Τα πάντα μπορούν να ειπωθούν για τις παγκοσμιοποιημένες ολιγαρχίες, εκτός από το ότι στερούνται σαφήνειας. Καμία συνωμοσία: είναι όλα ανοιχτά. Εξηγούν εδώ και χρόνια σε όσους θέλουν να ακούσουν ποιο είναι το έργο που επιδιώκουν και το γράφουν σε βιβλία διαθέσιμα σε όλους. Συγκεκριμένα, ξεχωρίζει ο εκδοτικός ακτιβισμός του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ στο Νταβός και του μεγάλου θαλαμηπόλου του, Klaus Schwab. Το 2016 δημοσίευσε το The Fourth Industrial Revolution, ακολουθούμενο τρία χρόνια αργότερα από το Governing the Fourth Industrial Revolution. Σε αυτό το χρονικό διάστημα, το λεγόμενο «κόμμα του Νταβός» έχει ενισχυθεί, από το θέρετρο των Άλπεων όπου πραγματοποιούνται οι συναντήσεις των οικονομικών, χρηματοπιστωτικών, τεχνολογικών και πολιτικών ελίτ του πλανήτη.
Το 2020 το σημείο καμπής, συμπίπτει με την έναρξη της λειτουργίας της πανδημίας. Η μεγάλη εκτόξευση της Μεγάλης Επαναφοράς, η μεγάλη ακύρωση και επανεκκίνηση των πάντων, υπό την καθοδήγηση των Illuminati του Νταβός, του μαγεμένου βουνού της παγκοσμιοποίησης. Έτσι, εδώ στο βιβλιοπωλείο το τρίτο κεφάλαιο του έπους της παγκοσμιοποίησης, Η Μεγάλη Επαναφορά, η ανακοίνωση και η αποκάλυψη του γιγαντιαίου προγράμματος αναδιάρθρωσης της οικονομικής, χρηματοπιστωτικής και ανθρωπολογικής τάξης υπέρ των υπερπλουσίων, οι οποίοι έχουν γίνει παγκόσμιοι κυρίαρχοι, συνοψίζονται στο σύνθημα «δεν θα έχετε τίποτα και θα είστε ευτυχισμένοι» που απευθύνεται στα θέματα της φεουδαρχίας της τρίτης χιλιετίας. Από την κομμουνιστική δικτατορία του προλεταριάτου στη φιλελεύθερη δικτατορία των αφεντικών.
Όσο για τη μετα-επιδημία, ο γέρος του Νταβός – ένα είδος μεταμοντέρνου Μεγάλου Ιεροεξεταστή – ήταν τυπικός: δεν θα υπάρξει επιστροφή στην προ Covid κατάσταση. Είναι μόνο δικό μας λάθος που δεν ακούμε αυτό που μας εξηγείται χωρίς μυστήριο. Παραμένουμε αδιάφοροι, χασμουρητοί και απόμακροι, λες και αυτό που συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας είναι ένα παιχνίδι ηλικιωμένων κυρίων με πάρα πολύ ελεύθερο χρόνο διαθέσιμο. Το τέταρτο στάδιο του ταξιδιού του butterman της Νέας Παγκόσμιας Τάξης είναι η «μεγάλη αφήγηση». Μια άλλη λογοτεχνική προσπάθεια του Klaus Schwab εμφανίστηκε στα τέλη του 2021 στα αγγλικά – και σίγουρα θα είναι διαθέσιμη στα ιταλικά – και σύντομα θα είναι διαθέσιμη στα ιταλικά: Η μεγάλη αφήγηση, ή παραμυθία. Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, ένας ψευδής «διεθνής οργανισμός για τη συνεργασία δημόσιου-ιδιωτικού τομέα» έχει ξεκινήσει την επόμενη φάση της ατζέντας της Μεγάλης Επαναφοράς, που ονομάζεται Μεγάλη Αφήγηση.
Το υψηλό επίπεδο εξουσίας – αυτό εκείνων που μιλούν πρόσωπο με πρόσωπο με τους υπερπλούσιους κυρίαρχους των πάντων – αισθάνεται ένα όριο, ένα ελάττωμα στη δράση του. Καταλαβαίνει ότι, αφού εργάστηκε στα πλευρά και προετοίμασε το έδαφος, πρέπει τώρα να τραβήξει οριστικά τα δίχτυα. Τα μπλεγμένα ψάρια είμαστε όλοι εμείς. Η παγκοσμιοποίηση, με τη μορφή της Μεγάλης Επαναφοράς, πρέπει να καλυφθεί με ένα σύστημα ιδεών, μια επίσημη αναπαράσταση για να υποταχθεί η ανθρωπότητα, αλλά και να πειστεί. Χρειαζόμαστε μια «αφήγηση», το μεταμοντέρνο όνομα της ιδεολογίας. Ο Klaus Schwab το φροντίζει. Τα τελευταία χρόνια, ορισμένες έννοιες έχουν διαμορφώσει την κυρίαρχη ιδεολογία. Λέξεις όπως ένταξη, ανθεκτικότητα, βιωσιμότητα, των οποίων το νόημα έχει αναδιατυπωθεί, έχουν γίνει μέρος του ορθά σκεπτόμενου προοδευτικού γλωσσαρίου, που επαναλαμβάνεται σαν μάντρα στα μέσα ενημέρωσης, τα πανεπιστήμια και τις συζητήσεις. Ως κήρυκες μιας θρησκείας της Νέας Εποχής, ακτιβιστές, πολιτικοί και επιχειρηματίες μεταφέρουν τον λόγο όχι του Θεού αλλά του χρήματος. Το λεξιλόγιο που προέρχεται από τις πολυεθνικές, προωθείται από δισεκατομμυριούχους, ψευδοφιλάνθρωπους και πραγματικούς κοινωνιοπαθείς, έχει γίνει ο κυρίαρχος λόγος, η υποχρεωτική ρητορική, η Μεγάλη Αφήγηση. Η μεγάλη αφήγηση είναι μια επιτομή των συνομιλιών που πραγματοποίησε το WEF στο Ντουμπάι τον Νοέμβριο του 2021.Η απόλυτη έλλειψη, στην παγκοσμιοποιημένη αφήγηση, οποιασδήποτε πνευματικής έμπνευσης ή ηθικού άλματος πηδά στο μάτι: όλα μειώνονται όσον αφορά την εξουσία. Η δέσμευση είναι να καθιερωθεί ένας λόγος που θα πείθει τον πληθυσμό όχι για την ορθότητα, αλλά για το αναπόφευκτο της tabula rasa και την επακόλουθη επανεκκίνηση πάνω στα θεμέλια που έθεσε η ολιγαρχία. Για τον Schwab, «ένας ισχυρός καταλύτης για να διαμορφώσει το περίγραμμα ενός μέλλοντος που είναι πιο ευημερούν και χωρίς αποκλεισμούς για την ανθρωπότητα και μέ περισσότερο σεβασμό πρός τη φύση». " Η παγκοσμιοποίηση είναι πολύ καλή στο να μην σπαταλά τις ευκαιρίες των κρίσεων που διαδίδει· Σε αυτή την περίπτωση σκοπεύει να επιβάλει (μετριοπαθώς θά πει οδηγήσει) ένα όραμα για το μέλλον. «Η Μεγάλη Αφηγηματική Πρωτοβουλία [είναι] μια συλλογική προσπάθεια από τους κορυφαίους στοχαστές του κόσμου να διαμορφώσουν μακροπρόθεσμες προοπτικές και να συν-δημιουργήσουν μια αφήγηση που μπορεί να βοηθήσει στην καθοδήγηση της δημιουργίας ενός πιο ανθεκτικού, χωρίς αποκλεισμούς και βιώσιμου οράματος για το συλλογικό μας μέλλον».
Ξεκινούν με λέξεις: συμμετοχικότητα, βιωσιμότητα, ανθεκτικότητα. Αυτοί είναι όλοι οι όροι που εισήγαγε το Φόρουμ όταν ξεκίνησε η λειτουργία "Μεγάλη Επαναφορά". Τροποποιημένες, παραμορφωμένες οι αρχικές έννοιες, οι λέξεις παίρνουν το νόημα που επιθυμεί η εξουσία. Αυτός είναι ο απώτερος στόχος της πολιτικής ορθότητας, «η πιο εξελιγμένη μορφή πλύσης εγκεφάλου που οι κυβερνώντες έχουν επιβάλει ποτέ στους υπηκόους τους, με επίγνωση της σχεδόν αυτόματης αντιστοιχίας μεταξύ σκέψης και γλώσσας». (Ίντα Μάγκλη).
Η ίδια η ιδέα της αφήγησης βρίσκεται στην προέλευση της έννοιας της μετανεωτερικότητας που διατυπώθηκε από τον Jean François Lyotard. Με το λεξικό του Γάλλου στοχαστή, δεν είναι τίποτα περισσότερο από μία από τις "λειτουργίες νομιμοποίησης της εξουσίας, της αυθεντίας και των κοινωνικών εθίμων", δηλαδή όλα όσα προσπαθεί να επιτύχει η μεγάλη επαναφορά. Βρισκόμαστε λοιπόν αντιμέτωποι με έναν αυταρχισμό αφοσιωμένο στη νομιμοποίηση της δικής του εξουσίας, παρουσιάζοντάς την ως καθολική αλήθεια που προκύπτει από μια ανώτερη γνώση και κατανόηση της πραγματικότητας. Η εξουσία χρησιμοποιεί αφηγήσεις – πομπώδη ψέματα ντυμένα με μια αύρα σχεδόν μαγικής αμφισβήτησης – σε «μια προσπάθεια να μεταφράσει εναλλακτικές αφηγήσεις στη δική της γλώσσα και να καταστείλει όλες τις αντιρρήσεις σε αυτό που λένε οι ίδιοι». Τίποτα άλλο παρά μια κραυγαλέα συναινετική επιχείρηση γύρω από πρακτικές και αποφάσεις που δεν έχουμε το δικαίωμα να συζητήσουμε, αφού θέλεις αυτό άρα μπορείς ότι θέλεις.
Για τον Lyotard, η αληθινή γνώση ήταν πάντα σε σύγκρουση με τις αφηγήσεις, οι οποίες αποδεικνύονται, κατά ορθή κρίση, μύθοι. Αλλά η επιστήμη, ή μάλλον η τεχνολογία και ητεχνική, οι υπηρέτριές της, έχουν αναχθεί σε θεά και τα κριτήριά της – πλαστελίνη στα χέρια εκείνων που κατέχουν κάθε μέσο και καθορίζουν κάθε σκοπό – είναι η μόνη δυνατή λογική στην οποία πρέπει να βασιστεί ο μεταμοντέρνος άνθρωπος, στον οποίο ο πολιτισμός και η φύση διαγράφονται. Για τον Ινδό ποιητή Ταγκόρ, «ένας λογικός νους είναι σαν ένα μαχαίρι όλη λεπίδα. Κάνει το χέρι που το χρησιμοποιεί να αιμορραγεί». Μετά τις προειδοποιήσεις του Lyotard, η λεγόμενη μεγάλη αφηγηματική πρωτοβουλία χάνει την αξιοπιστία της όταν συλλαμβάνεται, καθώς είναι μια αυθαίρετη κατασκευή, στην οποία εργάζονται γενετιστές, επιστήμονες, μελλοντολόγοι, ακόμη και φιλόσοφοι, όλα στον απόηχο και προς το συμφέρον εκείνων που ηγούνται του παιχνιδιού, της τεχνο-χρηματοπιστωτικής ολιγαρχίας της οποίας το WEF είναι ο προνομιακός τόπος συνάντησης.
Η κυκλοφορία του βιβλίου The Great Narrative συνέπεσε με την ετήσια συνάντηση του Φόρουμ τον Ιανουάριο του 2022 με θέμα «Συνεργασία, αποκατάσταση εμπιστοσύνης, επιτάχυνση του καπιταλισμού των μετόχων, αξιοποίηση των τεχνολογιών της Τέταρτης Βιομηχανικής Επανάστασης και διασφάλιση ενός μέλλοντος χωρίς αποκλεισμούς». Απειλητικό, ειλικρινές. Η ατζέντα Reset ανακοινώθηκε το 2020 ως προφανής απάντηση στον Covid. Το WEF έχει περάσει τον τελευταίο χρόνο προπαγανδίζοντας και συνεργαζόμενο με κυβερνήσεις και ιδιωτικούς ισχυρούς με στόχο έναν κόσμο που διοικείται από τεχνοκράτες που λαμβάνουν αποφάσεις για τις μάζες, αλλά για χάρη τους, για την ποικιλομορφία (τι;) της ένταξης, της βιωσιμότητας και της αναπόφευκτης ανθεκτικότητας, που τόσο αγαπήθηκε από τον πράκτορά τους στη Ρώμη, Mario Draghi. Προστάτη του PNRR (Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας).
Το 2019 το WEF συμμετείχε, μαζί με το Ίδρυμα Bill Gates και άλλους, σε μια πανδημική άσκηση που ονομάζεται Event 201, η οποία φαντάστηκε μια επιδημία που εξαπλώθηκε σε ολόκληρο τον πλανήτη. Η προσομοίωση προέβλεψε τον θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων, lockdown, καραντίνες, λογοκρισία εναλλακτικών απόψεων υπό το πρόσχημα της καταπολέμησης της «παραπληροφόρησης» και ξεκίνησε την ιδέα της σύλληψης όσων αμφισβητούν την επίσημη αφήγηση. Μάντεις ή εγκληματίες; Έχοντας επιτύχει τους στόχους τους, οι άνδρες του Dominion επικεντρώνονται στην «αφήγηση», δηλαδή στο πώς να εξαπατήσουν την κοινή γνώμη.
Σε αυτή την περίπτωση, να πούμε τις απολαύσεις της τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης ή να αντικαταστήσουμε όλα τα άλλα οράματα για το μέλλον της ανθρωπότητας τοποθετώντας την ολιγαρχία στο κέντρο μιας αφήγησης που τους ζωγραφίζει ως ήρωες της εποχής μας. Οραματίζεται ένα μέλλον στο οποίο μεγάλες ιδιωτικές εταιρείες και αυτοαποκαλούμενοι φιλάνθρωποι χρησιμοποιούν τον πλούτο, την επιρροή και τη δύναμή τους για να σχεδιάσουν το μέλλον. Η φιλοσοφία τους οδηγεί στην μετανθρωπιστική ιδεολογία που θεωρεί τον άνθρωπο περιορισμένο, ατελή και χρειάζεται ενδυνάμωση μέσω της τεχνολογίας, προκειμένου να επιταχυνθεί η Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση.
Ο στόχος είναι γιγαντιαίος: στο Ντουμπάι δήλωσαν ανοιχτά ότι «για πρώτη φορά με την τεχνολογία ενώνουμε την κοινωνία μας, την οικονομία μας, την κυβέρνησή μας, τις ζωές μας και υπάρχει μια ενιαία πλατφόρμα. Αυτό που θα συμβεί στο μέλλον θα βασίζεται σε αυτό που σχεδιάζουμε τώρα». Χωρίς αντιρρήσεις, μόνο χειροκροτήματα και ευγνωμοσύνη: όλα αποφασίζονται. Από αυτούς και υπέρ τους. Η αποστολή του WEF είναι να αλλάξει τον ρόλο των κυβερνήσεων και των ιδιωτικών γιγάντων μέχρι να γίνουν δυσδιάκριτοι: μια ψυχρή συγχώνευση στις πλάτες των λαών. Η ιδέα της Τέταρτης Βιομηχανικής Επανάστασης (4IR) του Schwab είναι ουσιαστικά το Πανοπτικό του μέλλοντος, όπου η επιτήρηση είναι πανταχού παρούσα και η ψηφιακή τεχνολογία αλλάζει τη ζωή μας, σε συνδυασμό με έννοιες όπως το Διαδίκτυο των Πραγμάτων, το Διαδίκτυο των Σωμάτων, το Διαδίκτυο των Ανθρώπων και το Διαδίκτυο των Αισθήσεων, που τροφοδοτείται από την τεχνολογία 5G και 6G.
Η 4IR προσφέρεται για κεντρικό σχεδιασμό και έλεγχο από πάνω προς τα κάτω. Ο στόχος είναι μια εταιρεία παρακολούθησης και εντοπισμού όπου καταγράφονται όλες οι συναλλαγές, κάθε άτομο έχει ψηφιακή ταυτότητα και η δυσαρέσκεια πλήττεται μέσω κινεζικών βαθμολογιών κοινωνικής πίστωσης. Στο Ντουμπάι μίλησαν ξεκάθαρα: η «παραδοσιακή» οικονομία τελείωσε. Όταν η 4IR γενικευτεί, θα υπάρξει μόνο μια ψηφιακή οικονομία.
Κατανοώντας την Τεχνητή Νοημοσύνη, 4IR, η ψηφιοποίηση της ζωής ξεκινώντας από την κατάργηση των μετρητών είναι καθοριστική για τον άνθρωπο στο δρόμο. Οι τεχνοκράτες στην υπηρεσία της Κυριαρχίας, πίσω από τον μανδύα της καλοσύνης, αποκαλύπτουν την πραγματική φύση του μέλλοντος πάνω στο οποίο εργάζονται για τα αφεντικά τους: έναν τεχνοκρατικό αυταρχισμό κρυμμένο από λουλουδάτη και παραπλανητική γλώσσα. Στο όραμά τους, δεν θα κατέχετε τίποτα και θα ζήσετε ευτυχισμένοι, αλλά θα γίνουν προνόμια να έχουμε δουλειά, να έχουμε πρόσβαση στη δυνατότητα ταξιδιού και ακόμη και να έχουμε λογαριασμό από τον οποίο να αποσύρουμε χρήματα, κατά την απόλυτη διακριτική ευχέρεια του Dominion. Η πρόβα έγινε στον Καναδά, όπου διακόσιοι συμμετέχοντες στο «κομβόι ελευθερίας» είχαν μπλοκαριστεί οι τραπεζικοί τους λογαριασμοί. Στην Ιταλία, ένας πελάτης ρωσικής καταγωγής έκλεισε τον τρεχούμενο λογαριασμό του. Ο αρμόδιος υπάλληλος επικαλέστηκε απροσδιόριστους πολιτικούς λόγους για τις καταγγελίες. Από τη μια η πραγματικότητα, από την άλλη η Μεγάλη Αφήγηση, μια μεταμοντέρνα παραλλαγή του προγραμματικού ψέματος.
Έχουμε μια δεκαετία για να προσαρμοστούμε. Ή γιά να ανοίξουμε τα μάτια μας και να αντιταχθούμε. Ο Schwab δεν είναι πολύ αισιόδοξος: «Οι άνθρωποι έχουν γίνει πολύ πιο εγωκεντρικοί και, σε κάποιο βαθμό, εγωιστές». Ποιος ξέρει από ποιον θα έχουν μάθει. Το θετικό είναι η παραδοχή ότι οι άνθρωποι εξακολουθούν να μην πιστεύουν πλήρως στην τεχνοκρατική δυστοπία. Οι Lorsignori γνωρίζουν ότι δεν θα είναι εύκολο να αναγκάσουν εθελοντικά τους πληθυσμούς να υιοθετήσουν το όραμα της Μεγάλης Επαναφοράς και της Μεγάλης Αφήγησης. Θα υπάρξουν οχυρά αντιφρονούντων. Η αρπακτική τάξη έχει περάσει δεκαετίες σχεδιάζοντας και επενδύοντας χρήματα και ευφυΐα στο σχέδιο πλανητικού μετασχηματισμού. Είναι ενεργοί και ενήμεροι, εμείς δεν είμαστε. Οι μειοψηφίες που έχουν κατανοήσει το μέγεθος της πρόκλησης αδυνατούν να υλοποιήσουν δράσεις αντίστασης και αντεπίθεσης στο τεχνοκρατικό-μετανθρωπιστικό σχέδιο.
Η Μεγάλη Αφήγηση έχει μια απειλητική ομοιότητα με τον μύθο του «ευγενούς ψέματος» που εξέφρασε ο Πλάτωνας στο Βιβλίο ΙΙΙ της Πολιτείας. Σύμφωνα με αυτή την ερμηνεία, που υιοθετήθηκε από προσωπικότητες όπως ο Leo Strauss, θα ήταν νόμιμο να ψεύδεται κανείς «για το καλό της πόλης», γνωστό μόνο σε λίγους φωτισμένους ανθρώπους. Η εξουσία γίνεται μια ειλικρινής υποταγή των αδύναμων στους ισχυρούς, των οποίων οι «φύλακες» ελέγχουν τις σκιές που ρίχνονται στη σπηλιά που αλυσοδένει τις πλέμπες, πεπεισμένοι ότι είναι η μόνη πραγματικότητα. Η Μεγάλη Αφήγηση είναι το αλφάβητο Braille της τυφλωμένης ανθρωπότητας.
ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΛΛΑΔΑ Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΦΗΓΗΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΖΗΖΙΟΥΛΑ, Η ΕΥΚΟΛΗ ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΓΙΟΤΗΤΟΣ ΔΙΑ ΜΟΝΗΣ ΤΗΣ Θ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ, Η ΑΓΙΟΤΗΣ ΣΑΝ ΑΞΙΑ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ ΣΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ ΜΑΣ, Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΑΙ Ο ΤΟΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΩΝ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΑΙΡΕΣΕΩΣ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ. Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΔΙΑ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ, Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΔΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΚΟΛΛΗΣΕΩΣ ΣΤΟ ΠΑΛΑΙΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ.
ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΚΟΥΤΟΠΟΝΗΡΟΙ. ΑΡΚΕΙ Η ΠΟΝΗΡΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΣΤΕΡΕΙ ΤΗΝ ΗΔΟΝΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΖΟΓΟ. ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΦΗΝΕΙ ΤΟΝ ΑΧΡΗΣΤΟ ΑΣΣΟ ΣΤΟ ΜΑΝΙΚΙ ΤΗΝ ΠΟΛΥΠΟΘΗΤΗ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ, ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΓΝΩΣΗ.
Η ΑΓΕΛΗ ΤΟΥ ΖΗΖΙΟΥΛΑ ΠΛΗΘΥΝΕΤΑΙ ΥΠΟ ΤΟΝ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΥΨΩΝΕΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΟΞΑΖΕΙ ΚΑΙ ΔΟΞΑΖΕΤΑΙ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου