Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Το κείμενο που ακολουθεί γράφτηκε ως απάντηση σε διάφορα σχόλια για το ποιός φταίει, ποιά θέση πρέπει να υιοθετήσει ένας αριστερός και ένας δημοκράτης απέναντι σε όσα συμβαίνουν στη Μέση Ανατολή, στα πλαίσια σχετικής συζήτησης στην “Ανοιχτή Λίστα – το ‘Οχι διαρκεί πολύ”.
Είναι αδύνατον να καταλάβουμε το τι γίνεται στη Μέση Ανατολή εξετάζοντας ένα – ένα επεισόδιο και μεμονωμένα.
Αυτό που συμβαίνει είναι μια γιγαντιαία ιμπεριαλιστική επιδρομή, που εκμεταλλεύτηκε την κατάρρευση της ΕΣΣΔ για να επιτεθεί σε όλα τα εθνικιστικά καθεστώτα της περιοχής που είχαν αναδυθεί από τις αντιαποικιακές επαναστάσεις, και συνιστούσαν μια σχετική πρόοδο σχετικά με το τι υπήρχε πριν από αυτά και το τι φέρνουν οι επεμβαίνοντες Αμερικανοί κλπ μετά από αυτά.
Αντιλαμβάνομαι και σέβομαι την ευαισθησία πολλών φίλων αναφορικά με το θέμα των δημοκρατικών δικαιωμάτων. Προφανώς και τα εθνικιστικά καθεστώτα του Ιράκ, της Συρίας, της Λιβύης κλπ. δεν ήταν δημοκρατικά. Δεν υπάρχουν δημοκρατικά καθεστώτα στη Μέση Ανατολή, όπως φοβάμαι δεν υπάρχουν και στη Δύση. Αλλά δεν μπορούμε να στηριχθούμε στον Ιμπεριαλισμό για να φέρει τη δημοκρατία στη Μέση Ανατολή.
Ο απολογισμός αυτών των επεμβάσεων είναι τα μισά και πιο προοδευμένα κράτη του αραβομουσουλμανικού κόσμου να έχουν γίνει ερείπια.
Στη Συρία υπήρξαν αρχικά στοιχεία δημοκρατικής εξέγερσης κατά του καθεστώτος Ασαντ. Εξωτερικές δυνάμεις, όμως, που συνδέονταν με τις πιο αντιδραστικές δυνάμεις στη Μέση Ανατολή και παγκοσμίως επενέβησαν, εξόπλισαν και χρησιμοποίησαν τους εξεγερθέντες, απάγοντας τρόπον τινά το αρχικό δημοκρατικό κίνημα, καθιστώντας το εγχώριο όργανο ξένης επέμβασης και μετατρέποντας τον χαρακτήρα της σύγκρουσης.
Οι επεμβάσεις του ιμπεριαλισμού δεν έφεραν πουθενά τη δημοκρατία. Αντίθετα αφήρεσαν από τους λαούς του αραβομουσουλμανικού κόσμου, όπως και όλου του υπόλοιπου Νότου, ακόμα και τα πιο στοιχειώδη δικαιώματα και επιτεύγματα.
Οι πόλεμοι στη Μέση Ανατολή δεν γίνονται έτσι και ως έτυχε. Όλο το πρόγραμμά τους έχει συνταχθεί και δημοσιοποιηθεί εδώ και είκοσι χρόνια, από τους αμερικανο-ισραηλινούς νεοσυντηρητικούς, την πιο ριζοσπαστική, ολοκληρωτική πτέρυγα του παγκόσμιου κατεστημένου (Νετανιάχου, Περλ, Βούλφοβιτς, Μπόλτον κλπ). Αυτοί προέβλεψαν και πραγματοποίησαν μια σειρά πολέμων που ξεκινούν από το Αφγανιστάν και το Ιράκ και καταλήγουν στη Βόρειο Κορέα.
Πίσω έρχεται η Ρωσία και η Κίνα. Πρόκειται για ένα σχέδιο παγκόσμιας ολοκληρωτικής δικτατορίας που, αν επικρατήσει, θα είναι το τέλος του ανθρώπινου πολιτισμού.
Αυτό είναι και ένα θεμελιώδες κριτήριο για να πάρει οποιοσδήποτε μια θέση σε αυτά που συμβαίνουν.
Δεν μπορεί να μείνει κανείς αδιάφορος ούτε στους πολέμους εναντίον των αραβικών εθνικιστικών καθεστώτων, ούτε στις απειλές κατά της Ρωσίας και της Κίνας, που, στις συγκεκριμένες συνθήκες, και ανεξάρτητα από τις όποιες επιφυλάξεις και αντιρρήσεις ακόμα μπορεί να έχει κάποιος για το καθεστώς τους, δεν μπορεί να μην αναγνωρίσει ότι, και εκ της υπάρξεώς τους και μόνο, συνιστούν ανάχωμα στην κύρια παγκόσμια απειλή, την ανάδυση ενός δυτικού Παγκόσμιου Ολοκληρωτισμού μετά τη κατάρρευση της ΕΣΣΔ.
ΥΓ. Σε σχέση με τους Κούρδους, είναι, μαζί με τους Παλαιστίνιους, ο πιο καταπιεσμένος λαός όλης της Μέσης Ανατολής και αξίζουν όλη την υποστήριξή μας. Αλλά αμφιβάλλω πάρα πολύ ότι θα μπορέσουν να διεκδικήσουν τα δικά τους αναμφισβήτητα εθνικά δίκαια, συμμαχώντας με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, που είναι σήμερα οι φορείς του πιο απειλητικού ολοκληρωτισμού που εμφανίστηκε στην παγκόσμια ιστορία.
ΠΗΓΗ: http://www.konstantakopoulos.gr
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου