Για να καταλάβουμε τι συμβαίνει στη Γαλλία

                              

 Silvana De Mari

Όπως εξήγησε για πρώτη φορά η συγγραφέας αιγυπτιακής καταγωγής Bat Ye'Or στα βιβλία της Eurabia και Dhimmitude, ο όρος Dhimmitude σημαίνει την κατάσταση υποταγής στο Ισλάμ, όπου οι υποτακτικοί αποδίδουν φόρο τιμής, pizu, σε αντάλλαγμα για την «προστασία», δηλαδή την επιείκεια. Στη Σικελία που κάποτε ήταν αραβική, η παράδοση της μαφίας συνεχίζεται, όπου ο υποτακτικός πληρώνει χρήματα προστασίας σε αντάλλαγμα για επιείκεια.

Τό Τζιχάντ ή ο ιερός πόλεμος βασίζεται σε ένα ακριβές και απαράβατο σχέδιο που χωρίζει τον κόσμο σε τρία μέρη:

- το νταρ αλ Ισλάμ (dar al Islam) ή το έδαφος του Ισλάμ: ο τόπος όπου το Ισλάμ βασιλεύει, όπου η ανθρωπότητα έχει αποδεχτεί τον ρόλο τού υποτακτικού. Από τή στιγμή πού μια γη είναι νταρ αλ Ισλάμ είναι για πάντα. Είναι σαφές αυτό; Δεν είναι;
Ας το ξεκαθαρίσουμε. Η γη του Ισραήλ καταλήφθηκε από το Ισλάμ, οπότε όταν οι Εβραίοι την πήραν πίσω, θεωρήθηκαν εισβολείς. Το ίδιο ισχύει για τη Σικελία, για την Ισπανία, για μέρος της Πορτογαλίας και για τη Ρώμη, η οποία, ως ιερή πόλη του Ισλάμ, είναι επίσης νταρ αλ Ισλάμ.

- το dar al harb ή η χώρα του πολέμου είναι το μέρος του κόσμου που κατοικείται από άπιστους. Η γη των απίστων είναι το μέρος όπου ο πόλεμος είναι υποχρεωτικός εφόσον αρνούνται να αναγνωρίσουν την ισλαμική κυριαρχία. Αυτό είμαστε εμείς.

- το νταρ αλ σουχούλ (dar al suhul) είναι το όνομα των περιοχών όπου επιτρέπεται να ζουν οι άπιστοι, αρκεί να πληρώνουν φόρο σε χρήματα και σε υποταγή, δηλαδή να συμφωνούν να είναι Dhimmi και να πληρώνουν το πίζου. Η ανωτερότητα του Ισλάμ πρέπει να αναγνωριστεί. Ο φόρος μπορεί να αποτελείται μόνο από χρήματα αλλά μπορεί να αποτελείται και από παιδιά. Στην Αλβανία τα πιο δυνατά παιδιά τά πήραν από χριστιανικές οικογένειες και μετατράπηκαν σε Γενίτσαρους. Οι Γενίτσαροι ήταν σκλάβοι στρατιώτες, όπως οι Μαμελούκοι στην Αίγυπτο, που έπαιρναν παιδιά από χριστιανικές οικογένειες και εκπαιδεύονταν σε πολύ σκληρές συνθήκες. Όσοι επέζησαν έγιναν απελπισμένοι στρατιώτες. Δεν μπορούσαν να παντρευτούν, δεν μπορούσαν να κάνουν παιδιά, αν τους έπιαναν αιχμαλώτους δεν θα τους πλήρωνε κανείς λύτρα. Ήταν τροφή για τα κανόνια. 

Η παύση των εχθροπραξιών πρέπει πάντα να θεωρείται προσωρινή και πρέπει να ανακληθεί αμέσως μόλις υπάρξει η εντύπωση ή υπάρχει κίνδυνος ότι αυτός ο πληθυσμός θα μπορούσε να αντιταχθεί στο Ισλάμ με κάποιο τρόπο.
Επιτρεπόταν να ζήσουν οι Αρμένιοι, αφού πλήρωναν φόρο: οι φόροι τους ήταν διπλάσιοι από αυτούς ενός Τούρκου με ίσο εισόδημα. Μόλις ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος προανήγγειλε τη δυνατότητα άφιξης χριστιανικών στρατευμάτων για να απελευθερώσουν τους Αρμένιους από τον ζυγό, η ανοχή για την επιβίωση των Αρμενίων ανακλήθηκε. Το ίδιο ισχύει και για τους χριστιανούς που σφαγιάστηκαν στο Ιράκ: η αγγλοαμερικανική και άρα χριστιανική παρουσία κατέστησε τη θέση τους προβληματική, δεν ήταν πλέον νομικά δυνατό να ζητηθεί υψηλότερος φόρος τιμής και ως εκ τούτου άρχισε η σφαγή. (Το γεγονός ότι κανένα από τα θύματα, Αρμένιοι στην Τουρκία, Χριστιανοί στο Ιράκ, δεν είχε καν ονειρευτεί να κραδαίνει ένα όπλο, ακόμη και άν είχε όπλο, δεν εννοώ να εκτοξεύσει έναν πύραυλο Qassam, δεν είχε καμία σημασία).

