Σχεδιάζεται μιὰ παγκοσμιοποίηση ὄχι μόνο χωρὶς Χριστὸ ἀλλὰ κατὰ τοῦ Χριστοῦ...

*Ὁ Μακαριστὸς Γέροντας Γεώργιος Καψάνης σὲ μία ὁμιλία ποὺ ἔγινε πρὶν 22 χρόνια, προειδοποιοῦσε γιὰ ὅλα αὐτὰ ποὺ βιώνουμε σήμερα, στὸ ὄνομα τῆς παγκοσμιοποίησης. Ἕνας ἐπίκαιρος καὶ συγκλονιστικὸς λόγος ἑνὸς σπουδαίου Γέροντα τῆς ἐποχῆς μας, ποὺ μᾶς προετοίμαζε καὶ μᾶς προϊδέαζε γιὰ ὅλα αὐτὰ ποὺ ἔβλεπε νὰ ἔρχονται… Τὴν εὐχή του νὰ ἔχουμε ἀπὸ ἐκεῖ ψηλὰ ποὺ βρίσκεται. 

…Πολλοὶ σήμερα μιλοῦν γιὰ παγκοσμιοποίηση. Ἐνῶ κάποιοι ὀλίγοι τὴν σχεδιάζουν καὶ τὴν προετοιμάζουν. Παγκοσμιοποίηση στὴν οἰκονομία, στὴν δημιουργία ἑνὸς ὑπερκράτους, στὴν θρησκεία. 

Ἡ παγκοσμιοποίησις φαίνεται νὰ εἶναι καὶ ὁ στόχος τοῦ κινήματος τῆς «Νέας Ἐποχῆς» ποὺ ἀποβλέπει στὴν ἀντικατάσταση τοῦ Χριστοῦ ἀπὸ τὸν ἀντίχριστο. Ἡ βασιλεία τοῦ ἀντιχρίστου, κατὰ τοὺς νεοεποχίτας, θὰ ἀρχίσει μὲ τὴν γ΄ χιλιετία μ. Χ. Ο Ι.Χ.Θ.Υ.Σ (Ἰησοῦς Χριστὸς Θεοῦ Υἱὸς Σωτὴρ) θὰ ἀντικατασταθεῖ μὲ τὸν Ὑδροχόο (σύμβολο τοῦ ἀντιχρίστου).

Ἡ παγκοσμιοποίησις δὲν θὰ εἶναι ἐφικτή, ἐὰν οἱ καὶ θρησκεῖες δὲν παραιτηθοῦν ἀπὸ τὴν ἀξίωσή τους, ὅτι ἔχουν τὴν ἀπόλυτη...
Ἀλήθεια, καὶ ἐὰν δὲν δεχθοῦν νὰ προχωρήσουν σὲ μία ὑπερθρησκεία, ἕνα μίγμα θρησκειῶν. 

Ἔτσι βλέπουμε τὸ πρωτοφανὲς γεγονὸς Χριστιανοί, Ἰουδαῖοι, Μουσουλμάνοι, Βουδισταί, Εἰδωλολάτραι, νὰ συμπροσεύχονται γιὰ τὴν εἰρήνη καὶ νὰ προσχωροῦν σὲ διαθρησκειακοὺς διαλόγους, στοὺς ὁποίους ὑπερτονίζεται ὅτι (οἱ μονοθεϊστικὲς θρησκεῖες) ἔχουμε ἕνα κοινὸ Θεό. 

Σ΄ αὐτοὺς τοὺς διαλόγους οἱ συμμετέχοντες χριστιανοί, καὶ δυστυχῶς καὶ ὀρθόδοξοι κληρικοὶ καὶ λαϊκοί, δὲν ὁμολογοῦν τὸν Τριαδικὸ Θεὸ καὶ τὸν Ἐνανθρωπήσαντα Υἱὸ καὶ Λόγο τοῦ Θεοῦ. 

Μὲ πολὺ λύπη διαβάσαμε, ὅτι τελευταία στὴν Ρουμανία ἔλαβε χώρα πανθρησκειακὴ συγκέντρωση καὶ προσευχὴ ὑπὲρ τῆς εἰρήνης μὲ τὴν συμμετοχὴ καὶ ὀρθοδόξων Πατριαρχῶν καὶ Ἀρχιεπισκόπων. Δὲν συμμετεῖχαν, εὐτυχῶς, τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον καὶ αἳ Ἐκκλησίαι Ἱεροσολύμων, Ρωσίας, Σερβίας, Γεωργίας, Ἑλλάδος καὶ Πολωνίας. 

Σχεδιάζεται λοιπὸν μία παγκοσμιοποίησις ὄχι μόνο χωρὶς Χριστὸ ἀλλὰ καὶ κατὰ τοῦ Χριστοῦ. 

Τὸ ὑπερκράτος, ἡ ὑπεροικονομία, ἡ ὑπερθρησκεία δὲν θὰ ὑπηρετοῦν τὸν Χριστὸ καὶ τὸν ἄνθρωπο, ὡς εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ τὸν ἀντίχριστο καὶ ὅσους προσκυνήσουν τὸν ἀντίχριστο. 

Σ΄ αὐτὴν τὴ παγκοσμιοποίηση οἱ διάφοροι θεσμοὶ θὰ ἀφαιροῦν τὶς ἐλευθερίες τῶν ἀνθρώπων προκειμένου οἱ ἄνθρωποι νὰ γίνουν πιόνια στὰ χέρια τῶν ἰσχυρῶν της γής. 

Κάτι τέτοιο ἄρχισε νὰ γίνεται καὶ στὴν πατρίδα μας, ὅπου θεσμοὶ ἔξωθεν ἐρχόμενοι ἐπιβάλλονται στὸν λαό μας. Ὅλοι θὰ ἐλέγχονται μὲ παγκόσμιο φακέλωμα. Ἀνησυχήσαμε γιὰ τὴ Συνθήκη τοῦ Σένγκεν, ἐπειδὴ τὴν εἴδαμε σὰν πρόδρομο τοῦ παγκόσμιου φακελώματος. 

Τὸ ὅτι οἱ ἀνησυχίες μας δὲν εἶναι ἀνυπόστατες ἀποδεικνύει τὸ γεγονός, ὅτι βάσει τῆς Συνθήκης αὐτῆς οἱ Ὀρθόδοξοι Βαλκάνιοι ἀδελφοί μας δυσκολεύονται νὰ ἔλθουν στὴ πατρίδα μας. Λειτουργεῖ δηλαδὴ ἡ συνθήκη καὶ εἰς βάρος τῆς Ὀρθοδοξίας. 

Ὡς χριστιανοὶ ἀρνούμεθα νὰ δεχθοῦμε καὶ νὰ συμπράξουμε σὲ παγκοσμιοποιήσεις τύπου «Νέας Ἐποχῆς». 

Ἡ ἀληθινὴ παγκοσμιοποίησις ἄρχισε μὲ τὴ Σάρκωση τοῦ Θεοῦ Λόγου, ποὺ προσέλαβε ὁλόκληρη τὴν ἀνθρώπινη φύση καὶ ἕνωσε «τὰ πρὶν διεστῶτα» καὶ ἀνέστησε «παγγενὴ τὸν Ἀδάμ». Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι ὁ ἀληθινὰ παγκόσμιος ἄνθρωπος. Καὶ τοῦτο διότι «ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδὲ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ· πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε» ἐν Αὐτῶ(Γάλ. 3,28). 

Κάθε χριστιανὸς ποὺ ἑνώνεται μὲ τὸν Χριστὸ καὶ ποὺ ὁ Χριστὸς ζεῖ ἐν αὐτῶ καὶ αὐτὸς ἐν τῷ Χριστῷ, γίνεται ἐπίσης παγκόσμιος χριστιανός. Ἀγκαλιάζει ὅλους τους ἀνθρώπους ἀδιακρίτως φύλου, γλώσσης, θρησκείας, ἐθνικότητος. Γίνεται ἕνας καθολικὸς ἄνθρωπος, μικρόκοσμος καὶ συγχρόνως μακρόκοσμος, γιατί περιέχει μέσα τοῦ ὄχι μόνο ὅλη τὴν ἀνθρωπότητα ἀλλὰ καὶ ὅλη τὴν κτίση. 

Πῶς εἶναι δυνατὸν ἕνας θεωμένος χριστιανὸς νὰ μὴν εἶναι ἕνας παγκόσμιος καὶ καθολικὸς ἄνθρωπος ; 

Τέτοιοι παγκόσμιοι ἄνθρωποι ἤσαν οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι, οἱ παλαιοὶ καὶ νέοι Μάρτυρες, οἱ Ἀσκηταί, οἱ ἐν τῷ κόσμω ἄνθρωποι τῆς ἀγάπης καὶ τῆς θυσίας. 

Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι παγκόσμιος, γιατί θυσιάστηκε γιὰ ὅλο τὸν κόσμο. 

Ὁ ἀντίχριστος καὶ οἱ ὀπαδοὶ τοῦ σφετερίζονται τὸν τίτλο τοῦ παγκοσμίου. Καὶ τοῦτο γιατί δὲν θυσιάζονται γιὰ τοὺς ἀνθρώπους, ἀλλὰ θυσιάζουν τοὺς ἀνθρώπους ἐν ὀνόματι κάποιας ἰδεολογίας καὶ παγκοσμιοποιήσεως. 

Κατὰ τοὺς χρόνους τῆς ἐλεύσεως τοῦ Κυρίου ἡ Ρώμη εἶχε ἐπιτύχει κάποια παγκοσμιοποίηση, τὴν «Pax Romana». Ὅμως αὐτὴ βασιζόταν στὴν διάκριση ἐλευθέρων καὶ δούλων, ἐκμεταλλευτῶν καὶ ἐκμεταλλευομένων καὶ προϋπέθετε τὴ λατρεία τῶν εἰδώλων καὶ τοῦ Ρωμαίου Αὐτοκράτορος, στὸ πρόσωπο τοῦ ὁποίου οἱ χριστιανοὶ ἔβλεπαν τὸν πρόδρομο τοῦ ἀντιχρίστου. 

Μεταξὺ ἐκείνης καὶ τῆς σημερινῆς παγκοσμιοποιήσεως ὑπάρχουν πολλὰ τὰ κοινά. 

Ὅπως ψάλλει ὁ Ἐκκλησία μας κατὰ τὸν Ἑσπερινὸ τῶν Χριστουγέννων : 

«Αὐγούστου μοναρχήσαντος ἐπὶ τῆς γής, ἡ πολυαρχία τῶν ἀνθρώπων ἐπαύσατο, καὶ σοὺ ἐνανθρωπήσαντος ἐκ τῆς Ἁγνῆς, ἡ πολυθεΐα τῶν εἰδώλων κατήργηται. Ὑπὸ μίαν βασιλείαν ἐγκόσμιον, αἳ πόλεις γεγένηνται· καὶ εἰς μίαν Δεσποτείαν Θεότητος, τὰ Ἔθνη ἐπίστευσαν. Ἀπεγράφησαν οἱ λαοί, τῷ δόγματι τοῦ Καίσαρος, ἐπεγράφημεν οἱ πιστοί, ὀνόματι Θεότητος, σοὺ τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Θεοῦ ἠμῶν. Μέγα σου τὸ ἔλεος, δόξα σοί». 

Κάθε χωρὶς Χριστὸν μοναρχία καὶ παγκοσμιοποίησις ἠμπορεῖ νὰ καταργεῖ τὴν πολυαρχία τῶν ἀνθρώπων. Ἀλλὰ τὴν πολυθεΐα τῶν εἰδώλων, τῆς λογῆς – λογῆς εἰδωλοποιήσεις ψευδῶν θεῶν καὶ ἰδεολογιῶν, μόνον ὁ ἐνανθρωπήσας ἐκ τῆς Ἁγνῆς Χριστὸς καταργεῖ. 

Ἀπεγράφησαν τότε οἱ λαοὶ «τῷ δόγματι τοῦ Καίσαρος» καὶ ἀπογράφονται σήμερα στὶς διάφορες κρατικὲς καὶ ὑπερκρατικὲς ἐξουσίες. 

Ὅμως οἱ χριστιανοὶ δὲν ἀρκοῦνται σ΄ αὐτὴν τὴν ἀπογραφή. Γιατί εἶναι ἀνθρωποκεντρικὴ ποὺ κάποτε γίνεται καὶ δαιμονική. 

Ζητοῦν νὰ ἀπογραφοῦν καὶ ἐπιγραφοῦν στὸ ὄνομα τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ. Ζητοῦμε παγκοσμιοποίηση θεανθρώπινη, παγκοσμιοποίηση στὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τὴν Ἐκκλησία. 

Ἐκεῖ εἶναι ἡ ἐλπίδα μας καὶ γὶ΄ αὐτὴν ὁ ἀγώνας μας. 

Ὡς χριστιανοὶ δὲν προσκυνοῦμε ὑπερανθρώπους, ἰδεολογίες, εἴδωλα, ψευδοσωτῆρες. 

Προσκυνοῦμε μόνον τὸν ἐν Βηθλεὲμ τεχθέντα Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν. Τὸν ταπεινὸν Ἰησοῦν. Αὐτὸν ποὺ μᾶς ἐλύτρωσε μὲ τὸν Σταυρὸν καὶ τὴν Ἀνάστασή Του. Καὶ τὸν ἱκετεύουμε νὰ δώσει πλουσία τὴν Χάρι Του στὸ λαό Του, καὶ σὲ μᾶς νὰ μὴ παρασυρθοῦμε ἀπὸ τοὺς ψευδοπροφῆτες, ἀλλὰ νὰ μείνουμε πιστοὶ στὸ ὄνομά Του ἄχρι θανάτου. 

Χριστούγεννα 1998, 

Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου 

+π. Γεώργιος Καψάνης 

«ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ», τεύχ. 3, ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ – ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 1998, σσ. 5-6.
simeiakairwn

orthodoxia-ellhnismos

Ανώνυμος είπε...

ΤΟ «ΤΣΙΡΚΟ» ΕΚΛΕΙΣΕ

ΚΑΠΟΤΕ που οι οχλήσεις από τους τουρίστες προσκυνητές στο κελλάκι του Αγίου Παϊσίου, μπας και δούνε κανένα ταχυδακτυλουργικό θαύμα, ήταν έντονες ,αναγκάστηκε ο Όσιος να απομακρύνεται μέσα στο δάσος για περισσότερη ησυχία και προσευχή ενώ έξω από το κελί του έγραφε σε μία πρόχειρη ταμπέλα:
« Το τσίρκο έκλεισε ,η μαϊμού λείπει»
Και τι θα απογίνουν άρα τώρα όλοι οι Τουρίστες Χριστιανοί με τις Εκκλησίες κλειστές την Μεγ.Εβδομάδα;
Πως θα εκτονωθεί η φιλοπόλεμος στρατιά των αστεροειδών κομητών που αν και όλη την χρονιά εξαφανισμένοι από την Εκκλησία εντούτοις κάθε τέτοια εποχή σκάμε μύτη στους Ναούς προκειμένου να παραστήσουν τους κριτές κινηματογράφου στους καταπονημένους Ιερείς και το προσωπικό των Ναών;
Τι θα απογίνουν κλεισμένα στην ντουλάπια τα μοντέρνα συνολάκια των κομψών κυριών, τα φρεσκοχτενισμένα μπαλαγιάζ ,τα ρεφλέ και τα φανταχτερά ημιμόνιμα και ακρυλικά μανικιούρ σε χρώμα λιλά , έτσι για να ταιριάζουν με την Μεγ.Τεσσαρακοστή;
Τι θα απογίνει ο όμιλος των πάντα δυσαρεστημένων γραϊδίων δίχως κουτσομπολιό , σαματά και υλικό προς χρήσιν του πρωινού και μεσημβρινού τους καφέ;
Τι θα απογίνει το Τζάμπο και οι σένιες λαμπαδούρες του με την Μπάρμπυ,τον Μπάτμαν και τον Παικταρά;
Τουλάχιστον φέτος θα αφήσουμε τον Σταυρωθέντα Χριστό στην ησυχία Του ,απομένοντας με τα δικά Του καρφιά δίχως να μπορέσουμε και ετούτη την χρονιά να του προσθέσουμε και άλλα.

π.Διονύσιος Ταμπάκης

Νίκος Κ. είπε...

Στο κειμενάκι του π.Διονυσίου Ταμπάκη που μας μετέφερε ο φίλος 11:46 π.μ. διαβάσαμε ένα σχόλιο που μας βρίσκει σύμφωνους.
Το μεταφέρουμε:
"Ξεχάσατε πάτερ μου νά προσθέσετε ,τί θα κάνουν και οι παπάδες χωρίς την πελατεία,που πάντα κολάκευαν!Κυρίαρχοι στο μαγαζί ή τουλάχιστον έτσι ένιωθαν,αυτοί έθεταν τους όρους και επέλεγαν τους ρόλους και πάντα τους καλύτερους του παιχνιδιού. Μήν ταυτίζεστε μέ τον ρόλο του π. Παϊσίου στο τσίρκο.Συνεχίζετε νά επιλέγετε τον καλύτερο.Γενικά μιλάω!"
Όχι και τόσο επιτυχημένη η σύγκρισή πάτερ...