Η πρώτη εκείνη ταπεινοφροσύνη έχει πιο πολύ λύπη και στενοχώρια, ενώ η άλλη έχει χαρά που συνοδεύεται από σεμνότητα γεμάτη σοφία. Γι’ αυτό και η μία έρχεται, όπως είπα, σε εκείνους που βρίσκονται στη μέση των αγώνων, ενώ η άλλη στέλνεται από τον Θεό σε εκείνους που πλησιάζουν την τελειότητα. Επίσης, γι’ αυτό η πρώτη συχνά ξεγελιέται από τις βιοτικές επιτυχίες, ενώ η άλλη, ακόμη και αν της προσφέρει κάποιος όλες τις βασιλείες του κόσμου, ούτε επηρεάζεται, ούτε αισθάνεται καθόλου τα φοβερά βέλη της αμαρτίας· γιατί, με το να είναι όλη πνευματική, αδιαφορεί βέβαια για τις σωματικές δόξες. Και πρέπει με κάθε τρόπο ο αγωνιστής να περάσει από την πρώτη και να φτάσει σε αυτήν. Γιατί αν η χάρη δεν μαλακώσει προηγουμένως με την πρώτη ταπεινοφροσύνη το αυτεξούσιό μας μέσω των παιδαγωγικών θλίψεων – δοκιμάζοντάς μας βέβαια, όχι αναγκάζοντας – δεν πρόκειται να μας χαρίσει την άλλη, την πολύτιμη.
Από το βιβλίο: ΕΥΕΡΓΕΤΙΝΟΣ, τόμος Α’, Υπόθεση ΜΕ’ (45), σελ. 453. Εκδόσεις Το Περιβόλι της Παναγίας, Θεσσαλονίκη 2001.
1 σχόλιο:
!!!!!
Δημοσίευση σχολίου