«Άνδρες που μισούν τις γυναίκες». Η Noomi Rapade είναι η χάκερ Lisbeth Salander. Είναι μια ταινία του 2009 σε σκηνοθεσία του Niels Arden Oplev.ΟΙ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΙ ΜΙΣΟΥΝ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΓΙΑΤΙ ΜΙΣΟΥΝ ΤΗ ΦΥΣΗ
Χρειάστηκαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του βόθρου για να ξεκαθαρίσουν πολλά πράγματα. Το κοινό νήμα του προοδευτικού Ολύμπου είναι το μίσος, το συναίσθημα που αποδίδουν σε όσους δεν είναι σαν αυτούς , το οποίο θέλουν να κάνουν ποινικό αδίκημα. Ένας σύλλογος ενάντια σε αντιπάλους από αυτούς που κάνουν την αγανάκτηση το κίνητρο της ζωής. Μισούν τους Χριστιανούς και τις θρησκευτικές παραδόσεις αυτού του μέρους του κόσμου (δεν τολμούν με τους άλλους, υπάρχουν πάρα πολλοί ευαίσθητοι άνθρωποι που δεν έχουν την τάση να ειρωνεύονται όταν πρόκειται για τον Θεό), μισούν την κανονικότητα, τη φύση και την πραγματικότητα. Η μόνη τους πεποίθηση είναι η θέληση: να είμαστε αυτό που θέλουμε να είμαστε, ακόμα και το πώς εκπροσωπούμε τον εαυτό μας. Η αντιστροφή της φιλοσοφίας του Ιρλανδού Μπέρκλεϋ : esse est percipi , to be is to be perceptive.
Χρειαζόμασταν τους Ολυμπιακούς Αγώνες του βόθρου, στους οποίους η βουτιά στον μολυσμένο Σηκουάνα κάνει εμετό στους αθλητές του τριάθλου , (1) για να αφυπνίσουμε τους Γάλλους Χριστιανούς, που βγήκαν στους δρόμους μετά τις προσβολές που υπέστησαν στη λεγόμενη τελετή έναρξης. Η Γαλλίδα υπουργός Πολιτισμού Rachida Dati - πρώην μέλος της ρεπουμπλικανικής δεξιάς, φίλη του Σαρκοζί με τον οποίο ήταν επίσης ρομαντική - τόλμησε να πει, αναφερόμενη στο βλάσφημο γεγονός στον Μυστικό Δείπνο, ότι η τέχνη έχει το «δικαίωμα να προσβάλλει». . Αν ήταν μόνο τέχνη. Ποιος ξέρει αν έχουμε το δικαίωμα να αντιδρούμε σε αδικήματα ή αν τα δικαιώματα αφορούν μόνο τον παραβάτη.
Ο Τζέιμς Μάρτιν, ο Ιησουίτης, ντύνει τη Μαντόνα με το ουράνιο τόξο. Τι υπάρχει ακόμα να ελπίζουμε;
Η Angela Carini αποσύρεται μετά από λιγότερο από ένα λεπτό
Κρατούσε χρήματα στο σπίτι του σκύλου. Γερουσιαστής του Δημοκρατικού Κόμματος Cirinnà
Φύλο ή τρέλα; Το κορίτσι που νιώθει γάτα…Σύμφωνα με τη φύση είναι η έκφραση που τους εξοργίζει περισσότερο. Εγώ – ιδιότροπος και άστατος απόλυτος κυρίαρχος – είμαι αυτό που θέλω και νιώθω. Αυτό δεν φαίνεται να συμβαίνει με τον νεαρό Αλγερινό, ίσως επηρεασμένο από ένα σύνδρομο (πολυκυστικές ωοθήκες) που αγνοούμε. (4) Στεκόμαστε στην πεποίθηση ενός επιστήμονα παγκόσμιας κλάσης, του καθηγητή Mariano Bizzarri, ο οποίος επιβεβαιώνει: Η Imane γενετικά «δεν είναι γυναίκα». Καμία ιδεολογική «ένταξη» (άλλο ένα τοτέμ της δογματικής «προόδου») δεν θα έπρεπε να της επιτρέψει να συναγωνιστεί τις γυναίκες, εκτός από την ταυτότητα.
Ωστόσο, αυτή δεν είναι η χειρότερη από την τρέλα που συνέβη στο Παρίσι, την ιστορική πρωτεύουσα των επαναστάσεων. Δύο αντίθετες αντιλήψεις μάχονται στη Δύση (ο υπόλοιπος κόσμος γελάει με αυτές τις διαμάχες στο τέλος της αυτοκρατορίας): αφενός, όσοι λαμβάνουν υπόψη την αρχή της πραγματικότητας υπόκεινται στους νόμους της φύσης και της βιολογίας, ενώ αναγνωρίζει την ύπαρξη ανωμαλιών, εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Από την άλλη, οι συμπαραστάτες της υπεροχής της υποκειμενικής βούλησης με την οποία κάποιος είναι αυτό που θέλει να είναι. Στο δέρμα ενός ατόμου με γενετικά προβλήματα, έλαβε χώρα ένα επεισόδιο του πολέμου στο Παρίσι που δεν θα αφήσει αιχμαλώτους, του οποίου το διακύβευμα είναι η βαθιά φύση, η ουσία του ανθρώπου στη δυαδότητά του που η Βίβλος συνοψίζει στο "αρσενικό" αρχή και θηλυκό τα δημιούργησε».
Το μίσος προς τον εαυτό (οικοφοβία, η δυσαρέσκεια ενάντια σε αυτό που είναι κανείς από τη φύση ή τον πολιτισμό) φέρνει τη Δύση σε ένα γρήγορο τέλος, δηλητηριασμένη σαν τον ποταμό του Παρισιού. Το μίσος προς τον εαυτό φέρνει περισσότερο μίσος, ενάντια σε αυτό που είναι τέτοιο (η αρχή της ταυτότητας: Α ισούται με Α) όχι από την επιλογή της παραισθησιακής βούλησης για εξουσία, αλλά επειδή η φυλογενετική αναλλοίωτη το θέλει έτσι, όποια κι αν είναι η προέλευσή του, η τύχη, η εξέλιξη, η θέλησή του μιας εξωτερικής οντότητας που ονομάζουμε Θεό Χρειαζόμαστε την αφύπνιση των φεμινιστριών, οι οποίες θα πρέπει να τραβήξουν το σπαθί τους για να υπερασπιστούν το φύλο τους από την επίθεση όσων θέλουν να τροποποιήσουν την ανθρώπινη ουσία στα δύο σεξουαλικά συστατικά της. Έχουμε αναφέρει συχνά το βαθύ μίσος και την αποστροφή της ανδρικής ομοφυλοφιλικής νοοτροπίας προς τις γυναίκες, αλλά ο προοδευτικός σάλος που στοχεύει «κανονικούς» άνδρες και γυναίκες δεν διαφέρει.
Παραθέτουμε μια δήλωση της γερουσιαστή του Κινήματος 5 Αστέρων Alessandra Majorino, μια σύνθεση της ιδεολογικής και ανθρωπολογικής μετατόπισης των δυτικών προοδευτικών. «Η υπόθεση Khelif-Carini καταδεικνύει ότι η μανιχαϊστική διαίρεση άνδρα/γυναίκας, αρσενικού/θηλυκού ως ζεύγος αντιθέτων που κηρύσσεται από τη δεξιά, δεν υπάρχει» . Ας αγνοήσουμε τον «μανιχαϊστικό» διχασμό για χάρη της χώρας μας, αλλά τι γίνεται με το ζεύγος των φυσικών αντιθέσεων που «κηρύττει η δεξιά»; Πάρα πολλή χάρη, άγιε Αντώνη. Είναι η φύση δεξιά; Αυτός μπορεί να είναι ο λόγος που δέχεται επίθεση, αφαιρείται, αρνείται, παραβιάζεται. Η μάχη ενάντια στην πραγματικότητα, το μίσος των βιολογικών δεδομένων και των νόμων της φύσης είναι προοδευτική. Καλό πρόσωπο, γερουσιαστή. Η διάκριση άνδρα/γυναίκας «είναι μια βολική αφαίρεση. Στην οποία, κατά σύμβαση, αποφασίσαμε να χωρίσουμε τον άνθρωπο και να ερμηνεύσουμε τον κόσμο, αλλά η φύση δεν νοιάζεται για τις συμβάσεις μας και είναι πολύ πιο περίπλοκη από τον στοιχειώδη δυαδισμό στον οποίο η δεξιά θα ήθελε να την εξαναγκάσει. Ανάμεσα στα δύο αντίθετα, υπάρχουν άπειρες ποικιλίες και παραλλαγές, και δεν είναι ιδεολογία, προβλέπονται από την ανθρώπινη φύση. Και η Imane Khelif είναι προφανώς μία από αυτές τις παραλλαγές. Ακριβώς εκείνους που η βαρετή δεξιά αρνείται να αποδεχθεί την ύπαρξη, χαρακτηρίζοντάς τους ως ιδεολογία».
Η βιολογία γίνεται «συμβατική» και ο «δυαδισμός» είναι «απαράδεκτος». Ευτυχώς, οι εκδικητές των κατασκευαστικών ελαττωμάτων της δημιουργίας έφτασαν. Γνωστικοί χωρίς να το γνωρίζουν, όπως αγνοούν την έννοια του όρου Μανιχαϊσμός. Λοιπόν, ναι, η φύση δεν νοιάζεται και οι "παραλλαγές" της δεν "προβλέπονται" από τη φύση, αλλά αποτελούν εξαιρέσεις της οντογένεσης, τις τροποποιήσεις που συμβαίνουν όταν γεννιέται ένα άτομο ενός συγκεκριμένου είδους. Αλλαγές που μερικές φορές δημιουργούν ανωμαλίες, στις οποίες ανταποκρίνονται με σεβασμό και προσοχή, χωρίς να τις τοποθετούν στο κλουβί της «διαφορετικότητας». Όταν βολεύει, η Imane είναι "intersexual", όταν πρέπει να συμπεριληφθεί με το ζόρι στο σχέδιο που μισούν, γίνεται γυναίκα από κάθε άποψη και που νοιάζεται αν η "αρσενική" φυσική της δύναμη μπορεί να προκαλέσει μόνιμη ζημιά στους άτυχους αντιπάλους της. Εχθρός σου είναι η φύση, όχι η «χυδαία δεξιά», Γερουσιαστή. Τήν μισείς θανάσιμα γιατί δεν μπορείς να τήν ελέγξεις, γιατί ήταν εκεί πριν από σένα και θα επιβιώσει από όλους μας, γιατί διανέμει και αρνείται ρόλους, γιατί είναι ανώτερο από τη θέληση, γιατί είναι το Είναι και όχι το Θέλω να είσαι.
Ο ελληνικός πολιτισμός του οποίου είμαστε δισέγγονα μας έδωσε ένα τελευταίο δώρο: η αντιολυμπιακή παραχάραξη των αγώνων που γιόρταζαν την Ελλάδα, τους θεούς, την ομορφιά και τη χαρά της ζωής (στην Ελλάδα η καλοσύνη και η ομορφιά συνέπεσαν) μας επιτρέπει να αναγνωρίσουμε Η αποφασιστική αντίθεση από την έκβαση του οποίου εξαρτάται το μέλλον : φύση έναντι ιδεολογίας , πραγματικότητα έναντι αυτοαντίληψης, αλήθεια εναντίον παραποίησης, αλαζονεία έναντι περιορισμού, μίσος προς τον εαυτό έναντι ταυτότητας. Στο έργο του Samuel Beckett Endgame , ένας χαρακτήρας λέει: «Δεν υπάρχει πια φύση. Τουλάχιστον κοντά.» Πέρα από τον μικρό φράχτη που μπερδεύουμε με το σύμπαν, πέρα από τη μολυσμένη μεταφορά του Σηκουάνα της Δύσης υπάρχει η φύση. Εδώ το τελικό παιχνίδι είναι το απελπισμένο μίσος -μάταιο και άρρωστο- κατά της φύσης.
1 σχόλιο:
https://x.com/zilistas/status/1821500362244710896
Δημοσίευση σχολίου