ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟ-ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΣ ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΟΜΟΙΟΜΟΡΦΗΣ ΣΚΕΨΗΣ
Tου Vincent Mathieu*
Μετάφραση – επιμέλεια από τα γαλλικά, εύρεση εικόνων, λεζάντες και σημειώσεις: Χρυσούλα Μπουκουβάλα
Μία επιστημονική κοινωνία δεν μπορεί να είναι σταθερή χωρίς μία παγκόσμια κυβέρνηση. Μία επιστημονική ολιγαρχία είναι καταδικασμένη να γίνει ολοκληρωτική. Το σύστημά της θα βασίζεται κυρίως σε δόγματα. Όποιος αμφισβητεί τα κυβερνητικά δόγματα θα αντιμετωπίζεται ως στασιαστής. Ακόμα κι αν ο βίος τους είναι άθλιος, όλοι θα πιστεύουν ότι είναι ευτυχισμένοι γιατί η κυβέρνηση θα τους έχει πείσει γι’ αυτό.
Μπέρτραντ Ράσελ, «Η επίδραση της επιστήμης στην κοινωνία».
Ηιδέα μιας ανθρωπότητας που εξουσιάζεται από μια πολιτική δομή εναρμονισμένη με πολύ διπλωματικό τρόπο, είναι βεβαίως ελκυστική. Τα γραπτά του Τόμας Μορ (Thomas More) 1 μας κάνουν να πιστέψουμε ότι είναι ρεαλιστικό να τείνουμε προς έναν κόσμο όπου τα κρατικά και τα λαϊκά συμφέροντα συγχωνεύονται, προκειμένου να αποφευχθούν συγκρούσεις και διαρκείς εντάσεις.
Το πρόβλημα είναι ότι αυτή η διεθνιστική και ομόσπονδη ουτοπία έχει ελάχιστες πιθανότητες να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του λαού σε βάθος χρόνου. Αυτό το σχέδιο υλοποιείται μπροστά στα μάτια μας, σήμερα, με καθόλου δημοκρατικό τρόπο, ενώ είχε συλληφθεί ιδεολογικά ήδη από το 1912.
Το σχέδιο αυτό έχει συγκεκριμένη στόχευση, όπως ακριβώς περιγράφεται από τον Γάλλο πολιτικό Εμίλ Φλουράνς στο βιβλίο του «Ένα μασονικό φιάσκο στην αυγή του εικοστού αιώνα της χριστιανικής εποχής» 2, δηλαδή δρα προς το συμφέρον των ισχυρών, προκειμένου να ενισχύσουν τις εμπορικές τους δραστηριότητες και την εκμετάλλευση των λαών μέσα σε έναν ειρηνοποιημένο κόσμο, απαλλαγμένο από οποιονδήποτε ανταγωνισμό.
Πρόκειται για την επιβολή μιας συγκεκριμένης πολιτικο-οικονομικής αντίληψης του κόσμου μέσω της εφαρμογής μιας διεθνούς μεροληπτικής νομοθεσίας. Με άλλα λόγια, πρόκειται για την αιώνια επιστροφή της Pax Romana, της ειρήνης υπό την αιγίδα μιας Αυτοκρατορίας.
Είναι αυτό που περιγράφει ο Βέλγος καθηγητής θεολογίας και πολιτικής φιλοσοφίας Μισέλ Σκούγιανς στο βιβλίο του «Το κρυμμένο πρόσωπο του ΟΗΕ». 3
Το διεθνές δίκαιο που εγκαθιδρύθηκε με αριστοτεχνικό τρόπο από τους παγκοσμιοποιητές, αντιτίθεται στα εθνικά συντάγματα και καταστέλλει την κυριαρχία των λαών, ακυρώνοντας τη δύναμη της αυτοδιάθεσής τους.
Ένα καλό παράδειγμα αφαίρεσης των εθνικών κυριαρχιών, είναι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, όπως και οι συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου που υπογράφηκαν από τους υποδουλωμένους ηγέτες μας, που αναπόφευκτα θέτουν τα εμπορικά συμφέροντα των διεθνών ολιγαρχιών, ενάντια στα συμφέροντα των λαών.
Πώς θα κάνουν όμως τους ανθρώπους να πιστέψουν ότι η παγκόσμια διακυβέρνηση είναι προς όφελός τους; Μα βασικά, με το να μη μαθαίνουν πολλά, και πάνω απ’ όλα, με το να μη μαθαίνουν απολύτως τίποτε.
Το σχέδιο αυτό δεν κρύβεται δίχως λόγο από το ευρύ κοινό. Αν οι ηγέτες ακολουθούσαν τον δρόμο του δημοκρατικού διαλόγου, θα αποτύγχαναν. Πρέπει να προχωράει με ανθρώπους όπως ο Αταλί 4, με επιβολή φόβου, κατασκευασμένες κρίσεις και απόκρυψη της αλήθειας.
Το πλέον αποκαλυπτικό αυτής της πραγματικότητας είναι ότι κάθε προσπάθεια να δούμε τις κρίσεις που μας γονατίζουν σε συνάρτηση με τις δράσεις της παγκόσμιας διακυβέρνησης, καταπιέζεται, γελοιοποιείται και λογοκρίνεται.
Όταν ο πληθυσμός αρχίζει να σκέφτεται πάρα πολύ ή η εξουσία προδίδεται κάποια στιγμή από τα ίδια τα λόγια της όταν ξεφεύγουν από πολιτικούς, βλέπουμε αμέσως να σβήνει τις φωτιές η μιντιακή μηχανή με τη βοήθεια των λεγόμενων «αποκωδικοποιητών» των ψευδών ειδήσεων (Hoaxes), αυτών των αμόρφωτων και υπάκουων μισθοφόρων της κρατικής προπαγάνδας.
Δεν μπορούμε παρά να αμφιβάλλουμε για τις καλές προθέσεις των ευαγγελιστών της παγκοσμιοποίησης, παρά τους αντίθετους ισχυρισμούς τους. Μα είναι ποτέ δυνατόν να κάνουμε διάλογο με ανθρώπους που πιστεύουν σε μια διεθνιστική ιδεολογία και επιπλέον, που έχουν τα μέσα για να την επιβάλλουν;
Δεν μπορεί να υπάρξει ανταλλαγή απόψεων με ανθρώπους που είναι δογματικοί, διότι πρόκειται για διάλογο κουφών.
Η τρομοκρατία που επικράτησε στις τελευταίες αμερικανικές εκλογές δεν είναι καθόλου άσχετη με το ζήτημα της παγκόσμιας διακυβέρνησης. Και τούτο διότι ο Ντόναλντ Τραμπ επιτέθηκε στην ιδεολογία της παγκοσμιοποίησης. Σε ομιλία του στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στις 24.9.2019 δήλωσε με τόλμη ότι «το μέλλον δεν ανήκει στους παγκοσμιοποιητές, αλλά στους πατριώτες».
Εξ αιτίας λοιπόν αυτής ακριβώς της πατριωτικής και εθνικής του πολιτικής, ο Τραμπ επέσυρε την οργή της διεθνούς διπλωματίας. Αυτό εξηγεί ένα μεγάλο μέρος του γιατί έλαβε και τόσο μεγάλη υποστήριξη από εκατομμύρια Αμερικανούς και εκατομμύρια πατριώτες απ’ όλον τον κόσμο. Γιατί οι άνθρωποι δεν δίνουν δεκάρα για τον κόσμο που τους προσφέρει ο ΟΗΕ.
Ωστόσο, ούτε οι δημοσιογράφοι, ούτε οι διανοούμενοι τολμούν να το πουν αυτό, γιατί θα χάσουν τη δουλειά τους, και αναρωτιέται κανείς αν τολμούν ακόμα και να το σκεφτούν. Επί του παρόντος λοιπόν, η παγκοσμιοποιημένη Αυτοκρατορία τρέμει. Οι παγκοσμιοποιητές αισθάνονται την ανάσα της λαϊκής αντίστασης στο σβέρκο τους και γι’ αυτό κινούν πλέον τα πιόνια τους με μεγάλη ταχύτητα.
Τα φαινόμενα των Τραμπιστών, των Κίτρινων Γιλέκων στη Γαλλία, οι συζητήσεις για δημοψηφίσματα με πρωτοβουλία των πολιτών, η επανεπένδυση στη τοπική γεωργία και κατανάλωση, είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα.
Οι παγκοσμιοποιητές βλέπουν ότι το πρόγραμμά τους δεν προχωράει και η αγωνία που νιώθουν οι λαοί, είναι ανάλογη με εκείνη των ολιγαρχών που νιώθουν το θρόνο τους να σείεται συθέμελα.
Από τον Μάρτιο του 2020, όλοι οι παγκοσμιοποιητές μαζί συμμετέχουν σε μια πρωτοφανή επιχείρηση ελέγχου των λαών και των κυρίαρχων χωρών. Στις περισσότερες δυτικές χώρες η τάξη επιβάλλεται με το επιχείρημα της διαφύλαξης της δημόσιας υγείας το οποίο δικαιολογεί έναν συγκεντρωτικό κρατισμό που διατηρεί τον πληθυσμό υπό έλεγχο.
Σήμερα παρατηρούμε μια μαζική μεταφορά κεφαλαίων στα σούπερ μάρκετ και στους μεγάλους παίκτες των ψηφιακών και των φαρμακευτικών προϊόντων, εις βάρος των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και της ελεύθερης αγοράς.
Και ενώ οι δυτικοί λαοί έχουν τα μάτια τους στραμμένα στη καταμέτρηση των κρουσμάτων της Covid-19 ή δυσφορούν με τα άθλια υγειονομικά μέτρα που λαμβάνονται, οι κυβερνήσεις μας συνεργάζονται αρμονικότατα με χρηματοπιστωτικά ιδρύματα που αναπτύσσουν συστήματα τα οποία θα τους επιτρέψουν να συγκεντρώσουν τα προσωπικά μας δεδομένα (υγεία, χρέη, συγγενικές σχέσεις κ.λπ.) σε ένα και μόνο ψηφιακό φάκελο για σκοπούς αναγνώρισης και ταυτοποίησης.
Σ’ αυτό ακριβώς το πλαίσιο του παντεποπτεύοντος τεχνολογικού οφθαλμού, οι πόλεις γίνονται «έξυπνες», δηλαδή οι κάτοικοί τους παρακολουθούνται πλέον στο έπακρον.
Τα κοινοβούλια ψηφίζουν νόμους για τη βιοηθική που απορυθμίζουν την έρευνα για το ανθρώπινο γονιδίωμα και ανοίγουν το δρόμο για τη γενετική χειραγώγηση του εμβρύου και τον διανθρωπισμό.
(Επισήμανση: Αυτό ακριβώς πάει να γίνει και στην Ελλάδα με την ίδρυση Επιτροπής Βιοηθικής και Τεχνοηθικής που είναι συνέχεια της Επιτροπής Βιοηθικής. Αν τα μέλη της απωλέσουν τους ηθικούς τους φραγμούς και δεν αντισταθούν σε ισχυρές πιέσεις, εκβιασμό ή χρηματισμό που σίγουρα θα τους προταθεί, υπάρχει ο κίνδυνος να μην εναντιωθούν σε φριχτούς νόμους που θα επιτρέπουν τη δημιουργία χιμαιρικών πλασμάτων και άλλων τερατουργημάτων).
Δεν μας ζητείται καθόλου η γνώμη μας για τις επερχόμενες αλλαγές που απειλούν την προστασία της ιδιωτικότητάς μας και υπονομεύουν τον τρόπο ζωής μας.
Κάποιοι ιδεολόγοι τεχνοκράτες επινοούν αδιανόητες κοινωνικές μεταμορφώσεις και τις εφαρμόζουν πάνω μας. Το νομοθετικό σώμα, που ξεχειλίζει από δουλικότητα και αμοραλισμό, τις εκτελεί, ενώ μας ανακοινώνονται ως η μόνη αποτελεσματική και αναπόφευκτη πρόοδος.
Ενόσω ο λαός εξακολουθεί να παραμένει τόσο αφύσικα ξένοιαστος και ανέμελος, έχουμε το καθήκον να θέσουμε την ακόλουθη ερώτηση: μήπως έρχεται τάχιστα η εποχή των ανθρώπινων κοπαδιών, τσιπαρισμένων και γενετικά τροποποιημένων, που στριμώχνονται στη ψηφιακή τους στάνη, δίχως να συνειδητοποιούν τι συμβαίνει;
Όπως το θέτει ο Γάλλο-καναδός φιλόσοφος και συγγραφέας Ερβέ Φισέρ στο βιβλίο του «Το σοκ του ψηφιακού»: 5 «Μια παγκόσμια κυβέρνηση θα ήταν ολοκληρωτισμός, μια τεχνοδομή εφάμιλλη των εφιαλτών επιστημονικής φαντασίας, κοντολογίς, θα γινόταν ο κανόνας του Μεγάλου Κεντρικού Υπολογιστή του μαζικού ελέγχου και της ανεξέλεγκτης αυθαιρεσίας μερικών υπερανθρώπων. Ακόμα κι αν η ουτοπική παγκοσμιοποίηση διαφημίζει σήμερα τις υπερ-κρατικές αξίες, πρέπει οπωσδήποτε να αντιληφθούμε ότι δεν μπορεί να υπάρξει δημοκρατία χωρίς έθνη και χωρίς αλληλεγγύη στους συμπατριώτες μας».
Το νέο πρόσωπο του ολοκληρωτισμού
Όλη η Δύση βρίσκεται υπό ολοκληρωτικό έλεγχο. Ο διάτρητος νους της αντιπροσωπευτικής, αστικής δημοκρατίας στα διαρκώς απασχολημένα μυαλά των ανθρώπων, μπορεί να ερμηνεύσει αυτήν τη δήλωση ως υπερβολική.
Ωστόσο, κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει τις αναδυόμενες τάσεις και την κατάληξη που διαφαίνεται στον ορίζοντα. Ο ολοκληρωτισμός μπορεί να οριστεί ως εξής: εισβολή του κράτους σε όλους τους τομείς της ζωής των πολιτών, είτε δημόσιων είτε ιδιωτικών.
Μήπως αυτό δεν βιώνουμε τώρα;
Οι πολιτικοί και οι εμπειρογνώμονες της κυβέρνησης, μας λένε ποιος μπορεί να εργαστεί και ποιος όχι, ποια αθλήματα μπορούν να διεξάγονται και ποια απαγορεύονται, τι ώρα να γυρίσουμε σπίτι μας και ποιους επιτρέπεται να προσκαλέσουμε.
Το κράτος μπαίνει πια μέσα στο σπίτι μας για να μας πει τι να διαβάζουμε, τι να βλέπουμε στην τηλεόραση και πώς να πλένουμε τα χέρια μας. Η κυβέρνηση, προκειμένου να μεταδώσει τα μηνύματά της χρησιμοποίησε ακόμη και τον Άη Βασίλη, ενώ οι ανώτατες ιατρικές αρχές μας διδάσκουν πώς να κάνουμε σεξ Covidproof.
Αναλύοντας το έργο της Χάνα Άρεντ σχετικά με την προέλευση του ολοκληρωτισμού 6, μπορεί κανείς να δει ότι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά των ολοκληρωτικών καθεστώτων, είναι ότι χρησιμοποιούν την απομόνωση και την απόγνωση των ανθρώπων, προκειμένου να επιβάλλουν τον έλεγχο στις μάζες.
Στη συνέχεια, η ταύτιση με μία ιδέα ή έναν ηγέτη που ισχυρίζεται ότι ενεργεί για το κοινό καλό, μέσω κατάλληλης προπαγάνδας, ανοίγει την πόρτα στον έλεγχο της γνώμης.
Με επιχείρημα την υποτιθέμενη ανάγκη δράσης για το καλό όλων, δικαιολογούνται μέτρα που είναι όλο και πιο ελευθεροκτόνα, όσο και καταστροφικά για τους ανθρώπους.
Η περιβόητη προστασία του συνόλου και η δημόσια υγεία και ασφάλεια αυτομάτως καθίστανται οι ύπατες αξίες για τις οποίες μόνον η κυβέρνηση μπορεί να εγγυηθεί.
Ο Τζορτζ Όργουελ περιέγραψε πολύ καλά αυτό το φαινόμενο στο βιβλίο του «1984». Ο άλλος, ο γείτονας, οι γονείς μας, και οι φίλοι μας, καθίστανται πιθανές απειλές. Το αφήγημα της Covid−1984 πίνει νερό από την ίδια πηγή: Προσοχή παιδιά: Θα σκοτώσετε τη γιαγιά και τον παππού αν τους επισκεφτείτε. Εμπιστευτείτε την κυβέρνηση! Ακόμα κι αν είστε υγιείς, απομονωθείτε και φοράτε μάσκα!
Ο Μεγάλος Αδελφός του Όργουελ έλεγε ότι «η ελευθερία είναι σκλαβιά, η άγνοια είναι δύναμη». Ο δικός μας λέει: «Η υγεία είναι αρρώστια. Η κριτική σκέψη είναι επικίνδυνη και αποτελεί παρανοϊκή συνωμοσία».
Τα συμπεράσματα που μπορούν να εξαχθούν από την ανάγνωση της Άρεντ και του Όργουελ είναι καθοριστικά: όλοι όσοι αντιτίθενται στο κυβερνητικό δόγμα θεωρούνται κίνδυνοι που πρέπει να λογοκριθούν, να περιοριστούν ή ακόμη και να εξαλειφθούν. Η αυταρχική καταδίκη κάθε διαφωνίας καθίσταται αυτονόητη, η δε απανθρωποποίηση του αποδιοπομπαίου τράγου, δικαιολογημένη.
Αυτό το βιώνουμε σχεδόν καθημερινά μέσω της περιφρόνησης που εκφράζουν ορισμένα μέσα ενημέρωσης για όσους αποκαλούν ψεκασμένους, αρνητές του εμβολίου και συνωμοσιολόγους.
Ας ανατρέξουμε στα λόγια του γνωστού συστημικού δημοσιογράφου Μάριου Ντυμόντ της εφημερίδας Le Journal de Montreal, που πρότεινε πιεστικά όσοι αρνούνται να εμβολιαστούν να εξορίζονται σε μια εγκαταλελειμμένη πόλη μεταλλείων σιδήρου του Καναδά.
Επίσης, παρά τις σαφώς επιστημονικά τεκμηριωμένες αντιρρήσεις τους, πολλοί διακεκριμένοι ευρωπαίοι γιατροί διώκονται, όπως οι καθηγητές Ντιντιέ Ραούλτ, Ματιέ Μπερνιέ, Κριστιάν Περόν και Ζαν-Μπερνάρ Φουρτιγιάν, ο οποίος μάλιστα κλείστηκε δια της βίας σε ψυχιατρική κλινική.
Σοβαροί επιστήμονες ζημιώνουν τη φήμη, τη σταδιοδρομία και την ελευθερία τους για το θάρρος τους να υπερασπιστούν αυτό που όντως πιστεύουν, σε πείσμα της πολιτικής ορθότητας την οποία επιβάλλει η επαγγελματική τους συντεχνία.
Στη χώρα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στη Γαλλία, αναγεννάται από τις στάχτες του ο εγκλεισμός των αντιφρονούντων γιατρών σε ψυχιατρεία, όπως στην εποχή της Σοβιετικής Ένωσης του Στάλιν;
Δεν μας φτάνει αυτό, αλλά έχουμε διαρκείς διώξεις, ων ουκ έστιν αριθμός. Όταν ορισμένοι δημοσιογράφοι εκπομπής του ραδιοφωνικού σταθμού του Κεμπέκ CHOI Radio-X αναρωτήθηκαν για τις οικονομικές συνέπειες και την επιστημονική εγκυρότητα των περιοριστικών μέτρων που εφαρμόστηκαν στον Καναδά, υπέστησαν την οργή της υγειονομικής δημαγωγίας.
Χωρίς να έχουν ποτέ ζητήσει από τους ακροατές τους να μην τηρήσουν τις κρατικές υγειονομικές οδηγίες, και μόνο η έκφραση της ελεύθερης σκέψης τους και του δικαιώματός τους να ασκήσουν κριτική, οδήγησαν τον Δήμο του Κεμπέκ στο να αποσύρει τις διαφημίσεις του από τον σταθμό τους. Στη συνέχεια, υπό το βάρος των πιέσεων, την ίδια κίνηση ακολούθησαν και αρκετοί ιδιώτες διαφημιστές.
Επί πλέον, πολλοί βουλευτές της καναδικής Εθνοσυνέλευσης, κάλεσαν το κοινό να μποϊκοτάρει τον συγκεκριμένο σταθμό για την αστική του …ανευθυνότητα και οι οικοδεσπότες του χαρακτηρίστηκαν ως personae non gratae!
Τι να πει κανείς για την πληθώρα των γιατρών και των επιστημόνων σε όλο τον κόσμο που αντιμετωπίζονται τελευταία από τον καθεστωτικό Τύπο ως «καθησυχαστές» διότι αμφισβητούν ότι οι μεταλλάξεις του κορωνοϊού είναι λιγότερο επικίνδυνες από τον αρχικό ιό; Και όταν δεν λογοκρίνονται εντελώς, είναι καταδικασμένοι να θάβονται σε περιοχές του διαδικτύου με μικρή απήχηση.
Ακόμα και οι ιστότοποι επανα-πληροφόρησης του ανυποψίαστου κοινού δέχονται επίθεση από την υποτίθεται καλόβολη και πολιτικά ορθή σκέψη, υπό την εξουσία των GAFAM. Για παράδειγμα, σκεφτείτε το κλείσιμο πολλών λογαριασμών Τwitter ή το κλείσιμο κοινωνικών μέσων όπως το Parler μετά την 6.01.2021.
Σ’ αυτούς τους καιρούς της υγιειονομικής ηθικολογίας, η δημόσια υγεία φορώντας τη στολή της δημόσιας ασφάλειας, καθιστά πλέον πολύ ακριβό το να εκφραστούμε ελεύθερα και γνωρίζουμε ότι πολλοί άνθρωποι δεν κοινοποιούν πια τη διαφωνία τους στην κυβερνητική διαχείριση του Covid-19, εξ αιτίας της υποταγής τους, αλλά και του φόβου των αντιποίνων.
Πώς μπορεί κανείς να περιμένει κάτι το διαφορετικό από μια τέτοια παράνοια;
Η ενότητα του κράτους, επί του οποίου η διεθνιστική και παγκόσμια ανάσα γίνεται αισθητή απ’ όλους, υπερισχύει σήμερα όλων των άλλων πολιτικών παραμέτρων. Ο Γάλλος ιστορικός, κοινωνιολόγος και θεολόγος Ζακ Ελούλ (Jacques Ellul) έλεγε ότι η μεταπολεμική Δύση, παρά τη νίκη της επί του Χίτλερ, ακολούθησε τελικά τα βήματά του.
Ένα πανίσχυρο και εκφασισμένο κράτος σημαίνει απορρόφηση της οικονομίας από τις μεγάλες εταιρείες, που μέχρι χτες ήταν στρατιωτικο-βιομηχανικές, αλλά σήμερα είναι φαρμακευτικές και ψηφιακές. Όπως είπε ο Ελούλ, πρόκειται για κατάργηση της ελευθερίας, κατάργηση του δικαιώματος της κατοχής περιουσίας, κατάργηση του πολιτισμού και εξάλειψη ατόμων που είναι περιττά για την εθνική άμυνα.
Όσοι δεν βλέπουν τη σύνδεση των παραπάνω με την τρέχουσα κοινωνική και υγειονομική κατάσταση, θα πρέπει να μάθουν πώς να βγαίνουν επιτέλους από τα σπίτια τους και πως να κλείσουν τη συστημική τηλεόραση ώστε να ακούσουν κάτι διαφορετικό από τον μονόλογο των κρατικοδίαιτων δημοσιογράφων.
Μέσω των μέτρων περιορισμού και απαγόρευσης της κυκλοφορίας, το κράτος καταφέρνει να μας απομονώσει από την πραγματικότητα, για να μας συνδέσει έτσι απολύτως με την προπαγάνδα του.
Μπορεί τα υγειονομικά μέτρα επίσημα να λαμβάνονται για τη μείωση της εξάπλωσης του ιού, ωστόσο έχουν οπωσδήποτε και πολιτικούς στόχους. Ιδού η απόδειξη:
Γιατί δε μιλάμε για τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες που γονατίζουν κάτω από τα χρέη, απώλεσαν τις επιχειρήσεις τους και θα έπρεπε πλέον να ανακυκλωθούν σε μια οικονομία χρήσιμη μόνο στην αγορά ιών;
Γιατί δε μιλάμε για τους καλλιτέχνες, τους μουσικούς, τους χειροτέχνες και τους άλλους δημιουργούς που αντιμετωπίζονται ως ο χυδαίος κατιμάς της οικονομίας;
Γιατί δε μιλάμε για τους ανθρώπους που είναι κατάκοιτοι, που εγκαταλείπονται μόνοι στα δωμάτιά τους, για όσους πενθούν και έχει απαγορευτεί να τους επισκέπτονται οι δικοί τους σε μια περίοδο αβάσταχτης θλίψης και μοναξιάς τους;
Γιατί δε μιλάμε για τους γιατρούς που με κυβερνητική απόφαση τους απαγορεύεται να συνταγογραφούν ορισμένα φάρμακα; Η επίσημη ρητορική λέει ότι όλα αυτά τα δεινά είναι νόμιμα επειδή το κράτος διεξάγει πόλεμο κατά του ιού: έναν πόλεμο στον οποίο όλοι πρέπει να συμμετάσχουμε.
Το κράτος!
Ένα κράτος που αρπάζει τα πάντα από τους πολίτες του, που χρησιμοποιεί τα τεχνικά του μέσα για να περιορίσει και να κινητοποιήσει τους εθνικούς του πόρους μόνο για τους σκοπούς του πολέμου του, δεν είναι τίποτα άλλο παρά ολοκληρωτικό.
Είτε αρέσει στα παπαγαλάκια του συστήματος, είτε όχι, η νέα υγειονομική τάξη μαρκάρει τις κοινωνίες μας σαν κοπάδια με το καυτό σίδερο του φασισμού. Και αν έστω αυτό το συμβολικό, πυρωμένο σίδερο δεν πονάει αρκετά, θα μας μείνει ανεξίτηλο το στίγμα του εμβολιασμού για να θυμόμαστε καλά ποιος κάνει κουμάντο.
Ας θυμηθούμε τους πολιτικούς του Κεμπέκ, στο μακάβριο θέαμα της 22ας Δεκεμβρίου 2020. Εκείνη την ημέρα που ολόκληρη η κανδική Εθνοσυνέλευση υποτάχθηκε στον αυταρχισμό, όπου οι ηγέτες της αντιπολίτευσης βάδισαν χέρι με χέρι με τον Καναδό πρωθυπουργό Φρανσουά Λεγκώ, εκθέτοντας στους πολίτες τον δειλό κομφορμισμό και την «καλόβολη» δουλικότητά τους.
Η αποδοχή από τον λαό αυτού του κρατικού απολυταρχισμού είναι ο δρόμος προς τη δικτατορία.
Είναι η προ-φασιστική στιγμή όπου προβάλλεται η εξατομίκευση της μάζας, η χειραγώγηση και η ασυνειδησία της, η απώλεια του ενδιαφέροντός της για τα πολιτικά και τα οικονομικά θεμέλια της πρόσφατης Ιστορίας.
Αυτής της μάζας, που δεν βιώνει πλέον το κράτος ως εργαλείο διαχείρισης και καταστολής από την άρχουσα τάξη, αλλά αποδέχεται την επιβολή του ως φυσική αναγκαιότητα, δίνοντάς του εξ ολοκλήρου το σώμα, το πνεύμα και τη καρδιά της, για να τεθούν στην υπηρεσία του κράτους με το πιο απόλυτο τρόπο!
Είναι το κορυφαίο επίτευγμα της βιοεξουσίας που αναφέρει ο Γάλλος φιλόσοφος, ιστορικός των ιδεών και συγγραφέας Mισέλ Φουκώ, 7 της ορδής των πιστών σκύλων που κουνάνε τις ουρές τους μπροστά στον κύριο, τον… εγγυητή της ζωής τους.
Ο Ελούλ έλεγε ότι ο λαός ψάχνει να ανακαλύψει μυστήρια. Ένα σχέδιο που επιτέλους θα τον ενθουσιάσει, θα τον κινητοποιήσει, και θα τον κάνει να επικοινωνήσει. Και δεδομένου ότι η Εκκλησία δεν έβαζε υπεράνω όλων το κράτος, την εγκατέλειψε.
Ίσως λοιπόν ο ολοκληρωτισμός να βρει τον τελικό και αποφασιστικό δρόμο του μέσα από την επιστήμη: όλοι μαζί λοιπόν ενάντια στην Covid-19 και στην ανθρωπογενή υπερθέρμανση του πλανήτη!
Θα μπορέσουν άραγε οι προφήτες με τις λευκές εργαστηριακές μπλούζες να συνδέσουν τον άνθρωπο με την μυρμηγκοφωλιά μιας διαχειριζόμενης, τυποποιημένης και διατεταγμένης ζωής;
Η επιστήμη που επιλέγεται από τα πολιτικά και τα ιδεολογικά συμφέροντα της άρχουσας τάξης είναι η νέα θεοποιημένη δύναμη, ο νέος σωτήρας της ανθρωπότητας. Η ψευδο-συναινετική επιστήμη και οι νέες τεχνολογίες είναι η νέα φροϋδική αυταπάτη. 8
Τα φώτα της τεχνο-επιστήμης είναι τόσο ισχυρά που εξαλείφουν κάθε σκιά αμφιβολίας. Οι σκεπτικιστές είναι άπιστοι, οι αντιτιθέμενες θεωρίες, απόκρυφες. Η Νέα Ατλαντίδα που ονειρεύτηκε ο Άγγλος φιλόσοφος Φράνσις Μπέικον, 9 το 1624, μια κοινωνία από και για την επιστήμη, μετουσιώνεται σε μια θρησκευτικά τεχνοκρατική παγκόσμια διακυβέρνηση η οποία δεν είναι ούτε από, ούτε προς όφελος των ανθρώπων.
Για εκείνους που πιστεύουν ότι ο φασισμός πέθανε με τον ναζισμό και ότι η δικτατορία δεν μπορεί να αγγίξει τις «εξελιγμένες» χώρες μας, η ψηφιακή εποχή ενωμένη με την εποχή του επείγοντος στην οποία έχουμε εισέλθει, ανοίγει ξανά το κουτί της Πανδώρας.
Πράγματι, στο όνομα της προστασίας της υγείας, ο βίος σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης μας προσφέρει ένα δείγμα αυτού που ο συγγραφέας Άλντους Χάξλεϊ 10 περιέγραψε αξιοθαύμαστα, ήδη από το 1958:
«Η πλήρως οργανωμένη κοινωνία, η οποία επιτυγχάνεται με το επιστημονικό σύστημα της κάστας, όσο και η κατάργηση της ελεύθερης βούλησης με τη μεθοδική χειραγώγηση… Η σκλαβιά καθίσταται ανεκτή με συστηματικές δόσεις χημικά προκαλούμενης ευτυχίας 11, όπου οι κυρίαρχη ιδεολογία εμφυτεύεται στο μυαλό μας.
»Υπό τη ράβδο ενός επιστημονικού δικτάτορα η εκπαίδευση θα παράγει πράγματι τα επιθυμητά αποτελέσματα και οι περισσότεροι άνθρωποι τελικά θα αγαπήσουν τη σκλαβιά τους, χωρίς να σκεφτούν ποτέ να επαναστατήσουν.
»Φαίνεται ότι δεν υπάρχει κανένας καλός λόγος για τον οποίο θα έπρεπε να ανατραπεί μια απόλυτα επιστημονική δικτατορία. Μέσω των πιο αποτελεσματικών μεθόδων χειραγώγησης του νου, θα αλλάξει έτσι η φύση των δημοκρατιών.
»Οι παλιές και γραφικές μορφές των πολιτευμάτων μας -εκλογές, κοινοβούλια, ανώτατα δικαστήρια- θα παραμείνουν ως σκιές, αλλά κατ’ ουσίαν, αυτό που θα έχει απομείνει στο τέλος θα είναι μια νέα μορφή φαινομενικά μη βίαιου ολοκληρωτισμού.
»Όλες οι παραδοσιακές ονομασίες, όλα τα ιερά σύμβολα θα παραμείνουν ακριβώς όπως ήταν στις παλιές καλές μέρες, η δημοκρατία και η ελευθερία θα παραμείνουν στην θεματολογία, για παράδειγμα, των ραδιοφωνικών εκπομπών και όλων των εκδόσεων…
»Στο μεταξύ, η κυρίαρχη ολιγαρχία μέσω της άριστα καταρτισμένης ελίτ των στρατιωτών, των αστυνομικών, των κατασκευαστών σκέψης και των χειριστών της διανόησης, θα οδηγήσει τους πάντες σ’ αυτό που η ολιγαρχία θεωρεί κατάλληλο».
Τουλάχιστον, η κρίση του κορωνοϊού έχει μοναδική αξία και σε κάτι άλλο: αποκάλυψε τη διαφθορά που μαστίζει την παγκόσμια πολιτικο-επιστημονική κοινότητα. Για τους ερευνητές, αυτό ήταν κοινό μυστικό. Πιο συγκεκριμένα, οι εκδότες των ιατρικών επιθεωρήσεων New England Journal of Medicine και The Lancet είχαν υποστηρίξει στο παρελθόν μία άποψη που δεν έγινε όμως γνωστή στα λαϊκά στρώματα, ότι δηλαδή μεγάλο μέρος των ερευνών που δημοσιεύονται στα διάσημα περιοδικά τους είναι κατά πάσα πιθανότητα ψευδείς.
Συγκρούσεις συμφερόντων, διαστρέβλωση της διαδικασίας αξιολόγησης από ομοτίμους (peer reviews), χρηματισμός για την επιλογή των άρθρων που δημοσιεύονται και των θεμάτων που αξιοποιούνται, επιστημονικές μέθοδοι που προωθούν μία θεωρία εις βάρος όλων των άλλων και επιτρέπουν στους ερευνητές να συσσωρεύουν δημοσιεύσεις για να κερδίσουν προσωπικό κύρος (ή απλά να βρουν χρηματοδότηση για να εργαστούν), είναι η πραγματικότητα της επιστήμης που μας πουλάνε ως ουδέτερη και αντικειμενική.
Τώρα λοιπόν που γνωρίζουμε τι συμβαίνει, είναι μια καλή ευκαιρία να ξεσηκωθούμε και να αντιμετωπίζουμε πλέον με λιγότερη ευπιστία τα επιστημονικά κλισέ που διοχετεύονται καθημερινά μέσα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Ωστόσο, χρειάζεται θάρρος και ταπεινοφροσύνη: θάρρος για να αντιμετωπίσουμε μια πραγματικότητα που δεν είναι καθόλου καθησυχαστική −αλλά που μόλις το συνειδητοποιήσουμε, θα την αντιμετωπίζουμε πιο αποτελεσματικά− και ταπεινοφροσύνη προκειμένου να παραδεχτούμε ότι μπορεί να εξαπατηθήκαμε και να κάναμε λάθος.
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ:Ακαλλιέργητοι μορφωμένοι – Aperopia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου