Η μετα-αλήθεια γεννήθηκε το '68

 του Marcello Veneziani

Μέσα στον κατακλυσμό των εορτασμών που άνοιξε πάνω στό 1968 με αφορμή τα πενήντα χρόνια, είναι δυνατή μια ασεβής ανάγνωση; Ζούμε στα ερείπια του '68. Οι κληρονομιές του ήταν πολλές και συγκεχυμένες, βαριές όσο ανείπωτες, αλλά μια κυριαρχεί σε όλες: χάθηκαν τα όρια μεταξύ αληθινού και ψεύδους, μεταξύ γεγονότος και φήμης, μεταξύ συλλογισμού και συναισθήματος, μεταξύ δικαιωμάτων και επιθυμιών. Το 1968 ανακάλυψε ότι πίσω από κάθε αλήθεια, κάθε γεγονός, κάθε τάξη, κάθε ιστορία και κάθε νόμο, ακόμα και της φύσης, κρύβεται μιά κατάχρηση εξουσίας, μιά αυθαίρετη χρήση της και μιά ιδεολογική πλαστογραφία. Το βασίλειο του ψεύτικου. Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται, όλα είναι όπως μου φαίνονται. Δεν υπάρχει αληθινή Πραγματικότητα και δεν υπάρχει πίστη, εξουσία, φύση, αξία, αλλά όλα είναι υποκειμενικά και υπόκεινται σε τρόπους θέασης, σκέψης, αίσθησης. Όλα είναι αποτέλεσμα του κοινωνικού κλίματος, είναι καρπός ερμηνείας και ψυχικής κατάστασης.

Το 1968 χάθηκαν επίσης τα όρια μεταξύ νόμιμου και παράνομου, μεταξύ φυσικού και εκούσιου, μεταξύ πραγματικότητας και ονείρου, μεταξύ υψηλού και χαμηλού. Και μεταξύ φύλων, μεταξύ κρατών, μεταξύ λαών. Ο απεριόριστος κόσμος μας γεννήθηκε, από κάθε άποψη. Και γεννήθηκε η μετα-αλήθεια, δηλαδή η αλήθεια με τον δικό μου τρόπο.

Το 1968 απέτυχε ως πολιτική και οικονομική επανάσταση, οι δομές εξουσίας παρέμειναν αμετάβλητες και ο καπιταλισμός έγινε παγκόσμιος αντί να καταρρεύσει. Αλλά θριάμβευσε ως επανάσταση των εθίμων, ως πολιτισμική μετάλλαξη, επηρέασε τις γλώσσες, το σεξ, την ιδιωτική σφαίρα και επιτέθηκε στα σχολεία και τα πανεπιστήμια, την οικογένεια και τη σχέση μεταξύ των γενεών. Σε αυτά τα χωράφια άφησε κυρίως μπάζα. Το '68 γεννήθηκε κολεκτιβιστής και έγινε single, ατομικιστής, εγωκεντρικός και ναρκισσιστής. Γεννήθηκε νεάζων και παρέμεινε έφηβος. Αντιτάχθηκε στην κατασταλτική ανοχή και παρήγαγε τήν φιλελεύθερη ανυπακοή. Ολα επιτρέπονται, αλίμονο σε όσους διαφωνούν. Το 1968 δεν άφησε αριστουργήματα, ήρωες, γεγονότα, εγχειρήματα.

Σίγουρα, ήταν ένα σοκ, αναζωογόνησε, προκάλεσε ακόμη και κάποιες υγιείς αλλαγές, σκεφτείτε τις γυναίκες. Έρεε σε αντικρουόμενα ρεύματα, καταλήγοντας σε πολιτικό εξτρεμισμό ή πολιτικό ριζοσπαστισμό, οικολογικό ειρηνισμό ή τήν βία και τά ναρκωτικά της δεκαετίας του 1970. Στη δεκαετία του '80, στα χνάρια του '68, προέκυψαν τα ελευθεριακά, ελευθεριάζοντα και φιλελεύθερα σκέλη που ώθησαν προς τον εκσυγχρονισμό. Δεν είναι τυχαίο που κάποιοι θεωρούν ακόμη και τον Μπερλουσκόνι καρπό του '68.

Αλλά το κυρίαρχο αποτύπωμα που άφησε ήταν η ρήξη : το 1968 έσπασε τον απαραίτητο σύνδεσμο μεταξύ δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, μεταξύ ελευθερίας και ευθύνης, μεταξύ αξίας και αποτελεσμάτων, μεταξύ νέων και μεγάλων. Και στο τέλος αυτή η επανάσταση ενάντια στην εξουσία έγινε επανάσταση ενάντια στην παράδοση, στην υπηρεσία μιας πιο κυνικής και παγκόσμιας δύναμης, που ήθελε να απελευθερωθεί από τα θρησκευτικά, εθνικά και οικογενειακά όρια για να γίνει πιο αχαλίνωτη και να μετατρέψει τους πιστούς σε καταναλωτές. Και το 1968 βρήκε τους χωροφύλακες του, μετά τους πράκτορες του, τελικά τους δημιουργικούς του.

Η παράβαση έγινε κανόνας , η πατροκτονία έγινε κομφορμισμός και πολιτική ορθότητα. Στο Ανατρέποντας τό '68 υποστήριξα ότι σήμερα η πραγματική παράβαση είναι η παράδοση. Χρειάζεται επειγόντως μια ομοιοπαθητική εξέγερση ενάντια στην κυριαρχία των σπουδαίων προσώπων του '68.

Η μετα-αλήθεια γεννήθηκε το '68 - ο Marcello Veneziani (www-marcelloveneziani-com.translate.goog)

ΟΛΗ Η ΨΕΥΔΟΘΕΟΛΟΓΊΑ, ΨΕΥΔΟΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΚΑΊ ΨΕΥΔΟΔΙΑΝΌΗΣΗ ΠΟΎ ΜΑΣΤΙΓΏΝΕΙ ΤΉΝ ΑΝΘΡΏΠΙΝΗ ΟΥΣΊΑ ΜΑΣ ΠΑΡΆΓΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΜΗΔΕΝΙΣΜΟ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ. ΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΤΥΠΟ ΠΟΥ ΑΝΤΙΚΑΤΕΣΤΗΣΕ ΤΟ ΤΑΛΕΝΤΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ. ΤΟΥΣ ΝΕΩΤΕΡΙΣΤΕΣ ΤΥΠΟΥ ΓΙΑΝΝΑΡΑ, ΡΑΜΦΟΥ, ΖΟΥΡΑΡΙ, ΖΗΖΙΟΥΛΑ. ΤΟΥΣ ΑΡΝΗΤΕΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ.