Η Εκκλησία ως «μυστηριακό σκεύος» και ο επίσκοπος ως πρωταγωνιστής
Ο σκοπός της Εκκλησίας δεν είναι να δημιουργήσει άτομα που κάνουν κάτι, αλλά που είναι κάτι. Αυτό ανακάλυψε ο συγγραφέας και ακαδημαϊκός Stephen R. Lloyd-Moffett όταν μελέτησε πώς ένας επίσκοπος και τα πνευματικά του παιδιά οι μοναχοί μεταμόρφωσαν μια πόλη που είχε ταλαιπωρηθεί από σκάνδαλα, σε μια από τις πιο πνευματικά ζωντανές περιοχές της σύγχρονης Ελλάδας. Το βιβλίο Beauty for Ashes, του St. R. Lloyd-Moffet, εκδόθηκε από το St Vladimir’s Seminary (SVS) Press, και αφηγείται τη συναρπαστική ιστορία του επισκόπου Πρέβεζας (και Νικόπολης) Μελέτιου και πώς χρησιμοποίησε τη δύναμη και τη δύναμη του δικού του ενάρετου παραδείγματος, καθώς και του κλήρου και των μοναχών του, για να επηρεάσει τους κατοίκους της πόλης μέσα στην επισκοπή του.
Το βιβλίο καλύπτει την πολιτική ιστορία και τον θρησκευτικό χαρακτήρα της περιοχής της Νικόπολης, από την εποχή του Αποστόλου Παύλου το 63 μ.Χ. έως την άφιξη του Επισκόπου Μελετίου το 1980. Με μεγάλη ευαισθησία, ο Lloyd-Moffett ασχολείται με το ζήτημα της σεξουαλικής ασυδοσίας εντός της εκκλησίας, την αποκατάσταση της πνευματικής υγείας της τοπικής εκκλησίας και την ανανέωση της εμπιστοσύνης μεταξύ των εκκλησιαστικών ηγετών και των λαϊκών. Προσφέρει επίσης μια σύντομη βιογραφία του Μελέτιου, του εκκλησιαστικού ηγέτη που υλοποίησε αυτά και εφάρμοσε την αρχαία πίστη σε ένα σύγχρονο πλαίσιο για να εμπνεύσει την πνευματική και θρησκευτική αλλαγή.
Ο Μελέτιος είχε αρχικά σχεδιάσει να γίνει μοναχός ενός μοναστηριού στο Άγιο Όρος μαζί με αρκετά από τα πνευματικά του παιδιά. Αντ’ αυτού, το 1980, ανυψώνεται στον επισκοπικό θρόνο Πρέβεζας. Από την χειροτονητήρια του ομιλία, ο Μελέτιος ξεκαθαρίζει ότι ο ρόλος του επισκόπου δεν πρέπει να φέρνει προσωπική δόξα, αλλά συνυπηρέτηση με τον Χριστό:
Η κύρια αποστολή του Κυρίου μας Ιησού Χριστού ήταν να προσφέρει την ψυχή του, ολόκληρο τον εαυτό του, ως λύτρο για λογαριασμό του κόσμου. Και με αυτόν τον τρόπο της “μυσταγωγίας”, ο Κύριος δίδαξε τους μαθητές του λέγοντας: “Προσέξτε αγαπητοί φίλοι. Τίποτα δεν σας χωρίζει από εμένα. Γιατί αν υποφέρω, είναι για χάρη του κόσμου. Γι’ αυτό, αν είστε φίλοι μου, μιμηθείτε με …”. Ο επίσκοπος κάθεται στη θέση του Χριστού. Ο θρόνος και η δόξα του Χριστού είναι ο Σταυρός. Η χαρά και η αγαλλίασή του είναι ο διωγμός και η μομφή από τους ανθρώπους αυτού του κόσμου, οι οποίοι ζουν μακριά από τον Θεό.
Ο Lloyd-Moffett διαπίστωσε ότι ήταν τόση η δύναμη της αρετής στον ίδιο τον Μελέτιο, που έγινε σαν μαγνήτης για τον λαό της Πρέβεζας. “Η ικανότητά του [του Μελετίου] να είναι απλός αλλά και πολυμαθής, αυστηρός με τον εαυτό του αλλά και συμπονετικός με τους άλλους, απολίτικος αλλά και πολιτικά οξυδερκής -αυτές είναι σπάνιες ιδιότητες που σπάνια και δύσκολα μπορούν να συγκεντρωθούν σε ένα μόνο άτομο”, γράφει. “Αλλά όπως σημειώνει ο ίδιος, οι ιδιαιτερότητες κάθε πνευματικής “προσωπικότητας” δεν είναι τόσο σημαντικές όσο ο συνεχής αγώνας για την αρετή, την αυταπάρνηση, την ταπεινότητα και την αγάπη. Αυτός ο αγώνας είναι αυτό που πρέπει να μιμηθούμε – και είναι μεταδοτικός”.
Ο συγγραφέας διαπίστωσε επίσης ότι ο Μελέτιος δεν είχε συγκεκριμένο πρόγραμμα για την ανανέωση της επισκοπής του. Συχνά έλεγε ότι δεν ήξερε πόσο καιρό θα ήταν επίσκοπος, ότι μπορούσε να χάσει τη θέση του ανά πάσα στιγμή και ότι η δύναμη μετάνοιας για αλλαγή και θεραπεία προέρχεται από “μια συνάντηση με τη γνήσια αγιότητα”. Γράφει ο Lloydd-Moffett:
Πίσω από όλα τα προγράμματα, υποστηρίζει ο Μελέτιος, κρύβεται η ανθρώπινη αλαζονεία, η επιθυμία να παριστάνει τον Θεό. Οι καλές προθέσεις δεν αρκούν αν αυτές οι προθέσεις συνδέονται με προσωπική ατζέντα. Η πρόκληση είναι να εξαλείψει κανείς τη θέλησή του, με την έννοια να ευθυγραμμίσει τη θέλησή του με το θέλημα του Θεού. Ο σκοπός των ηγετών της Εκκλησίας θα πρέπει να είναι να ενεργούν ως αγωγός ή δοχείο του θείου ελέους, όχι ως βραχίονας μάρκετινγκ του Θεού. . . . Ωστόσο, αυτή η ελπίδα προϋποθέτει την κατανόηση της Εκκλησίας ως μυστικού σκεύους της χάρης και του θελήματος του Θεού. Δεν είναι η Εκκλησία ένας θεσμός που διοικούμε, αλλά ένα μυστήριο στο οποίο κατοικούμε. Μόνο τότε θα ενεργοποιηθούμε από και με την άφθαρτη Ζωή του Ιησού Χριστού.
Όταν ο Μελέτιος έγινε επίσκοπος, η επισκοπή του είχε συνηθίσει τον προκάτοχό του να ευνοεί τα δεξιά πολιτικά κόμματα. Αυτό αποξένωσε τους αριστερούς που θεωρούσαν τα εκκλησιαστικά σκάνδαλα της Πρέβεζας ως απόδειξη ότι η Εκκλησία δεν είχε πραγματική θέση στη σύγχρονη Ελλάδα. Στη δική μας εποχή του υπερπολιτικού κομματισμού, είναι διδακτικό να σημειώσουμε ότι ο Μελέτιος φρόντισε να μην ευνοήσει ποτέ κάποιο συγκεκριμένο πολιτικό κόμμα, ούτε επέτρεψε στους κληρικούς του να διεκδικήσουν πολιτικές θέσεις. Είπε ο Μελέτιος:
«Αποφεύγουμε να ανακατευόμαστε με την πολιτική. Η “πολιτική” για κάθε άτομο είναι η προτίμηση ορισμένων απόψεων σχετικά με τη διακυβέρνηση του κόσμου. Προκαλεί κέρδη και πάθη. Διεγείρει τον ανταγωνισμό και τον φανατισμό. Ο κληρικός που αναμειγνύεται στην πολιτική παύει να έχει τη σωστή κοινωνία με την απέναντι πλευρά. Και έτσι κάνει κακό στο Ευαγγέλιο. Το καθήκον του είναι να αγαπάει. Και σαν πατέρας πρέπει να συμβουλεύει όλους τους ηγέτες χωρίς προκατάληψη. Και επίσης πρέπει να συμβουλεύει ακόμη και τους ηγέτες που έχουν αντιεκκλησιαστική στάση».
Ο Lloydd-Moffett υπεισέρχεται σε τεράστιες λεπτομέρειες για να περιγράψει όχι μόνο τον Μελέτιο αλλά και τους μοναχούς του και το πώς προχώρησαν στην ίδρυση ενός ορθόδοξου μοναστηριού στα περίχωρα μιας πόλης. Περιγράφει επίσης ως έργο “Άλφα και Ωμέγα” την ανάπτυξη της ποιότητας του κλήρου, πράγμα το οποίο αποτελούσε βασική προτεραιότητα για τον Μελέτιο στο στόχο του για την ανανέωση της Εκκλησίας. Τελικά, ο ίδιος ο Μελέτιος είναι αυτός που στέκεται ως ο κύριος πρωταγωνιστής αυτής της ιστορίας, όπως συγκινητικά περιγράφει τον εαυτό του εδώ:
Ποτέ δεν υπηρέτησα τα δικά μου συμφέροντα πάνω από εκείνα της Εκκλησίας. [ΑΠΟ ΚΑΤΩ ΟΜΩΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΟΥ;] Καυχιέμαι ότι σ’ αυτόν τον κόσμο δεν έχω τίποτε άλλο εκτός από το ράσο μου (μοναχικό μανδύα), που έχει ελάχιστη αξία, και μερικά βιβλία. Ο πιο πολύτιμος θησαυρός μου είναι η καθαρή μου συνείδηση και η ελευθερία μου. Καυχιέμαι ότι είμαι απολύτως ελεύθερος από κοσμικές προσκολλήσεις. Ο στόχος μου και ο σκοπός μου είναι να είμαι και να παραμένω πάντα τέτοιος: απολύτως ελεύθερος από τους ανθρώπους – απολύτως και ολοκληρωτικά υπηρέτης του Χριστού.
Παρουσίαση: Ομορφιά από τις στάχτες
Saint Vladimir Seminary SVS Press
Το βιβλίο του St. Moffett, μεταφρασμένο στα Ελληνικά, έχει ήδη κάνει τρεις εκδόσεις και μπορεί να το προμηθευτεί κανείς από τις εκδόσεις ΙΩΝΑΣ (ionaspub@outlook.com) και τα κατά τόπους βιβλιοπωλεία.
Πηγή: Ενοριακό info
https://anastasiosk.blogspot.com/2024/08/blog-post_86.html#more
"Ο άνθρωπος έγινε αυτοείδωλο. Λατρεύει φανατικά τον εαυτό του. Προσκυνάει τούς σκοπούς του, τούς αναγορεύει σε ψευδοθεούς. Είναι τα ψευδοείδωλα της εποχής μας. Ο άνθρωπος λατρεύει την ασυδοσία του, έχει μεθύσει μέσα στην ψευδαίσθηση της ψευδοθέωσής του, αυτής που του υποσχέθηκε ο διάβολος. Η αμαρτία στην αποθέωσή της! Ο άνθρωπος-αυτοείδωλο είναι η πλήρης υποδούλωση στην αμαρτία,στήν έπαρση."
ΠΩΣ ΣΥΝΕΒΗ ΑΥΤΟΣ Ο ΕΚΤΡΟΧΙΑΣΜΟΣ; ΠΩΣ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ; ΠΟΙΑ ΜΑΝΝΑ ΤΟΝ ΓΕΝΝΗΣΕ; Η ΑΥΤΟΝΟΜΗΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ!! Η ΜΙΜΗΣΙΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΤΩΝ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΤΗΣ.
Ο σκοπός της Εκκλησίας δεν είναι να δημιουργήσει άτομα που κάνουν κάτι, αλλά που είναι κάτι... Η κύρια αποστολή του Κυρίου μας Ιησού Χριστού ήταν να προσφέρει την ψυχή του, ολόκληρο τον εαυτό του, ως λύτρο για λογαριασμό του κόσμου... Ο επίσκοπος κάθεται στη θέση του Χριστού. Ο ρόλος του επισκόπου δεν πρέπει να φέρνει προσωπική δόξα, αλλά συνυπηρέτηση με τον Χριστό:Η πρόκληση είναι να εξαλείψει κανείς τη θέλησή του, με την έννοια να ευθυγραμμίσει τη θέλησή του με το θέλημα του Θεού. Ο πιο πολύτιμος θησαυρός μου είναι η καθαρή μου συνείδηση και η ελευθερία μου. απολύτως ελεύθερος από τους ανθρώπους – απολύτως και ολοκληρωτικά υπηρέτης του Χριστού.Δεν είναι η Εκκλησία ένας θεσμός που διοικούμε, αλλά ένα μυστήριο στο οποίο κατοικούμε. Μόνο τότε θα ενεργοποιηθούμε από και με την άφθαρτη Ζωή του Ιησού Χριστού.Η δύναμη μετάνοιας για αλλαγή και θεραπεία προέρχεται από “μια συνάντηση με τη γνήσια αγιότητα”.
πέμπεται απο την ενότητα Χριστός Εκκλησία (όπως απο την αιώνια ενότητα τού Πατρός με τον Υιό)
και επομένως είναι άνοιγμα το οποίο η ένωση αγάπης ανάμεσα στην Νύμφη και τον Νυμφίο δοκιμάζει πρός το νέο, πρός τον Υιό, πρός τον κόσμο τής δημιουργίας, και σήμερα ακριβώς προς τον "εκκοσμικευμένο" μή-Χριστιανικό κόσμο.
Το Βατικανό ΙΙ κατεύθυνε με διακεκριμένο τρόπο τον στοχασμό του πρός αυτό το άνοιγμα, και παρότρυνε τους Χριστιανούς να πράξουν παρομοίως. Ακριβώς σ'αυτό τό σημείο η μετά-συνοδική περίοδος είναι ένας χρόνος που ανήκει στο σύμβολο τού Αγίου Πνεύματος.
3 σχόλια:
Ο πιο πολύτιμος θησαυρός μου είναι η καθαρή μου συνείδηση και η ελευθερία μου. Καυχιέμαι ότι είμαι απολύτως ελεύθερος από κοσμικές προσκολλήσεις. Ο στόχος μου και ο σκοπός μου είναι να είμαι και να παραμένω πάντα τέτοιος: απολύτως ελεύθερος από τους ανθρώπους – απολύτως και ολοκληρωτικά υπηρέτης του Χριστού.
ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ Θ´ 1 - 6 (Απόστολος 3. Αυγούστου)
1 Ἀλήθειαν λέγω ἐν Χριστῷ, οὐ ψεύδομαι, συμμαρτυρούσης μοι τῆς συνειδήσεώς μου ἐν Πνεύματι ἁγίῳ, 2 ὅτι λύπη μοί ἐστι μεγάλη καὶ ἀδιάλειπτος ὀδύνη τῇ καρδίᾳ μου. 3 ηὐχόμην γὰρ αὐτὸς ἐγὼ ἀνάθεμα εἶναι ἀπὸ τοῦ Χριστοῦ ὑπὲρ τῶν ἀδελφῶν κατὰ σάρκα, 4 οἵτινές εἰσιν Ἰσραηλῖται, ὧν ἡ υἱοθεσία καὶ ἡ δόξα καὶ αἱ διαθῆκαι καὶ ἡ νομοθεσία καὶ ἡ λατρεία καὶ αἱ ἐπαγγελίαι, 5 ὧν οἱ πατέρες, καὶ ἐξ ὧν ὁ Χριστὸς τὸ κατὰ σάρκα, ὁ ὢν ἐπὶ πάντων Θεὸς εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας· ἀμήν. 6 Οὐχ οἷον δὲ ὅτι ἐκπέπτωκεν ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. οὐ γὰρ πάντες οἱ ἐξ Ἰσραήλ, οὗτοι Ἰσραήλ,
Ἀλήθειαν λέγω ἐν Χριστῷ, οὐ ψεύδομαι, συμμαρτυρούσης μοι τῆς συνειδήσεώς μου ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ,
Ρωμ. 9,1 Αλήθειαν σας λέγω, ως άνθρωπος που ομιλεί ενώπιον του Χριστού, δεν ψεύδομαι και έχω μαρτυρούσαν και επιβεβαιώνουσαν την αλήθειαν αυτήν ταύτην την συνείδησίν μου, η οποία φωτίζεται από το Αγιον Πνεύμα.
Ρωμ. 9,2 ὅτι λύπη μοί ἐστι μεγάλη καὶ ἀδιάλειπτος ὀδύνη τῇ καρδίᾳ μου.
Ρωμ. 9,2 Σας λέγω, λοιπόν, ότι μεγάλη λύπη υπάρχει μέσα μου, συνεχής και ακατάπαυστος πόνος εις την καρδίαν μου, δια την σκληροκαρδίαν και απιστίαν των ομοεθνών μου Εβραίων.
Ρωμ. 9,3 ηὐχόμην γὰρ αὐτὸς ἐγὼ ἀνάθεμα εἶναι ἀπὸ τοῦ Χριστοῦ ὑπὲρ τῶν ἀδελφῶν μου, τῶν συγγενῶν μου κατὰ σάρκα,
Ρωμ. 9,3 Θα ηυχόμην δε να χωρισθώ εγώ ο ίδιος από τον Χριστόν και να γίνω ανάθεμα, εάν ήτο δυνατόν με την καταδίκην μου αυτήν να σωθούν οι κατά σάρκα αδελφοί μου, οι ομοεθνείς μου Ιουδαίοι.
Ρωμ. 9,4 οἵτινές εἰσιν Ἰσραηλῖται, ὧν ἡ υἱοθεσία καὶ ἡ δόξα καὶ αἱ διαθῆκαι καὶ ἡ νομοθεσία καὶ ἡ λατρεία καὶ αἱ ἐπαγγελίαι,
Ρωμ. 9,4 Αυτοί που είναι απόγονοι του Ιακώβ, στους οποίους ανήκει η υιοθεσία και η δόξα με τα τόσα θαύματα που έκαμε προς χάριν αυτών ο Θεός· στους οποίους εδόθησαν αι συνθήκαι, που είχε κάμει ο Θεός με τους προγόνους των, και η νομοθεσία και η λατρεία και αι ανεκτίμητοι υποσχέσεις.
Ρωμ. 9,5 ὧν οἱ πατέρες, καὶ ἐξ ὧν ὁ Χριστὸς τὸ κατὰ σάρκα, ὁ ὢν ἐπὶ πάντων Θεὸς εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας· ἀμήν.
Ρωμ. 9,5 Αυτοί, των οποίων οι πατέρες και οι πατριάρχαι είναι επίσημοι και ένδοξοι και από τους οποίους κατάγεται, κατά σάρκα, ο Χριστός, ο οποίος είναι Θεός, κύριος και εξουσιαστής όλων, άξιος να υμνήται και να δοξάζεται στους αιώνας. Αμήν.
Ρωμ. 9,6 Οὐχ οἷον δὲ ὅτι ἐκπέπτωκεν ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. οὐ γὰρ πάντες οἱ ἐξ Ἰσραήλ, οὗτοι Ἰσραήλ,
Ρωμ. 9,6 Το γεγονός όμως ότι εξέπεσαν αυτοί από τας ευλογίας, δεν σημαίνει ότι έχει ξεπέσει και διαψευσθή υπό των πραγμάτων ο λόγος του Θεού, διότι αληθινοί Ισραηλίται δεν είναι όλοι όσοι κατάγονται σαρκικώς από τον Ισραήλ,
Ρωμ. 9,7 οὐδ᾿ ὅτι εἰσὶ σπέρμα Ἀβραάμ, πάντες τέκνα, ἀλλ᾿ ἐν Ἰσαὰκ κληθήσεταί σοι σπέρμα·
Ρωμ. 9,7 ούτε, διότι είναι σαρκικοί απόγονοι του Αβραάμ, είναι όλοι άξια τέκνα του Αβραάμ. Αλλά, όπως ο Θεός είπεν στον Αβραάμ, “θα ονομασθούν αληθινοί απόγονοί σου από τον Ισαάκ”.
Ρωμ. 9,8 τοῦτ᾿ ἔστιν οὐ τὰ τέκνα τῆς σαρκὸς ταῦτα τέκνα τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ τὰ τέκνα τῆς ἐπαγγελίας λογίζεται εἰς σπέρμα.
Τήν θέση τού Αγίου Πνεύματος έχει πάρει η ελευθερία΄. Σύμφωνα μέ τήν οικονομία τού Αγίου Πνεύματος τού ιωακείμ ντα φιόρε η οποία υπερβαίνει τήν οικονομία τού Χριστού ώς αποτυχημένη αφήνοντας τόν κλήρο σέ θέση χριστού , ΕΓΩ ΧΡΙΣΤΟΣ. Ο Καζαντζάκης δικαιώνεται. Πάνω από τόν επίσκοπο βρίσκεται ο Χριστός , όχι ο Αγιος.
Δημοσίευση σχολίου