Αναστάσιε,
Διάβασα κάποια σχόλια στο δημοσιευθέν από σας κείμενό μου «Μέρες… αμηχανίας», και θα ήθελα, αν μου επιτρέπετε, ουσιαστικά επιπροσθέτως στο κείμενο μου, να σχολιάσω ρωτώντας κάποια πράγματα. Δεν προτίθεμαι να ξεκινήσω διάλογο (κάποιους τους εκφράζει η αρχαία παροιμία «οὐ μέ πείσεις, κἄν μέ πείσεις»), αλλά να προσθέσω "παράθυρα" προβληματισμού.
1. Αν δύο αδέλφια με τον ίδιο πατέρα και από την ίδια οικογένεια φυσικά, μαλώσουν και πάψουν να μιλιούνται, υπάρχει άνθρωπος που πιστεύει ότι έπαψαν εξ αυτού να είναι αδέλφια; Ορθόδοξοι, Καθολικοί κ.λ.π. σταματώντας να μιλάνε μεταξύ τους παύουν αυτομάτως να είναι αδέλφια, ενώ έχουν κοινό Πατέρα;
2. Για ποιους λέει ο Χριστός: «Δι’ ἡμᾶς βλασφημεῖται το ὄνομά μου ἐν τοῖς ἔθνεσι»; Σίγουρα μόνον για… τους άλλους;
3. Αν κάποιος κάνει λάθος, δε χρειάζεται περισσότερο την προσευχή μας; Και αν είναι εχθρός μας (να έχουμε εχθρούς είναι αδιανόητο για χριστιανούς! Οι χριστιανοί δεν μισούν ακόμα και όταν τους εχθρεύονται!) δεν έχουμε λάβει εντολή να προσευχόμαστε για αυτούς;
4. Μέχρι πότε, ό,τι δεν μας αρέσει ή απλώς δεν έχουμε συνηθίσει, θα είναι υπόθεση στρουθοκαμηλισμού; Θα κάνουμε σα να μην το βλέπουμε; Επειδή τοποθετούμαστε με υπεκφυγές νομίζουμε πως τα θέματα… λύνονται; Μέχρι πότε θα κουβαλάμε την αυταπάτη της τελειότητας (όχι της πίστεως!) και της αυτοδικαίωσης;
5. Μέχρι πότε, επιτέλους, θα διαβάζουμε για τον μεγάλο αδερφό της παραβολής του ασώτου και δεν θα σκεπτόμαστε ότι το κείμενο δεν απαντά στο αν μπήκε η όχι στην πατρική εστία; Όπως λέει ένας μεγάλος θεολόγος, «η πόρτα της κόλασης δε γράφει αυτά που λέει ο Δάντης («Εγκαταλείψτε κάθε ελπίδα εσείς που εισέρχεστε»), αλλά γράφει: "Είμαι όλος δικός μου"».
Αν δε μάθαμε όλη μας τη ζωή ότι όσα έχει ο πατέρας μας είναι δικά μας, και ότι ο πατέρας μας έχει και είναι αγάπη, τότε κινδυνεύουμε να ακούσουμε την φρικτή διάγνωση: Δε σας ξέρω. Και φυσικά δεν είναι φυσιογνωμική αλλά υπαρξιακή διάγνωση. Κόλαση είναι να μην μπορείς να αγαπάς, είτε είσαι ορθόδοξος, είτε ετερόδοξος, είτε άθεος.
Ας αφήσουμε τον Χριστό να λύσει τα εκκρεμούντα. Ας μη Του υποδείξουμε τι πρέπει να κάνει.
Εύχεσθε. Σύγγνωτε.
π. Θεοδόσιος Μαρτζούχος
Αναστάσιος: Παράθυρα προβληματισμών - π. Θεοδόσιος Μαρτζούχος (anastasiosk.blogspot.com)
ΝΑ ΚΑΙ ΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ. ΜΕ ΤΙΣ ΣΩΣΤΕΣ ΚΕΝΕΣ ΛΕΞΕΙΣ ΠΑΓΙΔΕΥΟΥΝ ΤΟΥΣ ΑΝΟΡΕΧΤΟΥΣ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΟΤΙ ΕΧΟΥΝ ΠΑΧΕΙΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΓΝΩΣΗ ΤΗΣ, ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ ΤΟΥ ΝΑΡΚΙΣΣΙΣΜΟΥ ΤΟΥΣ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΠΕΤΣΙ ΚΑΙ ΚΟΚΚΑΛΟ, ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΙ.
Ειχε γινει μια συζητηση πριν πολλα χρονια,πανω απο δεκα ανα θυμαμαι καλα, στην Θεολογικη ΑΠΘ. Καλεσμενος απο τον κ. Σιασο ηταν ο εν λογω π. Μαρτζουχος. Ηταν πρωτοσυγγελος. Μπορει να ειναι ακομη. Το θεμα ηταν οι λεγομενες μεταφρασεις. Ειχε μοιρασει και ενα αθλιο κειμενο του Επισκοπου Μελετιου συμφωνα με το οποιο ο Μελετιος δικαιουταν να προβει σε μεταφρασεις μιας και ειχε 55 χρονια διακονησει την ελληνικη γλωσσα, αυτο ηταν το νοημα περιπου. Ο Μαρτζουχος που στην επισκοπη ειναι ενας μικρος πάπας συμφωνα και με μαρτυριες πολλων ιερεων, τουλαχιστον εκεινο τον καιρο που ειχαν παρει φορα και χαθηκαν στην μεταφραση. Ο Μπεης ελεγε τα ειρηνικα στην ομηρικη διαλεκτο και ο Μελετιος στην καθομιλουμενη. Ειχε χαθει η εκκλησιαστικη μπαλλα. Σε ερωτηση μας γιατι μιας και ειναι τοσο φωτισμενος ο Μελετιος και ο ΜαιδανοΜαρτζουχος δεν γραφουν και μια νεα Θεια λειτουργια και καθονται και βιαζουν το κειμενο του Μεγαλου Βασιλειου μας ειπε οτι η εκκλησια ειναι αυτη που θα κανονισει, δηλδη ο μελετιος και ο μαρτζουχος. Οταν εγινε υπενθυνηση οτι απαγορευτηκε συνοδικα η μεταφραση των κειμενων, τι λεμε τωρα μεταφραση απο τα ελληνικα στα ελληνικα, ουτε οι κογκολεζοι δεν εχουν τετοια συγχυση που μιλανε 200 γλωσσες, απαντησε οτι η ιστορια θα τους δικαιωσει. Επειδη ημασταν αρκετα επιθετικοι θεσαμε το διλημμα κατανοηση των λειτουργικων κειμενων ή χαρισματικη μετοχη; Επισης η κατανοηση προκρινει τον αγιασμο ή το αναποδο. Μπορει να εχει η κατανοηση πρωτευοντα ρολο απο τι στιγμη που τα μωρα του κοσμου ειναι αυτα που εξελεξε ο Κυριος; Τι σημαινει εν αρχη ην ο Λογος; Ειπε διαφορα τα οποια δειχναν εναν ανθρωπο που δεν ειχε καμμια διαθεση να δει τα πραγματα. Ηταν πεπεισμενος. ΟΠΩς ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙ ΕΝΑ ΣΩΡΟ ΑΝΟΗΣΙΕΣ.
ΕΠΙ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙ
1. Αν δύο αδέλφια με τον ίδιο πατέρα και από την ίδια οικογένεια φυσικά, μαλώσουν και πάψουν να μιλιούνται, υπάρχει άνθρωπος που πιστεύει ότι έπαψαν εξ αυτού να είναι αδέλφια; Ορθόδοξοι, Καθολικοί κ.λ.π. σταματώντας να μιλάνε μεταξύ τους παύουν αυτομάτως να είναι αδέλφια, ενώ έχουν κοινό Πατέρα;
ΑΥΤΑ ΠΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ μεταφραστες, αναλογιζουν τα μη αναλογα και πειθουν τους εαυτους τους για τους λογους του Κυριου. Μη γνωριζοντες τους λογους των οντων, διοτι αυτοι αποκαλυπτονται, τους εχουν ηδη προγραψει και φυσικα ματαφρασει-ερμηνευσει. Δυστυχως για τον Μαρτζουχο τα αδερφια των Ορθοδοξων ειναι οι αγιοι και οχι αυτοι που ειναι γραμμενοι στα ληξιαρχεια.
ΕΝΑΣ ΦΑΦΛΑΤΑΣ.
9 σχόλια:
Ειχε γινει μια συζητηση πριν πολλα χρονια,πανω απο δεκα ανα θυμαμαι καλα, στην Θεολογικη ΑΠΘ. Καλεσμενος απο τον κ. Σιασο ηταν ο εν λογω π. Μαρτζουχος. Ηταν πρωτοσυγγελος. Μπορει να ειναι ακομη. Το θεμα ηταν οι λεγομενες μεταφρασεις. Ειχε μοιρασει και ενα αθλιο κειμενο του Επισκοπου Μελετιου συμφωνα με το οποιο ο Μελετιος δικαιουταν να προβει σε μεταφρασεις μιας και ειχε 55 χρονια διακονησει την ελληνικη γλωσσα, αυτο ηταν το νοημα περιπου. Ο Μαρτζουχος που στην επισκοπη ειναι ενας μικρος πάπας συμφωνα και με μαρτυριες πολλων ιερεων, τουλαχιστον εκεινο τον καιρο που ειχαν παρει φορα και χαθηκαν στην μεταφραση. Ο Μπεης ελεγε τα ειρηνικα στην ομηρικη διαλεκτο και ο Μελετιος στην καθομιλουμενη. Ειχε χαθει η εκκλησιαστικη μπαλλα. Σε ερωτηση μας γιατι μιας και ειναι τοσο φωτισμενος ο Μελετιος και ο ΜαιδανοΜαρτζουχος δεν γραφουν και μια νεα Θεια λειτουργια και καθονται και βιαζουν το κειμενο του Μεγαλου Βασιλειου μας ειπε οτι η εκκλησια ειναι αυτη που θα κανονισει, δηλδη ο μελετιος και ο μαρτζουχος. Οταν εγινε υπενθυνηση οτι απαγορευτηκε συνοδικα η μεταφραση των κειμενων, τι λεμε τωρα μεταφραση απο τα ελληνικα στα ελληνικα, ουτε οι κογκολεζοι δεν εχουν τετοια συγχυση που μιλανε 200 γλωσσες, απαντησε οτι η ιστορια θα τους δικαιωσει. Επειδη ημασταν αρκετα επιθετικοι θεσαμε το διλημμα κατανοηση των λειτουργικων κειμενων ή χαρισματικη μετοχη; Επισης η κατανοηση προκρινει τον αγιασμο ή το αναποδο. Μπορει να εχει η κατανοηση πρωτευοντα ρολο απο τι στιγμη που τα μωρα του κοσμου ειναι αυτα που εξελεξε ο Κυριος; Τι σημαινει εν αρχη ην ο Λογος; Ειπε διαφορα τα οποια δειχναν εναν ανθρωπο που δεν ειχε καμμια διαθεση να δει τα πραγματα. Ηταν πεπεισμενος. ΟΠΩς ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙ ΕΝΑ ΣΩΡΟ ΑΝΟΗΣΙΕΣ.
ΕΠΙ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙ
1. Αν δύο αδέλφια με τον ίδιο πατέρα και από την ίδια οικογένεια φυσικά, μαλώσουν και πάψουν να μιλιούνται, υπάρχει άνθρωπος που πιστεύει ότι έπαψαν εξ αυτού να είναι αδέλφια; Ορθόδοξοι, Καθολικοί κ.λ.π. σταματώντας να μιλάνε μεταξύ τους παύουν αυτομάτως να είναι αδέλφια, ενώ έχουν κοινό Πατέρα;
ΑΥΤΑ ΠΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ μεταφραστες, αναλογιζουν τα μη αναλογα και πειθουν τους εαυτους τους για τους λογους του Κυριου. Μη γνωριζοντες τους λογους των οντων, διοτι αυτοι αποκαλυπτονται, τους εχουν ηδη προγραψει και φυσικα ματαφρασει-ερμηνευσει. Δυστυχως για τον Μαρτζουχο τα αδερφια των Ορθοδοξων ειναι οι αγιοι και οχι αυτοι που ειναι γραμμενοι στα ληξιαρχεια.
ΕΝΑΣ ΦΑΦΛΑΤΑΣ.
Του αειμνήστου Μελετίου είσαι σίγουρος ότι αξίζεις να του σκουπίσεις τα παπούτσια;
Νά διαλέγαμε τόν πάπα καλύτερα πού είναι όντως άξιος καί ισάξιος ίσως καί σέ παγκόσμια απευθείας μετάδοση; Ετσι γιά νά τόν τιμήσουμε όπως τού αξίζει. Τό χωριό μου ανήκει στήν Μητρόπολη Πρεβέζης. Δέν μού είναι άγνωστος.
Θα επρεπε το ερωτημα αυτο φιλε μου να το θεσεις στον μακαριτη ως προς τους Αγιο Γρηγοριο Θεολογο και τον Αγιο Ιωαννη τον Δαμασκηνο. Σιγουρα δεν θεωρω τον εαυτο μου αξιο για παρα πολλα πραγματα, αλλα αξιο να του θεσω το παραπανω ερωτημα.
Ερρωσθαι εν Κυρίω
Δέν εκφράζεται καθαρά φίλε αυτό πού θές νά πείς. Αν μπορείς.....
Αν βρω το φυλλαδιο αμεθυστε θα καταλαβουμε οτι αναρωτιεται ποιοι ειναι οι αγιοι, αυτος λεει διακονησε την γλωσσα 55 χρονια. Εχει πνευμα υπερηφανειας το κειμενο. Μακαρι να το βρω. Νομιζω οτι το ειχες κι εσυ καποτε δημοσιευσει εδω.
Τεσπα ηταν προβληματικη περιπτωση.
Ανήκε στήν σχολή τού Καντιώτη, είχε αδυναμία στήν ιεραποστολή εις βάρος τού μοναχισμού. Καί η ρητορική αυτής τής σχολής απαιτεί μαθήματα όπερας γιά νά αποδοθεί ακριβώς η επαφή. Ακόμη καί ο Τρικαμηνάς υψώνει τήν φωνή στούς πιστούς γιά νά εδραιώσει τήν κυριαρχία του. Τούς τραβάει τό αυτί. Εχουμε καταντήσει κωμικοί καί μέσα στούς ναούς.
https://www.enoriako.info/index.php/peri-meta-fraseon/188-3112010
αυτη ειναι η ομιλια του βαρλααμ Μαρτζουχο αμεθυστε,
https://alopsis.gr/%ce%ba%cf%81%ce%b9%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%cf%83%cf%84%ce%bf-%ce%b2%ce%b9%ce%b2%ce%bb%ce%af%ce%bf-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%83%ce%b5%ce%b2-%ce%bc%ce%b7%cf%84%cf%81%ce%bf%cf%80%ce%bf%ce%bb%ce%af%cf%84/
Εις τα συμπεράσματά του συμπεραίνει ο άγιος Νικοπόλεως· «πρώτα αποκτάμε γνώση και επίγνωση· και μετά ακολουθεί – καρπός της η πίστη· η βαθειά και δυνατή πίστη». «Η ζωή της πίστης, η ζωή εν Χριστώ, απαιτεί σε κάθε μας βήμα πιο δυνατή και πιο δυναμική αναφορά στο αρχικό «σημείον εις έκπληξιν» και μια όλο και πιο βαθειά λογική αναζήτηση». «Τότε η πίστη γίνεται λογική , δυνατή, ακλόνητη, ριζωμένη πίστη στον και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς· Ου της βασιλείας ουκ έσται τέλος». (Συμπεράσματα, σελίδες 106 και 107).
εδω ειναι μια κριτικη, απο την οποια μπορουμε να δουμε αρκετα πραγματα.
παλαιοτερα ηταν κατα των μεταφρασεων εδω
https://www.imilias.gr/images/stories/keimena/Metafrasi_K_Diathikis.pdf
μετα υπερ, ηρθε νεο φως φαινεται.
Πολλοί πειραγμένοι στήν Εκκλησία μας αδελφέ.Καί όμως φαίνονται. Η υπερηφάνεια ξεχωρίζει, αλλά τήν ανεχόμαστε. Κάτω από ποιά δύναμη όμως; Χρειαζόμαστε μεγάλη προστασία. Τά πράγματα χειροτερεύουν καί η λατρεία τής δύναμης, τής μεγάλης προσωπικότητος, έγινε λατρεία στά όρια τής θρησκείας.
Δημοσίευση σχολίου