Ε π ί λ ο γ ο ς
1. Έχει επικρατήσει σε πολλούς η εσφαλμένη αντίληψη ότι το ημερολογιακό ζήτημα είναι ένα επουσιώδες θέμα μπροστά στα τόσα ζητήματα, που ταλανίζουν σήμερα την Ορθοδοξία. Έχουν ασφαλώς δίκηο οι άνθρωποι αυτοί, όταν βλέπουν το θέμα της αλλαγής του Ημερολογίου, ως αστρονομικό ζήτημα. Όταν όμως κάποιος το δει απ’ την εκκλησιαστική του σκοπιά, θα διαπιστώσει ότι είναι τεράστιο, γιατί συναρτάται με πολλά εκκλησιαστικά θέματα, που είναι βασικά για τη σωτηρία του ανθρώπου. Τέτοια ζητήματα είναι: Το, εάν οι αποφάσεις και οι Κανόνες των Συνόδων είναι εντολές Θεού, τις οποίες είναι υποχρεωμένος κάθε πιστός να τηρεί! Το, εάν, ο πιστός μπορεί να είναι μέλος μιας Εκκλησίας, που απεμπόλησε την ορθή πίστη και κατέστη αιρετική! Το, εάν χωρεί οικονομία σε θέματα πίστεως! Το, εάν ένας πιστός μπορεί να είναι ανεκτικός στην αίρεση του Οικουμενισμού! Το, εάν ένας πιστός υποχρεούται να κάνει υπακοή σ’ ένα αιρετικό, ή μασόνο επίσκοπο! Κι’ ακόμη, Το, εάν ένας αιρετικός, ή μασόνος, μπορεί να είναι άγιος της Εκκλησίας!
2. Σε θέματα πίστεως, δεν υπάρχουν μικρά ή μεγάλα ζητήματα. Οποιαδήποτε εντολή του Θεού κι’ αν παραβεί κάποιος, γίνεται πάντων ένοχος! Γι’ αυτό οι χριστιανοί πάντοτε ήταν ιδιαίτερα προσεκτικοί στα θέματα πίστεως. Κι’ έκαναν μεγάλους αγώνες, για να κρατήσουν αλώβητη την ορθή πίστη. Τέτοιους αγώνες έκαναν οι Ορθόδοξοι, όπως την εποχή του αρειανισμού τον 4ο αιώνα, της εικονομαχίας τον 8ο αιώνα, την εποχή των ησυχαστικών ερίδων τον 14 ο αιώνα κλπ. Οι αντιδράσεις των Ορθοδόξων το 1924 για την αλλαγή του Ημερολογίου είναι η συνέχεια της λαμπράς Παραδόσεως της Ορθοδοξίας! Γι’ αυτό, το κίνημα αυτό των Παλαιοημερολογιτών αξίζει να μελετηθεί με περισσότερο ενδιαφέρον, αγάπη και σεβασμό.
3. Από τον περασμένο αιώνα η Ορθοδοξία δέχτηκε την ύπουλη επίθεση του Οικουμενισμού, ο οποίος σωστά χαρακτηρίζεται ως «παναίρεση»! Ο Οικουμενισμός προσπάθησε να πλήξει όλο το θεσμό της Εκκλησίας. Έπληξε μόνο μια μερίδα πιστών, που πίστεψαν σ’ αυτόν. Πρώτη ενέργεια στην επίθεσή του κατά της Ορθοδοξίας ήταν η αλλαγή του Παληού Ημερολογίου το 1924. Αντιμέτωποι στην επίθεση αυτή στάθηκαν όσα μέλη της Εκκλησίας έμειναν πιστά στις παραδόσεις της Ορθοδοξίας. Όσοι δέχτηκαν το Νέο Ημερολόγιο, άνοιξαν την «κερκόπορτα» στο «φράγκεμά» τους! Αυτό σημαίνει ότι διολίσθησαν στην κακοδοξία. Ο Μέγας Αθανάσιος λέγει, ότι όποιος εκπίπτει από την Ορθόδοξη αλήθεια, δεν είναι δυνατόν να λέγεται καν χριστιανός! Γράφει: « ..ούτ’ αν είη, ούτ’ αν λέγοιτο χριστιανός»! Αυτό, είναι αυτονόητο, γιατί όπως λέει η αγία Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδος: «Η αίρεσις χωρίζει από της Εκκλησίας πάντα άνθρωπον»! Σήμερα, όσοι φράγκεψαν, ζουν σε μια απερίγραπτη κατάσταση συγχύσεως και φθοράς. Αυτή η κατάσταση οφείλεται στο ότι δεν αντέδρασαν, όπως όφειλαν στις εφόδους αυτές του Οικουμενισμού. Και σ’ αυτό το σημείο έγκειται η ευθύνη όλων αυτών, για την οποία θα δώσει ο καθένας μας λόγο στο Θεό. Γι’ αυτό ο κάθε Ορθόδοξος οφείλει να παραφυλάττει ακέραιη την Ορθόδοξη πίστη. Αυτό σημαίνει, όταν προσβάλλεται η αλήθεια της πίστεως, οφείλουμε να μη σιωπάμε. Πρέπει να αντιδρούμε όπως ορίζουν οι άγιοι Πατέρες. Ο Μέγας Βασίλειος λέει ότι σε θέματα πίστεως «της σιωπής το κρίμα φανερόν εστί»! Κι’ ο άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος προσθέτει: «και αυτό μεν ουν τούτο εστί το πάντων αίτιον των κακών, το μη και υπέρ των μικρών τούτων αγανακτείν»! Ο δε άγιος Γρηγόριος Παλαμάς θεωρεί ότι η αποσιώπηση των δογματικών διαφορών μας από τους αιρετικούς αποτελεί «τρίτον είδος αθεΐας»! Αυτή την κατάσταση ζουν κάθε φορά οι πιστοί, όταν «το βδέλυγμα της ερημώσεως», δηλ. η αίρεση, στέκεται «εν τόπω αγίω», δηλ. στον χώρο της Ορθοδοξίας! Θα την περιγράψουμε με τα θεόπνευστα λόγια του Μεγάλου Βασιλείου, που έζησε παρόμοιες καταστάσεις στην εποχή του εξ αιτίας του αρειανισμού! Λέει ο άγιος: «Τα δόγματα των Πατέρων έχουν καταφρονηθεί! Οι αποστολικές παραδόσεις έχουν εξουδενωθεί! Στις Εκκλησίες έχουν ισχύ εφευρήματα πολυμήχανων ανθρώπων! Οι άνθρωποι τώρα τεχνολογούν! Δεν θεολογούν! Η σοφία του κόσμου έχει απωθήσει το καύχημα του σταυρού! Κατέχει πλέον τα πρωτεία»!
4. Εκείνο, που δεν πρέπει να διαφεύγει από την προσοχή μας είναι ότι στα θέματα της πίστεως, δεν μπορεί κανένας πιστός να σιωπά. Δεν μπορούμε να αφήνουμε την ευθύνη αυτή στους επισκόπους, τους άλλους κληρικούς, τους μοναχούς, τους θεολόγους, τους «θεολογούντες» κλπ. Αυτό, είναι λάθος! Η υπόθεση της Ορθοδοξίας, η οποία είναι προϋπόθεση της σωτηρίας μας, είναι υπόθεση όλων των πιστών, αν θέλουν να είναι πράγματι Ορθόδοξοι! Αυτό σημαίνει ότι κανένας Ορθόδοξος δεν μπορεί να κάνει επιλεκτική εφαρμογή των εντολών του Θεού, με το να εφαρμόζει όσες εντολές θέλει! Τα λόγια του Κυρίου είναι ξεκάθαρα: «Ος εάν ουν λύση μίαν των εντολών τούτων των ελαχίστων και διδάξη ούτω τους ανθρώπους, ελάχιστος κληθήσεται εν τη βασιλεία των ουρανών. Ος δ’ αν ποιήση και διδάξη , ούτος μέγας κληθήσεται εν τη βασιλεία των ουρανών».
