Κανείς να μην μας ἐξαπατᾶ μὲ κούφια λόγια κι οὔτε οἱ ἴδιοι νὰ ξεγελοῦμε τὸν ἑαυτό μας: πρὶν ἀποκτήσουμε τὸ χάρισμα τοῦ πένθους καὶ τῶν δακρύων, δὲν ὑπάρχει μέσα μας μετάνοια, οὔτε ἀληθινὴ μεταμέλεια, οὔτε φόβος Θεοῦ στὴν καρδιά μας, οὔτε καταδικάσαμε τὸν ἑαυτό μας, οὔτ΄ αἰσθάνθηκε ἡ ψυχή μας τὴ μέλλουσα κρίση καὶ τὸν αἰώνιο βασανισμό.
Γιατὶ ἂν καταδικάζαμε τὸν ἑαυτό μας καὶ τ΄ ἀποκτούσαμε αὐτὰ καὶ ζούσαμε μέσα τους, ἀμέσως θὰ μᾶς ἔρχονταν καὶ δάκρυα.
Χωρὶς τὰ δάκρυα ὅμως οὔτε ἡ σκληρότητα τῆς καρδιᾶς μας μπορεῖ ποτὲ νὰ μαλακώσει, οὔτε ἡ ψυχή μας θ΄ ἀποκτήσει πνευματικὴ ταπείνωση, οὔτε θὰ καταφέρουμε νὰ γίνουμε ταπεινοί.
Κι ἐκεῖνος ποὺ δὲν ἔγινε ταπεινὸς δὲν μπορεῖ νὰ ἑνωθεῖ μὲ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο.
Κι ἐκεῖνος ποὺ δὲν ἐξαγνίστηκε ὥστε νὰ ἑνωθεῖ μ΄ αὐτό, οὔτε τὴ θεωρία καὶ τὴ γνώση τοῦ Θεοῦ μπορεῖ νὰ ἔχει, οὔτε εἶναι ἄξιος νὰ μαθαίνει μυστικὰ τὶς ἀρετὲς τῆς ταπεινώσεως
Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου