ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΔΙΠΛΑΣΙΑΖΕΙ (8)

 Συνέχεια από:Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2016

Το πνεύμα στην Θεολογία τής ιστορίας του Ιωακείμ ντα Φιόρε.

του Antonio Stagliano.

4. Το τρίτο "διπλασιάζει": το πνεύμα φέρει στην ολοκληρωμένη αλήθεια!

       

  Στο όραμα τού Ιωακείμ τής τρίτης καταστάσεως, το Έσχατον είναι κατά κάποιο τρόπο ιστορικοποιημένο, γι'αυτό λέμε με την σημασία που αναφέρουμε πιό πάνω ότι η τρίτη κατάσταση είναι δίδυμη. Η τρίτη κατάσταση είναι πράγματι μία ιστορική εποχή πλήρους πραγματοποιήσεως τού μηνύματος του Χριστού, μέσω τού έργου τής Χάριτος τού Πνεύματος που απέστειλε ο ίδιος, μαζί με τον Πατέρα, στον κόσμο: το πνεύμα έχει την υποχρέωση να καταστήσει καθολικό και ιδιαίτερο τον Χριστό και έτσι να οδηγήσει σ'ολόκληρη την αλήθεια! Είναι ο άλλος Παράκλητος, για τον οποίο προσεύχεται ο Χριστός ώστε να παραμείνει με τους μαθητές πάντοτε και να κατοικήσει σ'αυτούς, σαν "πνεύμα της αληθείας το οποίο ο κόσμος δέν μπορεί να προσλάβει, διότι δέν το βλέπει και δέν το γνωρίζει. (Ιωάν 14,16-17). Είναι ο άλλος Παράκλητος που ο Πατήρ υποσχέθηκε και θα αποστείλει στο όνομα τού Χριστού : ο δέ παράκλητος, το πνεύμα υμάς διδάξει πάντα και υπομνήσει υμάς πάντα ά είπον υμίν (Ιωάν 14,26). Στον ερμηνευτή Ιωακείμ δέν ξεφεύγει ότι το Άγιο Πνεύμα εδώ είναι Διδάσκαλος πραγμάτων που δέν είναι καινούργια (διότι ανακοινώθηκαν απο τον Υιό), σχετικά με τα οποία αυτό παίζει έναν ρόλο κατανοήσεως και διδασκαλίας. Η διάχυση τού Πνεύματος της Πεντηκοστής είναι μόνον η αρχή αυτής της νέας ιστορίας η οποία θα προχωρήσει-μέσω μίας διάχυσης όλο και πλατύτερης τών χαρισματικών δώρων-μέχρι την πλήρη πραγμάτωση τού μηνύματος του Χριστού, το αιώνιο ευαγγέλιο-το οποίο ο Ιωακείμ αντλεί απο το σχόλιο στο χωρίο τής αποκαλύψεως 14,6. Αυτό το Ευαγγέλιο δέν είναι ένα άλλο απο αυτό που ανήγγειλε ο Χριστός! Είναι το ίδιο Ευαγγέλιο τού Χριστού το οποίο επιτέλους εσωτερικεύεται και γίνεται προοδευτικώς γόνιμο και απελευθερωτικό στα σωτηριώδη του αποτελέσματα! Και σιγά-σιγά προσλαμβανόμενο πάντοτε καλύτερα και οικειοποιούμενο απο έναν μεγάλο αριθμό προσώπων, εώς ότου καταστεί προσιτό στην "πνευματική του νοημοσύνη" απο όλους τους αναγεννημένους στην δύναμη του πνεύματος, για την ανανέωση, την μεταστροφή, την κάθαρση όχι μόνον των ξεχωριστών προσώπων αλλά επίσης των ίδιων των πολιτικών και κοινωνικών θεσμών, ιδιαιτέρως δέ της Εκκλησίας.

          Απέναντι σ'αυτούς τους ιδεαλισμούς οι Χρονολογικές προοπτικές του Χιλιασμού καταλήγουν φανταστικές και ανυπόστατες. Για τον Ιωακείμ "η αρχή τών χιλίων ετών έλαβε χώρα απο την ανάσταση του Κυρίου. Και όχι επειδή πρέπει νά μετρηθούν απλώς χίλια χρόνια, αλλά επειδή ο αριθμός χίλια είναι ο πιό τέλειος και σχηματίζει μία μεγάλη πληρότητα ετών. Με ένα πνεύμα καταλλαγής, ο Ιωακείμ προσπαθεί να συμπεριλάβει-με το κριτήριο τής αντιστοιχίας στην πίστη-κάθε έκφραση τής παραδόσεως. Συλλαμβάνοντας την δυνατότητα μίας προοδευτικής αναβάσεως πρός μία πληρότητα όλο και μεγαλύτερη πρίν απο το τέλος του κόσμου, αυτός προσλαμβάνει όχι τόσο μία στάση επαναστατική αλλά μάλλον  μία μεταρρυθμιστική ένταση. Γνωρίζει την εξέλιξη τών μορφών, θεολογικώς, διότι με τα μάτια τής πίστης βλέπει το πνεύμα στο έργο του και πιστεύει στην δύναμή του και την σωτηρία. Ιστορικώς, διότι είναι προσεκτικός παρατηρητής τών μεγάλων προβλημάτων που βαραίνουν την πνευματική πορεία του Χριστιανισμού και την παραμορφώνουν, προκαλώντας μάλιστα μία μεταστροφή της πλεύσης!       

          Η ριζική ανανέωση δέν σημαίνει λοιπόν καταδυνάστευση των θεσμών, αλλά περισσότερο συγκεκριμενοποίηση (συνειδητοποίηση) τής ιδεατής καταγωγής. Το όραμα του Papa angelicus δέν αποδεικνύει ότι ο Ιωακείμ ενάντια στην Εκκλησία τών παπών φιλοδοξεί μία εκκλησία χωρίς Ιεραρχία. Ακόμη και στους τελευταίους χρόνους ο πάπας διατηρεί τον ρόλο του και είναι ενδιαφέρον ότι ο άγγελος της Αποκαλύψεως (7,2), αυτός που φέρει την σφραγίδα τού ζωντανού Θεού, ερμηνεύεται ξεκινώντας απο τον Χριστό ή απο το επισκοπάτο του, τον Ρωμαίο ποντίφηκα: "θα ανάβει αλλά όχι προχωρώντας υλικά ή αλλάζοντας τόπο, αλλά με την έννοια ότι θα του δοθεί πλήρης ελευθερία για να ανανεώσει την Χριστιανική θρησκεία και για να κηρύξει τον Λόγο του Θεού". Δέν προβλέπεται λοιπόν μία διάλυση ή αντικατάσταση της εκκλησιαστικής τάξεως. Η εκκλησία του Πέτρου, χωρίς να αποτύχει ποτέ, θα ανανεωθεί, γινόμενη ένα σημείο πιό λαμπερό ακόμη πνευματικότητος και παραμένοντας σταθερή στον αιώνα : ο διάδοχος του Πέτρου, ο οποίος θα είναι εκείνη την εποχή πιστός επίσκοπος τού Χριστού, θα υψωθεί σε θαυμαστά ύψη, ώστε να εκπληρωθεί ο λόγος του Ησαΐα : "το βουνό τής οικίας τού Κυρίου στα τελευταία χρόνια θα είναι εγκατεστημένο στην κορυφή των βουνών και θα ανυψωθεί πάνω απο τους λόφους".

          Αποποιούμενος την κοσμική εξουσία, απαλλαγμένος απο τα κοσμικά καθήκοντα, ο νέος πάπας θα είχε οδηγήσει τον Χριστιανικό λαό, καθοδηγώντας τον στα μονοπάτια τής ελευθερίας τού πνεύματος και τοιουτοτρόπως, σαν δάσκαλος τής Καθολικής Εκκλησίας, θα επέτρεπε την πραγματοποίηση της προφητείας του Ησαΐα τής συρροής όλων των γενεών πρός το όρος του Κυρίου. Δέν είναι τυχαίο ότι ο Ιωακείμ έδειξε στην μεταστροφή τών Εθνικών στον Χριστιανισμό, των Εβραίων και στην επιστροφή των Ελλήνων στην Καθολική Εκκλησία, τους προδρόμους τού καθοριστικού γεγονότος τής τελικής περιόδου, της Καθολικής ειρήνης, και επομένως του τέλους του κόσμου με την είσοδο του μοναδικού λαού τού Θεού στην εσχατολογική κοινωνία τής Τριαδικής ζωής!

Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΕΠΕΣΕ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΑΤΕΩΝΩΝ , ΤΟΥ ΑΓΟΥΡΙΔΗ, ΤΟΥ ΖΗΖΙΟΥΛΑ. Ο ΖΗΖΙΟΥΛΑΣ ΔΟΞΑΣΤΗΚΕ ΣΑΝ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΣ ΣΤΟΧΑΣΤΗΣ ΚΑΙ ΘΕΟΛΟΓΟΣ. ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΟΜΩΣ ΕΚΑΝΕ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ ΜΙΑΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΑΙΡΕΣΕΩΣ Η ΟΠΟΙΑ ΣΑΡΩΣΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΠΗΡΕ ΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΔΟΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ.

Η ΞΕΝΟΜΑΝΙΑ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΠΑΡΕΣΥΡΕ ΣΧΕΔΟΝ ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΝΑ ΤΟΝ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΙ. 

ΟΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΤΟ ΒΛΕΠΕΙ. ΤΕΛΟΣ.