6. Θα κατακλείσουμε τις σκέψεις μας αυτές με τα λόγια που ακούσαμε πριν από χρόνια από ταπεινό και άσημο γέροντα, που είπε σε μια συντροφιά επισκεπτών του. Παραθέτω, όσο γίνεται πιο πιστά τη σχετική συζήτηση, ύστερα από ερώτημα επισκέπτη του, για το τι κάνει εκεί στην έρημο, που μένει. Απάντησε ως εξής: - «Προσεύχομαι το έλεος του Θεού να εξαλείψει τις αμαρτίες μου. - Δηλαδή κι’ εμείς, γέροντα στον κόσμο, το ίδιο πρέπει να κάνουμε, ρώτησε ο επισκέπτης. - Δεν ξέρω, αν κάποιος από σας, έχει τόσες αμαρτίες όσες εγώ! Βέβαια όλοι μας είμαστε αμαρτωλοί και γι’ αυτό, όταν απαγγέλλουμε το «Πάτερ ημών», λέμε «και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών», να μας συγχωρήσει ο Θεός! Εκείνο όμως, που όλοι μας πρέπει να κάνουμε, είναι να προσευχόμαστε να πεθάνουμε Ορθόδοξοι! Σας το λέω αυτό, συνέχισε, συγχωρέστε με γι’ αυτό που θα πω, γιατί πολύ φοβάμαι, ότι ανθρωπίνως η επόμενη γενηά, δεν θα πεθάνει στην Ορθοδοξία! Το τι θα κάνει ο Θεός, και εάν θα κάνει κάτι, για να σωθεί η ορθή πίστη, είναι υπόθεση δική Του! Αλλά, γιατί να παρέμβει ο Θεός, όταν εμείς δεν νοιαζόμαστε, γι’ αυτό που θυσίασαν τη ζωή τους τόσοι μάρτυρες και πάλεψαν με σπουδαίους ασκητικούς αγώνες τόσοι όσιοι της Εκκλησίας μας; Για μας έθεσε ο ίδιος ο Χριστός, αυτό το αναπάντητο ερώτημα στο Ευαγγέλιο “ άρα ελθών ο Υιός του ανθρώπου, ευρήσει την πίστιν επί της γης;” Κι’ ας λένε ορισμένοι πως τάχα ο 21ος αιώνας θα είναι “ ο αιώνας της Ορθοδοξίας”! Πολύ φοβάμαι ότι θα είναι ο αιώνας μιάς ουνιτοποιημένης Ορθοδοξίας»! Θα πρέπει να συμφωνήσουμε απόλυτα με τις ανωτέρω σκέψεις. Ίσως όμως μένει σε κάποιους ο προβληματισμός: Εάν οι αντίθεες δυνάμεις, που τόσο πολύ στο παρελθόν πολέμησαν την Εκκλησία του Χριστού, σήμερα σταμάτησαν τον πόλεμο αυτό; Προφανώς, όχι! Η Ορθόδοξη Εκκλησία, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, είναι σήμερα στο στόχαστρο του «κοσμοκράτορος του σκότους του αιώνος τούτου»! Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα της Εκκλησίας σήμερα. Μπροστά σ’ αυτό το πρόβλημα πρέπει ο καθένας μας να τοποθετήσει τον εαυτό του. Θα τον εντάξει στους υπερασπιστές της, ή στους λιποτάκτες και προδότες της;
ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ. ΑΛΛΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΑΙΩΝΑ ΣΧΕΔΟΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΤΟΥΣ ΤΙ ΠΡΟΣΦΕΡΑΝ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ;
ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΤΙΠΟΤΕ. ΚΑΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΡΠΟ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΤΟ ΔΕΝΔΡΟ. ΚΑΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΛΑΜΒΑΝΕΤΕ ΣΟΒΑΡΑ ΥΠΟΨΙΝ ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΤΗΝ ΣΥΚΙΑ ΧΩΡΙΣ ΚΑΡΠΟΥΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑΡΑΣΤΗΚΕ Ο ΚΥΡΙΟΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου