Οι Άγιοι έχουν ένα χαρακτηριστικό, μάλλον εξωφρενικό. Δύσκολα μπαίνουν σε καλούπια, είτε αυτά της εκκλησιαστικής είτε της γενικότερης πνευματικής ζωής. Γι' αυτό και πολλές φορές οι ίδιοι οι πιστοί είναι αυτοί που τους αντιμετωπίζουν με μεγαλύτερη εχθρότητα ακόμα και από τους - ας το πούμε έτσι- φυσικούς τους αντιπάλους.
Δύσκολα ο πιστός, ο μέσος πιστός, θα δεχτεί ότι η Αγία Μαρία Σκομπτσόβα δεν παρακολουθούσε τις ακολουθίες και τις λειτουργίες συχνά, δύσκολα θα χωνέψει ότι η Αγία Γαβριηλία, μιλούσε φιλικά με Ινδουιστές, Εβραίους και Προτεστάντες κλπ.
Αξίζει να σημειωθεί και κάτι ακόμα. Και τα δύο παραδείγματα αφορούν γυναίκες, μοναχές οι οποίες δεν δέχτηκαν να μπουν στο καλούπι του γυναικείου μοναχισμού.
Βέβαια και για τους άντρες δεν υπήρξε καλύτερη αντιμετώπιση όπως γνωρίζουμε από τις περιπτώσεις του Αγίου Νεκταρίου και του Αγίου Παϊσίου.
Ο πιστός, αυτός που αυτοαποκαλείται έτσι τέλος πάντων, τρομάζει από την ελευθερία των αγίων, από την ολοκληρωμένη προσωπικότητά τους(συχνά οι πιστοί θεωρούν ως δείγμα πίστης την κατάπνιξη της προσωπικότητάς τους για χάρη ενός "γέροντα" ή μιας σειράς κανόνων) αλλά και από την μη τυποποίηση τους.
Έχουμε δε αμφισβητήσεις των σύγχρονων αγίων και όχι των αρχαιότερων γιατί τους πρώτους τους ζήσαμε ενώ για τους δεύτερους ξέρουμε κάποια λίγα πράγματα για τους βίους τους καθώς οι περισσότεροι βαριόμαστε να ψάξουμε.
Ο Άγιος πέρα από τη παρουσία του Θεού, πέρα από τη δυνατότητα θέωσης του ανθρώπου, μας δείχνει και πόσο μακριά από τη πίστη βρίσκεται η πλειονότητα των πιστών...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου