπε να γνωρίζουν πως η αιτία δεν είναι άλλη, από τη διάλυση του συστήματος υγείας που αυτή ακριβώς η κυβέρνηση δρομολόγησε. Επί πλέον, δεν αναρωτιούνται καν ποιός θα πληρώσει τα δωρεάν χρήματα που τους δίνει η κυβέρνηση για να μένουν σπίτι, χωρίς να τα έχει παράγει κανένας – ενώ είναι ξεκάθαρο πως οι ίδιοι θα τα πληρώσουν, φορολογούμενοι αργότερα μέχρι θανάτου.
Με το παράδειγμα του στριψίματος ενός νομίσματος, «κορώνα» κερδίζουν οι ελίτ και «γράμματα» χάνουν οι φορολογούμενοι – οι οποίοι είναι τόσο ανόητα θύματα, ώστε να ζητωκραυγάζουν τους θύτες τους. Λογικά λοιπόν δεν έχει διάθεση να τους υπερασπισθεί κανένας – αφού είναι άξιοι της μοίρας τους.
Άρης Οικονόμου3 Απριλίου 2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου