Σήμερα είμαστε άρρωστοι. Πολύ σπάνιο να βρει κάποιος υγιή άνθρωπο και να μην είναι κομματιασμένος.

Σήμερα είμαστε άρρωστοι. Πολύ σπάνιο να βρει κάποιος υγιή άνθρωπο και να μην είναι κομματιασμένος. Ειδικά τα νέα τα παιδιά είναι σαν … Δεν ξέρω τι εικόνα να χρησιμοποιήσω για να περιγράψω αυτό το χάζεμα, την ανισορροπία που παράγει η σημερινή ζωή, που τους μαθαίνει και τους λέει «θα τρως καλά» πέφτει και τρώει σαν το βόδι «θα κάνεις έρωτα», πέφτει σαν το εξίσου βόδι «θα κάνεις τζόκινγκ», «θα κάνεις άσκηση» «θα διεκδικείς τα δικαιώματά σου». Και όλα αυτά μαζί δεν συλλειτουργούνε, δεν βγάζουν μια προσωπικότητα. Τι βγάζουν ; Μια κουρελού, με στοιχεία προσωπικότητας που δεν μπορεί να ενοποιηθεί με τίποτα, και δεν μπορείς να κουβεντιάσεις με τους ανθρώπους αυτούς. Έχει εξαλειφθεί και η λέξη μετάνοια από το σημερινό λεξιλόγιο, και η λέξη Χάρις. Ενοχή υπάρχει μπόλικη, είναι κάτι που τσακίζει τον άνθρωπο χωρίς να μπορεί ο άνθρωπος να το αντιμετωπίσει. Γιατί λογικά, υπαρξιακά, πνευματικά αυτό γίνεται με την μετάνοια. Η μετάνοια είναι μια πολύ όμορφη κατάσταση διότι ενοποιεί τον άνθρωπο. Με την μετάνοια αποκτώ αρχές. Καταλαβαίνω ότι στραβά έκανα το ένα και το άλλο άρα ενοποιούμαι, γίνομαι προσωπικότητα. Χωρίς μετάνοια δεν υπάρχει προσωπικότητα. Γι’ αυτό και σήμερα δεν μας θέλουν να είμαστε προσωπικότητες. Βλέπετε τα παιδάκια του Λυκείου που είναι ντυμένα όλα ίδια, μιλάνε ίδια, κάνουν τα ίδια πράγματα, και νομίζουν ότι είναι ξεχωριστοί. Και δεν υπάρχει τίποτα ξεχωριστό. Είναι προδιαγεγραμμένη η ζωή τους, σαν να είναι πάνω σε δυο σιδηροτροχιές. Γνωρίζεις ότι θα κάνουν αύριο εκείνο το πράγμα επειδή το έκανε ο άλλος κ.ο.κ. Προδιαγεγραμμένα όλα και ξέρει κανείς τι θα ακολουθήσει στο επόμενο βήμα.

Η μετάνοια τα σταματάει όλα αυτά. Η μετάνοια με κάνει πρόσωπο. Δυστυχισμένο, πονεμένο, αλλά πρόσωπο. Και με βλέπει ο Θεός. Ενώ το άλλο είναι λεγεών. Σε κοιτάει ο Θεός και δεν ξέρει που να απευθυνθεί. Ούτε εσύ μπορείς να Του απευθυνθείς όμως. Γιατί δεν υπάρχεις ως εγώ. Είναι φοβερά πράγματα αυτά τα οποία δεν τα ξέραμε και στο τέλος δεν ξέρεις γιατί κάνεις αυτό που κάνεις. Αυτό είναι το πιο φοβερό απ’ όλα. Όλες οι απολαύσεις δεν ξέρεις να πεις γιατί. Γιατί το κάνεις έτσι και όχι αλλιώς, γιατί τόσο και όχι περισσότερο ή λιγότερο, και γιατί είμαι έτσι και όχι αλλιώς. Τίποτε απολύτως. Οπότε γίνεσαι σαν μια πέτρα που την παίρνει ένα ποτάμι και συνεχώς τρέχει και άλλες πέτρες τρέχουν μαζί και πέφτουν στον καταρράχτη. Είναι λίγοι αυτοί που ξεφεύγουν απ’ αυτό το πράγμα. Και μέσα εκεί μπορεί να είναι και πρωθυπουργοί και παπάδες και ότι θέλετε. Όλοι όσοι δεν θέλουν να τραβήξουν χειρόφρενο και να πούνε «στάσου δυο λεπτά τα έκανα στραβά όλα είμαι σίγουρος, άσε να λένε οι άλλοι ότι είμαι σπουδαίος, εγώ αισθάνομαι ότι πυροβολώ στον αέρα δεξιά, αριστερά χωρίς να ξέρω γιατί, δεν έχω στόχο». Αυτό είναι ο ησυχασμός. Γι’ αυτό η εκκλησία τον προβάλλει. Και σου λέει «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με». Γιατί ; Μα γιατί δεν ξέρω τι θέλω. Ακούτε πόσο ρεαλιστική είναι η εκκλησία. Να ζητήσω από τον Θεό τι ; Φέρε μου την γειτόνισσα που μ’ αρέσει ; Κατά βάθος αυτό θέλω. Φέρε μου την δουλειά του γείτονα που μ’ αρέσει περισσότερο ; Τι να πω στον Θεό ; Αν διαβάσετε προσευχές αρχαίων Ελλήνων είναι να κλαίει κανείς και να γελάει. Γι’ αυτό είχαν πολλούς θεούς. Να πηγαίνει στον ναό της Αφροδίτης και να λέει «θα σου κάνω μια καλή θυσία αλλά θέλω εκείνη την όμορφη γειτόνισσα» πάει ο έμπορος και παρακαλάει «θα σου κάνω θυσία αλλά βοήθησέ με να καταφέρω να κλέψω» κ.ο.κ. Και λες, τι γίνεται εδώ ; Και οι θεοί μαλώνουν και μεταξύ τους. Με αυτά οι άνθρωποι γινόντουσαν καλύτεροι ; Όχι. Γι’ αυτό βλέπετε όλοι οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι είναι μονοθεϊστές. Η πίστη τους είναι σε μια Αρχή στο σύμπαν, γιατί μόνο έτσι μπορείς να βγάλεις κάποια άκρη. Αν είναι κομμάτια οι Αρχές δεν ενοποιούνται. Διαβάστε τον Όμηρο πως βάζουν οι άνθρωποι τους θεούς να καβγαδίζουν.

Έρχεται λοιπόν και σου λέει η εκκλησία : θα λες «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με». Τι εννοείς μ’ αυτό ; Μακάρι νάξερες. Δεν ξέρεις. Θα μάθεις. Κατ’ αρχήν όμως δεν ξέρεις επειδή δεν ξέρεις όλο τον δρόμο αυτό για αυτή την εξυγίανση, γι’ αυτή την παλινόρθωση. Και κάθεσαι και λες «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με». Που σημαίνει κάνε αυτό που νομίζεις με μένα, πήγαινέ με εκεί που θέλεις Εσύ γιατί εγώ δεν ξέρω, και μπορεί να πάω στην καταστροφή μου …Αμφιβάλλει κανείς ότι μπορούμε να καταστραφούμε μόνοι μας ; Είναι σαν να έχεις ένα μωρό. Πόση προσοχή θέλει ένα μωρό ; Το μωρό ανά πάσα στιγμή μπορεί να καταστραφεί, να καεί, να σκοτωθεί, να πεθάνει. Βλέπεις η μάνα τρέχει από πίσω. Έτσι είμαστε όλοι στα πνευματικά. Οι πνευματικοί το ξέρουν πολύ καλά. Τι ξέρουν ; Το πόσο ανόητοι είναι οι άνθρωποι στις λύσεις που δίνουν στα καθημερινά τους θέματα. Και πόσο δεν βλέπουμε την απλή αλήθεια του εαυτού και του άλλου. Διότι μπαίνουν μέσα το στραβό συναίσθημα, η στραβή επιθυμία, όλη αυτή η αναρχική διάσπαση που κουβαλάμε. Γι’ αυτό βλέπετε οι άγιοι είναι μεταξύ τους πολύ διαφορετικοί. Άλλος είναι απλούς, άλλος είναι ιδιοφυής, άλλος άντρας, γυναίκα, παιδί, ηλικιωμένος. Όλων των ειδών άγιοι που μπορεί να διαφέρουν πάρα πολύ μεταξύ τους. Αν βάλεις από την μια τον άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή και από την άλλη τον άγιο Μάξιμο τον Καυσοκαλυβίτη δεν θα μπορούσαν να συνεννοηθούν μεταξύ τους. Ο δεύτερος ήταν πολύ απλούς ο πρώτος είχε iq 190. Έπαιζε τον Αριστοτέλη στα δάκτυλα. Είναι όμως και οι δυο άγιοι. Αλλά βλέπετε όμως ότι όλοι οι άγιοι μοιάζουν σε ορισμένα πράγματα. Άγιος χωρίς προσευχή δεν υπάρχει. Και μάλιστα με ιδιαίτερη προτίμηση στο «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με». Δεν θα βρείτε άγιο χωρίς να έχει ένα στοιχείο άσκησης στη ζωή του. Λέμε νηστεία τώρα. Τι χρειάζεται η νηστεία ; Δεν θα ήταν καλύτερα η πίτα που έχω μπροστά μου να είχε μέσα και λίγο κιμά, να την έτρωγα και να έλεγα δόξα Σοι ο Θεός ; Γιατί κάμνω την νηστεία ; Το κάμνω για τον περιορισμό της φιλαυτίας. Και όταν αρχίζει ο περιορισμός της φιλαυτίας βλέπω πόσο με έχει διαλύσει, πόσο με έχει καταστρέψει η φιλαυτία, δεν έχει αφήσει τίποτα όρθιο μέσα μου. Και μακάρι να το δω αυτό. Γιατί οι άλλοι το βλέπουν και με κοπανάνε. Εγώ όμως λέω όχι, εγώ θυσιάζομαι για σας. Και ξαφνικά βλέπω τι γουρουνάκι είμαι και το βλέπω μόνο εγώ, δεν το βλέπουν οι άλλοι. Μπορεί οι άλλοι να το λένε, αλλά δεν βοηθάνε. Γι’ αυτό όταν λέμε ο ένας στον άλλο διάφορα δεν βοηθιόμαστε επειδή δρα ο ναρκισσισμός ακόμα περισσότερο αρνητικά και λέμε όχι, όχι, δεν είμαι, γιατί αν πω ότι είμαι μετά περνάω από κάτω και θα με κάμνεις ότι θέλεις. Γι’ αυτό λέω δεν είμαι.[ΣΑΝ ΘΕΟΣ] Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΙ Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΧΡΗΣΙΜΑ ΦΤΙΑΧΝΟΥΝ ΕΝΑΝ ΝΕΟ ΕΑΥΤΟ.

π. Νικόλαος Λουδοβίκος

ΑΠΑΝΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ: Σήμερα είμαστε άρρωστοι. Πολύ σπάνιο να βρει κάποιος υγιή άνθρωπο και να μην είναι κομματιασμένος. (apantaortodoxias.blogspot.com)

ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΛΟΓΟΣ; ΤΟ ΣΩΜΑ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ. ΓΙΑΤΙ ΑΝΗΣΥΧΟΥΜΕ; ΟΤΑΝ ΜΑΛΙΣΤΑ ΕΦΤΑΣΕ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΣΩΜΑ ΝΑ ΕΧΕΙ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ. ΛΕΓΕΤΑΙ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ, Η ΟΠΟΙΑ ΜΑΧΕΤΑΙ ΤΗΝ ΦΘΟΡΑ, ΤΗΝ ΚΤΙΣΤΟΤΗΤΑ.

ΟΤΑΝ ΥΠΗΡΧΕ ΨΥΧΗ Η ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΑΠΟΤΕΛΟΥΣΕ ΤΟΝ ΚΟΙΝΟ ΠΑΡΟΝΟΜΑΣΤΗ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ, ΕΚΤΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΔΟΞΑΣΤΗΚΑΝ ΠΡΟΚΡΙΝΟΝΤΑΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΗΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ. 

ΝΙΚΗΣΑΝ.ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ.

ΑΥΤΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΜΗΣΗΣ;

 

Η απαίτησή της να απλώσει τις ρίζες της στους παλιούς αιώνες, ή να ξαναδημιουργήσει τους παλιούς αιώνες.

ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΠΟΔΟΜΗΤΙΚΟ «reading» ΔΕΝ ΠΗΡΕ ΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΩΝ ΕΡΜΗΝΕΙΩΝ; ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΜΠΑΛΑ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΕΝΕΣΗ, ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΠΟΥ ΔΙΝΕΙ Η ΒΙΒΛΟΣ; Η ΟΠΟΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥΤΟ; ΔΕΝ ΥΠΟΝΟΜΕΥΕΤΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΕΙΟ ΤΗΣ ΓΕΝΕΣΗΣ, ΟΠΩΣ ΣΗΜΕΡΑ ΥΠΟΝΟΜΕΥΕΤΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΕΙΟ ΤΗΣ ΠΤΩΣΕΩΣ ΣΤΗΝ ΣΥΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΕΝΣΑΡΚΩΣΕΩΣ ΣΕ ΜΙΑ ΗΔΗ ΥΠΑΡΧΟΥΣΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΤΩΝ ΛΟΓΩΝ ΤΩΝ ΟΝΤΩΝ; 

ΠΡΟΣ ΤΙ ΟΙ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΕΣ. ΟΙ ΝΕΟΙ ΔΕΝ ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΤΗΝ ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ ΤΗΣ ΠΑΤΕΡΙΚΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ  ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΤΙΘΕΤΑΙ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ Η ΜΕΤΑΠΑΤΕΡΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ.