Ευλόγησον τον στέφανον του ενιαυτού της χρηστότητός σου, Κύριε.
Στερέωσον αγαθέ, ην κατεφύτευσε πόθω, επί της γης η δεξιά σου, κατάκαρπον άμπελον, φυλάττων σου την Εκκλησίαν Παντοδύναμε. Ωδή γ’, της Ινδίκτου , Ήχος α’
Για την παραμονή της Πρωτοχρονιάς
Αντώνιος Bloom Μητροπολίτης Σουρόζ
31 Δεκεμβρίου 1969
Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος
Για μία ακόμη φορά ένας νέος χρόνος πλησιάζει.
Όταν είμαστε νέοι υποδεχόμαστε τον καινούριο χρόνο με ανοιχτές καρδιές, νομίζοντας πως όλα θα μας είναι δυνατά κατά τη διάρκειά του. Τον βλέπουμε ν’ απλώνεται μπροστά μας σαν μία ατέλειωτη πεδιάδα καλυμμένη με παρθένο χιόνι, που ούτε μια πατημασιά δεν έχει ακόμη σημαδέψει τη λευκότητά της, τα πάντα είναι δυνατά, τα πάντα είναι αγνά και φωτεινά. Στην προχωρημένη ηλικία περιμένουμε το νέο χρόνο με ένα είδος εσωτερικής υπομονής, με την αίσθηση πως θα είναι μια απλή επανάληψη του παρελθόντος ίσως να μας συμβούν άφθονα καινούρια περιστατικά, θα είναι όμως γνωστά, γήινα περιστατικά με τα οποία γνωρίζουμε πως να ζήσουμε. Και στις δύο περιπτώσεις είμαστε λανθασμένοι.
Η νέα χρονιά πράγματι απλώνεται μπροστά μας σαν ένα απάτητο ακόμη μονοπάτι, μια πλατειά παρθένα πεδιάδα που θα πρέπει ν’ ανθίσει μ’ ένα πλούτο καλών ανθρώπινων πράξεων. Όποια κι αν είναι η ηλικία μας ένα μονοπάτι απλώνεται μπροστά μας και από μας εξαρτάται αν θα το κάνουμε «οδόν Κυρίου» ή όχι. Από μας εξαρτάται το αν για τους γύρω μας και για τους εαυτούς μας και για τις επόμενες γενιές θα φτιάξουμε δρόμο για τον Ουρανό ή την Κόλαση – την αιώνια Κόλαση, ή απλώς τη σκληρή ανθρώπινη κόλαση της γης. Ταυτόχρονα, αυτό που απλώνεται μπροστά μας είναι, όπως το βλέπει η γεροντική ηλικία, το συνηθισμένο και το οικείο, μόνο που δεν έχει συμβεί ποτέ πριν σ’ εμάς. Η ζωή ίσως να μη φέρνει το διαφορετικό, μπορεί όμως εμείς να είμαστε διαφορετικοί, τα ίδια περιστατικά μπορεί να ξανασυμβούν και να είναι τελείως καινούρια, διότι εμείς θα έχουμε αλλάξει.
Μπορούμε να μπούμε στη χρονιά αυτή δημιουργικά, μόνο όμως με την προϋπόθεση ότι θα μπούμε με την ελπίδα, με τη βεβαιότητα ότι ο Κύριος βρίσκεται στη χρονιά αυτή, ότι Εκείνος είναι ο Κύριος και θα μας οδηγήσει στο σωστό μέρος, με την πίστη ότι τίποτα δε θα συμβεί χωρίς τη θέληση ή τη συγκατάθεση του Θεού. Αν η στάση μας είναι τέτοια θα δούμε πως τίποτα δεν είναι τυχαίο (αυτός που πιστεύει στην τύχη δεν πιστεύει στο Θεό), πως δεν υπάρχουν άσκοπες συναντήσεις και πως το κάθε πρόσωπο μας έχει σταλεί από τον Κύριο. Αν μπούμε στη χρονιά αυτή γνωρίζοντας ότι το κάθε τι -φωτεινό και σκοτεινό, καλό και τρομακτικό – είναι ένα δώρο από το Θεό που μας έρχεται ώστε μέσα από μας η πίστη, η ελπίδα, η αγάπη, η χαρά και η δύναμη του Κυρίου να έλθουν στον κόσμο, αν έχουμε σταθερή πίστη πως το κάθε πρόσωπο που έρχεται στο δρόμο μας μας έχει σταλεί για να του προσφέρουμε το λόγο ή την πράξη του Κυρίου ή για να τα δεχτούμε από εκείνο, τότε η ζωή θα είναι πλούσια και θα έχει νόημα -διαφορετικά θα παραμείνει ένα παιγνίδι της τύχης, μια ατέλειωτη αλυσίδα τυχαίων περιστατικών.
Ας μπούμε στον καινούριο χρόνο μ’ αυτή την πίστη και την ελπίδα και με τέτοια πνευματική φλόγα, ας δεχτούμε ο ένας τον άλλο και οποιονδήποτε ο Θεός μας στείλει, με τον τρόπο που ο Κύριος δέχεται εμάς στην πορεία μας κι ας δεχτούμε ο,τι και αν μας συμβεί σαν από το χέρι του Θεού, και σ’ όλες τις περιστάσεις ας συμπεριφερόμαστε σαν Χριστιανοί• τότε όλα θα πάνε καλά.
Ο παλιός χρόνος έχει φύγει και πολλοί περιμένουν τώρα τον ερχομό του νέου χρόνου στη Βασιλεία του Θεού. Για κείνους έχει τελειώσει ο αγώνας, ενώ εμείς ζούμε ακόμα πάνω στη γη. Ας θυμηθούμε όσους έζησαν ανάμεσά μας, εκείνους που γνωρίζαμε κι αγαπούσαμε κι εκείνους που από απροσεξία ούτε καν παρατηρήσαμε. Ας θυμηθούμε τους αμέτρητους ανθρώπους που πέθαναν φέτος δυστυχισμένοι από αρρώστιες, σε δυστυχήματα, σε πολέμους. Ας θυμηθούμε τους πάντες χωρίς ν’ αφήσουμε κανέναν έξω κι ας μπούμε στην καινούρια χρονιά με καρδιά ανοιχτή για τους πάντες. Ας ψάλουμε «αιωνία η μνήμη» για όλους τους κεκοιμημένους πριν χωριστούμε και ας διατηρήσουμε αυτή την αιωνία μνήμη στις καρδιές μας με αγάπη και ευγνωμοσύνη για το Θεό που έδωσε να συναντήσουμε ανθρώπους τους οποίους μπορέσαμε ν’ αγαπήσουμε και να σεβαστούμε, ανθρώπους των οποίων το παράδειγμα μπόρεσε να μας εμπνεύσει.
Είθε ο Θεός να ευλογήσει το Νέο Έτος. Σας εύχομαι έναν ευτυχισμένο καινούριο χρόνο, να ζήσετε, ν’ αγαπάτε το Θεό, ν’ αγαπάτε και να εξυπηρετείτε τους ανθρώπους.
Πηγή/Έκδοση: Ημέρα Κυρίου, εκδ. Ακρίτας, 1987
https://iconandlight.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου