Ο Ελπιδοφόρος στον Άγιο Αντώνιο στην Αριζόνα

 

Γράφει η  Σοφία Μακεδονοπούλου

ΔΕΎΤΕΡΗ ΜΟΝΑΣΤΙΚΉ ΣΎΝΑΞΗ ΥΠΌ ΕΛΠΙΔΟΦΌΡΟΥ

Στις 17 Δεκεμβρίου 2022, έλαβε χώρα η δεύτερη μοναστική σύναξη στην Ιερά Μονή Αγίου Αντωνίου στην Αριζόνα υπό τον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής Ελπιδοφόρο.

Ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής στην εισήγησή του μίλησε για τον μοναχισμό, για το γέροντα Εφραίμ, τον κτήτορα της Ι.Μ. Αγίου Αντωνίου, και για τον Άγιο Ιωσήφ τον Ησυχαστή. Ο όσιος γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής, ως γνωστόν, αγιοκατατάχθηκε από τον αιρετίζοντα Πατριάρχη Βαρθολομαίο, με τις άοκνες προσπάθειες κυρίως των πατέρων της Ι.Μ. Βατοπεδίου. Χρήσιμη λεπτομέρεια ότι στα συνέδρια που διοργάνωνε η Ι.Μ.Βατοπεδίου για τον Άγιο Ιωσήφ Ησυχαστή, προ της αγιοκατατάξεως, δεν ήταν ουδέποτε προσκεκλημένος ο γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας. 

Η αγιοκατάταξη αυτή δίνει το "δικαίωμα" στον Ελπιδοφόρο Αμερικής να επισκέπτεται το μοναστήρι του Αγίου Αντωνίου και να προσπαθεί τρόπον τινά να το καθοδηγήσει πνευματικά, να το χειραγωγήσει και εν τέλει να το προσαρτήσει στο όχημα του Οικουμενισμού που υπηρετεί.

ΑΛΉΘΕΙΕΣ ΚΑΙ ΨΈΜΜΑΤΑ

Στην εισήγησή του ο Ελπιδοφόρος καταθέτει:

– Ολόσωστες και πατερικές θέσεις για τον μοναχισμό γενικά, χωρίς όμως καμία αναφορά στον ομολογιακό αγώνα των μοναχών. Κάτι ανάλογο κάνουν οι οικουμενιστές, όταν αναφέρονται στο επισκοπικό αξίωμα. Δε γίνεται καμία αναφορά ότι το πρώτο καθήκον του επισκόπου είναι η διαφύλαξη των δογμάτων και της ορθής πίστης! 

– Ολόσωστες και πατερικές θέσεις ειδικά για τις μοναστικές κοινότητες που ίδρυσε ο γέρων Εφραίμ στην Αμερική.

– Ολόσωστες, πατερικές και βιωματικές θέσεις για το πώς αυτές επιδρούν στην ενοριακή ζωή της Αμερικής.

– Αλήθειες για το πόσο πολεμήθηκε ο γέρων Εφραίμ από δυνάμεις του σκότους γι΄αυτό το τιτάνιο έργο του.

Ο Ελπιδοφόρος δε φείδεται κόπου να παρουσιάσει όλες αυτές τις αλήθειες, μόνο και μόνο για να τις μπολιάσει με το ψέμα. Άφησε, λοιπόν, για το τέλος της εισήγησής του μία πλάνη, που και ο Πατριάρχης εξέφρασε, όταν προσκύνησε κατά το παρελθόν την τίμια κάρα του Αγίου Ιωσήφ στο Βατοπαιδι, αλλά και οι Βατοπαιδινοί πατέρες έχουν υποστηρίξει κατά το παρελθόν. Ότι δηλαδή, ο οσιότατος, ασκητικότατος, αντιαιρετικότατος και διώκτης του δαίμονα και της ποικίλης πλάνης Άγιος Ιωσήφ Ησυχαστής και ο μαθητής του γέρων Εφραίμ Αριζονίτης, σύμφωνα με τον Ελπιδοφόρο, ήταν φορείς του γνησίου εκκλησιαστικού φρονήματος, που ορίζει ότι “παρ᾽ ὅλους τοὺς ποικίλους κατὰ καιροὺς κλυδωνισμούς, ἡ Ἐκκλησία εὑρίσκεται εἰς τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον Κωνσταντινουπόλεως”. Με την ανάπτυξη αυτής της ιδέας ο Ελπιδοφόρος κατακλείει και την εισήγησή του με τα εξής λόγια:

“Ἀδελφοί μου, ἂς ἔχουμε πάντοτε κατὰ νοῦ ὅτι τὸ Οἰκουμενικό μας Πατριαρχεῖο εἶναι ἡ πνευματικὴ μητέρα ὅλων μας. Τὸ Φανάρι εἶναι ἡ Μεγάλη τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία καὶ τὸ «Μέγα Μοναστήρι». Μέγας Ἡγούμενος εἶναι ὁ Οἰκουμενικός μας Πατριάρχης καὶ ἁγωνίζεται τυπτόμενος, διωκώμενος καὶ λοιδορούμενος, κάτω ἀπὸ ἀντίξοες συνθῆκες, νὰ διαφυλάξει τὴν Ὀρθοδοξία καὶ τὴν παράδοση τοῦ Γένους μας. Ἡ Α. Θ. Παναγιότης ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης μας κ. κ. Βαρθολομαῖος εἶναι ἴσως ὁ μοναδικὸς στὴν ἱστορία Πατριάρχης ποὺ μὲ τὴν περὶ Αὐτὸν Ἁγία καὶ Ἱερὰ Σύνοδο κατέταξε στὸ ἁγιολόγιο τῆς Ἐκκλησίας μας τόσους σύγχρονους ἁγίους μοναστὲς τῆς Ἐκκλησίας, θέλοντας νὰ δείξει στὸν κόσμο ὅτι ἡ Ἐκκλησία μας εἶναι ζωντανὴ καὶ ὅτι μέσα στὴν Ἐκκλησία ὁ πεπτωκὼς ἄνθρωπος συνεχίζει νὰ τελειοῦται καὶ ὅτι ἡ ἁγιότητα πραγματοποιεῖται. 

Ἐνίοτε, ἀνθρωπίνως, ἴσως νὰ λυπούμαστε ἢ καὶ νὰ διαφωνοῦμε μὲ κάποιες ἀποφάσεις ἢ ἐνέργειες τοῦ Πατριάρχου μας. Νὰ νομίζουμε ὅτι κάνει λάθη. Ἡ Ἐκκλησία ὅμως δὲν κάνει λάθη. Τὸ Οἰκουμενικό μας Πατριαρχεῖο εἶναι ἡ Ἐκκλησία μας καὶ Ἐκκλησία εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς εἰς τοὺς αἰώνας.

Ἂς ἀκολουθήσουμε, ἀδελφοί μου, τὸ παράδειγμα τοῦ Ὁσίου Ἰωσὴφ καὶ τοῦ Γέροντά μας Ἐφραὶμ κι ἂς ἀγκαλιάσουμε τὸ μαρτυρικό μας Φανάρι. Νὰ τὸ ἀγαπᾶμε, νὰ τὸ σεβόμαστε, νὰ τὸ σκεπάζουμε, νὰ τὸ προστατεύουμε. Νὰ προσευχόμαστε γιὰ τὸν Πατριάρχη μας καὶ τὰ μέλη τῆς Πατριαρχικῆς Αὐλῆς, ποὺ δίνουν καθημερινὸ ἁγώνα γιὰ τὴ μαρτυρία τῆς πίστεως. Τὸ Οἰκουμενικό μας Πατριαρχεῖο εἶναι τὸ σεπτὸ Κέντρο τῆς Ὀρθοδοξίας μας, εἶναι, κατὰ τὶς ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμενικῶν μας Συνόδων, ἡ πρωτόθρονη Ἐκκλησία καὶ ἔχει τὴ μέριμνα πασῶν τῶν Ἐκκλησιῶν”.

Η ΜΌΝΗ ΑΛΉΘΕΙΑ

Με αυτά τα λόγια ο Ελπιδοφόρος φανέρωσε ολοκάθαρα την αιτία  που προχώρησε ο Πατριάρχης σε τόσες βεβιασμένες αγιοκατατάξεις, πριν την ώρα τους. Για να καθυποτάξει τα πνευματικοπαίδια αυτών των οσίων γερόντων, μοναστικές συνοδείες, κληρικούς και λαϊκούς, να τα καλοπιάσει και να τα αφοπλίσει. Όλοι οι σύγχρονοι άγιοι μιλούσαν ξεκάθαρα για τις αιρέσεις και τον Οικουμενισμό. 

Ειδικά μάλιστα όσον αφορά στον Άγιο Ιωσήφ τον Ησυχαστή η διαστρέβλωση είναι τεράστια. Όλη η συνοδεία του παππού Ιωσήφ προέρχονταν από παραδοσιακές οικογένειες που ακολουθούσαν το παλαιό ημερολόγιο, πριν ακόμα δημιουργηθεί το παλαιοημερολογητικό σχίσμα. Ο γέρων Ιωσήφ είχε αγωνιστικό, αντιστασιακό και ομολογιακό πνεύμα, όπως όλοι οι Ησυχαστές, βλ. Άγιο Αντώνιο, Μέγα Αθανάσιο, Άγιο Ισαάκ Σύρο κά. Αγωνιούσε για τα θέματα της πίστεως, έπαιρνε θέση και έδινε γραμμή στους συμμοναστές του. 

Για πολλά χρόνια, λοιπόν, ο Άγιος Ιωσήφ και η συνοδεία του υπήρξαν ζηλωτές και δεν μνημόνευαν τον Οικ. Πατριάρχη. Αλλά, όταν η παράταξη που ακολουθούσαν αποκήρυξε τα μυστήρια των νεοημερολογητών, τότε ο όσιος γέρων με όραμα πληροφορήθηκε ότι σε εκείνη τη συγκυρία η αλήθεια βρίσκεται με το Οικουμενικό Πατριαρχείο και όχι με τις παρατάξεις που είχαν προχωρήσει σε σχίσμα με χειροτονίες επισκόπων και κληρικών και Οικουμενικές δήθεν συνόδους. (βλ. βιβλίο του αγίου γέροντος Εφραίμ φιλοθεΐτου με τίτλο «Ο γέροντας μου Ιωσήφ ο Ησυχαστής και Σπηλαιώτης», δεύτερο μέρος του βιβλίου και στο κεφάλαιο Ι.3.ια. «Περί ημερολογίου»).

Η χρησιμοποίηση της μεταστροφής αυτής του Αγίου Ιωσήφ για την δικαίωση του Οικουμενικού Πατριαρχείου στη σύγχρονη εποχή αποτελεί διαστροφή της κοινής λογικής. Τότε το ημερολόγιο, ενώ ήταν η αρχή του κακού, η πρώτη νίκη του Οικουμενισμού, η πρώτη προσβολή στο σώμα της Εκκλησίας,  ήταν όμως επαρκής λόγος πίστεως για μόνιμη Αποτείχιση και σίγουρα όχι για σχίσμα. 

Σήμερα όμως, εβδομήντα και πλέον χρόνια μετά, η κατάσταση είναι ασύγκριτα χειρότερη από την εποχή του Αγίου Ιωσήφ. Η διενέργεια της ληστρικής Συνόδου του Κολυμπαρίου που αναγνώρισε τις αιρέσεις σαν Εκκλησίες και το παναιρετικό ΠΣΕ είναι επαρκέστατος λόγος ιεροκανονικής Αποτείχισης, όχι συλλήβδην απ’ όλη την Εκκλησία ούτε για πάντα, αλλά από τα συγκεκριμένα αιρετίζοντα πρόσωπα, μέχρι την μετάνοιά τους ή την καταδίκη τους από Οικουμενική Σύνοδο. 

Είμαστε βέβαιοι ότι ο Άγιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής ευλογεί την ιεροκανονική Αποτείχιση και επιδαψιλεύει την χάρη του και την προστασία του στον ιεραποστολικό και ομολογιακό Σύλλογό μας και σε όσους σχετίζονται με αυτόν. Ευλογεί τον πρωτοπρεσβύτερο Θεόδωρο Ζήση, που αγωνίζεται ώστε το καράβι της ιεροκανονικής Αποτείχισης να μην προσκρούσει ποτέ σε σχισματικές συμπληγάδες, αλλά να βαδίζει προς δόξαν Θεού μέσα στα όρια της αληθινής του Χριστού Εκκλησίας. 

Εμείς δεν αμφισβητούμε ότι το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως είναι η Μητέρα Εκκλησία, αλλά αμφισβητούμε τα πρόσωπα που κάθονται στους θρόνους και απαρτίζουν τις πατριαρχικές αυλές. Ελέγχουμε την ορθότητα της διδασκαλίας που εκπορεύεται από το Πατριαρχείο, η οποία δεν ταιριάζει με την διδασκαλία των Αγίων. Καταδικάζουμε τα νέα δόγματα, την νέα εκκλησιολογία (Πρωτείο της Ανατολής, αναγνώριση σχισματικών, διαιρέσεις) και τη νέα ανθρωπολογία που εκπορεύεται από το Πατριαρχείο, το οποίο έχει κάνει το Σώμα του Χριστού άνω κάτω με μια διδασκαλία που εξυπηρετεί το πνεύμα της Νέας Εποχής και θέλει να κλείσει την πρόταση του Ευαγγελίου και την πατερική σωστική διδασκαλία στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Μια διδασκαλία που οδηγεί στην αποδοχή της ένωσης με τους αιρετικούς και αλλόθρησκους.   

Αυτή είναι όλη η αλήθεια των πραγμάτων και είναι απορίας άξιον πώς οι ίδιοι, που επικαλούνται την κανονικότητα και την εκκλησιαστικότητα, δημιουργούν οι ίδιοι σχίσματα ή αναγνωρίζουν σχίσματα και τους προσδίδουν κανονικότητα. Μάλιστα σχίσματα αυτοχειροτόνητων λαϊκών! Η πονηρία και η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο!

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΆ 

Οι άγιοι πατέρες μας, Ιωσήφ ο Ησυχαστής και Εφραίμ ο Φιλοθεΐτης, έχυσαν αίμα, για να διατηρήσουν την ορθόδοξη διδασκαλία και τον μοναχισμό και έρχονται τώρα τα πιόνια των Οικουμενιστών, οι αριβίστες του Πατριαρχείου να καπηλευτούν αυτόν τον αγώνα. 

Πιστεύουμε ότι με τα μοναστήρια του γέροντος Εφραίμ της Αμερικής και άλλα μοναστήρια του Αγίου Όρους μας συνδέει το κοινό αγωνιστικό και ομολογιακό πνεύμα των πατέρων μας. Ο γέροντας Εφραίμ μιλούσε για τον Πάπα και την αίρεση, μαζί με τον γέροντα Αγάθωνα, όταν δε μιλούσε κανείς! 

Δε γνωρίζουμε ακριβώς τις περιστάσεις κάτω από τις οποίες ζουν οι αριζονίτες πατέρες και μητέρες. Ιδανικά, επειδή γνωρίζουμε το υψηλό επίπεδο ορθόδοξης βιοτής και το ορθόδοξο φρόνημα που τους διακατέχει, θα περιμέναμε τα μοναστήρια του γέροντα Εφραίμ να γίνουν πυλώνες του αγώνα για την Ορθοδοξία. Η ύπαρξη άλλων γηγενών προσήλυτων Αμερικανών πατέρων στην πρώτη γραμμή του αγώνα μας κάνει να έχουμε απαιτήσεις. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι ανήκουν στις υγιείς δυνάμεις της Ορθοδοξίας που θα αντιδράσουν ενώπιον της ένωσης με τους παπικούς που έρχεται, και στην εκκλησία που αποδέχεται την βδελυρή αμαρτία του σοδομισμού και προετοιμάζεται με πρωτοβουλίες και του Ελπιδοφόρου, όπως έχουμε δει. Το κοινό μέλλον στην Αποτείχιση είναι μονόδρομος! 

Εξάλλου, η παρακάτω δέσμευση του Ελπιδοφόρου στην πραγματικότητα είναι προειδοποίηση, αν όχι απειλή: “Δεσμεύομαι ὡς Ἀρχιεπίσκοπος νὰ πράξω ὅ,τι εἶναι δυνατό, ὥστε νὰ βασιλεύει ἡ εἰρήνη καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ στὶς καρδιὲς ὅλων μας καὶ ὡς ἕνα Σῶμα Χριστοῦ, ὡς μία Ἐκκλησία, ἱερὲς μονές, ἐνορίες, κλῆρος καὶ λαός, ὡς ἑνωμένη πνευματικὴ δύναμη νὰ κηρύξουμε Χριστόν, τὸν δι᾽ ἡμᾶς καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν γεννηθέντα καὶ σπαργανωθέντα, σταυρωθέντα καὶ ἀναστάντα.” Ως Αρχιεπίσκοπος Αμερικής θα κάνει τα πάντα για να καθυποτάξει τους πάντες και τα πάντα στην αίρεση και για να γίνει αποδεκτή η αμαρτία του θεομίσητου σοδομισμού!

Όχι στην ενότητα κάτω από τη μπότα του Οικουμενισμού! Ζήτω η Ορθοδοξία! 

πηγή

http://trelogiannis.blogspot.com/2023/01/blog-post_11.html

Απόσπασμα από επιστολή που έστειλε ο μακαριστός γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας

"Καρδιακή ησυχία, λοιπόν, είναι όταν ο νους κατακτήσει την ευχή και κατόπιν φθάσει στην καρδιά, και η καρδιά λέει την ευχή χωρίς κόπο. Τότε ο νους σαν νικητής του μετεωρισμού και των λογισμών παρακολουθεί ανύστακτα την ευχή να λέγεται εν τη καρδία."