Όποιος αντιτίθεται στην επέκταση του Ισλάμ αξίζει πόλεμο μέχρι θανάτου. Τού δικού του. Προφανώς. Τό τζιχάντ είναι το πρώτο (επίσης το δεύτερο, τρίτο και τέταρτο) καθήκον κάθε μουσουλμάνου και είναι ένας μόνιμος πόλεμος που μπορεί να σταματήσει μόνο με την κατάκτηση του κόσμου: από αυτό προκύπτει ότι σε έναν Μουσουλμάνο χορηγούνται μόνο συνθήκες εκεχειρίας, όχι ειρήνης. Μια εκεχειρία μπορεί να οφείλεται μόνο σε έναν παράγοντα: οι μουσουλμάνοι είναι περισσότεροι και χρειάζονται χρόνο για να αναδιοργανώσουν τις τάξεις τους. Η Χαμάς, όπως και η PLO, είναι πρόθυμη να συμφωνήσει σε εκεχειρίες, ποτέ σε ειρήνη.

Όλος ο κόσμος είναι η χώρα του Ισλάμ. Ο Θεός δεν θα επιτρέψει στους άπιστους να επικρατήσουν των πιστών (Κοράνι IV 141), από το οποίο μπορούμε να συμπεράνουμε το χαντίθ, δηλαδή την αλήθεια που περικλείεται σε ένα ρητό: Το Ισλάμ κυριαρχεί και δεν κυριαρχείται.
Στις 20 Δεκεμβρίου 1999, το δικαστήριο της Σαρία του Ηνωμένου Βασιλείου εξέδωσε φετφά που απαγόρευε στους μουσουλμάνους να συμμετέχουν στους εορτασμούς των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς. Απαγορεύεται στους πιστούς να μιμούνται τους μη μουσουλμάνους (εμείς, οι μη μουσουλμάνοι, ονομαζόμαστε Kuffar, που δεν είναι κομπλιμέντο, όπως οι Muggles του Χάρι Πότερ) στις τελετουργικές ή θρησκευτικές τους γιορτές, όπως η επισημότητα των Χριστουγέννων ή άλλων ημερολογιακών εορτών τώνΧριστιανών. Υπάρχει μια σειρά από παραδόσεις που αποδίδονται στον Προφήτη Μωάμεθ, οι οποίες απαγορεύουν στους μουσουλμάνους να μιμούνται τους απίστους».
Οι αριστεροί δήμαρχοι έσπευσαν να απαγορεύσουν τις φάτνες, ενώ σε όλη την αγγλική και γαλλική γραφειοκρατία, όπως και προφανώς τη Βελγική, απαγορεύεται να χρησιμοποιούν τις λέξεις Καλά Χριστούγεννα (Merry Christmas), καλές γιορτές πρέπει να πούμε. Το Ισλάμ δεν χωράει σε τίποτα, δεν προσαρμόζεται σε τίποτα. Αν προσαρμόζονταν, αν ενσωματωνόταν, θα πρόδιδε το θέλημα του Αλλάχ και τον λόγο του Προφήτη. Το Ισλάμ δεν ενσωματώνεται ποτέ. Είναι ο μη ισλαμικός κόσμος που πρέπει να ενσωματωθεί. Το Ισλάμ είναι επιθετικότητα κατά του μη μουσουλμανικού κόσμου, κατά τη δική του ομολογία, όπως το ίδιο παραδέχεται. Οι ευρωπαϊκές χώρες έχουν δεσμευτεί για μια σειρά παραχωρήσεων, οι οποίες τους έχουν εγγυηθεί μια διακριτική ειρήνη. Αυτό το μείγμα απληστίας και φόβου με την ατελείωτη σειρά υποχωρήσεων παίρνει το ακριβές όνομα Dhimmitude.

Μας λένε για την οργή των γαλλικών προαστίων. Για ποιον απίστευτο λόγο αυτός ο θυμός δεν περιλαμβάνει Ινδουιστές; Τι επίπεδο παραχωρήσεων πρέπει να γίνουν για να υποχωρήσει ο θυμός; Υπάρχει μόνο μία παραχώρηση που πρέπει να γίνει: η αναγνώριση της νομικής υπεροχής του Ισλάμ.

Η οργή των γαλλικών προαστίων έχει λοιπόν δύο καταβολές. Μόλις εξήγησα το πρώτο: ένας μουσουλμάνος μπορεί να ζήσει ειρηνικά μόνο σε ένα έθνος όπου αναγνωρίζεται η νομική υπεροχή του Ισλάμ. Η δεύτερη προέλευση, αντίθετα, προκύπτει από την αντίληψη της πολιτισμικής υπεροχής του Χριστιανισμού και του Ιουδαϊσμού.  Στη Γαλλία στις φλόγες κάηκαν βιβλιοθήκες. Το μίσος για τον λόγο, το μίσος για τη φιλολογία, το μίσος για την επιστήμη ξεκινά με το κάψιμο της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας, το μόνο βιβλίο που αξίζει τον κόπο είναι το Κοράνι, τα άλλα είναι άχρηστα, άρα βλαβερά, οι αφηγήσεις είναι λοιπόν ψέματα που πρέπει να απαγορευθούν.

Συνεχίζεται με την απαγόρευση του Τύπου. Όταν ο Γουτεμβέργιος εφηύρε την εκτύπωση, το κόστος των βιβλίων στην Ευρώπη έπεσε κατακόρυφα και ο αριθμός τους πολλαπλασιάστηκε, δημιουργώντας τη βάση για την είσοδο βιβλίων σε κάθε σπίτι. Η εκτύπωση απαγορεύτηκε στον ισλαμικό κόσμο, καθώς το μόνο βιβλίο που αξίζει κάτι είναι το Κοράνι. Στη συνέχεια εισήχθη στην Αίγυπτο από τα ναπολεόντεια στρατεύματα, στη Μέση Ανατολή από τη Βρετανική Αυτοκρατορία, στην Τουρκία στα τέλη του 19ου αιώνα, αλλά μέχρι τώρα η ζημιά ήταν ανυπολόγιστη, το χάσμα μεταξύ Χριστιανισμού και Ισλάμ, μεταξύ φιλολογίας και έλλειψης φιλολογίας ήταν αγεφύρωτο.
Η εκτύπωση απαγορεύτηκε στην ισλαμική γη για τους μουσουλμάνους, αλλά όχι για τους μη μουσουλμάνους. Οι Εβραίοι και οι Χριστιανοί θα μπορούσαν να τή χρησιμοποιήσουν, επομένως για τους Αρμένιους ισχύει ο ίδιος κανόνας όπως και για τους Κόπτες και: αν και είναι μειονότητα και επομένως dhimmi είναι πιο καλλιεργημένοι, άρα πιο πλούσιοι. Αυτό είναι όλο.
Το ίδιο ισχύει και για τους Εβραίους: οι αναλφάβητοι δεν κερδίζουν χρήματα, οι εγγράμματοι κερδίζουν. Ένας αγράμματος δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει ούτε τους αριθμούς, για να υπολογίσει ότι αν εξοικονομήσει 500 ευρώ το μήνα σε είκοσι μήνες μπορεί να αγοράσει ένα χωράφι για 10.000 δηνάρια. Ένας αναλφάβητος δεν μπορεί να πάρει δάνειο σε τράπεζα. Αυτή είναι μια από τις αιτίες μίσους για τους Αρμένιους, ήδη διαγραμμένους και τους Κόπτες Χριστιανούς που αντιστέκονται, καθώς και για τους Εβραίους που από το 1967 δεν υπάρχουν πλέον σε κανένα ισλαμικό έθνος.
Μια από τις πιο δημοφιλείς θεωρίες, ειδικά στους λεγόμενους προοδευτικούς, λέξη άγνωστης ετυμολογικής προέλευσης μιας και έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους που μισούν την πρόοδο, είναι ότι οι μουσουλμάνοι είναι οπισθοδρομικοί και «άρα» θυμωμένοι επειδή έχουν τα πιο καθυστερημένα εδάφη και όταν έπιασαν επιτέλους στα χέρια τους καλύτερα εδάφη (Ισπανία και Σικελία) τους έδιωξε η ευρωπαϊκή «κακία».

Τα εδάφη που κατέλαβαν οι μουσουλμάνοι, η Αίγυπτος, η Λιβύη, το Μαρόκο, η Ιορδανία (η πόλη των καραβανιών Πέτρα, ρωμαϊκές τοποθεσίες για να αναφέρουμε μερικές), η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, η Κωνσταντινούπολη, η Μεσοποταμία, η Περσική Αυτοκρατορία, ο ακμάζων πολιτισμός των Χαζάρα στο Αφγανιστάν, η Συρία με τη Δαμασκό,  άκμασαν σε σημείο να είναι οι πλουσιότερες της εποχής τους, και αφού έφτασαν εκεί οι μουσουλμάνοι, μετά από μερικούς αιώνες, έγιναν οι πιό μίζερες.
Το Μπαγκλαντές είναι ένα από τα λίκνα του Ινδουισμού. Ήταν ένα από τα λίκνα του Ινδουισμού. Έγινε Ισλαμικό με μια τρομακτική εθνοκάθαρση που εκτόπισε 10 εκατομμύρια Ινδουιστές τη δεκαετία του 1970. Δεν είναι περίεργο που οι περισσότεροι άνθρωποι δεν το έχουν ακούσει ποτέ;
Η γαλλική αστυνομία, τόσο ηρωική όσον αφορά τά χτυπήματα μέ τά γκλόμπς στο πρόσωπο των Μanif pour tous και στα κίτρινα γιλέκα, δείχνει τώρα να βρίσκεται σε κατάσταση παρθενικής ντροπαλότητας. Είναι προφανώς παραλυμένη από τον τρόμο να κάνει κι άλλο κακό σε ένα από τα μέλη του Ισλάμ.
Αυτή η παρθενική συστολή μας λέει ότι έχουμε ήδη κατακτηθεί.

Per capire cosa succede in Francia - Articolo di Silvana De Mari (www-unavox-it.translate.goog)