π. Νικόλαος Λουδοβίκος: Aπολαμβάνοντας τον Θεό ως Πατέρα β

 

π. Νικόλαος Λουδοβίκος: Aπολαμβάνοντας τον Θεό ως Πατέρα β

13:01 Ολυμπιακοί Αγώνες-Μη συμπερίληψη και πνευματική αυτοκτονία 

 17:35 Μυστήριο Υιοθεσίας

Ο ΜΟΝΟΣ ΑΞΙΟΣ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΣ ΤΗΣ WOKE AGENDA 

Απομαγνητοφώνηση

Ολυμπιακοί αγώνες

Με κουλτούρα είτε με όχι, σαν το χθεσινό τερατούργημα που έβλεπα. Το είδατε όλοι στη γαλλική τηλεόραση. Έχω σπουδάσει στη Γαλλία, εκτιμούσα πολύ το γαλλικό πνεύμα, έχω επηρεαστεί από αυτό. Πως κατάντησε αυτή η χώρα μέσα σε 30-40 χρόνια σ’ αυτό το επίπεδο, δεν μπορώ να το καταλάβω. Δεν μπορώ να το καταλάβω. Παρένθεση κάνω τώρα. Μα είναι φοβερό. Και μπήκα μετά σε όλα τα blogs, ειδικά αγγλικά και γαλλικά, στα προτεστάντικα, και τους σκυλοβρίζουν οι πάντες. Ακόμα και οι μουσουλμάνοι!! Ακόμα και οι βουδιστές!! Και λέει αυτό είναι λέει συμπερίληψη. Συμπερίληψη δεν είναι αυτό. Είναι μη συμπερίληψη. Δεν είναι inclusion, inclusivity, είναι το αντίθετο. Exclusivity, γιατί; Θα ήταν συμπερίληψη, λέμε τώρα, το να βάλει τους Μαθητές, τους Αποστόλους και το Χριστό κανονικά, και να βάλεις μέσα και drag queen ας πούμε. Και να πεις είναι και αυτή ρε παιδιά μέσα. Αυτό είναι συμπερίληψη. Το να τους πετάξεις όλους στα σκουπίδια, και να βάλεις αυτή την κυρία των 250 κιλών στη θέση του Χριστού, και όλα αυτά τα καημένα τα πλάσματα του Θεού, γύρω γύρω να κουνιούνται σαν να τα παίρνει ο άνεμος, αυτό δε λέγεται συμπερίληψη, αυτό λέγεται αυτοκτονία. Πνευματική. Γιατί στο Μυστικό Δείπνο γίναν μέγιστα πράγματα, έγινε η μέγιστη θυσία, η μέγιστη αυτοπροσφορά, τούτο εστί Σώμα μου, τούτο εστί το Αίμα μου, η μέγιστη αυτοπροσφορά του Θεού στον άνθρωπο, και το παίρνεις εσύ αυτό και το κάνεις αυτή την τραγωδία που είδαμε όλοι. Και μετά είδαμε και άλλα, είδαμε και τον, βέβαια πάνε μαζί αυτά, είδαμε τον καβαλάρη της Αποκάλυψης με το λευκό άλογο, που λένε ότι είναι ο θάνατος. Όλα μαζί εκεί. Μήπως σημαίνουν τίποτα όλα αυτά. Δεν μπορεί αυτά τα πράγματα ο άνθρωπος, προσέξτε. Μας έχει δοθεί η δυνατότητα να μην τα καταλαβαίνουμε, μας έχει δοθεί η δυνατότητα να τα αγνοούμε, όχι η δυνατότητα να τα κοροϊδεύουμε. Δεν επιτρέπεται αυτό. Διότι βρίζεις το Πνεύμα το Άγιο μετά. Παρένθεση αυτό, γιατί και εγώ ταράχτηκα, και πέρασα τη νύχτα μου χθες, σχεδόν ως το πρωί διαβάζοντας blogs σε όλο τον κόσμο. Και λέω, κοίταξε, ακόμα υπάρχει η ανθρωπότητα. Μου έκανε εντύπωση πως οι Προτεστάντες, Καθολικοί, μουσουλμάνοι, κλπ., είπαν και είπαν και είπαν. Προσέξτε, το έργο του Θεού στον κόσμο δεν έχεις δικαίωμα να το υβρίζεις. Σας είπα, να το αγνοείς ναι. Να έχεις δυσκολία προσωπική να το καταλάβεις, ναι. Ακόμα και να το απορρίπτεις έχεις ελευθερία. Όχι να το εμπαίζεις όμως. Αυτό ούτε ο διάβολος δεν τολμάει. Και επειδή δεν τολμάει, βάζει αυτούς να το κάνουνε. Και ούτε συμπερίληψη, ούτε κολοκύθια. Όπως είπε ένας Αμερικανός, πολύ γνωστός επίσκοπος, που είναι πάρα πολύ καλός και θεολογικότατος, α λέει, μας είπαν ποιος είναι ο εχθρός τους, καταλάβαμε. Μας δείξανε μόνοι τους τι φοβούνται. Και αυτό φυσικά δεν έχει καμιά σχέση ούτε με ολυμπιακούς αγώνες, ούτε με τίποτα, όπως καταλαβαίνετε. Είναι η ευκαιρία να το πούμε παγκόσμια όμως. Γι’ αυτό και θα δείτε, δεν είμαι προφήτης, θα δείτε όμως άσχημα πράγματα. Και στον τόπο εκείνον. Διότι όπου φεύγει ο Θεός, όπου τον φυγαδεύεις, δεν υπάρχουν πνευματικά κενά, ξέρετε. Κάτι άλλο έρχεται συνήθως. Δεν το θέλουμε, αλλά είναι φοβερή η πτώση αυτή. Στο Μυστικό Δείπνο δεν έγινε αλληλοανταλλαγή και αλληλοαπόλαυση μωρής και άστοχης και που ξέρω που κατευθυνόμενης και τι σόι κατεύθυνσης σεξουαλικότητας. Αλλά αποκάλυψη της οικονομίας του Θεού. Κλείνει αυτή παρένθεση.(17:35)[Ο ΦΟΥΚΩ Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ. ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΜΑΡΤΙΑ ΠΡΟΣ ΤΙ Η ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ;]

Μυστήριο Υιοθεσίας

Λοιπόν, αντιπαραθέστε αυτή την κατάσταση με αυτό που λέμε τώρα. Με το μυστήριο της υιοθεσίας. Μέσω του οποίου σας είπα, ο άνθρωπος παύει να είναι ένα βιολογικό ον, ενώνεται με την προαιώνια βουλή του ανθρώπου[έτσι το είπε] γι’ αυτόν. Προαιώνια βουλή. Ξέρετε ότι είμαστε όλοι αιώνιοι; Άναρχοι και αιώνιοι. Ο Θεός δεν σκέφτηκε εσένα το 1958 ή το 2003. Προαιωνίως έχει τη βουλή, λένε οι πατέρες, για τον καθένα από μας. Είναι άναρχος ο άνθρωπος δυνάμει. Και είναι και αιώνιος. Δεν έχει τέλος. Δεν πεθαίνουμε. Τι να κάνουμε. Θα το διαπιστώσετε αυτό σε λίγο όλοι. Δεν υπάρχει περίπτωση να μη το διαπιστώσετε. Δεν πεθαίνουμε λοιπόν. Και δεν υπάρχει ποτέ κανένας πολιτισμός, απ’ όσους είναι γνωστοί στην εθνογραφία, ο οποίος να μην πίστευε στη μεταθανάτια ζωή. Πάρτε, το έχω κάνει στο πανεπιστήμιο πάρα πολλές φορές το πείραμα. Διακόσια παιδιά κάτω. Ποιος πιστεύει ότι δεν υπάρχει μεταθανάτια ζωή. Κανένα χέρι. Δεν υπάρχει πολιτισμός στην ανθρωπότητα, το ξαναλέω, που να μην έχει πίστη στην μεταθανάτια ζωή. Κανένας. Ακόμα και αυτοί που σας λένε, εγώ δεν πιστεύω πουθενά, αν τους πεις , ούτε στην ώρα (;)του θανάτου, θα σου πουν, τι γίνεται τώρα; Τώρα που πάμε; Βρε εσύ το λες αυτό; Γιατί; Γιατί έχουμε το βίωμα του απολύτου όλοι μας μέσα μας. Έχουμε το βίωμα της αιωνιότητας μέσα μας, όλοι. Και ξεγελιόμαστε βέβαια και το αγνοούμε, και τι γίνεται στη συνέχεια; Ζούμε τη ζωή μας, ενώ με όλη μας την ύπαρξη προσβλέπουμε στην αιώνια ζωή. Δεν υπάρχει περίπτωση. Δείτε οποιαδήποτε ταινία, διαβάστε οποιαδήποτε λογοτεχνία, να δείτε, η μεταθανάτια ζωή είναι παρούσα. Τόσο πολύ ανόητο είναι όλο το ανθρώπινο γένος; Να’ ταν πίστη ενός, ή να τα έλεγαν αυτά οι παπάδες, ποιοι παπάδες; Όλοι. Απλώς διαφέρει η πεποίθηση του τι γίνεται ακριβώς. Πάλι, σε όλους θα βρείτε μεταθανάτιες αμοιβές και μεταθανάτιες αυτές. Παντού, παντού, παντού. Όποιος θέλει, και είναι φιλέρευνος, ναρθεί να του δώσω βιβλιογραφία να τα ψάξει αυτά. Παιδιά του Θεού λοιπόν. Αυτό το Πνεύμα συμμαρτυρεί το πνεύματι ημών, ότι εσμέν τέκνα Θεού. Το Πνεύμα το Άγιο μας μαρτυρεί μέσα μας, και μας βεβαιώνει, ότι είμαστε τέκνα του Θεού. Η μόνη ευτυχία σε αυτό τον κόσμο. Εγώ δεν έχω βρει άλλη. Αν κανείς βρήκε καμιά ακόμη, να διαρκεί εννοώ, όχι να κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή να τελειώσει και να γίνεται απέραντη δυστυχία στο επόμενο λεπτό. Ει δε τέκνα, και κληρονόμοι. Αν είμαστε τέκνα, είμαστε κληρονόμοι, όχι απλά τέκνα, κληρονόμοι. Κληρονόμοι μεν Θεού, συγκληρονόμοι μεν Χριστού. Και τι έχει ο Χριστός; Το άπαν της θεότητας. Δηλαδή εμείς είμαστε συγκληρονόμοι του σύμπαντος θείου Είναι; Όλης της θεότητας; Απάντηση: ναι! Δηλαδή είμαστε όλοι Θεοί; Ναι. Όλοι μας, και ο πιο ασήμαντος; Και το μωρό αυτό που κάνει παπαπα, και ο άλλος που είναι ξέρω γω, όλοι; Ναι. Όλοι,όλοι,όλοι, απαξάπαντες. Καταλαβαίνετε γιατί ο διάβολος δεν τον αντέχει τον Χριστιανισμό; Είναι μοναδικό πράγμα αυτό, σας το λέω. Σας το λέω απ’ τη θρησκειολογική πλευρά που διδάσκω. Δεν υπάρχει τίποτε άλλο σε καμιά, ποτέ, τίποτα παρόμοιο. Συγκληρονόμος του Θεού; Μετά του Χριστού, που είναι ο Λόγος του Πατρός; Θεός, ομοούσιος τω Πατρί; Γίνομαι και εγώ κατά χάριν ομοούσιος τω Πατρί; Ε, να λοιπόν, αυτό είναι. Είπερ συμπάσχομεν ίνα και συνδοξασθώμεν. Αν βέβαια έχετε λίγη υπομονή λέει. Υπομονή απέναντι στο διάβολο που δεν του αρέσουν αυτά, υπομονή απέναντι σε όλους αυτούς που δεν τα καταλαβαίνουν όλα αυτά. Ε, συμπάσχομεν λέει. Πάσχομεν, μετά του Χριστού λέει πάσχομεν. Συμπάσχομεν. Πάσχει ο Χριστός δηλαδή, δηλαδή ο Χριστός δεν πάσχει; Αυτό που Του κάνανε προχθές, αυτά τα ταλαίπωρα, αυτά τα καημένα, τα πλάσματα του Θεού, τα σκοτεινιασμένα, και τα πολύ δυστυχισμένα, δεν είναι μαρτύριο του Χριστού αυτό; Συμπάσχουμε λοιπόν, συμπάσχουμε μαζί Του. Αυτό είναι, και επειδή είναι σοβαρό αυτό, συμπάσχουμε γιατί θέλουμε το θέλημα Του να γίνεται, στη ζωή μας και στις άλλες ζωές. Στη ζωή μας βασικά. Αυτό όμως έχει ένα κόστος, για να κάνω το θέλημα του Χριστού. Γι’ αυτό και συμπάσχω. Άμα είναι να πάρω ένα πολυβόλο και να τους καθαρίσω όλους, δεν συμπάσχω με κανέναν. Συμπάσχω γιατί συγχωρώ. Συμπάσχω γιατί προσπαθώ να καταλάβω. Συμπάσχω γιατί προσπαθώ να βοηθήσω να γίνει το θέλημα Του στη ζωή αυτή, τη δική μου ζωή κατ’ αρχήν. Λογίζομαι γαρ, σκέπτομαι, ότι ουκ άξια τα παθήματα του νυν καιρού προς την μέλλουσαν δόξαν αποκαλυφθείναι εις ημάς. Ότι και να πάθω εδώ, δεν είναι τίποτα προς τη δόξα που έρχεται. Τι στη δόξα; Ούτε καν στην χαρά που έχεις στη ζωή αυτή. Όχι στην αιωνιότητα. Πως το έλεγε εκεί η Αγία Ευφημία στον πατέρα Παΐσιο. Λέει, πως τα τράβηξες όλα αυτά τα πράγματα; Ένα κοριτσάκι λέει, αυτά μας τα έλεγε ο ίδιος, φοβερό πράγμα ρε παιδιά. Να στο λέει, και να ξέρεις ότι είναι χαρισματούχος, προηγουμένως έχει διερευνήσει όλη σου τη ζωή, να γνωρίζεις ότι έχει Πνεύμα Θεού. Και να σου λέει ήταν εδώ και ήτανε κοριτσάκι τόσο δα. Και λέει πως τα πέρασες αυτά τα πράγματα!! Παπαπα! Θυμάμαι που μου το λέει, να μας το λέει αυτό. Και του λέει αυτή, γέροντα, σας το λέω, ότι δεκαπλάσια και εικοσαπλάσια να πέρναγα, δεν είναι τίποτα μπροστά σ’ αυτό το οποίο ζω τώρα. Δεν ήταν τίποτα καν μπροστά σε αυτά που ζούσε τότε. Πως μας παίρνει ο ύπνος και δεν τα σκεφτόμαστε όλα αυτά; Πως, πέστε μου. Καλά φάγαμε, καλά ήπιαμε, τελειώσαμε και σήμερα. Και να χρειαζόταν να κάναμε τίποτα το τρομακτικό, τα έχει κάνει όλα ο Χριστός. Το σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα, αυτό ακριβώς λέει. Το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να πιστεύουμε. Δεν κάνουμε τίποτα λέει. Πιστεύεις. Δεν κάνεις τίποτα. Καρδία δε πιστεύεται, χείλεσι ομολογείται. Ναι εσύ το έκανες Θεέ μου. Ναι έτσι είναι. Γιατί έτσι είναι. Είναι όπως είναι στα μαθηματικά και στη φυσική. έχεις μια θεωρία και ερμηνεύει τον κόσμο. Και είναι σωστή η θεωρία. Έτσι λοιπόν, αυτό που έκανε ο Θεός, ερμηνεύει τα πάντα. Έχει αποτέλεσμα. Το οποίο το βλέπω μέσα μου. Η γαρ αποκαραδοκία της κτίσεως, την αποκάλυψη των υιών του Θεού απεκδέχεται. Σαν να μην έφτανε αυτό, και ολόκληρη η φύση, περιμένει και αυτή, να καταλάβουμε αυτά τα πράγματα. Έτσι δεν λέει. Αυτό το πράγμα. Προσέξτε. Λέμε σήμερα, οικολογία! Οικολογία και κολοκυθολογία! Από ένα κατεστραμμένο άνθρωπο περιμένεις να σου κάνει και οικολογία από πάνω. Τη γαρ ματαιότητι η κτίσις υπετάγη, ουχ εκούσα, αλλά δια τον υποτάξαντα. Έχει ολόκληρη η κτίση υποταγεί και αυτή στη ματαιότητα που κουβαλάμε μέσα μας, τη θανατήλα. Θανατηφόρα τη χρησιμοποιούμε. Όπως είμαστε θανατηφόροι μέσα μας εμείς. Γιατί είμαστε θανατηφόροι; Μα γιατί δεν έχουμε τη ζωή του Θεού μέσα μας.
[ΝΕΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ. Ο ΑΓΙΟΣ ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΣ.]
 

Συνεχίζεται

Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής – Σύντομη ερμηνεία στην προσευχή «Πάτερ ημών» σταλμένη προς κάποιον φιλόχριστο. (Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών, Τόμος Β΄).

 * Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών, Τόμος Β΄ (σελ. 252-269).

Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής

Σύντομη ερμηνεία στην προσευχή «Πάτερ ημών» σταλμένη προς κάποιον φιλόχριστο

 «Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς· αγιασθήτω το όνομά σου· ελθέτω η βασιλεία σου». Πρεπόντως ο Κύριος διδάσκει αμέσως ν’ αρχίσουν οι [προσευχόμενοι] από τη θεολογία· επίσης εισάγει στο μυστήριο του τρόπου που υπάρχει η Αιτία που δημιούργησε τα όντα, Αυτός που είναι κατά την ουσία αίτιος των όντων. Γιατί τα λόγια της προσευχής περιέχουν φανέρωση του Πατέρα, και του ονόματος του Πατέρα, και της βασιλείας του Πατέρα, για να μάθομε ευθύς εξ αρχής να σεβόμαστε την εν Μονάδι Τριάδα και να την επικαλούμαστε και να την προσκυνούμε. Επειδή όνομα του Θεού και Πατέρα, με ουσιώδη υπόσταση, είναι ο Μονογενής Υιός. Και βασιλεία του Θεού και Πατέρα, με ουσιώδη υπόσταση, είναι το Άγιο Πνεύμα. Γιατί εκείνο που λέει εδώ ο Ματθαίος βασιλεία, αλλού άλλος Ευαγγελιστής το ονομάζει Πνεύμα Άγιο, λέγοντας: «Ας έρθει το Πνεύμα το Άγιο και ας μας καθαρίσει». Γιατί ο Πατέρας δεν απόκτησε εκ των υστέρων το όνομα, ούτε ως αξίωμα που έλαβε εκ των υστέρων νοούμε τη βασιλεία· δεν έχει αρχή στο είναι Του, για να αρχίσει να είναι και Πατέρας και Βασιλεύς, αλλά καθώς πάντοτε υπάρχει, είναι και πάντοτε Πατέρας και Βασιλεύς, χωρίς να λάβει ποτέ αρχή να είναι Πατέρας και Βασιλεύς. Αν τώρα, με το να υπάρχει πάντοτε, είναι πάντοτε και Πατέρας και Βασιλεύς, άρα πάντοτε και ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα συνυπάρχουν κατά την ουσία ως υποστάσεις με τον Πατέρα. Από Αυτόν παίρνουν την ύπαρξη και είναι μέσα σ’ Αυτόν φυσικώς πάνω από αιτία και λόγο, όχι όμως ύστερα από Αυτόν, ούτε και έγιναν αργότερα από κάποια αιτία. Γιατί η σχέση μεταξύ των τριών Προσώπων υποδηλώνει τη συνύπαρξή Τους και δεν επιτρέπει αυτά, των οποίων είναι και λέγεται σχέση, να θεωρούνται μεταγενέστερα το ένα από το άλλο.

Αφού λοιπόν αρχίσαμε αυτή την προσευχή, βιαζόμαστε να τιμήσομε την ομοούσια και υπερούσια Τριάδα ως δημιουργική αιτία της υπάρξεώς μας. Επίσης διδασκόμαστε να ομολογούμε τη χάρη της υιοθεσίας, με το να αξιωνόμαστε να ονομάζομε Πατέρα κατά χάρη τον εκ φύσεως Δημιουργό. Έτσι, από σεβασμό προς την ονομασία Εκείνου που μας γέννησε κατά χάρη, θα φροντίζομε να αποτυπώνομε στη ζωή μας τα χαρακτηριστικά του Πατέρα μας αγιάζοντας το όνομά Του πάνω στη γη, μιμούμενοι Αυτόν, αποδεικνύοντας ότι είμαστε παιδιά Του με τα έργα μας, και δοξάζοντας τον αυτουργό αυτής της υιοθεσίας, τον φυσικό Υιό του Πατέρα, με τα νοήματα και τις πράξεις μας. Αγιάζομε το όνομα του κατά χάρη επουρανίου Πατέρα, όταν νεκρώνομε την επιθυμία προς την ύλη και καθαριζόμαστε από τα καταστρεπτικά πάθη, αν βέβαια αγιασμός είναι η τέλεια ακινησία και νέκρωση της επιθυμίας που ενεργεί με την αίσθηση. Όταν φτάσομε σ’ αυτή, καταπραΰνομε και τις άπρεπες κραυγές του θυμού, αφού δεν έχομε πλέον την επιθυμία να τον ερεθίζει και να τον πείθει να υπερασπίζεται τις ηδονές που αυτή θέλει, επειδή η επιθυμία νεκρώθηκε πια με την κατά λόγον αγιότητα. Γιατί ο θυμός είναι φυσικός συνήγορος της επιθυμίας, και τότε παύει να μανιάζει, όταν τη δει νεκρή.

Εύλογα λοιπόν, με την αποβολή του θυμού και της επιθυμίας, επακολουθεί κατά την προσευχή το κράτος της βασιλείας του Θεού σ’ εκείνους που, αφού αποβάλουν αυτά τα δύο πάθη, αξιώνονται να πουν: «Ελθέτω η βασιλεία σου», δηλαδή το Άγιο Πνεύμα, όταν πια με την πραότητα έγιναν ναοί του Θεού δια του Πνεύματος. Γιατί λέει: «σε ποιον θα αναπαυθώ, αν όχι σ’ εκείνον που είναι πράος και ταπεινός και τρέμει τα λόγια μου;»(Ησ. 66, 2) Από αυτό λοιπόν φαίνεται ότι στους ταπεινούς και πράους ανήκει η βασιλεία του Θεού και Πατέρα. Γιατί λέει: «Μακάριοι είναι οι πράοι, γιατί αυτοί θα κληρονομήσουν τη γή»(Ματθ. 5, 5). Ο Θεός δεν υποσχέθηκε να δώσει κληρονομία σ’ όσους τον αγαπούν, αυτή τη γη, η οποία κατέχει εκ φύσεως τη μέση θέση του σύμπαντος, αν βέβαια λέει αλήθεια εκείνος που είπε: «Στην ανάσταση ούτε οι άνδρες έρχονται σε γάμο, ούτε οι γυναίκες παντρεύονται, αλλά είναι όλοι σαν άγγελοι του Θεού στον ουρανό»(Ματθ. 22, 30), και: «Ελάτε σεις οι ευλογημένοι από τον Πατέρα μου να κληρονομήσετε τη βασιλεία που έχει ετοιμαστεί για σας αφότου θεμελιωνόταν ο κόσμος»(Ματθ. 25, 34), και σε άλλο σημείο είπε στον δούλο που εργάστηκε πιστά: «Έλα να συμμετάσχεις στη χαρά του Κυρίου σου»(Ματθ. 25, 21). Και ο θειος Απόστολος στη συνέχεια έλεγε: «Θ’ ακουστεί σάλπισμα και θ’ αναστηθούν πρώτα άφθαρτοι όσοι πέθαναν πιστοί στο Χριστό· έπειτα εμείς που θα έχουμε απομείνει ζωντανοί, θ’ αρπαγούμε μαζί μ’ αυτούς από σύννεφα για να προϋπαντήσομε τον Κύριο στον αέρα. Κι έτσι για πάντα θα είμαστε μαζί με τον Κύριο».(Α΄Θεσ. 4, 16-17)

Κι εμείς λοιπόν —για να επαναλάβω συνοπτικά το νόημα όσων είπα— αν θέλομε να λυτρωθούμε από τον πονηρό και να μην μπούμε σε πειρασμό, ας πιστέψομε στο Θεό και ας συγχωρήσομε όσους μας έφταιξαν. «Γιατί αν δεν συγχωρήσετε, λέει, στους ανθρώπους τα παραπτώματά τους, ούτε τα δικά σας θα συγχωρήσει ο Πατέρας σας ο ουράνιος»(Ματθ. 6, 15). Έτσι όχι μόνο θα πάρομε την άφεση των αμαρτιών μας, αλλά και το νόμο της αμαρτίας θα νικήσομε, και δε θα εγκαταλειφθούμε ώστε να τον δοκιμάσομε, και θα πατήσομε τον γεννήτορα αυτού του νόμου, το πονηρό φίδι, από το οποίο παρακαλούμε να σωθούμε. Στρατηγός θα είναι ο Χριστός που νίκησε τον κόσμο(Ιω. 16, 33), ο Οποίος μας οπλίζει με τους νόμους των εντολών Του και με την αποβολή των παθών συνδέει νόμιμα την ανθρώπινη φύση με τον εαυτό της μέσω της αγάπης· και κινεί ακόρεστα την όρεξή μας προς τον εαυτό Του που είναι άρτος ζωής, σοφίας, γνώσεως και δικαιοσύνης. Και με την εκπλήρωση του πατρικού θελήματος μας κάνει μετόχους της λατρείας των αγγέλων, που θα δείχνομε με τον τρόπο της ζωής μας, κατά πιστή μίμηση των αγγέλων, την επουράνια ευαρέστηση. 

Κι από εκεί πάλι μας ανεβάζει στην ακρότατη κορυφή των θείων, στον Πατέρα των φώτων, και μας κάνει κοινωνούς της θείας φύσεως(Β΄Πετρ. 1, 4) με την κατά χάρη μέθεξη του Πνεύματος. Στην κατάσταση αυτή θα είμαστε τέκνα Θεού, έχοντας μέσα μας όλοι χωρίς περιορισμό, με άκρα καθαρότητα, όλο τον κατά φύση Υιό του Πατέρα και χορηγό αυτής της χάρης, από τον οποίο και μέσω του Οποίου και μέσα στον οποίο έχομε και θα έχομε την ύπαρξη, την κίνηση και τη ζωή(Πραξ. 17, 28).

Σ’ αυτό το μυστήριο της θεώσεως ας αποβλέπει ο σκοπός της προσευχής μας, για να μάθομε τι είμαστε και τι μας έκανε η κατά σάρκα κένωση του Μονογενούς, και από ποιο βάθος, εμάς που βρεθήκαμε στο κατώτερο επίπεδο όπου μας κατέβασε το βάρος της αμαρτίας, σε ποιό ύψος μας ανέβασε με τη δύναμη του σπλαχνικού Του χεριού· και ας αγαπήσομε περισσότερο Εκείνον που με τόση σοφία ετοίμασε τη σωτηρία μας. Ας δείξομε ότι με τα έργα μας εκπληρώνεται η προσευχή μας και ας φανούμε ότι κηρύττομε το Θεό αληθινό Πατέρα μας κατά χάρη. Να μη φανούμε από τα πράγματα ότι έχομε πατέρα του βίου μας τον πονηρό, που πάντοτε προσπαθεί να εξουσιάζει τυραννικά με τα πάθη της ατιμίας, και ότι, χωρίς να το καταλάβομε, ανταλλάζομε τη ζωή με τον θάνατο. Γιατί και οι δύο εκ φύσεως μεταδίδουν τα δικά τους ιδιώματα ο καθένας σ’ εκείνους που πηγαίνουν με το μέρος τους· ο ένας χορηγεί αιώνια ζωή σ’ όσους τον αγαπούν, ο άλλος προκαλεί το θάνατο σ’ όσους τον πλησιάζουν, με τους εκούσιους πειρασμούς που υποβάλλει.

Εφόσον τώρα έργο του θείου θελήματος είναι η θέωση της φύσεώς μας, και σκοπός των θείων λογισμών είναι η οδήγηση στο τέλος του του σκοπού της ζωής μας, άρα συμφέρει να γνωρίσομε τη δύναμη της Προσευχής του Κυρίου και να την κάνομε πράξη, και έπειτα να την εκθέσομε γραπτώς όπως πρέπει. Κι αφού μάλιστα ο κύριός μου αυτήν την προσευχή θυμήθηκε γράφοντας σ’ εμένα το δούλο του παρακινημένος από το Θεό, αυτήν θα κάνω κι εγώ αναγκαστικά θέμα των λόγων μου, και παρακαλώ τον Κύριο που μας δίδαξε αυτή την προσευχή, να ανοίξει το νου μου για να κατανοήσω τα μυστήρια που αυτή περιέχει, και να μου δώσει τον κατάλληλο λόγο για να τα εκφράσω με σαφήνεια. Γιατί η προσευχή αυτή με τρόπο συνοπτικό περιέχει κρυμμένο μυστικά όλο το σκοπό όσων αναφέρθηκαν, ή, για να κυριολεκτήσω, τον κηρύττει καθαρά σ’ εκείνους που έχουν δεκτικό νου. Η προσευχή αυτή περιέχει αίτηση όλων όσα προξένησε με την κένωσή Του κατά τη σάρκωση ο Λόγος του Θεού και διδάσκει να επιδιώκομε εκείνα τα αγαθά, τα οποία μόνον ο Θεός και Πατέρας, μέσω της φυσικής μεσιτείας του Υιού, χορηγεί αληθινά με το Άγιο Πνεύμα. Επειδή μεσίτης Θεού και ανθρώπων —κατά τον θείο Απόστολο— είναι ο Κύριος Ιησούς(Α’ Τιμ. 2, 5), καθώς με τη σάρκωσή Του φανερώνει στους ανθρώπους τον Πατέρα που αγνοούσαν, και στον Πατέρα φέρνει μέσω του Πνεύματος τους ανθρώπους συμφιλιωμένους με Αυτόν(Εφ. 2, 18), για χάρη της σωτηρίας των οποίων έγινε άνθρωπος χωρίς να υποστεί μεταβολή. Και έγινε διδάσκαλος και αυτουργός πολλών νέων μυστηρίων, τόσων ώστε δεν μπορεί ποτέ ο λόγος να τα συλλάβει στο πλήθος και το μέγεθός τους.

Από αυτά, φαίνεται πως δώρισε με εξαιρετική μεγαλοδωρία στους ανθρώπους εφτά, γενικότερα από τα άλλα, κι αυτών τη δύναμη, καθώς είπα, περιέχει μυστικά ο σκοπός της προσευχής. Αυτά είναι: θεολογία, υιοθεσία με τη χάρη, ισοτιμία προς τους αγγέλους, μετοχή στην αιώνια ζωή, αποκατάσταση της φύσεως που στρέφεται απαθώς στον εαυτό της, κατάλυση του νόμου της αμαρτίας και κατάργηση της τυραννίας του πονηρού που κυριάρχησε πάνω μας με απάτη. Ας εξετάσομε λοιπόν την αλήθεια των λεγομένων.

Θεολογία διδάσκει ο Λόγος του Θεού με τη σάρκωσή Του, καθώς φανερώνει στον εαυτό Του τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα.

Υιοθεσία παρέχει, χαρίζοντας την υπέρ φύση ουράνια γέννηση και συνθέωση με τη χάρη του Πνεύματος. Αυτό που φυλάγει κατά Θεόν και διατηρεί την υιοθεσία, είναι η προαίρεση εκείνων που έλαβαν αυτή τη γέννηση, η προαίρεση που δέχεται με ειλικρινή διάθεση τη χάρη που δόθηκε και που ομορφαίνει πιο πολύ με την επιμελή εργασία των εντολών το κάλλος που δόθηκε κατά χάρη. Αυτή με την αποβολή των παθών οικειοποιείται τόσο πολύ τη θεότητα, όσο ο Λόγος του Θεού με την εκούσια κένωσή Του από την υψηλή δόξα Του κατ’ οικονομίαν έγινε αληθινά άνθρωπος.

Έκανε τους ανθρώπους ισότιμους με τους αγγέλους, όχι μόνον επειδή με το αίμα του σταυρού Του ειρηνοποίησε τα επίγεια και τα επουράνια(Κολ. 1, 20) και καταργώντας τις εχθρικές δυνάμεις που βρίσκονται στην περιοχή μεταξύ ουρανού και γης, έδειξε πώς υπάρχει μία σύναξη των επιγείων και των ουρανίων δυνάμεων για τη [διανομή] των θείων δώρων, καθώς η ανθρώπινη φύση γεμάτη αγαλλίαση με μία κοινή θέληση συμψάλλει με τις ουράνιες δυνάμεις τη δόξα του Θεού· αλλά κι επειδή, μετά την εκπλήρωση τής για χάρη μας οικονομίας, καθώς αναλήφθηκε στους ουρανούς μαζί με το σώμα που είχε προσλάβει, ένωσε μέσω του εαυτού Του τη γη με τον ουρανό και σύναψε τα αισθητά με τα νοητά και έδειξε μια την κτιστή φύση, που παρά τις ακρότητες των μερών της, είναι ενωμένη με τον εαυτό της με την αρετή και την επίγνωση της πρώτης Αιτίας. Έδειχνε νομίζω, με όσα κατά μυστικό τρόπο επιτελούσε, ότι ο λόγος είναι η ένωση των διαιρεμένων, ενώ η αλογία διαίρεση των ενωμένων. Ας μάθομε επομένως, να επιδιώκομε τη λογοποίηση με την πρακτική αρετή, για να μην ενωθούμε μόνο με τους αγγέλους μέσω της αρετής, αλλά και με το Θεό μέσω της γνώσεως, κατά την απομάκρυνσή μας από τα όντα.

Μεταδίδει θεία ζωή κάνοντας τον εαυτό Του τροφή μας,

Αποκαθιστά τη φύση στον εαυτό της, όχι μόνο γιατί όταν έγινε άνθρωπος κράτησε τη διάθεσή του απαθή και ειρηνική απέναντι στην ανθρώπινη φύση, χωρίς ούτε απέναντι των σταυρωτών Του να σαλευθεί στο ελάχιστο Αλλά και γιατί κατάργησε την έχθρα καρφώνοντας πάνω στο σταυρό το χειρόγραφο της αμαρτίας(Κολ. 2, 14), για το οποίο η φύση είχε αδιάλλακτο πόλεμο εναντίον του εαυτού της

Καθαρίζει τη φύση από το νόμο της αμαρτίας, γιατί δεν επέτρεψε να προηγηθεί ηδονή στη γέννησή Του, που έγινε για χάρη μας. Γιατί η σύλληψή Του έγινε παραδόξως χωρίς σπορά, και η γέννηση υπέρ φύση χωρίς φθορά της παρθενίας. Στερέωσε δηλαδή ο γεννηθείς Θεός στη μητέρα Του, αντίθετα από τη φύση, τα δεσμά της παρθενίας με τη γέννησή Του, και ελευθέρωσε όλη τη φύση από την εξουσία του νόμου που κυριαρχούσε πάνω της· αυτό βέβαια ισχύει για όσους θέλουν να μιμούνται με τη νέκρωση των γήινων μελών τους τον εκούσιο θάνατό Του. Γιατί το μυστήριο της σωτηρίας είναι για κείνους που το θέλουν, και δεν επιβάλλεται τυραννικά.

Καταργεί την τυραννία του πονηρού που κυριάρχησε πάνω μας με απάτη, προβάλλοντας τη σάρκα που είχε νικηθεί στον Αδάμ σαν όπλο εναντίον του και νικώντας τον. Έτσι έκανέ τη σάρκα, που πριν είχε συλληφθεί και θανατωθεί, να συλλάβει αυτόν που την είχε συλλάβει και ν’ αφανίσει με το φυσικό θάνατό της τη ζωή του· σ’ αυτόν μεν έγινε δηλητήριο, για να εμέσει όλους όσους κατάπιε έχοντας επικρατήσει με τη δύναμη του θανάτου που διέθετε(Ησ. 25, 8. Εβρ. 2, 14), στο δε γένος των ανθρώπων έγινε ζωή, που ωθεί σαν προζύμι προς ανάσταση ζωής όλη την ανθρώπινη φύση, για χάρη της οποίας κυρίως ο Λόγος, όντας Θεός(Ιω. 1, 1), έγινε άνθρωπος —πράγμα και άκουσμα όντως παράδοξο— και καταδέχθηκε θεληματικά το θάνατο της σάρκας Του.

Όλων αυτών, όπως είπα, περιέχει αίτηση η Κυριακή Προσευχή

ΠΝΕΥΜΑ ΑΡΓΙΑΣ, ΠΕΡΙΕΡΓΕΙΑΣ, ΦΙΛΑΡΧΙΑΣ, ΑΡΓΟΛΟΓΙΑΣ ΜΑΣ ΚΑΤΑΠΙΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ

" Η συμμετοχή του Αγίου Μαξίμου στην αφηρημένη έννοια της ουσίας, δημιούργησε μεγαλύτερα προβλήματα, καθώς ο Άγιος Μάξιμος υπήρξε ένας από τους πιο σπουδαίους άνδρες της εποχής του!

Ο Άγιος Μάξιμος εξισώνει πολύ συχνά ουσία και είδος και την διακρίνει από την υπόσταση λέγοντας πώς αυτός ο τελευταίος όρος δείχνει μια ειδική περίπτωση όπου ενσωματώνεται η ουσία ή το είδος. Αποδίδει ακόμη και στον Χριστό δύο ουσίες (οpusc., 77B).

Δέχεται εξάλλου έναν ορισμό της ουσίας, σύμφωνα με τους φιλοσόφους, κατά τον οποίο η ουσία είναι ένα πράγμα που υφίσταται μ' έναν αυτόνομο τρόπο και είναι ανεξάρτητο ως προς την ύπαρξή του από άλλα αντικείμενα. Ενώ για τους πατέρες είναι η φύσις αυτή πού αποδίδεται σαν κατηγόρημα σε πολλά διαφορετικά μεταξύ τους αντικείμενα το ένα από το άλλο ως προς την υπόσταση.

Γνωρίζει πολύ καλά τον ορισμό της ουσίας από τον Πλάτωνα, σαν ένα συγκεκριμένο αντικείμενο, πράγμα, αλλά προτιμά να ερμηνεύσει την ουσία με την Αριστοτελική έννοια της αφηρημένης καθολικότητος!"