Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ (3).

 Συνέχεια από Tετάρτη 4 Ιανουαρίου 2023

Και ο Αγουρίδης συνεχίζει την αναφορά του από το συνέδριο της Salamanca : H τελευταία εισήγηση ήταν του γνωστού για την επιρροή του στο Βατικανό, συντηρητικού θεολόγου Joseph Ratzinger (του σημερινού πάπα). Είχε τίτλο «Η θέση του Οικουμενισμού σήμερα».

Ο ΠΑΠΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΤΕΡΟΣ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ

«Ο Ratzinger διαπιστώνει αμέσως την απογοήτευση που ακολούθησε τις έντονες ελπίδες του Οικουμενισμού, όπως εκφράστηκαν από τη Βατικανή Σύνοδο, τον πατριάρχη Αθηναγόρα και το Π.Σ.Ε.
Πιστεύει πως μετά τη Β’ Βατικανή Σύνοδο έγινε μέσα στη ζωή της εκκλησίας η αναγνώριση ενός νέου παράγοντα πνευματικώς καταλυτικού, του οποίου η ύπαρξη ή η διαβρωτική επί τών πάντων επιρροή δεν είχε μέχρι τότε συνειδητοποιηθεί. ΕΝΑ ΠΝΕΥΜΑ ΕΝΔΟΚΟΣΜΙΟΚΡΑΤΙΚΟ ΠΟΥ ΔΕΧΕΤΑΙ ΟΤΙ Η ΠΙΣΤΗ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΙΟΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΩΝ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ ΕΞΕΛΙΞΕΩΝ. Αυτό όμως που συνιστά την Εκκλησία δεν είναι απλώς ανθρώπινες ενέργειες.
Κάτι ανθρώπινο, κάτι καμωμένο από μόνο του παρουσιάστηκε ως θείο. Η ανοχή πρός τέτοιες καταστάσεις και ο διάλογος με αυτές, δεν προάγει την αλήθεια και δεν εξυπηρετεί την ενότητα της Εκκλησίας.
Με λίγα λόγια δίνεται η εντύπωση πως η παθολογία βασίζεται στο ότι η Οικουμενική κίνηση αναζητεί την ενότητα, ενώ η αλήθεια της πίστεως βρίσκεται μόνο στη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία (επομένως η ενότητα επιτυγχάνεται μόνον δια της Επιστροφής).
Οι Εκκλησιαστικές διακρίσεις δικαιώνονται πρωταρχικά και κύρια με την πίστη. (Το πρωτείο είναι δόγμα). Η θεμελίωση αυτής της αλήθειας είναι το πρωταρχικό οικουμενικό έργο και όχι η αναζήτηση μη θεολογικών παραγόντων στη διαίρεση. Δεν παίζονται παιχνίδια με ό,τι έχει ληφθεί εξ’ αποκαλύψεως. Μεσάζουσες και συμφιλιωτικές θέσεις αποκλείονται. Ο οικουμενικός διάλογος δεν είναι ούτε φιλοσοφική συζήτηση ούτε πολιτική διαπραγμάτευση.
Αφού δε η κοινότητα της πίστης είναι καρπός ενός δώρου, αυτός δεν μπορεί να επιτευχθεί τελικά από μια λειτουργία σκέψης, αλλά πρέπει πάλι να δωρηθεί από το θεό (πρέπει να είναι μία αλάθητη απόφαση του πάπα).
Ούτε η αλήθεια είναι ζήτημα πλειοψηφίας (Συνόδου). Πώς μπορεί να αποφασίζει κάποιος (εκτός του πάπα) πως κάτι θα είναι αληθινό στο μέλλον; Η Σύνοδος στηρίζεται στην αρχή της ηθικής αποδοχής. Και δεν είναι η συγκατάθεση που θεμελιώνει την αλήθεια αλλά η αλήθεια τη συγκατάθεση.
Στον οικουμενικό διάλογο τονίζεται ιδιαιτέρως το θέμα της αλήθειας αλλά τονιζόταν επίσης πως απαιτεί μετάνοια και εμβάθυνση στο νόημα της που αλήθειας που εκφράζεται στην πίστη.
Ο Ratzinger αρνείται μια τέτοια διαδικασία για τον εαυτό του. Αυτά τα χρειάζονται μόνον οι άλλοι. Αν υπάρχουν σχίσματα αυτό δεν πρέπει να τους απασχολεί όλους. Την μετάνοια την χρειάζονται οι άλλοι. ΤΟ ΣΧΙΣΜΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΘΑΡΣΗ ΜΑΣ. (Αυτό επαναλαμβάνει και ο αλάθητος Ράμφος λέγοντάς μας πως μέσα στον Ιστορικό πολιτισμό που εισερχόμεθα, καταργείται και ο φόβος του θανάτου, εφόσον θάνατος σημαίνει Αναγέννηση).
Ο σημερινός πάπας βρίσκει παντού τον κίνδυνο της σχετικοκρατίας, κατηγορεί για υπεροχή της πράξης έναντι του Λόγου και της αληθείας, και μιλάει περί του Χριστιανισμού ως του πληρώματος του νόμου της αγάπης (Ρωμ. 13,10) για να επιτευχθεί η σωστή διάκριση μεταξύ ουσιώδους και μη ουσιώδους».
Σ’αυτό εδώ το σημείο ο Αγουρίδης σημειώνει σωστά! Αυτή η επιχειρηματολογία είναι πολύ γνωστή στην Ελλάδα, διότι την χρησιμοποιούν εναντίον του Οικουμενισμού όσοι τον επικρίνουν.

ΦΟΒΕΡΟ ΚΑΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ!!! Και οι δύο κληρικαλισμοί φωνάζουν το ίδιο ακριβώς πράγμα ο ένας εναντίον του άλλου. Ελάτε πίσω στην αλήθεια που κατέχω εγώ.
Σχόλιο: Ο οικουμενικός διάλογος θα προχωρήσει, αυτό είναι βέβαιο και ίσως επιβληθεί. Σαν ενότητα για την αντιμετώπιση του αντιχριστιανικού κινήματος! Πού θά σημαίνει τήν απόλυτη αποτυχία τού οικουμενισμού.

Μας είχε προειδοποιήσει ο Κύριος: Χωρίς εμένα δεν μπορείτε να κάνετε τίποτε.

Αμέθυστος

Ανώνυμος είπε...

Αν η Αλήθεια δεν οδηγεί στην αιωνιότητα δεν είναι Αλήθεια!Χρόνια τώρα ακούμε για διάλογο και διάλογο και δεν έχουμε κανένα δείγμα μεταστροφής των ετεροδόξων στην ΜΙΑ ΑΓΙΑ ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ,για να ακολουθήσουν και οι ετερόθρησκοι.Διερωτώμαι ποιά είναι η Αποστολή της Ορθοδόξου Εκκλησίας ανά τον κόσμο,να αναπτύξει κοινωνικές σχέσεις με τους ετερόδοξους και ετερόθρησκους αγοώντας Αποστολικούς Κανόνες για χάρη της αγάπης και να μειώσει την Ορθόδοξη Παράδοση και Αγιοπατερική διδασκαλία τη στιγμή που αυτή δεν έχει ανθρώπινη προέλευση και τα ρήματά της είναι ρήματα αιωνίου ζωής;Και τι πρεσβεύει δηλαδή για το μέλλον να υπάρξει ένα συνοθύλευμα συγκόλλησης εκκλησιών και αυτό είναι ενότητα της Πίστεως;Η ΑΓΆΠΗ ΠΕΡΙΈΧΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΜΕΣΑ ΤΗΣ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΑΝ ΑΥΤΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΣΗ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ ΛΕΓΕΤΑΙ ΑΓΑΠΟΛΟΓΙΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤ ΕΠΕΚΤΑΣΙΝ ΣΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ..ΠΟΙΟΣ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΤΕΒΑΣΕ ΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ;ΑΝ ΗΘΕΛΑΝ ΟΙ ΠΑΠΙΚΟΙ ΝΑ ΕΡΘΟΥΝ ΕΙΣ ΕΠΙΓΝΩΣΗ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΕΠΡΕΠΕ ΑΥΤΟΠΡΟΑΙΡΕΤΩΣ ΝΑ ΠΡΟΣΕΛΘΟΥΝ ΠΡΩΤΑ ΝΑ ΜΕΤΑΝΟΗΣΟΥΝ ..ΕΠΕΙΤΑ ΝΑ ΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ αλλά δεν φτάνει μόνον αυτό ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΕΝΕΡΓΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ. Αλλά καθώς ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης μας λέγει πως ο πάπας αν μετανοήσει πρέπει να πάει στην θέση των κατηχουμένων,δεν συμφέρει αυτό τον πάπα διότι αυτός έχει πάρει γη και σκήπτρο και διδάσκει Χριστόν..αλλά έναν διαστρευλωμένον Χριστόν.Επομένως άτοπον να έχουμε με αυτούς επαφές κοινωνικές.Ακόμη και αν κάποιοι θέλουν να επιστρέψουν στην Ορθόδοξη Πίστη ,τους βρίσκει ο Κύριος με κάποιο τρόπο και τους επιστρέφει..Συνεπώς ο Οικουμενισμός είναι εχθρός της Ορθοδοξίας και καλά θα κάνει η Ιερά Σύνοδος να τον αποκυρήξει πριν μας πνίξουν οι αιρετικοί..π

ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΣΤΟΝ ΔΙΑΛΟΓΟ ΔΕΝ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ ΠΛΕΟΝ Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ. ΧΑΘΗΚΕ ΣΙΓΑ-ΣΙΓΑ ΠΡΟΣΑΡΜΟΖΟΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΕΝΩΣΗ.